Επιμέλεια: Βάσω Β. Παππά.
O Nτίνος Καρύδης, που έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε σήμερα πρωτοεμφανίζεται στο θέατρο με τον πρωτοποριακό θίασο της ΔΩΔΕΚΑΤΗΣ ΑΥΛΑΙΑΣ στο έργο του Γ. Ανδρίτσου (Το σαλιγκάρι) σε σκηνοθεσία του Γιώργου Γιαννίση. Την ίδια περίοδο, συμμετέχει στην εμβληματική παράσταση Χατζηδάκη-Αργυράκη-Χορν «Οδός Ονείρων» σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού. Συνεργάστηκε με τους περισσότερους θιάσους, όπως- Κ. Μουσούρη, Α. Αντωνόπουλου, Καρέζη – Καζάκου, Βουγιουκλάκη – Παπαμιχαήλ, Δ. Χορν, Μ. Φωτόπουλου, Κ. Βούτσα, Μ. Ριάλδη, Ν. Ηλιόπουλου, Ν. Ρίζου, Κ. Καρρά κ.α. Το 1983 μαζί με την Τζούλια Αργυροπούλου και άλλους εραστές της νεώτερης Ελληνικής Δραματουργίας, ιδρύουν την «Ελεύθερη Αυλαία» αφοσιωμένοι στο σύγχρονο ελληνικό δραματολόγιο. Στην εικοσαετή και πλέον πορεία της η «Ελεύθερη Αυλαία» παρουσιάζει με επιτυχία τόσο στην Αθήνα όσο και στην ευρύτερη περιφέρεια, έργα σημαντικών Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων. Ενδιάμεσα, συνεργάζεται με τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, Βόλου, Βέροιας, Σερρών, το Μοντέρνο θέατρο, το θίασο του Πέτρου Φιλιππίδη, το Ανοιχτό θέατρο, το θίασο της Πέμης Ζούνη, το Αμφιάρειο της Ηρούς Μουκίου κ.ά. Έχει συμμετάσχει σε κινηματογραφικές ταινίες, σε τηλεοπτικές σειρές, σε θέατρα Δευτέρας στην ΕΡΤ, σε θεατρόμορφες εκπομπές συνέχειας στο κρατικό ραδιόφωνο, καθώς και σε μεταγλωττισμένες τηλεοπτικές σειρές ενώ κατά διαστήματα διδάσκει σε δραματικές σχολές (αν και σύμφωνα με τον ίδιο διδάσκεται). Ένας άνθρωπος του θεάτρου που διακονεί την τέχνη του με μεράκι και αυταπάρνηση. Αλλά καλύτερα, ας δώσουμε τον λόγο σε εκείνον…
Β.Π.: Κύριε Καρύδη, αυτό το διάστημα συμμετέχετε στη θεατρική παράσταση «Παιδιά ενός κατώτερου Θεού» στο θέατρο Βεάκη. Θα θέλατε να μας μιλήσετε γι’ αυτή;
Ν.Κ.: Είμαι πολύ χαρούμενος που αυτή τη θεατρική σαιζόν συμμετέχω σε μια από τις καλύτερες θεατρικές παραστάσεις που παίζονται στην Αθήνα. Μια παράσταση συγκινησιακά φορτισμένη, όπου οι θεατές στο φινάλε του έργου, χειροκροτούν όρθιοι φωνάζοντας μπράβο. Το ύφος και ο καλλιτεχνικός ρυθμός της παράστασης οφείλεται στον πολυσχιδή συνάδελφο Γιάννη Βούρο που τον θεωρώ δάσκαλο και αδυνατώ να εξηγήσω την απομάκρυνσή του από το Κ.Θ.Β.Ε.!!! Βέβαια είχε να δουλέψει ”ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ” με άξιους καλλιτέχνες, όπως την Αλεξάνδρα Παντελάκη, αντάξια αντικαταστάτρια της ταλαντούχας Αντιγόνης Γλυκοφρύδη. Τον υπέροχο ηθοποιό καί φίλο Θοδωρή Αντωνιάδη. Την εξαιρετική Τζωρτζίνα Κώνστα και την εξαίσια, φίλη κι αυτή Λουκία Πεσκεντζή. Αφήνω τελευταία την ΧΡΥΣΑ ΠΑΠΑ, με κεφαλαία γράμματα παρακαλώ, η οποία μαζί με τον Γιάννη Βούρο σηκώνει όλο το βάρος της παράστασης ερμηνεύοντας στην νοηματική γλώσσα όλα τα συναισθήματα της ηρωίδας που ενσαρκώνει. ΧΡΥΣΑ ΠΑΠΑ, θυμηθείτε αυτό το όνομα, Υποκριτική βάθους!!!
Β.Π.: Υπάρχει κάποια αξία που ακολουθείτε πιστά και απαρέγκλιτα σε όλες τις συνεργασίες σας;
Ν.Κ.: Τον σεβασμό μου στον/στην συνάδελφο ηθοποιό εντός και εκτός σκηνής!!!
Β.Π.: Υπήρχε κάτι που δεν φανταζόσασταν ότι θα περιέχει η ζωή του ηθοποιού όταν ξεκινούσατε την πορεία σας στο θέατρο και στον κινηματογράφο;
Ν.Κ.: Ναι..Η ανασφάλεια, η διαρκής αναζήτηση για δουλειά και η μοναξιά, γιατί κατά βάθος οι θεατρίνοι είμαστε μοναχικά άτομα. Μπορεί να γελάμε πάνω στη σκηνή αλλά μέσα μας να κλαίμε και αντιστρόφως!
Β.Π.: Είστε διάσημος, πετυχημένος και ιδιαίτερα αγαπητός από κοινό και κριτικούς. Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή της θεατρικής σας καριέρας, ποιες στιγμές θεωρείτε από τις πιο σημαντικές;
Ν.Κ.: Θα σας έλεγα όλες .. θα σταθώ όμως για λίγο, στην πρώτη μου εμφάνιση, με την ”ΔΩΔΕΚΑΤΗ ΑΥΛΑΙΑ”. Οι θεατρολόγοι γνωρίζουν γιατί. Όσοι δεν γνωρίζουν ας φροντίσουν να μάθουν τι σημαίνει για το ΕΛΛΗΝΙΚΟ θέατρο ”ΔΩΔΕΚΑΤΗ ΑΥΛΑΙΑ”!!!
Β.Π.: Κοιτάζοντας προς τα πίσω, νοιώθετε ευτυχισμένος; Υπάρχει κάποιο επαγγελματικό βήμα που δεν θα ξανακάνατε;
Ν..: Όλα μου τα βήματα ήσαν μελετημένα και προσεκτικά. Δεν μετανιώνω για καμιά μου επαγγελματική συνεργασία. Είμαι για όλες υπερήφανος, όπως φέτος στο θέατρο που φέρει το όνομα του ογκόλιθου ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΒΕΑΚΗ. Και με την ευκαιρία να κάνω μια παρένθεση εδώ (απορώ γιατί όλα τα θέατρα δεν φέρουν ονόματα μεγάλων θεατρανθρώπων, όπως του ΡΟΝΤΗΡΗ για παράδειγμα, και πλήθος άλλων). Αλλά επανέρχομαι στην ερώτησή σας, για να σας πω ότι τα ΟΧΙ μου ήσαν περισσότερα από τα ΝΑΙ !!! Κοιτάζοντας λοιπόν προς τα πίσω νιώθω όλβιος ….
Β.Π.: Όσον αφορά το κοινό, άλλοτε δείχνει να ανταποκρίνεται και να υπάρχει μια ανατροφοδότηση και άλλοτε να επιδεικνύει αδιαφορία, ενώ κάποιοι δε διστάζουν να αποχωρήσουν και στη μέση μιας παράστασης, επιδεικνύοντας με τη στάση τους, την όποια ενόχλησή τους. Συνήθως, πώς τις διαχειρίζεται αυτές τις καταστάσεις ένας ηθοποιός;
Ν.Κ.: Δεν ξέρω, δεν μου έχει τύχει… αλλά αν συμβαίνει, μήπως πρέπει να προβληματιστεί και να αναζητήσει την αιτία της δυσαρέσκειας του αποχωρούντος θεατή;
Β.Π.: Μέσα από την Ελεύθερη Αυλαία που ιδρύσατε το 1983 με την Τζούλια Αργυροπούλου και άλλους εραστές της ελληνικής δραματουργίας είχατε την τύχη να ανεβάσετε έργα σημαντικών Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων. Αλήθεια, ποιος είναι ο αγαπημένος σας σύγχρονος θεατρικός συγγραφέας;
Ν.Κ.: Πάρα πολλοί… σας αναφέρω χαρακτηριστικά μερικούς που υπηρετήσαμε στο κέντρο και την περιφέρεια, ΖΙΩΓΑΣ – ΓΚΟΥΦΑΣ –ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ – ΜΑΝΙΩΤΗΣ – ΚΕΧΑ’Ι΄ΔΗΣ – ΜΑΤΕΣΙΣ – ΠΕΡΓΙΑΛΗΣ – ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ – ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ – ΣΚΟΥΡΤΗΣ, που παίξαμε σ’ ένα θέατρο εδώ, στα ένδοξα Εξάρχεια, με μεγάλη επιτυχία, το έργο του ”ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ΄΄. Μ’ αυτό θα ήθελα να ξανασμίξω μαζί του… οι ήρωες -χαρακτήρες δεν έχουν συγκεκριμένη ηλικία και είναι διαχρονικό..
Β.Π.: Εν μέσω κρίσης, η στρατευμένη τέχνη είναι αναγκαιότητα σήμερα παρά ποτέ. Όλοι κάνουν λόγο για πολιτιστική ακμή. Εσείς, βιώνοντας τα πράγματα εκ των έσω, πιστεύετε ότι αυτό έχει δόση αλήθειας ή ότι ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται και έχει άλλα να σκεφτεί;
Ν.Κ.: Το θέατρο σε δυσμενείς συνθήκες, είναι καταφυγή, προστασία και ασφάλεια! Γι’ αυτό ο Λαός προσφεύγει στο καλό θέατρο για να σκεφτεί αυτά τα άλλα που λέτε…
Β.Π.: Είναι αλήθεια, ότι μια σημαντική μερίδα του κοινού ενδιαφέρεται να ενημερώνεται μέσω των life style εκπομπών και περιοδικών, όχι μόνο για την δουλειά των δημόσιων προσώπων, αλλά και για την προσωπική τους ζωή. Εσάς σας ενοχλεί αυτό, θεωρώντας όλους αυτούς ως ηδονοβλεψίες ή το θεωρείτε ως αυτονόητο και μέρος της δουλειάς σας;
Ν.Κ.: Όχι σε καμιά περίπτωση. Η προσωπική μας ζωή δεν πρέπει να γίνεται βορά των <<ψυχοφάγων ζώων>>. Προσωπικά, ενοχλούμαι σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό, όταν σε συνεντεύξεις για τη δουλειά μου, με ρωτούν, για παράδειγμα, αν θέλω να γίνω … παππούς και άλλες τέτοιες παρόμοιες γελοίες ερωτήσεις…
Β.Π.: Λέγεται ότι πίσω από έναν μεγάλο άνδρα υπάρχει πάντα και μια μεγάλη γυναίκα. Ποια η συμβολή της συντρόφου σας Τζούλιας Αργυροπούλου στη δημιουργία της δικής σας καριέρας και της οικογένειάς σας; Θα θέλατε να μας μιλήσετε για εκείνη;
Ν.Κ.: Κατ’αρχάς, η ΤΖΟΥΛΙΑ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ είναι σπουδαία ηθοποιός και το απέδειξε στα 15 χρόνια που είχαμε μαζί με άλλους την ”ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΥΛΑΙΑ”. Αν δεν υπήρχε η Τζούλια, ούτε ”ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΥΛΑΙΑ” θα υπήρχε, ούτε εγώ θα υπήρχα, ούτε η Σμαράγδα θα ήταν αυτό που είναι τώρα… Με μια λέξη, η κ. Αργυροπούλου είναι ΒΡΑΧΟΣ… Βράχος ακλόνητος, που δεν υποχωρεί από τις θέσεις, τις αξίες και τα πιστεύω της. Το μόνο που έχει να της καταλογίσει κανείς, είναι να της πει – Μα καλά, πώς τον ανέχεσαι αυτόν; Δηλαδή εμένα!
Β.Π.: Κλείνοντας, ποιους στόχους έχετε θέσει για το μέλλον;
Ν.Κ.: Δεν βάζω στόχους… αφήνω το ριζικό να αποφασίσει για τους στόχους… κι αναλόγως λέω το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ… και φεύγω…. αλήθεια πώς το λέει (η Αλεξίου νομίζω), το τραγούδι ΦΕΥΓΩ ΚΙ ΑΦΗΝΩ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΣΥΝΤΡΙΜΙΑ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΡΙΜΙΑ… ΤΩΡΑ ΦΕΥΓΩ !!! Κάπως έτσι. ..
Σας ευχαριστώ για τη συζήτηση.
Β.Π.: Κι εγώ κ. Καρύδη, σας ευχαριστώ από καρδιάς για το χρόνο σας. Να είστε καλά!
