Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου.
«Πρέπει να δημιουργήσουμε μία τελείως διαφορετική αντίληψη του επιχειρείν, δηλαδή της δυνατότητας του μέσου ανθρώπου να κερδίσει την ζωή του μη εντασσόμενος στο Δημόσιο. Η Ελλάδα χρειάζεται 100.000 νέες επιχειρήσεις. Χρειάζεται πάνω από 100 δισεκατ. επενδύσεις κεφαλαίου», τόνισε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, κ. Νίκος Δένδιας, κλείνοντας με την ομιλία του το 8ο CEO Summit του Τομέα Ηγεσίας της Ελληνικής Εταιρείας Διοικήσεως Επιχειρήσεων (ΕΕΔΕ), το οποίο πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη.
Επίσης –εκφράζοντας, όπως είπε, τις προσωπικές του απόψεις– ο υπουργός αναφέρθηκε σε απλά και προφανή μέτρα που απαιτούνται στην ελληνική οικονομία, η οποία έχει ανάγκη από jump start (ταχεία αναζωογόνηση) αν θέλει να ξεφύγει από την μιζέρια και την καθυστέρηση. Για να γίνει αυτό, ο κ. Νίκος Δένδιας πρότεινε να ξεχωρίσουν οι βιώσιμες από τις μη βιώσιμες υπάρχουσες επιχειρήσεις, ενώ το τραπεζικό σύστημα θα χρειαστεί να βοηθήσει τις επιχειρήσεις που μπορούν να σταθούν στα πόδια τους απαλείφοντας ένα μέρος από τις συνέπειες της κρίσεως με τα χρήματα της ανακεφαλαιοποιήσεως των τραπεζών. Οι δε μη βιώσιμες επιχειρήσεις, θα πρέπει να κλείσουν.
Κατά τον υπουργό Εθνικής Άμυνας απαιτείται, επίσης, η δημιουργία ενός νέου Πτωχευτικού Δικαίου, με ταυτόχρονες αλλαγές στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης.
«Οφείλουμε, όμως, να βοηθήσουμε στην δημιουργία μιας νέας επιχειρηματικότητας με την μεταλαμπάδευση των συστημάτων που υπάρχουν σε άλλες χώρες, με ένα οικοσύστημα όπου νέες start-ups μπορούν να δημιουργηθούν και να αναπτυχθούν. Η Ελλάδα χρειάζεται περίπου 30 θερμοκοιτίδες, όταν έχει 6-7 αυτή την στιγμή. Επίσης, πρέπει να μπορούν να χρηματοδοτηθούν, στις περιπτώσεις που το τραπεζικό σύστημα δεν θέλει να πάρει το ρίσκο. Αυτό μπορεί να γίνει με ένα Ινστιτούτο που θα λέγεται IFG κα θα διοχετεύει τους αναγκαίους πόρους», είπε ο κ.Νίκος Δένδιας –και έθεσε, έτσι, επί τάπητος ένα πολύ σοβαρό θέμα, που είναι ο ριζικός μετασχηματισμός του ελληνικού παραγωγικού ιστού.
Αυτός ο παραγωγικός ιστός, που είναι εσωστρεφής και πολλές φορές άτολμος, δεν πρόκειται να μετασχηματιστεί εύκολα αν η χώρα δεν απαλλαγεί από τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και τα ιδεολογικά δεσμά των δυνάμεων της οπισθοδρομήσεως και του άκρατου κρατισμού. Αυτές οι δυνάμεις σήμερα δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα να γυρίσουν προς τα πίσω το ρολόϊ της Ιστορίας και αδιαφορούν πλήρως αν η προσπάθειά τους αυτή καταλήξει σε μία νέου τύπου νεοελληνική τραγωδία.
Από την άλλη πλευρά, ένα κομμάτι του ελληνικού λαού, απογοητευμένο από την πολιτική και τις διαπλοκές της, προχωρά σε «αυτοκαταστροφικές» πολιτικές επιλογές –και, όταν επέλθει το μοιραίον, θα ζητά και τα ρέστα από …τους άλλους!
Την ίδια στιγμή, μετά από χρόνια δημοσιονομικής προσαρμογής και εξισορροπήσεως του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της, η χώρα έχει αρχίσει να βελτιώνει την ανταγωνιστικότητά της και να ενισχύει, έστω και δειλά, την εξωστρέφειά της. Επίσης, χάρη στην τουριστική άνοδο –η οποία, ωστόσο, οφείλεται σε εξωτερικά γεγονότα και όχι σε δική μας προσπάθεια– η κατανάλωση αυξάνεται δειλά και οι επιπτώσεις της υφέσεως μηδενίζονται. Προκύπτουν, έτσι, ευνοϊκές συνθήκες για να ξεκινήσει στην χώρα και μία ουσιαστική προσπάθεια παραγωγικής ανανεώσεως, η οποία είναι πλέον εξ ίσου επείγουσα με την ανάγκη σοβαρών μεταρρυθμίσεων –οι οποίες πάντα αναβάλλονται.
Υπάρχει, όμως, πλέον, σοβαρός κίνδυνος όλα αυτά να τιναχθούν κυριολεκτικά στον αέρα. Πλανώνται δε πλάνην οικτράν όσοι νομίζουν ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, μία άλλη κυβέρνηση θα είχε την δυνατότητα να επαναδιαπραγματευθεί το δημόσιο χρέος μας και να ακολουθήσει «αντιμνημονιακή πολιτική». Οι διάφοροι «αγανακτισμένοι» που συνεχώς πιπιλίζουν την καραμέλα ότι «σώνει και καλά πρέπει να βγάλουν το άχτι τους», θα πρέπει να γνωρίζουν κάποια πολύ βασικά πράγματα.
Πρώτον, το ελληνικό χρέος, που σε ποσοστό 90% είναι κρατικό, δεν πρόκειται να το διαπραγματευθεί κανείς. Οι αερολογίες ότι ο κ. Τσίπρας δεν θα πρέπει να σηκώσει το τηλέφωνο στον κ. Ντράγκι είναι καλές για την γαλαρία, πλην όμως απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Για παράδειγμα, ο Σλοβένος πολίτης, με δύο φορές χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα από τον Έλληνα, δεν θα δεχθεί ποτέ να τού χαρίσει χρήματα για να παίξει κάποιος «σοσιαλισμό».
Δεύτερον, μετά τα παθήματά της, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχουν από καιρό έτοιμο σχέδιο για την αποχώρηση της Ελλάδος από την ευρωζώνη, γεγονός που κανέναν δεν θα στενοχωρήσει. Όπως κανείς δεν στενοχωρήθηκε όταν οι Κύπριοι μόνοι τους έσπασαν τα μούτρα τους –οι οποίοι τότε είχαν «προοδευτικό» Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Τρίτον, οι αγορές –κατά των οποίων ξιφουλκούν οι γελωτοποιοί της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως– ποσώς ενδιαφέρονται για το ποιος κυβερνά την χώρα. Αυτό που θέλουν είναι, σε χώρες όπου επενδύουν, να εφαρμόζονται αξιόπιστα προγράμματα οικονομικής πολιτικής, τα οποία να διασφαλίζουν σταθερότητα και ανάπτυξη. Όσο για τα περίφημα hedge funds, που κάποιοι δαιμονοποιούν κατά κόρον, είναι ζήτημα αν σήμερα διαχειρίζονται και διακινούν 6% των παγκοσμίων κεφαλαίων. Από τα δε τελευταία, ο μεγαλύτερος όγκος ανήκει σε συνταξιοδοτικά ταμεία και σε κρατικές επενδυτικές εταιρείες.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, λοιπόν, το μεγάλο στοίχημα για την χώρα είναι να αποκτήσει 100.000 νέες επιχειρήσεις και όχι νέα κυβέρνηση μαθητευόμενων μάγων. Και όσοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό, ας γνωρίζουν από τώρα ότι …ρέστα δεν υπάρχουν.
