Γράφει και σχολιάζει ο Ίταμος.

Εξαφανιστούν…

Σε άδεια από κατοίκους χωριά και σε όσα υπάρχουν κάποιες παρέες ο μέσος
όρος ηλικίας είναι πάνω από 70 ετών, έκαναν εξορμήσεις και ομιλίες οι
υποψήφιοι βουλευτές, κατά τις τελευταίες εκλογικές διαδικασίες…

Όλα άδεια όπως και οι ψυχές των λιγοστών ανθρώπων, που πλέον ακόμα και
μετά το τέλος αυτών, δεν μπαίνουν στον κόπο να ακούσουν κάτι, μήπως αυτό
το κάτι τους δώσει το δικαίωμα στη δουλειά, τους ζωντανέψει το όνειρο
και την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή… Μήπως αυτό το καινούργιο όνειρο,
φέρει πίσω τα παιδιά τους που έχουν φύγει για τα μεγάλα αστικά κέντρα ή
και για χώρες του εξωτερικού… Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν η
μια μετά την άλλη, χίλια λουκέτα την εβδομάδα και συνεχίζεται αυτό.
Πάντως και όσοι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα έχουν δουλειές σε λίγο
καιρό δεν θα μπορούν να πάρουν ούτε μισθούς…Βουλγαρίας.
Ποιοι έχουν ευθύνη σήμερα που η κοινωνία από τη μεταπολίτευση μέχρι
σήμερα δεν επενδύει στη γνώση και στην έρευνα; Πού δεν επενδύει στο
πιο αξιόλογο κοινωνικό δυναμικό σήμερα, που είναι οι νέοι επιστήμονες
και οι νέοι ερευνητές; Γιατί οι νέοι επιστήμονες και οι νέοι ερευνητές
σήμερα έχουν γίνει το πιο εξαγώγιμο προϊόν της χώρας μας;
Είναι ώρα και ίσως η τελευταία ευκαιρία το πολιτικό προσωπικό να
αποκτήσει την δέουσα σοβαρότητα και υπευθυνότητα γιατί διαφορετικά η
Ελλάδα θα μετατραπεί σε μια χώρα εισόδου προσφύγων και τίποτα
περισσότερο…moni pelekitis

Ράβε-ξήλωνε…
Είναι το οικονομικό πρόβλημα και μαζί το ατέλειωτο αδιέξοδο που έχει
δημιουργηθεί για τη χώρα μας το μοναδικό πρόβλημα ή θα πρέπει να
αναρωτηθούμε πως οι περισσότεροι τομείς της καθημερινότητας ακολουθούν
την ίδια πορεία;

Με άλλα λόγια είναι να απορείς αν σε αυτό το κράτος πρυτανεύει η λογική
ή κάτι άλλο πιο τραγικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το
εκπαιδευτικό σύστημα και οι όποιες μεταρρυθμίσεις που γίνονται από τη
μεταπολίτευση μέχρι σήμερα χωρίς φυσικά να έχουμε ακόμα και σήμερα στην
εποχή της ταχύτητας των τεχνολογιών υποφερτή παιδεία…

Τα τελευταία 25 χρόνια κάθε υπουργός Παιδείας έκανε τη δική του
«μεταρρύθμιση» εκτός από εκείνους που δεν προλάβαιναν και αναδομούνταν
γρήγορα. Ο επόμενος υπουργός συνήθως αμφισβητούσε την προηγουμένη
“μεταρρύθμιση” (έστω και αν ήταν υπουργός της ίδιας κυβέρνησης).

Η πραγματικότητα…
Πολλές μελέτες μέχρι σήμερα έχουν δείξει ότι, ένα μεγάλο ποσοστό από
τους νέους σπαταλά πολύτιμο χρόνο και οικογενειακό εισόδημα σε
εκπαιδευτική προετοιμασία και προσπάθεια για την είσοδο τους σε
κορεσμένα επαγγέλματα, αντιμετωπίζοντας στην πράξη ένα αβέβαιο
εργασιακό μέλλον.

Και επιπλέον, η αγορά εργασίας επιβαρύνεται με έντονες δυσαρμονίες
ανάμεσα στη ζήτηση και στην προσφορά επαγγελμάτων, γεγονός που επιτείνει
ακόμα περισσότερο το ήδη σοβαρό πρόβλημα της ανεργίας.

Όπως προκύπτει από αυτές τις μελέτες, η κλασική επαγγελματική διέξοδος
στον ευρύτερο τομέα της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα της δημόσιας παιδείας
που ίσχυε στο παρελθόν για θεωρητικές σπουδές αλλά και «σίγουρα»
επαγγέλματα περιορίζεται ή σταδιακά καταργείται.

Ωστόσο, επαγγελματική ασφάλεια, θα συνεχίσουν να προσφέρουν οι
στρατιωτικές σχολές και οι σχολές της αστυνομίας. Φυσικά η συγκεκριμένη
επιλογή δεν θα έχει τις οικονομικές απολαβές προηγούμενων ετών, σύμφωνα
με τις απαιτήσεις του νέου μνημονίου…

Η πιο σημαντική όμως διεργασία που γίνεται αυτήν την περίοδο στη χώρα
αφορά στο δημόσιο τομέα.

Μετά από δεκαετίες άρχισε να εξασθενεί και πιθανόν να εξαφανίζεται το
όνειρο της κάθε ελληνικής οικογένειας για αποκατάσταση των παιδιών της
στις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα, δημιουργώντας και συνθήκες πανικού
στους πολιτικούς οι οποίοι είχαν αναλάβει «εργολαβία» τη διεκπεραίωση
τέτοιων αιτημάτων.

Συνεπώς η Ελληνική κοινωνία αλλάζει και μάλιστα τάχιστα… Όσοι δεν
καταλάβουν αυτές τις εξελίξεις θα μείνουν σίγουρα έξω από την αγορά
εργασίας. Ακόμα κι αν έχουν μεγάλο αριθμό πτυχίων σε κορνίζες στο σπίτι
τους. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα.

Η αλήθεια…

Επενδύσεις, ανάπτυξη, βελτίωση των οικονομικών συνθηκών της ελληνικής
κοινωνίας… Όλα μαζί σε ένα πακέτο, που δεν αφορά το σύνολο του
πληθυσμού, καθώς η πραγματικότητα άλλα δείχνει… Φτώχεια, ανυπαρξία
ρευστότητας στην αγορά, ανεργία και ένας χειμώνας που για τα περισσότερα
νοικοκυριά θα θυμίζει… ημέρες κατοχής. Ημέρες που θα δυσκολευτούν τα
περισσότερα νοικοκυριά να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του βαρύ
χειμώνα.
Αυτή είναι δυστυχώς η ζοφερή αλήθεια που χαρακτηρίζει την ελληνική
πραγματικότητα. Απλά οι παντογνώστες αναλυτές, προσπαθούν να
δικαιολογήσουν την εξαθλίωση μέσα από βαρύγδουπες και δύσκολα κατανοητές
προσεγγίσεις και αναλύσεις.
Φυσικά στην ημερήσια διάταξη θα υπάρχουν σε λίγο καιρό και τα
φιλανθρωπικά τραπέζια για τους αδύναμους και φτωχούς μιας χώρας που η
ηθική χρεοκοπία και καταστροφή αποτελούν πλέον φυσιολογικές εξελίξεις.

Συμπερασματικά και με κάθε τρόπο, αποτελεί αναγκαιότητα μια νέα
εκκίνηση της ελληνικής οικονομίας, για μια νέα προσπάθεια δημιουργίας
ενός κράτους σύγχρονου και ευρωπαϊκού, όπως επιβάλλουν οι σύγχρονες
μορφές οργάνωσης των κοινωνιών της Ευρωπαϊκής ηπείρου, εδώ και
δεκαετίες.

Πρόκειται για την τελευταία ευκαιρία της ελληνικής κοινωνίας, να
διορθώσει λάθη του δεκαετιών, αλλά κυρίως να αποδώσει δικαιοσύνη σε
κοινωνικές τάξεις που έχουν μπει στο περιθώριο χωρίς να φταίνε, χωρίς να
έχουν ζημιώσει την ελληνική κοινωνία. Θα γίνει πράξη μια τέτοια
προοπτική; Αυτό άλλωστε είναι και το μεγάλο στοίχημα με τον ελληνικό λαό
της σημερινής κυβέρνησης…

Τραγική θέση…

Απογοητευτικά είναι για τη χώρα μας τα στοιχεία που δείχνουν την
ανταγωνιστικότητά της.

Η χώρα παραμένει στάσιμη στην 81η θέση μεταξύ 140 κρατών ανά τον κόσμο,
σύμφωνα με την έκθεση του World Economic Forum, “Global Competitiveness
Report 2015-2016”.

Όπως δημοσιεύεται και στη διαδικτυακή πύλη του Συνδέσμου Επιχειρήσεων
Πληροφορικής και Επικοινωνιών Ελλάδας (ΣΕΠΕ), αντίστοιχη επίδοση
κατέγραψε η Ελλάδα και στην προηγούμενη αξιολόγηση (Global
Competitiveness Report 2014-2015), καταλαμβάνοντας την 81η θέση μεταξύ
144 χωρών, ενώ έναν χρόνο νωρίτερα βρισκόταν στην 91η θέση της σχετικής
κατάταξης.

Μάλιστα, η ελληνική οικονομία αξιολογείται ως η λιγότερο ανταγωνιστική
μεταξύ των θεωρούμενων ως προηγμένων οικονομιών του πλανήτη.

Όπως προκύπτει από την επεξεργασία των στοιχείων του “Global
Competitiveness Report 2015-2016”, η Ελλάδα, με βαθμολογία 4,02 απέχει
“έτη φωτός” από την κατέχουσα τα παγκόσμια πρωτεία, σε επίπεδο
ανταγωνιστικότητας, Ελβετία, η οποία με βαθμολογία 5,76 διατηρεί την
πρώτη θέση για έβδομη συνεχή χρονιά, με ισχυρές επιδόσεις σε όλους τους
επιμέρους τομείς, που αξιολογεί το World Economic Forum.

Αντίστοιχη επίδοση κατέγραψε η Ελλάδα, όπως τονίζεται από το ΑΜΠΕ, και
στην προηγούμενη αξιολόγηση του Global Competitiveness Report. Στην
κορυφή της λίστας με τις πλέον ανταγωνιστικές οικονομίες του πλανήτη
και, συγκεκριμένα, στη δεύτερη θέση, εξακολουθεί να βρίσκεται η
Σιγκαπούρη (με βαθμολογία 5,68), ακολουθούμενη από τις ΗΠΑ, που, όπως
και πέρσι, κατατάσσονται στην τρίτη θέση με βαθμολογία 5,61, με τη
Γερμανία να έπεται στην τέταρτη θέση με 5,53 βαθμούς, βελτιώνοντας την
κατάταξή της από την προηγούμενη επίδοση της πέμπτης θέσης.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ