Ο Αντίλ έχει πατρίδα
Συγγραφέας: Εύη Τσιτιρίδου – Χριστοφορίδου
Εικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου
Εκδόσεις: Ελληνοεκδοτική
Ένα βράδυ, ο Αντίλ, ένα προσφυγόπουλο, βγήκε από την σκηνή του τυλιγμένος μέσα σε μια κουβέρτα. Κάθισε ανακούρκουδα και αγνάντευε τον ουρανό. Σκεφτόταν όλα αυτά που είχε αφήσει πίσω του, θυμήθηκε τον παππού του και αυτό που του έλεγε: «Πατρίδα είναι εκεί που μπορεί να ανθίζει το χαμόγελό σου». Ξαφνικά, ένα πεφταστέρι που έπεσε από τον ουρανό διέκοψε την σκέψη του. Προσπάθησε να πείσει τον μικρό Αντίλ να φύγει μαζί του και να ταξιδέψουν σε άλλα μέρη, σε άλλους γαλαξίες. Ακολούθησαν και άλλα στοιχεία της φύσης, η θάλασσα και ο άνεμος, και όλα με τη σειρά τους προσπάθησαν να τον καλέσουν κοντά τους. Πάντα με την ίδια υπόσχεση: πως θα τον πάνε στην ιδανική πατρίδα, σε αυτή που του αρμόζει. Ο Αντίλ, όμως, πώς θα έφευγε χωρίς τους δικούς του ανθρώπους, μακριά από της μαμάς του την αγκαλιά; Έτσι, αρνήθηκε την πρόταση και επέλεξε να μείνει εκεί που νιώθει αγάπη, ζεστασιά και σιγουριά. Στην αγκαλιά της μητέρας του.
« Ο Αντίλ έχει πατρίδα» είναι ένα ξεχωριστό αλληγορικό παραμύθι. Ένα παραμύθι που μας μιλά για την προσφυγιά και για τις χαμένες πατρίδες. Με ποιητικό λόγο η συγγραφέας οδηγεί τον μικρό Αντίλ σε ένα ταξίδι αναζήτησης. Στην αναζήτηση της μίας και μοναδικής πατρίδας, την οποία αναγνώρισε με το που βρέθηκε εκεί και άνθισε το χαμόγελό του.
Η εικονογράφηση της Κατερίνας Βερούτσου, μαγική. Κάθε σελίδα είναι ένας πίνακας ζωγραφικής. Είναι μία δεύτερη αφήγηση της ιστορίας.
Ένα βιβλίο ιδανικό για όλες τις ηλικίες.
Η Χαμένη χαρά της Θυμιώς
Συγγραφέας: Βούλα Γιαγκαζόγλου Παπούδα
Εικονογράφηση: Μαιρηλία Φωτιάδου
Εκδόσεις: Ελληνοεκδοτική
Ηλικία: 5+

Η Ευθυμούλα ήταν ένα χαριτωμένο κοριτσάκι. Σαν όλα τα παιδιά της ηλικίας της, έτσι και αυτή ήθελε να περνά χρόνο με φίλους διασκεδάζοντας και παίζοντας παιχνίδια. Μόνο που τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά για την Ευθυμούλα. Και ήταν διαφορετικά γιατί στα μάτια των άλλων φάνταζε λίγο ασχημούλα και λίγο παχουλούλα. Δεν ήταν, δηλαδή, στα «μέτρα» των άλλων. Ο καιρός περνούσε κάπως έτσι για την Ευθυμία. Και όσο περνούσε ο καιρός, μεγάλωνε και ο θυμός μέσα της. Μέχρι και το όνομα της το άλλαξε από Ευθυμία σε Θυμιώ για να της ταιριάξει γάντι.
Ολόκληρη κοπέλα πια, αποφάσισε να μετακομίσει σε ένα πύργο και να ασχοληθεί με μάγια και ξόρκια αφού η καρδιά της είχε γεμίσει με πικρία και απογοήτευση. Έδιωχνε όλους και όλα μακριά της, ειδικά ό, τι είχε σχέση με την χαρά. Και τη λέξη μόνο να άκουγε, την έδιωχνε μακριά κακήν κακώς.
Μέχρι που μια βροχερή μέρα χτύπησε την πόρτα του πύργου ένας νεαρός, ο Χάρης, και της άλλαξε τη ζωή. Η άλλοτε πληγωμένη της καρδιά μαλάκωσε και γέμισε με συναισθήματα πρωτόγνωρα.
Η Βούλα Γιαγκαζόγλου Παπούδα μας χαρίζει ένα τρυφερό παραμύθι για την απόρριψη και την αποδοχή του διαφορετικού. Μια ιστορία που μας δείχνει τη δύναμη που έχει η αγάπη και πώς μαλακώνει την ψυχή και διώχνει την πικρία μακριά.
Οι εικόνες από την Μαιρήλια Φωτιάδου ντύνουν την ιστορία αρμονικά με ζεστά χρώματα.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ