• αντερί, ουσ., το, γεν. του αντεριού, πληθ. τα αντεριά, γεν. των αντεριών, λέξη τουρκικής /αραβικής ετυμολογίας από το τουρκ. entari, αραβ. antariy:Eίδος ποδήρους ενδύματος εν είδειχιτώνοςχειροδετού, ανοικτού έμπροσθεν και πορπουμένου πλαγίως.Εις παλαιοτέραν εποχήνευρύτερονδιαδεδομένον, ιδίως εν Μακεδονία, σήμερον, σχεδόν, εξέλιπεν, φέρουσι δε αυτό μόνο οι ιερείς κάτωθεν του ράσου. Το ένδυμα αυτό είναι μακρύ μέχρι τους πόδας και ήτο σύνηθες στους λαούς της Ανατολής και στους Εβραίους[ Εγκυκλ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ, 1930].
Με απλά λόγια πρόκειται για έναν χιτώνα, σκούρου χρώματος, ένα μακρύ μεσοφόρι ή μια μακριά πουκαμίσα που φορούν οι κληρικοί μας κάτω από το ράσο, με μανίκια και, προφανώς, θύλακες, οι οποίοι, αν και δεν αναφέρονται στην περιγραφή, ωστόσο, αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο αναφέρομαι στο αντερί!
Ο κ. Πέτρος Κοκκινιώτης, γνωστός στους αναγνώστες από προηγούμενες αφηγήσεις πατερικών ατοπημάτων[σωστότερα απρέπειες ιερέων], μου διηγήθηκε τηλεφωνικά μια νέα «επιτυχία» του παπά- Ιωσήφ από τον τόπο κατοικίας του: Ο εν λόγω ιερεύς, στα τρισάγια που τελεί στους τάφους των νεκρών, κατά παράκληση των συγγενών, κυρίως γυναικών, «παρακάλεσε»…αυτές να μη του δίνουν ή του βάζουν πια στις τσέπες του φραγκο-δίφραγκα, μεταλλικά, δηλαδή, ευρώ κ.λπ. ψιλά κέρματα, («όχι απλά πονηρός, αλλά κουτός ο βλάχος»), διότι με τα κέρματα αυτές θα τρυπήσουν…Το αν οι θύλακες αυτοί είναι στο αντερί ή στο εξώρασο, αυτό δεν μπόρεσε να μου το διευκρινίσει ο Πέτρος. Υπενθυμίζω στους αναγνώστες, και ιδιαίτερα στους νέους από αυτούς, ότι ο Πέτρος, 79 χρόνων σήμερα, π. ανώτατος κρατικός υπάλληλος, άνθρωπος της Εκκλησίας και ψάλτης, καθ’ ότι εκκλησιάζεται κάθε Κυριακή και εορτή, από την παιδική του ηλικία, ζει σε μια όμορφη κωμόπολη της πατρίδας μας, θλίβεται, ωστόσο, απ’ αυτή την αχαλίνωτη φιλαργυρία των κληρικών μας.
Έχουμε διαβάσει αρκετές επισημάνσεις του, όλες αληθινές!
• Την ίδια μέρα μου τηλεφώνησε και ο συγχωριανός, συγγενής και φίλος μου, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, ο Βασίλης Κ.Μ., ο οποίος μου διηγήθηκε μια σχετικά παρόμοια πατερική απρέπεια ενός ιερέα από γειτονικό χωριό μας στην Ήπειρο: Ο μακαριστός, πια, π. Δανιήλ, μετά το τρισάγιο που ετέλεσε στους τάφους 2 νεκρών, παρουσία συγγενών, κυρίως γυναικών, μπήκε στο ναΰδριοτου νεκροταφείου για να βγάλει τα τελετουργικά του ενδύματα, κι όταν βγήκεείδε τις γυναίκες να κατηφορίζουν στο δρόμο επιστρέφοντας στα σπίτια τους, και οργισμένος φώναξε…λέγοντάς τους επί λέξει: « Ε…γυναίκες, που πάτε, τον παπά τον πληρώσατε; Φέρτε μου τώργια * τα λεφτά για να μην πάρω τις ευχές πίσω!…
• Ο Βασίλης με παρακάλεσε να δημοσιεύσω το περιστατικό, μήπως συνετιστούν κάποιοι όμοιοί του «λειτουργοί» του Υψίστου!
Επειδή γνωρίζω το νεκροταφείο του οικισμού αυτού, στην άκρη του χωριού, σ΄ένα ύψωμα (γήλοφο), και επειδή εκεί είναι θαμμένοι η θεία μου, η Δέσπω, με το γιο της και εξάδερφό μου, Χρήστο, με πόνο ψυχής και απογοήτευση σας το μεταφέρω, διότι κάποιος πρέπει να τα λέει! Και, προφανώς, εσείς γνωρίζετε περισσότερα παρόμοια περιστατικά.
• Όλα αυτά τα διηγήθηκα με τη σειρά μου, πρόσφατα, στον αγαπητό μου φίλο, ιερέα π. Σπυρίδωνα , έναν υποδειγματικό και ανιδιοτελή λειτουργό της Πίστης μας, στη Θήβα, ο οποίος ακούγοντάς με προσοχή, έκπληκτος και περίλυπος αναφώνησε: «Ω! τι αμαρτία, τι κρίμα! Οπαπα- Σπύρος δεν χρηματίζεται ούτε φιλοδωρείται, τουλάχιστον, μέχρι τώρα! Με την ευχή σας άγιοι πατέρες!
*τώργια ή τώρια =τώρα, αυτή τη στιγμή, μόλις τώρα (στην Ήπειρο)

Νίκος Αθ. Μίνης, Θήβα, Σεπτ. 2018

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ