Αθανάσιος Φωκάς*, Ακαδημαϊκός και Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ.

1. Δέχομαι ως δεδομένο ότι όντως ο Πρωθυπουργός πιστεύει ότι ένα ισχυρό «Όχι» θα του παράσχει ισχυρό διαπραγματευτικό πλεονέκτημα έναντι των δανειστών.
Επειδή όμως το αποτέλεσμα μιας διαπραγμάτευσης εξαρτάται από τις απόψεις και των δύο πλευρών, μήπως θα πρέπει να λάβουμε υπόψη και τη τοποθέτηση των Εταίρων αν όντως το «Όχι» θα διευκολύνει τις διαπραγματεύσεις;
2. Αφού τις προτάσεις της Ελλάδας απέρριψαν και οι 18 υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης, ακόμη και η Κύπρος,
μήπως θα πρέπει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο ότι ίσως σφάλουμε;
3. Επειδή δυστυχώς δεν υπάρχει νόμος ο οποίος απαγορεύει την χειροτέρευση μιας κατάστασης, όσο άσχημη κι αν είναι αυτή, μήπως θα πρέπει να δεχθούμε ότι υπάρχει πιθανότητα η σημερινή κατάσταση της Ελλάδας να χειροτερεύσει και μάλιστα κατά πολύ;
4. Το βιοτικό επίπεδο μια χώρας καθορίζεται από το ποιο ήταν αυτό το επίπεδο πριν μερικά χρόνια, ή με βάση την παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα αυτής της χώρας;
Αν η απάντηση στην ανωτέρω ερώτηση είναι η δεύτερη, τότε μήπως το βασικό ερώτημα δεν θα πρέπει να είναι ναι ή όχι στη λιτότητα, αλλά, ναι ή όχι σε άμεσες, ριζοσπαστικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις τις οποίες όλοι επικαλούνται αλλά ουσιαστικά κανείς δεν υλοποιεί;
5. Η τοποθέτηση της Κυβέρνησης ότι αγωνίζεται στην Ευρώπη για αλλαγή νοοτροπίας προς όφελος όλων των λαών της είναι συνεπής με τον διεθνισμό που αποτελεί εξέχον στοιχείο της Αριστερής ιδεολογίας. Μήπως όμως οι ακραίες επιθέσεις κατά των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων των Ευρωπαϊκών κρατών έχουν πλέον φτάσει στο όριο του εθνικισμού;
Σχετικά με αυτό, μήπως δεν ήταν τυχαίο το ότι η πρόταση δημοψηφίσματος υποστηρίχθηκε και από τα δύο άκρως εθνικιστικά κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου;
6. Είναι γνωστοί οι αγώνες της Αριστεράς για κοινωνική δικαιοσύνη, καθώς επίσης και το γεγονός ότι εκφράζει και εκπροσωπεί τα οικονομικώς ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα.
Μήπως όμως σαν αποτέλεσμα των χειρισμών της Κυβερνήσης αυτά ακριβώς τα κοινωνικά στρώματα πλήττονται τα μέγιστα τώρα αλλά και πιθανώς στο εγγύς μέλλον;
7. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν κατανοήσει την αλληλοσύνδεση μεταξύ δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
Μήπως όμως εμείς, σε σχέση με την Ευρώπη αλλά και γενικότερα, τονίζουμε μόνο τα δικαιώματα μας;
Μήπως η είσοδος μας στην Ευρωζώνη δημιουργούσε και υποχρεώσεις όχι μόνο για την πλήρη οικονομική αναδιοργάνωση της χώρας μας , αλλά και σχετικά με την εν γένει συμπεριφορά μας, υποχρεώσεις με τις οποίες δεν ασχολήθηκε ουσιαστικά καμία πολιτική παράταξη;
8. Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι η ευπρέπεια δεν είναι προνόμιο ούτε της Αριστεράς ούτε της Δεξιάς, αλλά ότι αποτελεί καθοριστικό στοιχείο πολιτισμού, τότε γιατί η αγένεια στις σχέσεις μας με τους εταίρους ηρωοποιείται αντί να καταδικάζεται;
9. Γιατί θα πρέπει οι Εταίροι μας να δεχθούν τις θέσεις της Ελλάδας, επειδή τα κόμματα που εκπροσωπούνται στην Κυβέρνηση υποσχέθηκαν να υλοποίησουν αυτές τις θέσεις, και δεν θα πρέπει οι Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις να λαμβάνουν υπόψη την βούληση των δικών τους ψηφοφόρων αφού και αυτές εκλέχθηκαν δημοκρατικά και με την προφανή υποχρέωση να είναι συνεπείς με τις εντολές των ψηφοφόρων τους;
10. Γιατί είναι ηθικός εκβιασμός η θέση «ή ακολουθείτε το πρόγραμμα που ήδη έχει συμφωνηθεί ή διακόπτεται η χρηματοδότηση» και δεν είναι ηθικός εκβιασμός η θέση «ή μας παρέχετε περισσότερη βοήθεια ή θα οδηγηθεί η Ευρώπη, κι όχι μόνο, σε οικονομική καταστροφή»;
Η Ελλάδα του απίστευτου Έπους του ‘40 και της μεγαλειώδους Εθνικής Αντίστασης κατάντησε μέσα σε λίγα χρόνια να είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Οι αιτίες είναι πολλές. Κατά τη γνώμη μου μία από τις σημαντικότερες είναι αυτή που τόσο εύγλωττα παρουσίασε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην Ελληνική Βουλή το 1975:

«Η πολεμική εναντίον της Δύσεως, Αμερικανών και Ευρωπαίων, γίνεται με το επιχείρημα ότι αυτοί είναι υπεύθυνοι διά την πτώσιν της Δημοκρατίας στον τόπο μας και την τραγωδία της Κύπρου. Αι κατηγορίαι όμως αυταί, κατά την γνώμην μου, δεν είναι μόνο αβάσιμοι, είναι και πολιτικώς ύποπτοι. Υπεύθυνοι δι’ όλες αυτές τις συμφορές του Έθνους μας είμαστε εμείς και μόνον εμείς οι Έλληνες, οι οποίοι προσπαθούμε να φορτώσουμε στους ξένους τις ευθύνες μας διότι δεν έχουμε το θάρρος να τις αναλάβουμε. Δεν λέγω ότι δεν μπορούν ξένες χώρες διά της πολιτικής των να βλάψουν ή να ωφελήσουν. Αλλά η ευθύνη η βασική, η ευθύνη η πρωταρχική, η ευθύνη η εθνική βαρύνει εμάς τους Έλληνες. Αυτό είναι ελληνικό φαινόμενον: να φορτώνουμε πάντοτε στους ξένους τις δικές μας ευθύνες, τα δικά μας σφάλματα. Είναι μόνιμο φαινόμενο στην ιστορία του τόπου μας. Και κάποτε θα πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνην των πράξεών μας, των σφαλμάτων μας, και κατόπιν να αναζητούμε εκείνους που τα ενθαρρύνουν».

fvkasΑθανάσιος Φωκάς
Ακαδημαϊκός και Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ

 

*Ο Ακαδημαϊκός και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Cambridge κ. Αθανάσιος Φωκάς είναι κάτοχος πτυχίου Αεροναυπηγικής του Πανεπιστημίου Imperial College του Λονδίνου (1975), διδακτορικού διπλώματος Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του California Institute of Technology (1979) και πτυχίου Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Miami (1986).
Το 1986, σε ηλικία 33 ετών, εξελέγη καθηγητής και διευθυντής του Τμήματος Μαθηματικών και Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Clarkson. Το 1996 εξελέγη καθηγητής στην Έδρα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του Imperial College και το 2002 καθηγητής στην Έδρα Μη Γραμμικής Μαθηματικής Επιστήμης (Nonlinear Mathematical Science) του Πανεπιστημίου του Cambridge. Το 1975 έλαβε το βραβείο «Governors Prize» της Αεροναυπηγικής (ως καλύτερος φοιτητής), και το 1983 το βραβείο «J.W. Graham Research Prize» της Πολιτείας της Νέας Υόρκης από το Πανεπιστήμιο Clarkson. Το 2000 του απενεμήθη το βραβείο «Naylor» της Μαθηματικής Εταιρείας του Λονδίνου (το βραβείο αυτό, που θεωρείται το πιο σημαντικό στα εφαρμοσμένα Μαθηματικά και στη Θεωρητική Φυσική, είχε απονεμηθεί το 1999 στον κοσμολόγο Stephen Hawking). Το 2004 του απενεμήθη το «Αριστείον» της Ακαδημίας Αθηνών ενώ στις 9 Δεκεμβρίου 2004 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Το 2004 εξελέγη επίτιμος διδάκτωρ των Θετικών Επιστημών του Πολυτεχνείου Κρήτης, επίτιμος διδάκτωρ Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Πατρών και επίτιμος διδάκτωρ Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Τον Ιανουάριο του 2005 του απενεμήθη η διάκριση του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Το Πανεπιστήμιο Clarkson για να τιμήσει την επιστημονική προσφορά του καθηγητή Φωκά, έχει καθιερώσει ετήσια σειρά διαλέξεων με τίτλο «The Fokas Distinguished Lecture Series». Το Ίδρυμα Μποδοσάκη απένειμε το Αριστείο του Ιδρύματος για το 2006 από κοινού στους Αθανάσιο Φωκά και Δημήτριο Χριστοδούλου.
O καθηγητής Αθανάσιος Φωκάς είναι μέλος της Διεθνούς Συμβουλευτικής Επιτροπής του Ινστιτούτου Μαθηματικών Επιστημών του Imperial College του Λονδίνου, μέλος της Διεθνούς Συμβουλευτικής Επιτροπής του Κέντρου  «Μη Γραμμικών Μαθηματικών και Εφαρμογών» του Πανεπιστημίου του Loughborough, καθώς και επίτιμο μέλος του Κέντρου Εφαρμοσμένων και Υπολογιστικών Μαθηματικών του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας στην Ελλάδα. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής σε περισσότερα από 15 διεθνή επιστημονικά περιοδικά.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ