Ανοικτή επιστολή απευθύνει προς τις και τους Βουλευτές του Ελλαδικού Κοινοβουλίου μέσω της ομογενειακής Εφημερίδας ¨Ελληνική Γνώμη¨ ο Ομότιμος καθηγητής κ. Σόλων Θάνος. Ο Σόλων Θάνος γεννήθηκε στην Παλαιοκαρυά Τρικάλων το 1954 και μετανάστευσε στην τότε Δ. Γερμανία το 1972. Σπούδασε Βιολογία και Ιατρική και εργάστηκε ως ερευνητής στα Πανεπιστήμια του Tübingen, του Münster και του Montreal καθώς και στο Max-Planck-Institut στον τομέα της νευροβιολογίας, της οφθαλμολογίας και της βασικής έρευνας. Η ερευνητική του εργασία επιβραβεύθηκε με πολλά εθνικά και διεθνή βραβεία (Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερική). Δημοσίευσε περισσότερα απο 250 συγγράματα σε εγκεκριμένα διεθνή επιστημονικά περιοδικά με πάνω από 10.000 ετεροαναφορές. Διετέλεσε Καθηγητής Οφθαλμιατρικής και διευθυντής του Ινστιτούτου Πειραματικής Οφθαλμολογίας στο Πανεπιστήμιο του Münster της Γερμανίας.
Ανοικτή επιστολή προς τις και τους Βουλευτές του Ελλαδικού Κοινοβουλίου μέσω της Εφημερίδας ¨Ελληνική Γνώμη¨
Εξοχότητες, κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Γεννήθηκα το 1954 στην Παλαιοκαρυά Τρικάλων και μετανάστευσα κατόπιν προτροπής των γονιών μου, λόγω διαρκούσης φτώχιας προς αναζήτηση μιας καλύτερης μοίρας στην Γερμανία το 1972, συμπληρώνοντας φέτος 49 έτη αποδημίας. Συνεπώς, η απουσία μου απο την πατρίδα υπερβαίνει κατα πολύ τα κατα νόμον 35 έτη για να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα απο το τόπο, όπου ζώ και εργάζομαι. Δεν άλλαξα στα τόσα χρόνια ούτε την υπηκοότητά μου, ούτε την Ελληνικότητά μου, ανατρέφοντας και τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου κατα το δυνατόν ελληνικά. Άσκησα ο ίδιος στο παρελθόν κατά το επαγγελματικά δυνατόν το εκλογικό μου δικαίωμα ταξιδεύοντας στη ιδιαίτερή μου πατρίδα, κάτι το οποίον βεβαίως και θα συνεχίσω να πράττω, άν οι προυποθέσεις υγείας και ταξιδιωτικής δυνατότητας το επιτρέπουν.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο αντιπροσωπεύω μία μεταναστευτική ομάδα των 300.000 και πλέον Ελλήνων που αναζήτησαν αναγκαστικά στις δεκαετίες το 1960 και 70 ένα χώρο επιβίωσης και εργασίας, δημιουργώντας οικογένειες, και βοηθώντας με το συνάλλαγμά τους στην ανάπτυξη και της Ελλάδας. Πολλοί απο αυτούς είναι σήμερα υπερήλικες και συνταξιούχοι. Στα ενεργά χρόνια της αποδημίας τους αλλά και τώρα κράτησαν και κρατούν ψηλά την σημαία τηςπατρίδας, δημιούργησαν πολιτισμό με πολυάριθμους ελληνικούς συλλόγους (χορευτικούς, θεατρικούς, αθλητικούς, εργατικούς, ακαδημαϊκούς κλπ), άνοιξαν ελληνικά σχολεία
πολλές φορές ενάντια στην τοπική διοίκηση, δημιούργησαν κοινότητες διαδίδοντας τον Ελληνισμό και την τοπική τους παράδοση (ηπειρωτική, θεσσαλική, ποντιακή, μακεδονική, κρητική κλπ) σε κάθε γωνιά της επικράτειας και έκτισαν ορθόδοξες Εκκλησίες με γεναιόδορες προσφορές απο το συνήθως όχι υψηλό τους εισόδημα. Με λίγα λόγια, παρέμειναν Έλληνες και εκπροσώπησαν σθεναρά την πατρίδα, όπως βεβαίως έπραξαν και οι απόδημοι στις άλλες Ηπείρους και χώρες.
Σε παλαιότερες εκλογικές αναμετρήσεις στις δεκαετίες 1970 μέχρι 2000, πολλοί απόδημοι της γενεάς μας ανέβαιναν στο συνήθως κομματικά οργανωμένο αεροπλάνο, να πετάξουν στην ιδιαίτερή τους πατρίδα, να κάνουν χρήση του εκλογικού τους δικαιώματος, και να επιστρέψουν αμέσως στον τόπο εργασίας τους. Τώρα οι πιο πολλοί είναι υπερήλικες, όμως αγνοί πατριώτες, κουρασμένοι απο την συνεχή και διαχρονική άρνηση της πατρίδας να τους δώσει το δικάιωμα εκλογής απο τον τόπο που ζούνε. Αναμφίβολα είναι πλειοψηφικά ‘δεμένοι΄ με την Ελλάδα και ‘κρέμονται’ καθημερινά απο τα διαδικτυακά και δορυφορικά τηλεοπτικά κανάλια αναζητώντας κάποια επαφή με την πατρίδα.
Πιστεύμαμε μετά τις ανακοινώσεις του κυρίου πρωθυπουργού ότι η επιτέλους επιβεβλημένη αναγνώριση και δυνατότητα της εκλογικής συμμετοχή των αποδήμων Ελλήνων είναι προ των θυρών, και αναμέναμε μια σύσσωμη στήριξη της απεριόριστης ψήφου μας απο τον τόπο διαμονής μας. Στον πρόσφατα ψηφισθέντα νόμο του 2019 για δικάιωμα εκλογής σε ομογενείς Έλληνες κυριάρχησε όμως παρ’ όλες τις ευγενείς προσπάθειες του πρωθυπουργού και της πλειοψηφίας της Βουλής η κομματικοιδεολογική σκέψη με αποτέλεσμα να πάρει δικαίωμα ψήφου ένα περιορισμένο ποσοστό ομογενών κάτω απο γραφειοκρατικές προϋποθέσεις, που εκ των πραγμάτων ακόμη λιγώτεροι δύνανται να εκπληρώσουν. Αντιπαραθέτω οτι σχεδόν όλοι οι δυτικοί λαοί και όχι μόνο αυτοί επιτρέπουν ανεξαρτήτως χρόνου απουσίας σε όλους τούς μετανάστες τους να ασκούν απεριόριστα το εκλογικό τους δικαίωμα στο τόπο διαμονής τους ή επιστολικά. Ακόμη και οι μετανάστες που προέρχονται απο τον κατά την γνώμη πολλών απολίτιστο ανατολικό γείτονά μας κατακλύζουν στις εκλογές τα εκλογικά κέντρα στα τουρκικά προξενεία για να ψηφίσουν στις εθνικές τους εκλογές. Που είναι για τους Έλληνες το πρόβλημα; Γιατι μέχρι σήμερα αρνούνται πολλά μέλη του Ελλαδικού Κοινοβουλίου αυτό το βασικό και αυτονόητο δικαίωμα στους Έλληνες της διασποράς; Μήπως οι ιθύνοντες φοβούνται ότι θα τους φάνε το ρουσφέτι; Είναι απολύτως αδιανόητο και άκρως αντιδημοκρατικό, ένα τεράστιο, άρτια οργανωμένο και αξιωμένο κομμάτι του Ελληνισμού να μην έχει δημοκρατικό λέγειν, και πρόσβαση στα δρώμενα της Ελλάδος. Πρέπει όλοι να πάρουμε το αεροπλάνο και να κατεβούμε για την ψηφοφορία στην Ελλάδα; Δεν είναι άκρως παράλογο και ίσως και αντισυνταγματικό;
Η απογοήτευση είναι τεράστια ανάμεσα στους Έλληνες της διασποράς. Η ελπίδα για μια μετατροπή του ισχύοντος νόμου, κατ’ εμένα της ‘ντροπής’ και ‘υποτίμησης’ σε νόμο που θα ισχύει για όλους τους Έλληνες αναζωογονήθηκε προσφάτως με δηλώσεις μιας πολιτικού σε εφημερίδα της αμερικανικής ομογένειας ότι θα φροντίσει να άρουν όλους τους περιορισμούς. Δυστυχώς όμως για αυτούς που όπως πάντα κρατάνε ψηλά την σημαία, και φυλάνε ο καθένας με τον δικό του τρόπο Θερμοπύλες, οι κομματικοί Εφιάλτες ξαναπαρουσιάστηκαν απειλώντας φραγμούς στο αυτονόητο δικαίωμα, στερώντας απο τον απόδημο Έλληνα την δημοκρατική του ψήφο.
Με την ευκαιρία του εορτασμού των 200 χρόνων απο την Επανάσταση του Γένους υπενθυμίζω στους αρνητές απεριορίστου δικαιώματοςς ψήφου για όλους τους Έλληνες, ότι χωρίς την τότε διασπορά δεν θα υπήρχε ούτε Επανάσταση, ούτε ίσως Ελλάδα. Η διασπορά ανέλαβε το βάρος της Επανάστασης και άναψε την σπίθα της ελπίδας για Λευτεριά. Μετά απο αιώνες σκλαβιάς και αναγκαστικής αποδημίας, και όντας σε περίοπτες θέσεις στις χώρες διαμονής τους, κράτησαν επί γενεών ζωντανή την γλώσσα και την θρησκεία βοηθώντας τον κοινό αγώνα του Έθνους. Κάπως έστι είναι και σήμερα με πολλούς. Έλληνες απόδημοι, συνήθως δεύτερης ή τρίτης και περαιτέρω γενεάς, σε περίοπτες θέσεις στις χώρες υποδοχής να κρατάνε υπερήφανοι για την καταγωγή τους ψηλά το λάβαρο του Ελληνισμού, αποδεικνύοντας ότι η αγάπη προς την πατρίδα δεν εκφυλίζεται.
Αξιότιμες κυρίες και κύριοι, ξανασκεφτείτε σας παρακαλώ, το κέρδος του Έθνους απο το δικαίωμα των απανταχού Ελλήνων για κάτι φαινομενικά ελάχιστο, αλλά δημοκρατικά μέγιστο αγαθό, την συνκατάθεσής σας για το απεριόριστο δικαίωμα όλων των Ελλήνων να λαβαίνουν μέρος στις εθνικές εκλογές απο τον τόπο διαμονής τους.
Με μεγάλη εκτίμηση
Σόλων Θάνος
Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής
