Η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας (Ο.Ε.Κ.Α.Ι) με την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού, πραγματοποίησαν μια σειρά εκδηλώσεων μέχρι και τις 22 του περασμένου μήνα σε διάφορες πόλεις της Ιταλίας για την καθιέρωση της “Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας και Ελληνικού Πολιτισμού. Η Ο.Ε.Κ.Α.Ι υπήρξε εκείνη που πρωτοστάτησε στην πρόταση της καθιέρωσης της Ημέρας αυτής, εκείνη που πρώτη έλαβε την συναίνεση και την υποστήριξη των Ελληνικών και Κυπριακών Αρχών, αλλά και πολλών άλλων Θεσμών στην Ιταλία και σε όλο τον κόσμο. Σήμερα μιλάει η Όλγα Νάσση η οποία είναι η νέα Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας. Είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Μεσσήνης. Η Όλγα Νάσση γεννήθηκε στην Ιταλία από Έλληνα πατέρα και ελληνοϊταλίδα μητέρα το 1972.
Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Πολιτικών Επιστημών με διδακτορικό στην Ανθρωπολογία και στις εθνογλωσσικές μελέτες. Έχει κάνει εθνογραφική έρευνα σχετικά με την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία. Έχει μεταφράσει Μονογραφίες από τα ελληνικά και τα ισπανικά και έχει δημοσιεύσει πολλά επιστημονικά άρθρα σε εθνικά και διεθνή περιοδικά και επιθεωρήσεις. Έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα στον ακαδημαϊκό τομέα στην Ελλάδα και τις Ηνωμένες Πολιτείες για τις ιστορικές μειονότητες και τις ιταλικές κοινότητες προέρχονται από τη διασπορά. Ασχολείται με διαφόρους κοινωνικούς και πολιτιστικούς συλλόγους. Ανάμεσα σε άλλα τονίζει:
«Η εξωτερική εικόνα της Ελλάδα αλλάζει, σε δύο παράλληλες και αντίθετες ταυτόχρονα όψεις: για ορισμένους – να το πούμε ωμά, για τους προνομιούχους – η Ελλάδα είναι η χώρα που θα ήθελε να είναι μέρος της Δύσης χωρίς να το αξίζει. Για άλλους – για αυτούς που υποφέρουν από την κρίση – η Ελλάδα, αντιθέτως, είναι αυτή που έδωσε το παράδειγμα της αξιοπρέπειας ενάντια στην αλαζονεία, αυτή της εξέγερσης. Και οι δύο αντιλήψεις είναι σίγουρα σχετικές, ταλαντεύονται. Όμως, η ίδια η «κλασσική» εικόνα της Ελλάδας, θα έλεγα «η σχολική» εμπλουτίστηκε καλώς ή κακώς με αυτές τις δύο αντιλήψεις, από τις οποίες την δεύτερη – αξιοπρέπεια και εξέγερση- θεωρώ ως την πιο εξέχουσα».
Η συνέντευξη
-Η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας πρωτοστάτησε για την καθιέρωση για την “Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας και Ελληνικού Πολιτισμού”. Πόσο σημαντικές είναι τέτοιου είδους εκδηλώσεις για τον ελληνισμό παγκοσμίως;
«Η Ελληνική γλώσσα και ο ελληνικός πολιτισμός δεν είναι μόνο η κληρονομιά ενός λαού, αλλά και του συνόλου των ριζών του δυτικού πολιτισμού. Η διατήρηση αυτών των ριζών ισοδυναμεί με την υπεράσπιση του συνόλου του ευρωπαϊκού πολιτισμού, μέσα από τις περισσότερες πολιτισμικές και ανθρώπινες πτυχές του. Σε μια εποχή που τα σημάδια της παλινδρόμησης δεν είναι δυστυχώς σπάνια στην Ευρώπη, αυτή η πολιτιστική μάχη αποκτάει μια πολύ σημαντική μορφή».
-Η Ομογένεια, στον 21ο αιώνα ποιες νέες ανάγκες και προκλήσεις έχει να αντιμετωπίσει;
«Η διασπορά αντιμετωπίζει τα προβλήματα της κρίσης, τόσο τα υλικά όσο και τα πολιτιστικά, όπως και όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Και σε σύγκριση με τα περισσότερους από αυτούς, είναι ίσως σε πλεονεκτικότερη θέση, διότι τόσο η συνοχή της, όσο και οι δεσμοί της, που ποτέ δεν διεκόπηκαν, με τις θεμελιώδεις αξίες του Ελληνισμού, τη φέρνουν σε τέτοια θέση, ώστε να απορρίπτει πειρασμούς βαρβαρότητας που κυκλοφορούν σε πολλά μέρη της Η Ευρώπης κατά τα τελευταία χρόνια…».
-Σας ανησυχεί η εικόνα που παρουσιάζει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια με την ανεξέλεγκτη οικονομική κρίση και με ότι αυτή επηρεάζει την καθημερινότητα του Έλληνα;
«Είναι αναμφίβολο, ότι η πίεση της κρίσης, η οποία με ιδιαίτερη σκληρότητα βιώνεται στην Ελλάδα, έχει άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινή μας ζωή: πολλά πρότυπα διαβίωσης και πολλά αποκτειθέντα δικαιώματα συνθλίβονται και η ιστορική μας αποτύπωση στην αντοχή των κακουχιών τίθεται σε οδυνηρή δοκιμασία. Παραμένουν οι βασικές αξίες της αλληλεγγύης, που είναι ένα από τις πιο βαθιές αξίες: η συμπεριφορά των Ελλήνων μπροστά στον πόνο των μεταναστών παραμένει στο σύνολό της μια από τις πιο πολιτισμένες και ανθρώπινες στην Ευρώπη.
Η εξωτερική εικόνα της Ελλάδα αλλάζει, σε δύο παράλληλες και αντίθετες ταυτόχρονα όψεις: για ορισμένους – να το πούμε ωμά, για τους προνομιούχους – η Ελλάδα είναι η χώρα που θα ήθελε να είναι μέρος της Δύσης χωρίς να το αξίζει. Για άλλους – για αυτούς που υποφέρουν από την κρίση – η Ελλάδα, αντιθέτως, είναι αυτή που έδωσε το παράδειγμα της αξιοπρέπειας ενάντια στην αλαζονεία, αυτή της εξέγερσης. Και οι δύο αντιλήψεις είναι σίγουρα σχετικές, ταλαντεύονται. Όμως, η ίδια η «κλασσική» εικόνα της Ελλάδας, θα έλεγα «η σχολική» εμπλουτίστηκε καλώς ή κακώς με αυτές τις δύο αντιλήψεις, από τις οποίες την δεύτερη – αξιοπρέπεια και εξέγερση- θεωρώ ως την πιο εξέχουσα».
– Μπορεί να βοηθήσει η Ομογένεια;
«Οι Έλληνες της διασποράς είναι η πιο ορατή όψη του Ελληνισμού, η πιο άμεση, θα έλεγα, σε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου. Αποτελεί και το πιο προηγμένο παρατηρητήριο, να το πω έτσι, μέσα στην ίδια την Ευρώπη».
– Πιστεύετε πως οι χώρες της Νότιας Ευρώπης θα πρέπει να συνεργαστούν πιο στενά απέναντι σε έναν Βορρά που φαίνεται πως τραβά το δικό του δρόμο;
« Σίγουρα. Η ελληνική ιστορία των τελευταίων ετών στις διάφορες εκφάνσεις της, εκφράζει ακριβώς αυτό. Όχι μόνο ως υλική προστασία, άμεση, αντιμέτωπη με τις σκληρές και συνεχείς οικονομικές επιθέσεις, αλλά και ως επαναβεβαίωση των ευρωπαϊκών αξιών – και ως εκ τούτου, ελληνικών αξιών – τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον πολιτισμό».
Ο ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ
