Υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης και της πρωτοφανούς για τη μεταπολεμική Ελλάδα συρρίκνωσης των εισοδημάτων του μεγαλύτερο μέρους του πληθυσμού, η πολιτική τάξη είναι αναγκασμένη να προχωρήσει σε αλλαγές στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και όχι μόνο…

Καλείται με άλλα λόγια να αναλάβει τις ευθύνες όσο είναι καιρός, πριν επέλθει οριστική καταστροφή για τη χώρα.

Μπροστά στην καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων που οικοδομήθηκαν για αιώνες, στην φτώχεια και την ανέχεια που συντροφεύει σε κάθε βήμα πλέον τον σύγχρονο νεοέλληνα, αυτοί που κάποτε είχαν ύφος χιλίων καρδιναλίων για την ασκούμενη οικονομική πολιτική τους, ποδοπατώντας όποιον έμπαινε μπροστά στο πέρασμά τους, θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν απέναντι στην ελληνική κοινωνία.

Να σταματήσουν σήμερα να ισχυρίζονται πως για όλα φταίει η νυν εξουσία, ή η προηγούμενη,  ότι αυτοί έκαναν το καθήκον τους…

Ποιο καθήκον;

Μοιράζοντας απλόχερα παροχές και θέσεις εργασίας στα δικά τους παιδιά. Αυτή  είναι η Ελλάδα που οικοδόμησαν, όλοι τους,  από το 1974 μέχρι σήμερα…

Και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάνε…

Παράλληλα δεν πρέπει να αδιαφορούν στο γεγονός  ότι σήμερα οι νέοι έχουν αφυπνιστεί και δεν μασάνε το παραμύθι.

Οι νέοι αγωνίζονται με συγκεκριμένες θέσεις και βροντοφωνάζουν για να δοθούν λύσεις στα προβλήματα της χώρας, λύσεις προοπτικής.

Επιθυμούν διεξόδους και βαθιές αλλαγές στο σημερινό κράτος και την οικονομία.

Θα τους ακούσουν κάποτε; Θα τα ερμηνεύσουν σωστά και όπως πρέπει τα δίκαια αιτήματα μιας γενιάς που δεν μπορεί να βρει εργασία ούτε με 400 ευρώ το μήνα, διαθέτοντας τουλάχιστον δύο μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών;

Ή  θα συνεχίσουν οι νέοι μας,  να φεύγουν στο εξωτερικό  ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους, αδιαφορώντας για το μέλλον της πατρίδας τους; Ως πότε οι ίδιες πάντα “φυλές” συμφερόντων  στα κόμματα εξουσίας θα καθορίζουν το μέλλον εκατομμυρίων πολιτών;

(Στη φωτογραφία η “Αργώ” στο λιμάνι του Βόλου).

 

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ