Μιλάει στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ η μαέστρος με λαμπρές σπουδές κ. Ευγενία Μανωλίδου.
Συνέντευξη-παρουσίαση: Μάριος Μιχαηλίδης.
«Σπούδασα σύνθεση στο Juilliard School στη Νέα Υόρκη, ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας. Παρ’ όλο που πέρασα από εξαιρετικούς καθηγητές και σημαντικούς καλλιτέχνες, ο άνθρωπος που με επηρέασε περισσότερο από όλους ήταν ο μαέστρος Vincent la Selva, καθηγητής μου στο Juilliard και ιδρυτής της New York Grand Opera. Ήταν αυτός που πίστεψε σε εμένα από την αρχή, που με εμπιστεύτηκε στο πόντιουμ μιας ορχήστρας και που μου έδωσε τη δύναμη να ανεβαίνω σε μια σκηνή και να παρουσιάζω τη δουλειά μου, σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο». Αυτά επισημαίνει σήμερα στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ η κ. Ευγενία Μανωλίδου, η οποία εκτός από σύζυγος του γνωστού πολιτικού κ. Άδωνι Γεωργιάδη, είναι μια σημαντική μαέστος με λαμπρές σπουδές και αξιοζήλευτη καριέρα.
Η συνέντευξη
Με έκπληξη και μεγάλη χαρά πληροφορηθήκαμε ότι επιστρέφετε στην τέχνη σας, τη μουσική. Αν και πιστεύω ότι ποτέ δεν την έχετε εγκαταλείψει. Πώς προέκυψε αυτό το καλό νέο;
Τη μουσική δεν μπορεί ποτέ να την εγκαταλείψει ένας μουσικός, δεν τον αφήνει! Μάλλον στη σκηνή επιστρέφω, στις ζωντανές συναυλίες συμφωνικής μουσικής, που μου είχαν λείψει πάρα πολύ. Η πρόσφατη συνεργασία μου με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα “Oltenia” στη Ρουμανία προέκυψε μετά από πρόσκληση της ορχήστρας στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα “Europa Season”, όπου κάθε εβδομάδα, ένας προσκεκλημένος μαέστρος από κάθε μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καλείται να διευθύνει μουσική από την πατρίδα του.
Ασφαλώς, οι πιο πολλοί σας έχουν γνωρίσει ως πρόσωπο της τηλεόρασης. Μάλιστα, η θητεία σας στα τηλεοπτικά πράγματα, κατά κοινή ομολογία, υπήρξε επιτυχής.
Τελικά, η μακροχρόνια, δημόσια τουλάχιστον, σιωπή σας από τα μουσικά πράγματα, ήταν το τίμημα που πληρώσατε;
Δεν πιστεύω ότι πλήρωσα κάποιο τίμημα, εξάλλου μουσική πορεία στην Ελλάδα δεν είχα ποτέ. Οι σπουδές μου έγιναν στην Αμερική, η επαγγελματική μου πορεία ως επί το πλείστον στην Ευρώπη – με εξαίρεση τη συναυλία στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο το 2008 – και τώρα οι μουσικές προτάσεις και συνεργασίες που έχω, εξακολουθούν να είναι εκτός Ελλάδος. Στην Ελλάδα εργάστηκα στην τηλεόραση για 3 χρόνια (2009-2012), ένα διάστημα που για προσωπικούς λόγους έπρεπε να σταματήσω τα συχνά ταξίδια στο εξωτερικό. Αν δούλευα ως μουσικός και στην Ελλάδα, δεν θα έκανα κάποια άλλη δουλειά.
Κατά τη διάρκεια των τριών ετών της τηλεοπτικής μου παρουσίας είχα σταματήσει εντελώς να γράφω και να κάνω συναυλίες, δεν γινόταν αλλιώς. Όμως, αμέσως μετά, συνέθεσα το λυρικό δράμα “La Pisanella, το κορίτσι από την Πίζα” για το οποίο βραβεύτηκα στο διεθνή διαγωνισμό “Key to the Future – International Composition Competition” στην Ουγγαρία. Παράλληλα, έκανα μια σειρά συναυλιών με θέμα το musical σε όλη την Ελλάδα. Πέρυσι συνέθεσα τη μουσική για το documentaire του Ευγενιδείου Πλανηταρίου “Ο Αγγελιοφόρος του Σύμπαντος” αφιερωμένο στο Παγκόσμιο Έτος Φωτός. Και μόλις πρόσφατα, επέστρεψα από την πρώτη μετά από καιρό ζωντανή συναυλία συμφωνικής μουσικής στη Ρουμανία. Οπότε, δεν νιώθω να “πλήρωσα κάποιο τίμημα”, το αντίθετο, το κοινό τώρα στην Ελλάδα ενδιαφέρεται να μαθαίνει περισσότερο τα νέα μου εν συγκρίσει με το παρελθόν.
Θα θέλατε να αναφερθείτε στις μουσικές σπουδές σας στην Αμερική και στους μουσικούς που σας επηρέασαν;
Σπούδασα σύνθεση στο Juilliard School στη Νέα Υόρκη, ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας. Παρ’ όλο που πέρασα από εξαιρετικούς καθηγητές και σημαντικούς καλλιτέχνες, ο άνθρωπος που με επηρέασε περισσότερο από όλους ήταν ο μαέστρος Vincent la Selva, καθηγητής μου στο Juilliard και ιδρυτής της New York Grand Opera. Ήταν αυτός που πίστεψε σε εμένα από την αρχή, που με εμπιστεύτηκε στο πόντιουμ μιας ορχήστρας και που μου έδωσε τη δύναμη να ανεβαίνω σε μια σκηνή και να παρουσιάζω τη δουλειά μου, σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο.
Είχα την τύχη να ακούσω και να απολαύσω κάποια μέρη από την ορχηστρική σας σύνθεση La Pisanella, έργο που σχετίζεται με τη μεσαιωνική παράδοση της Κύπρου. Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε σ’ αυτή τη σύνθεση και ποια ήταν η ανταπόκριση της επίσημης Κύπρου;
Πρόκειται για μια υπέροχη ιστορία, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, που ξεκίνησε ως θεατρικό έργο από το συγγραφέα και διανοούμενο Ιταλό Gabriele d’ Annunzio. Εμένα μου το έστειλε ένας καθηγητής από την Κύπρο που το είχε μεταφράσει από τα Ιταλικά με την προτροπή να το μελοποιήσω. Πράγματι, η ιστορία είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον και μετά από μια εκτενή έρευνα που έκανα για την ιστορία, το έργο και τη μουσική της εποχής, αποφάσισα να το μελοποιήσω. Όταν ολοκληρώθηκε, υπήρξε το ενδιαφέρον εκ μέρους της Κύπρου να παρουσιαστεί, όμως είχε ξεκινήσει η βαθειά οικονομική ύφεση που όλοι πια γνωρίζουμε και έτσι δεν κατέστη δυνατόν. Εντούτοις, παρουσιάστηκε τμηματικά στην Ουγγαρία και απέσπασε το βραβείο που σας ανέφερα στην αρχή της συζήτησής μας.
Ποια είναι τα σχέδιά σας μετά από τη συνεργασία σας με τη Ρουμανία;
Τώρα δουλεύω πάνω σε καινούργιες μελωδίες και προτάσεις για να συνεχίσω την πορεία μου στη μουσική σκηνή. Ελπίζω σύντομα να μπορέσω να ανακοινώσω και άλλες συνεργασίες. Προς το παρόν, όσοι φίλοι επιθυμούν, μπορούν να μάθουν τα νέα μου, να ακούσουν μουσική και να δουν αποσπάσματα από τις συναυλίες μου στην ιστοσελίδα μου www.eugeniamanolides.com
Όσοι σας γνωρίζουν μιλούν για την απέραντη αγάπη και την αφοσίωσή στην οικογένειά σας. Πώς, λοιπόν, η σύζυγος και μητέρα – τεσσάρων παιδιών – Ευγενία Μανωλίδου αντιμετωπίζει την πρόκληση της τέχνης;
Πολύ δύσκολα, εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι η πλειοψηφία των γυναικών μουσικών, είτε δεν κάνουν οικογένεια, είτε έχουν το πολύ ένα παιδί. Η τέχνη θέλει χρόνο και αφοσίωση. Το ίδιο βεβαίως και η οικογένεια. Εγώ για παράδειγμα, είχα δύο φορές στη ζωή μου την ευκαιρία να εγκατασταθώ μόνιμα στο εξωτερικό και δεν το έκανα αποκλειστικά για να μη στερηθούν τα παιδιά τη χώρα τους και την ευρύτερη οικογένεια. Οπότε θα μπορούσε κανείς να πει ότι “έμεινα πίσω στη μουσική μου σταδιοδρομία” λόγω της οικογένειας – και πιθανόν να είχε δίκιο. Όμως, δεν θα άλλαζα την οικογένειά μου με τίποτα στον κόσμο. Και πιστεύω ότι σιγά – σιγά, μεγαλώνοντας τα παιδιά, θα καταφέρω να μπω κι εγώ σε ένα δρόμο.
