Γράφει για την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ η Μαρία Χατζηνάκου*
Η αποκωδικοποίηση της Ελληνικής αλφαβήτου είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Αυτοί που αγαπούν την Ελληνική γλώσσα, που μιλιέται 3000 χρόνια χωρίς διακοπή, αντιλαμβάνονται και εκτιμούν την μοναδικότητά της.
Η διαδοχή των γραμμάτων της αλφαβήτου στην πλήρη εκφώνησή τους δεν είναι καθόλου τυχαία. Πίσω από αυτήν βρίσκεται μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια. Τα ελληνικά γράμματα (μαζί με το γράμμα Στίγμα ή δίγαμμα, που δεν υπάρχει σήμερα) ακούγονται και γράφονται ως εξής:
ΑΛΦΑ-ΒΗΤΑ-ΓΑΜΑ-ΔΕΛΤΑ-ΕΨΙΛΟΝ-ΣΤΙΓΜΑ-ΖΗΤΑ-ΗΤΑ-ΘΗΤΑ-ΙΩΤΑ-ΚΑΠΠΑ-ΛΑΜΒΔΑ-ΜΙ-ΝΙ-ΞΙ-ΟΜΙΚΡΟΝ-ΠΙ-ΡΟ-ΣΙΓΜΑ-ΤΑΥ-ΥΨΙΛΟΝ-ΦΙ-ΧΙ-ΨΙ-ΩΜΕΓΑ.
Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής φιλοσοφίας έχουμε τα εξής:
ΑΛ ΦΑ,ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ, ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ, ΔΑ, ΜΗ ΝΥΞΙ, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΥ (Ε)ΨΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥ ΧΗ Ο ΜΕΓΑ.
Εδώ να επισημάνουμε ότι προηγείται το γράμμα ΨΥ και έπεται το γράμμα ΧΗ.
Στη συνέχεια αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής- επίκλησης προς την πηγή του φωτός που είναι ο Θεός.
ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨΙΛΩΝ, ΣΤΗ ΙΓΝΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ (ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞΗ, Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ), ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨΙΛΩΝ, ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ, Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)
Η σημασία της
Αλ= Ο νοητός ήλιος
Φάος= Το φως
Βη= προστακτική του ρήματος βαίνω (βαδίζω, έρχομαι)
Τα=Δοτική άρθρου δωρικού τύπου, τη, εις, την
Γα= Γη (δωρικός τύπος)
Άμα=(επίρρ.) συγχρόνως
Ελ= ο ορατός ήλιος, ο Ερχόμενος
Εψ= ρήμα έψομαι, εψ-ημένος
Ιλών =Ιλύς (ουσιαστικό) λάσπη, πηλός
Στη=προστακτική ρήματος ιστημι
Ίγμα=καταστάλαγμα, απόσταγμα
Ζη=προστακτική του ρήματος ζω
Η=υποτακτική ρήματος ειμί, είμαι
Θη=προστακτική ρήματος θέτω
Ιώτα=τα ίωγα, τα Εγώ
Παλάν=ρήμα πάλλω (δονούμαι, περιστρέφομαι) επίθετο
Πάλλας-πάλλουσι, περιστρεφόμενη (Παλλάς Αθηνά)
Δα=άλλος τύπος της Γα Γης (Δημήτηρ, Δήμητρα =Μητέρα γη)
Νυξ=νύκτα
Ο=το οποίο, που
Φυ=ευκτική ρήματος φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι)
ΨΥ= ψυχή
Ο ΜΕΓΑ= το μέγιστον
Με λίγα λόγια είναι μια ευχή (προσευχή)
Αλ, εσύ που είσαι το φως, έλα στη γη! Κι εσύ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που βράζει. Ας κατασταλάξει (μια ξηρά) για να μπορέσουν ζήσουν τα Εγώ, να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.
Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν, και κινδυνέψει να ταφεί (να χαθεί) το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ, κι ας αναπτυχθεί η ψυχή, που είναι το μέγιστο, το σημαντικότερο όλων!
Αυτή είναι λοιπόν η πολύτιμη κληρονομιά μας, το λίκνο του διαχρονικού Ελληνικού πολιτισμού, η γλώσσα των θεών, το μεγαλείο της Ελληνικής Ιδέας, που την τιμούν όχι μόνο Έλληνες απανταχού αλλά και πολλοί φιλέλληνες. Ας είμαστε περήφανοι γι’ αυτό και ευγνώμονες στους προγόνους μας που μας την κληροδότησαν.
*Απόφοιτος φιλοσοφικής σχολής Αριστοτελείου Παν/μίου Θεσσαλονίκης
Μ.Α. Συμβουλευτικής Ψυχολογίας και Μ.Α. Γλωσσολογίας, Northeastern Illinois University, U.S.A.
Certificates: Curriculum Planning and School Administration, University of London, London, U.K.
Certificates in Education: State of Illinois, with 17 education courses at Northeastern Illinois University and Colleges.
