-Η Γερμανία αναδεικνύεται «πρωταθλήτρια» στο «κρυφό» χρέος, που απορρέει από εγγυήσεις του γερμανικού Δημοσίου προς φορείς του ιδιωτικού τομέα!
-Eίναι η χώρα με τις μεγαλύτερες κρατικές υποχρεώσεις στην Ε.Ε., καθώς αυτές ανέρχονται στο 145% του ΑΕΠ της!

Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.

Όπως γράψαμε και σε προηγούμενο άρθρο μας, η είδηση των τελευταίων ημερών είναι αναμφισβήτητα η Έκθεση του γερμανικού Υπουργείου Οικονομικών για το γερμανικό κρατικό χρέος, με την υπογραφή του κ. Σόϊμπλε, σύμφωνα με την οποία διαπιστώνονται «σημαντικοί κίνδυνοι» και προτείνεται η λήψη άμεσων μέτρων ύψους 7 έως 23 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η Έκθεση αυτή αποδίδει τους «σημαντικούς κινδύνους» για το γερμανικό κρατικό χρέος στην δημογραφική γήρανση, επιβεβαιώνοντας, έτσι, εμμέσως δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας “Handelsblatt” του Σεπτεμβρίου του 2011, που αποκάλυψε την ύπαρξη «κρυφού χρέους» ύψους 5 τρισεκατομμυρίων ευρώ! Το -κατά την εφημερίδα “Handelsblatt”- «κρυφό» γερμανικό χρέος οφείλεται στον μη υπολογισμό μεγάλου ύψους οφειλών του γερμανικού Ασφαλιστικού συστήματος και των συνταξιοδοτικών ταμείων.

Η Γερμανία αναδεικνύεται «πρωταθλήτρια» στο «κρυφό» χρέος, που απορρέει από εγγυήσεις του γερμανικού Δημοσίου προς φορείς του ιδιωτικού τομέα

Τρισήμισι χρόνια ύστερα από το αποκαλυπτικό άρθρο της “Handelsblatt”, στις 6 Μαρτίου 2015, ο γνωστός αρθρογράφος Ferdinarndo Gugliano, από τις στήλες της βρετανικής εφημερίδας “Financial Times”, εκκινώντας από άλλη αφετηρία, αναλύει ευρήματα ανακοίνωσης της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (“Eurostat”), που αναδεικνύουν την Γερμανία «πρωταθλήτρια» σε ένα άλλου είδους «κρυφό» χρέος. Πρόκειται για το χρέος, που απορρέει από εγγυήσεις του γερμανικού Δημοσίου προς φορείς του ιδιωτικού τομέα -όπως τράπεζες- αλλά και επενδυτικές συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτών, όπου η Κυβέρνηση δεσμεύεται να αγοράσει μελλοντικές υπηρεσίες σε αντάλλαγμα για την κατασκευή και την λειτουργία υποδομών (ΡΡΡ).

Τις μεγαλύτερες κρατικές υποχρεώσεις στην Ε.Ε. έχει η Γερμανία, όπου αυτές ανέρχονται στο 145% του ΑΕΠ της, ενώ η Ολλανδία και η Σλοβενία βρίσκονται με απόσταση στην δεύτερη και στην τρίτη θέση, με 115% και 111% του ΑΕΠ τους, αντιστοίχως

Σε ό,τι αφορά τέτοιου είδους υποχρεώσεις (μη καταγεγραμμένο κρατικό χρέος), η λίστα των ευρωπαϊκών χωρών, που δημοσιοποίησε η “Eurostat” περιείχε εντυπωσιακά ευρήματα: Τις μεγαλύτερες κρατικές υποχρεώσεις στην Ε.Ε. έχει η Γερμανία και ανέρχονται στο 145% του ΑΕΠ! Η Ολλανδία και η Σλοβενία βρίσκονται με απόσταση στην δεύτερη και στην τρίτη θέση, με 115% και 111% αντιστοίχως, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται πολύ πίσω στην κατάταξη, με το… μηδαμινό 17%! Αυτό είναι μια εύγλωττη απόδειξη, ότι στην περίπτωση της Ελλάδας, κάθε είδους μελλοντικές υποχρεώσεις του Δημοσίου έχουν εγγραφεί στο κρατικό χρέος, την στιγμή, που η «κραταιά» Γερμανία έχει εξαιρέσει από τους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης τα συνταξιοδοτικά Ταμεία και «κρύβει» υποχρεώσεις, όπως αυτές, που αποκάλυψε η εφημερίδα “Financial Times”.handel

Στην Γερμανία, κάτω από την κορυφή του «παγόβουνου» της δημογραφικής γήρανσης, κρύβεται το πρόβλημα των συνταξιοδοτικών Ταμείων και το γεγονός, ότι τα έσοδά τους δεν επαρκούν για να στηρίξουν τις συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις

Η Γερμανία εισέρχεται, λοιπόν, στον «προθάλαμο» της δικής της κρίσης χρέους! Κάτω από την κορυφή του «παγόβουνου» της δημογραφικής γήρανσης κρύβεται το πρόβλημα των συνταξιοδοτικών Ταμείων και το γεγονός, ότι τα έσοδά τους δεν επαρκούν για να στηρίξουν τις συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις. Αυτό εξηγεί και το γεγονός, ότι η κ. Μέρκελ και ο κ. Σόϊμπλε είναι πολύ ανοιχτοί για την υποδοχή προσφύγων, καθώς ένταξή τους στο σύστημα καταβολής ασφαλιστικών εισφορών, θα είναι μια ανακούφιση…
Ωστόσο, εκτός από τα συνταξιοδοτικά Ταμεία, αποκαλύπτεται εδώ και μια άλλη μεγάλη πηγή κινδύνων. Πρόκειται για την έκθεση του γερμανικού Δημοσίου στο γερμανικό τραπεζικό σύστημα και συγκεκριμένα σε ομοσπονδιακό επίπεδο στην KfW, αλλά και στις τράπεζες των γερμανικών κρατιδίων (Landensbanken) καθώς και στις τοπικές αποταμιευτικές τράπεζες (Sparkassen). Έχει σημασία εδώ, να θυμηθούμε, ότι η γερμανική ηγεσία έδωσε σκληρή μάχη και έβαλε βέτο, ώστε να μην ενταχτούν στο σύστημα ευρωπαϊκής τραπεζικής εποπτείας η KfW και οι τράπεζες των γερμανικών κρατιδίων (Landensbanken)…

Για πρώτη φορά στην περίοδο της «βασιλείας» της Καγκελαρίου Μέρκελ, οι “ρωγμές” στο πολιτικό οικοδόμημα της κυριαρχίας της είναι εμφανέστατες

Όμως, το πρόβλημα με το γερμανικό τραπεζικό τομέα είναι ακόμη πιο οξύ και έχει ένα επιβλητικό όνομα: “Deutsche Bank”! Και μόνον το γεγονός, ότι ο κ. Σόϊμπλε αναγκάστηκε να κάνει δημόσια δήλωση, λέγοντας ότι «δεν ανησυχώ για την Deutsche Bank», δείχνει το μέγεθος του προβλήματος.
Αν φύγουμε από την οικονομική βάση και πάμε στο πολιτικό οικοδόμημα, θα δούμε, ότι για πρώτη φορά στην περίοδο της «βασιλείας» της Καγκελαρίου Μέρκελ, οι “ρωγμές” στο πολιτικό οικοδόμημα της κυριαρχίας της είναι εμφανέστατες. Υπάρχει πρωτοφανής μείωση της δημοτικότητάς της, κάτω από 40%, δυναμική άνοδος του ξενοφοβικού κόμματος “Εναλλακτική για την Γερμανία” (AfD), που στις δημοσκοπήσεις αναδεικνύεται τρίτη πολιτική δύναμη (!), μαζική ανάπτυξη του ακροδεξιού– ξενοφοβικού μετώπου PEGIDA, με επιθέσεις ενάντια στους πρόσφυγες κλπ..

Στην πρώτη φάση της πολιτικής ηγεμονίας της στην ΕΕ η Γερμανία απογείωσε τις εξαγωγές της, αύξησε τα πλεονάσματά της και μεγάλωσε την απόστασή της από την Γαλλία

Η γερμανική πολιτική ηγεμονία στην Ευρώπη στα πρώτα 15 χρόνια του νέου αιώνα πέρασε από δύο διακριτές φάσεις:
Πρώτα, από την περίοδο, που ξεκίνησε με την εισαγωγή του ευρώ και φθάνει μέχρι στην έναρξη της κρίσης (2000-2008). Τότε, που με βάση την «Ατζέντα 2010» του σοσιαλδημοκράτη Καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ, η Γερμανία άρχισε πρώτη τον «χορό» των προγραμμάτων λιτότητας στην Ευρώπη, σε «ανύποπτο» χρόνο, εδραιώνοντας το πλεονέκτημα μιας ανταγωνιστικότητας, που συνδύαζε ανταγωνιστικότητα κόστους (μειωμένο εργατικό κόστος, άρα και ανταγωνιστικές τιμές των προϊόντων της στην διεθνή αγορά) και ταυτόχρονα διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας (βασισμένης στην ποιότητα των προϊόντων της). Έτσι, απογείωσε τις εξαγωγές, αύξησε τα πλεονάσματά της και μεγάλωσε την απόσταση από την Γαλλία, αναδεικνυόμενη σε αδιαμφισβήτητο ηγεμόνα.

Όλα δείχνουν, πως η κρίση χτυπάει τώρα και την πόρτα της Γερμανίας και αυτό θα δημιουργήσει «σοκ και δέος» σε ολόκληρη την Ευρώπη, η οποία εισέρχεται σταδιακά σε μια νέα εποχή

Ύστερα ήρθε η δεύτερη φάση, που ξεκίνησε από το ξέσπασμα της κρίσης και φθάνει μέχρι σήμερα, όταν μέσα στην κρίση εμπέδωσε περαιτέρω την ηγεμονική της θέση, αφού αναδείχτηκε «αυτοδικαίως» σε εγγυητή της ευρωπαϊκής συνοχής. Η πολιτική «βασιλεία» της Άνγκελα Μέρκελ και η άνοδος του κ. Σόϊμπλε συνδέθηκαν με αυτή την δεύτερη περίοδο. Το ότι, όμως, αυτή η βασιλεία αρχίζει τώρα να εμφανίζει ρωγμές, είναι το προδρομικό πολιτικό σημάδι, ότι η οικονομική της βάση αμφισβητείται!
Μήπως, ήρθε η ώρα, η κρίση να προσβάλει το θεωρούμενο απόρθητο γερμανικό «στρατηγείο» της Ευρώπης;
Μάλλον, ναί! Όλα δείχνουν, πως η κρίση χτυπάει τώρα και την “πόρτα” της Γερμανίας! Αυτό το γεγονός, -ανεξάρτητα από τους ρυθμούς εκδήλωσής της ή κλιμάκωσής της- θα δημιουργήσει «σοκ και δέος» σε ολόκληρη την Ευρώπη, η οποία εισέρχεται σταδιακά σε μια νέα εποχή…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ