Κυκλοφόρησε το τελευταίο βιβλίο του  Ανδρέα Χ. Μήλιου, «Αρχαία και σύγχρονη δημοκρατία-διδάγματα από την αρχαία», εκδόσεις ΣΤΑΜΟΥΛΗ. Πρόκειται για βιβλίο γενικού ενδιαφέροντος που κάνει σκληρή κριτική στη σύγχρονη δημοκρατία και προτείνει λύσεις για βελτίωσή της, πολλές από τις οποίες αντλούνται από την Αθηναϊκή δημοκρατία. Ο Ανδρέας Χ. Μήλιος είναι διδάκτωρ Πολιτειολογίας του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης και οικονομολόγος με μεταπτυχιακό στο Μάρκετινγκ.

Διετέλεσε Εθνικός Εμπειρογνώμονας στα Ηνωμένα Έθνη (Γενεύη), Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Αναπληρωτής Πρόεδρος του ταμείου ασφάλισης ΤΑΥΤΕΚΩ, Ειδικός Σύμβουλος στο Υπουργείο Υγείας και Ειδικός Επιστήμονας στο Συνήγορο του Πολίτη.

Δίδαξε και διδάσκει στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και σε Ιδιωτικά Κολλέγια.

Είναι συγγραφέας των βιβλίων:«Πόλις και Πολίτης στην αρχαία Ελλάδα», « Εταιρική Ταυτότητα και Εταιρική Εικόνα», « Η έννοια του πολίτη στην Αρχαία Ελλάδα», «Το Επικοινωνιακό Μάρκετινγκ» και « Die Beteiligung der Buerger an der Vervaltung Athens zur Zeit des Perikles», Peter-Lang Verlag, Frankfurt/M . «Η νοσηλεύτρια» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.

-Κυκλοφόρησε το τελευταίο σας  βιβλίο με τίτλο  «Αρχαία και σύγχρονη δημοκρατία-διδάγματα από την αρχαία», εκδόσεις ΣΤΑΜΟΥΛΗ. Μπορείτε να μας πείτε πιο αναλυτικά τι θα διαβάσει ο αναγνώστης;

«Πρόκειται για μελέτη γενικού ενδιαφέροντος, η οποία, μετά από μια εμπεριστατωμένη ανάλυση της λειτουργίας της  άμεσης αθηναϊκής δημοκρατίας του 5ου  και 4ου π.Χ. αιώνα, προβαίνει  σε οξεία κριτική της λειτουργίας των θεσμών της σύγχρονης φιλελεύθερης δημοκρατίας, την οποία χαρακτηρίζει κομματοκρατία. Στο πλαίσιο αυτό, επικρίνονται η στρεβλή έκφραση και διαχείριση της λαϊκής κυριαρχίας, η αλλοτρίωση του ρόλου του θεσμού της αντιπροσώπευσης και η μετατροπή των Κοινοβουλίων σε λέσχες επαγγελματιών πολιτικών, που αγωνίζονται για τα προσωπικά τους προνόμια και τα ιδιοτελή συμφέροντα των κομμάτων τους και των οικονομικών χρηματοδοτών και εντολέων τους».

-Εκτιμάτε ότι η σύγχρονη δημοκρατία αποδείχθηκε ανήμπορη να εξαλείψει τα βασικά δομικά προβλήματα που σχετίζονται με την νομή και διαχείριση της εξουσίας και ανέτοιμη να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις νέες προκλήσεις, που αναδύθηκαν με την ανατολή της νέας χιλιετίας;

«Δυστυχώς αυτό αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων. Στις περισσότερες σύγχρονες δημοκρατίες δυτικού τύπου, η εξουσία χρησιμοποιείται από ισχυρές πολιτικοοικονομικές ελίτ ως όργανο κυριαρχίας και επιβολής και δεν διαχέεται στα πραγματικά υποκείμενα του πολιτεύματος, δηλ. τους πολίτες. Επιπλέον, ο θεσμός της αντιπροσώπευσης έχει  αποκτήσει καθαρά επαγγελματικά χαρακτηριστικά και οι  κρατικοί θεσμοί και Οργανισμοί είναι οργανωμένοι με  τέτοιο τρόπο, ώστε να αποτελούν εργαλεία στα χέρια  επαγγελματιών πολιτικών και ισχυρών πολιτικο-οικονομικών συμφερόντων. Οι σύγχρονες δημοκρατίες δεν κατάφεραν, επίσης, να αντιμετωπίσουν την αποστασιοποίηση των πολιτών από την πολιτική, το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα, την άνοδο του εθνολαϊκισμού και την ανάδειξη στην εξουσία αυταρχικών και προβληματικών προσώπων, που  σε πολλές περιπτώσεις θεωρούνται ψυχικά ασταθείς, καθώς και τον θρησκευτικό μουσουλμανικό φανατισμό».

-Υφίσταται ακόμα και σήμερα στην ελληνική κοινωνία μια  διαίρεσή της σε προνομιούχους και μη προνομιούχους;

«Νομίζω ότι η διαίρεση αυτή σε προνομιούχους και μη προνομιούχους είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ έντονη σε πολλές  κοινωνίες και όχι μόνο στην Ελληνική. Το επιβεβαιώνουν τα μεγάλα ποσοστά αποχής από τις κάλπες, η διόγκωση του εθνολαϊκισμού και του ρατσισμού, οι βίαιες διαμαρτυρίες και συγκρούσεις με τους φορείς της εξουσίας, οι προσκλήσεις κινημάτων σε πράξεις ανυποταγής (π.χ. το κίνημα «δεν πληρώνω», οι καταστροφές ακυρωτικών μηχανημάτων εισιτηρίων μετρό, κ.α.) και, κυρίως, η οργισμένη αντισυστημική ψήφος, που αποβλέπει στην τιμωρία του συστημικού πολιτικοοικονομικού κατεστημένου. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι Η.Π.Α.,  η Γαλλία, η Ελλάδα, η Αυστρία, κ.α. Εάν σε αυτά προσθέσουμε και τα ζητήματα κομβικών προβλημάτων, όπως οι αδυναμίες εξασφάλισης οικονομικής και πολιτιστικής ομογενοποίησης, επίλυσης των κοινωνικών συγκρούσεων και αντιμετώπισης της περιθωριοποίησης, των αποκλεισμών και του ταυτοτικού κατακερματισμού, μπορεί κανείς να αντιληφθεί πόσο σοβαροί είναι οι κίνδυνοι για τη  δημοκρατία».

-Αυτή η κατάσταση ποιο αποτέλεσμα έχει; Τι πυροδοτεί;

«Η κατάσταση αυτή είναι ιδιαίτερη επικίνδυνη, και νομίζω πως δεν έχει εκτιμηθεί σωστά από πολλές χώρες. Δείτε τι συμβαίνει με τα τρομοκρατικά κτυπήματα των παρανοϊκών μουσουλμάνων τρομοκρατών στην Ευρώπη. Το αίσθημα ασφάλειας πολλών πολιτών έχει κλονισθεί. Εάν σε αυτό προσθέσουμε και το αίσθημα ανισότητας πολλών ανθρώπων, που νοιώθουν ότι είναι εκτός συστήματος, την ανεργία, τη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, τον πελατειασμό, την αναξιοκρατία, κ.λ.π., αντιλαμβανόμαστε πόσο εύκολο είναι να διαρραγεί το εύθραυστο, αξιακό υπόβαθρο του  δημοκρατικού πολιτεύματος».

-Η ανάγκη αλλαγής πορείας είναι εκ των πραγμάτων επιβεβλημένη κατά την άποψή σας; Ποιες λύσεις προτείνετε μέσα από το βιβλίο σας;

«Πιστεύω ότι η αλλαγή αυτής της πορείας είναι επιβεβλημένη και η κατάσταση ανατάξιμη, με την προϋπόθεση ότι θα ληφθούν δραστικά, θεσμικά μέτρα. Τις λύσεις που προτείνω τις δανείζομαι από την αρχετυπική μήτρα της άμεσης αθηναϊκής δημοκρατίας, δηλαδή από το  ιδεολογικό και θεσμικό υπόβαθρο, τις αρχές, τις αξίες και τις διαδικασίες της. Ως αναγκαιότερες προτείνω την απο-επαγγελματοποίηση της πολιτικής, τη μετατροπή, δηλαδή, των πολιτικών αξιωμάτων σε λειτουργήματα προσφοράς στην πατρίδα και την αποπολιτικοποίηση των θέσεων ευθύνης της δημόσιας διοίκησης και των δημόσιων οργανισμών. Ως εξίσου καθοριστικές προτείνω τη θεσμική κατοχύρωση της πραγματικής διάκρισης των τριών εξουσιών, τον εκδημοκρατισμό των κομμάτων, τη θεσμική κατοχύρωση της κοινωνικής συνοχής, η οποία θα περιλαμβάνει την προστασία των πραγματικά αδυνάτων, κ.α.».

Ο ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ

 

 

 

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ