(Ματθ. 17:14-23)
Ο “σεληνιασμός”, ως πνευματική ασθένεια, αναφέρεται δύο φορές στην Καινή Διαθήκη (Ματθ. 15:22, Μάρκ. 5:15) και θεωρείτο από τους Εβραίους σαν μία από τις χειρότερες ασθένειες, καθώς ήταν αποτέλεσμα ενέργειας δαιμονίων (Ματθ. 17:15). Ο Ιησούς θεράπευσε τους ασθενείς και στις δύο περιπτώσεις.
Η λέξη “σεληνιασμός” προέρχεται από τη σελήνη, καθώς παλιά πίστευαν ότι ήταν αποτέλεσμα επιρροής της σελήνης στον ανθρώπινο οργανισμό. Ο “σεληνιασμός”, σύμφωνα με την σύγχρονη επιστήμη, είναι μία χρόνια πάθηση του νευρικού συστήματος, συνοδεύεται από απώλεια της συνείδησης και σπασμούς.
Στην πραγματικότητα ο σεληνιασμός δεν είναι σωματική ασθένεια, αλλά μία μορφή δαιμονισμού, δηλαδή κατάληψη της ανθρώπινης ψυχής από πονηρά πνεύματα ή δαιμόνια. Σ’ αυτή την κατάσταση ευρισκόμενος ο άνθρωπος δεν έχει κυριαρχία επάνω στο σώμα του, ενώ η ψυχή του βρίσκεται σε κατάσταση παραλυσίας. Οι ψυχικές δυνάμεις και τα σωματικά όργανα του ανθρώπου βρίσκονται κάτω από την απόλυτη κυριαρχία του πονηρού Δαίμονος, ο οποίος μιλά μέσον του ανθρώπου, ως τρίτο πρόσωπο, και προσπαθεί να κάμει όσο περισσότερο ζημιά στον άνθρωπο. Γι’ αυτό, πολλές φορές όσοι βρίσκονται κάτω από την επιρροή του σεληνιασμού, συμπεριφέρονται παράλογα και θέτουν τον εαυτόν τους σε κίνδυνο.
Ο δυστυχής πατέρας της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής, στην απελπισία του επάνω, σκέφθηκε ότι η μοναδική λύση του οικογενειακού του προβλήματος είναι ο Ιησούς. Τρέχει, λοιπόν, πρώτα στους μαθητές, αλλά εκείνοι δεν μπόρεσαν να κάμουν τίποτε. Τότε, πηγαίνει στον Κύριο και γονατισμένος τον παρακαλά, να θεραπεύσει το παιδί του.
Ο Κύριος εκφράζει την θλίψη του για την έλλειψη πίστης των μαθητών του και διαβεβαίωσε ότι «τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία» (Ματθ. 17:21).
Χωρίς πίστη, χωρίς προσευχή και νηστεία δεν μπορεί να εκδιωχθεί ο Δαίμονας από την ψυχή του ανθρώπου.
Η πίστη στο Θεό είναι η βάση για την επίτευξη κάθε καλού έργου και αρετής. Γι’ αυτό, ο Κύριος κάθε φορά που επρόκειτο να κάμει κάποιο θαύμα στους ανθρώπους, τους ερωτά: «Πιστεύετε»? Η πίστη δεν είναι η λογική του ανθρώπου, ούτε βασίζεται στη λογική, αλλά είναι ελπίδα σε πράγματα που δεν βλέπονται, δεν αποδεικνύονται και δεν εξηγούνται.
Η προσευχή είναι το μέσον διά του οποίου ο άνθρωπος επικοινωνεί με τον Άγιο Θεό. Η προσευχή είναι ζωτικής σημασίας, διότι χωρίς αυτήν ο άνθρωπος αποξενώνει τον εαυτόν του από τον Δημιουργό του και πεθαίνει αργά πνευματικά. Όταν ο άνθρωπος προσεύχεται, ο Δαίμονας κατακαίγεται και καταβάλλει κάθε προσπάθεια να αποσπάσει την προσοχή των προσευχομένων. Όταν ο άνθρωπος συνδυάσει την πίστη με την προσευχή, τότε, ό,τι και εάν ζητήσει, χωρίς να αμφιβάλλει, θα του δοθεί «και ουδέν αδυνατήσει» (Ματθ. 17:21).
Η νηστεία είναι το μέσον που μας βοηθά να καθαρίσουμε τον εαυτόν μας από κάθε μόλυσμα, ψυχής και σώματος. Μέσα στη ζωή μας, πολλές φορές παραδιδόμαστε σε πράξεις και έργα που είναι ενάντια του Αγίου Θελήματος του Θεού. Αυτές τις αμαρτίες, τα σωματικά και ψυχικά πάθη, καταπολεμούνται με τη νηστεία. Η νηστεία δεν είναι μόνον αποφυγή διαφόρων τροφίμων, αλλά κυρίως είναι αποφυγή των διαφόρων μορφών αμαρτίας. Όταν νηστεύουμε οφείλομε να καταπολεμούμε τα πάθη και τις αδυναμίες μας, που μας οδηγούν στην αμαρτία.
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, απαντώντας στην ερώτηση των μαθητών, ‘γιατί δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν τον σεληνιασμένο νέο’, εξήγησε ότι εξ αιτίας της ‘απιστίας’ τους δεν μπόρεσαν να εκδιώξουν το πονηρό πνεύμα. Τα τρία στοιχεία, πίστη, προσευχή και νηστεία, είναι τα μέσα εκείνα που καταπολεμούν τον Δαίμονα και τον εξαναγκάζουν να εγκαταλείψει τον άνθρωπο.
Σήμερα, θα ερωτήσει κανείς, υπάρχουν σεληνιασμένοι; Η απάντηση είναι: Ναι! Υπάρχουν! Δυστυχώς, όμως, σήμερα προσπαθούμε να εξηγήσουμε το δαιμονικό αυτό φαινόμενο ότι είναι δήθεν κατάρρευση του νευρικού συστήματος παρά δαιμονική κατάληψη. Εδώ αποδεικνύεται η «απιστία» της σύγχρονης επιστήμης της Ψυχολογίας και της Ψυχιατρικής, που προσπαθούν με κάποια φαρμακευτική αγωγή να καταστείλει την κατάσταση του ασθενούς.
Η Ορθόδοξος Εκκλησία στην αντιμετώπιση των πνευματικών αυτών καταστάσεων, προτείνει στους πιστούς ό,τι ακριβώς δίδαξε ο Κύριος, πίστη, προσευχή και νηστεία. Διότι, χωρίς αυτά, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον πραγματικό εχθρό του ανθρώπου, που είναι ο Διάβολος. «Τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία» (Ματθ. 17:21).
Γι’ αυτό, ας παρακαλούμε τον Κύριο, μέσον της προσευχής να ενισχύει την πίστη μας και ας νηστεύουμε, ώστε διά της Θείας Χάριτος, να εκδιώξουμε κάθε πονηρό πνεύμα που επηρεάζει την ζωή μας.
