-Η κρίση δεν έπληξε μόνον το στρατόπεδο του Bremain, που έχασε στην αναμέτρηση, αλλά και εκείνο του Brexit, που διατυμπάνιζε την αναγκαιότητα της εξόδου της χώρας από την Ε.Ε.!
-Ποιά είναι τα πιθανότερα σενάρια των εξελίξεων μετά τις ηχηρές παραιτήσεις σημαντικών πολιτικών προσώπων και την διαφαινόμενη προοπτική της ριζικής πολιτικής αναδιάρθρωσης στην χώρα!

Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.

Πρωτοφανής χαρακτηρίζεται από ειδικούς πολιτικούς αναλυτές η σημερινή πολιτική κατάσταση στην Βρετανία, που υπάρχει μετά το δημοψήφισμα, καθώς πληθαίνουν οι παραιτήσεις πολιτικών προσωπικοτήτων από τις θέσεις τους, την στιγμή που οι Εργατικοί και οι Συντηρητικοί φαίνεται να περνούν μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις της ιστορίας τους.
Όπως υποστηρίζουν οι αναλυτές, το πολιτικό σύστημα της Βρετανίας βιώνει τους τριγμούς από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ενώ το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι, ότι η πολιτική κρίση δεν έπληξε μόνον το στρατόπεδο του Bremain, που έχασε στην αναμέτρηση, αλλά και εκείνο του Brexit, που διατυμπάνιζε την αναγκαιότητα της εξόδου της χώρας από την Ε.Ε..

Αποχωρεί και ο Νάϊτζελ Φάρατζ από την ηγεσία του Ukip

Έτσι, μετά την ανακοίνωση μιας εκ των ηγετικών φυσιογνωμιών υπέρ του Brexit, του Μπόρις Τζόνσον, ότι δεν θα διεκδικήσει την ηγεσία των Συντηρητικών μετά την παραίτηση του Ντέηβιντ Κάμερον, σειρά είχε ο Νάϊτζελ Φάρατζ, επίσης υπέρμαχος του Brexit. Ο τελευταίος ανακοίνωσε, ότι αποχωρεί από την ηγεσία του ευρωσκεπτικιστικού κόμματος Ukip.
Τώρα, το εύλογο ερώτημα, που γεννάται στην βρετανική και στην διεθνή κοινή γνώμη, είναιτο εξής: Γιατί το πολιτικό προσωπικό, που ενεπλάκη τόσο έντονα στην προεκλογική αντιπαράθεση, υποστηρίζοντας με σθένος, ότι το μέλλον της Βρετανίας βρίσκεται εκτός Ε.Ε., σπεύδει να απομακρυνθεί από την κεντρική πολιτική σκηνή, αφήνοντας πίσω του τα πολιτικά συντρίμμια της επικράτησης του Brexit και μια βρετανική κοινωνία βαθιά διχασμένη;
Μήπως, πρόκειται τελικά για μια κλασσική περίπτωση πολιτικού καιροσκοπισμού, για τακτικούς ελιγμούς ή για κάτι άλλο;

Πολύ πιθανό σενάριο είναι η εγκαθίδρυση μιας σχέσης μεταξύ Βρετανίας και Ε.Ε., πολύ κοντά στην υπάρχουσα, με το Ηνωμένο Βασίλειο να συμμετέχει στην ενιαία αγορά, να συνεισφέρει στον προϋπολογισμό της Ε.Ε. και να αποδέχεται τις τέσσερις θεμελιώδεις ελευθερίες

Επιχειρώντας να απαντήσουν στο ερώτημα αυτό, οι αναλυτές προβάλλουν, ως μια από τις πιό πιθανές εξηγήσεις, τον τρόπο με τον οποίο θα υλοποιηθεί ενδεχομένως η απόφαση του βρετανικού λαού για Brexit. Συγκεκριμένα, οι αναλυτές υποστηρίζουν, ότι υπάρχουν πολλές μορφές υλοποίησης του Brexit, που κινούνται σε ένα ευρύτερο φάσμα. Αυτό ξεκινά από την πλήρη αποσύνδεση της Βρετανίας από την Ε.Ε. και μπορεί να φθάσει μέχρι στην εγκαθίδρυση μιας σχέσης, πολύ κοντά στην υπάρχουσα, με το Ηνωμένο Βασίλειο να συμμετέχει στην ενιαία αγορά, να συνεισφέρει στον προϋπολογισμό της Ε.Ε. και να αποδέχεται τις τέσσερις θεμελιώδεις ελευθερίες, μεταξύ αυτών και την ελευθερία κίνησης προσώπων, που αποτελεί για μια μερίδα Ευρωπαίων αναλυτών πολύ πιθανό σενάριο.

Ένα μεγάλο μέρος της βρετανικής κοινωνίας ψήφισε υπέρ της εξόδου από την Ε.Ε., επιμένοντας στο θέμα της μετανάστευσης και της ανάγκης ελέγχου των ελίτ και δεν είναι διατεθειμένο να δεχθεί υπαναχωρήσεις στα θέματα αυτά

Οι ίδιοι αναλυτές πιστεύουν, πως όλα δείχνουν, ότι η μορφή, που θα πάρει η αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε., θα βρίσκεται πιθανότατα πολύ κοντά σε αυτό το τελευταίo σενάριο -για οικονομικούς αλλά και για γεωπολιτικούς λόγους- κάτι, όμως, που θα δημιουργήσει ενδεχομένως νέα ρήγματα στην βρετανική κοινωνία. Και αυτό επειδή ένα μεγάλο μέρος της ψήφισε υπέρ της εξόδου από την Ε.Ε., επιμένοντας στο θέμα της μετανάστευσης και της ανάγκης ελέγχου των ελίτ και δεν είναι διατεθειμένο να δεχθεί υπαναχωρήσεις στα θέματα αυτά.
Υπάρχουν, ωστόσο, και λόγοι, που σχετίζονται με την ίδια την αναδιάρθρωση του πολιτικού σκηνικού στην Βρετανία μετά το Brexit.

Η επιτυχία του Brexit μπορεί να επιφέρει τον πολιτικό “θάνατο” του Ukip

Σύμφωνα με τους αναλυτές, η επικράτηση του Brexit στο βρετανικό δημοψήφισμα δημιουργεί ένα σχεδόν υπαρξιακό ερώτημα για το εθνικιστικό ευρωσκεπτικιστικό κόμμα UKIP, που δημιουργήθηκε στις αρχές του 1990 με αποκλειστικό στόχο να βγάλει την χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μεταξύ των διαφόρων πραγμάτων, που έχει πει κατά καιρούς ο επικεφαλής του Ukip, Νάϊτζελ Φάρατζ, υπάρχει και κάτι, που ίσως να αποκαλύπτει επιμελώς αυτήν την υπαρξιακή κρίση. Όπως αναφέρουν δημοσιεύματα, ο Φάρατζ, χρησιμοποιώντας μια αγγλική έκφραση, υποστήριξε, πως μετά το δημοψήφισμα, το Ukip είναι «σαν την γαλοπούλα, που ψήφισε υπέρ των Χριστουγέννων». Αυτό σημαίνει, ότι η επιτυχία του Brexit μπορεί να επιφέρει τον πολιτικό “θάνατο” του κόμματος. Σημειώνεται, πως το Ukip απέκτησε αυξανόμενη δημοφιλία τα τελευταία χρόνια, στοχεύοντας στους ψηφοφόρους, που ήταν απογοητευμένοι με την παγκοσμιοποίηση και το πολιτικό κατεστημένο. Πήρε 3.9 εκατομμύρια ψήφους στις τελευταίες εκλογές, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση.

“Το Ukip θα μπορούσε να βασιστεί σε μια νέα στρατηγική, που θα έχει ως στόχο τους ψηφοφόρους και τις έδρες των Εργατικών στον Βορρά και στην Ουαλία”

Μετά την επικράτηση του Brexit, η μονοθεματική ατζέντα του Ukip θα πρέπει ενδεχομένως να αλλάξει και το ίδιο το κόμμα να αναδιαρθρωθεί. Τώρα, βέβαια, το Ukip θα κληθεί να ανταποκριθεί σε αυτές τις νέες απαιτήσεις, χωρίς την προσωπικότητα, που έφερε το κόμμα αυτό στην τρίτη θέση. Όπως, όμως, σημειώνουν οι περισσότεροι αναλυτές, το Ukip θα μπορούσε να βασιστεί σε μια νέα στρατηγική, που θα έχει ως στόχο τους ψηφοφόρους και τις έδρες των Εργατικών στον Βορρά και στην Ουαλία. «Η παραίτηση είναι, ίσως, ο καλύτερος τρόπος για την ανανέωση του κόμματος» αναφέρει χαρακτηριστικά σε δηλώσεις ου στην βρετανική εφημερίδα “Financial Times”, ο Rob Ford, λέκτορας πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ.

O Μπόρις Tζόνσον των Συντηρητικών ανέλαβε ένα μεγάλο μέρος της καμπάνιας υπέρ του Brexit και μαζί με τον Υπουργό, M. Gove, θεωρούνταν ως το πιο πιθανό δίδυμο για να αναλάβουν την υλοποίηση μιας απόφασης για διαζύγιο με την Ε.Ε.

Σύμφωνα με τη νέα αυτή στρατηγική, το Ukip θα επιδιώξει να εκμεταλλευθεί το ρήγμα, που φαίνεται να διαμορφώνεται στο Εργατικό Κόμμα ανάμεσα στην αριστερή πτέρυγα, που εκφράζει ο Κόρμπιν και τους κεντρώους.
Ο Φάρατζ είναι, όμως, ο δεύτερος θιασώτης του Brexit, που αποφασίζει να απομακρυνθεί από το πολιτικό προσκήνιο. Ο πρώτος ήταν ο Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα, ότι δεν θα διεκδικήσει την ηγεσία των Συντηρητικών. Οι λόγοι της αποστασιοποίησης μπορεί εδώ να είναι λίγο διαφορετικοί.
O Tζόνσον ανέλαβε ένα μεγάλο μέρος της καμπάνιας υπέρ του Brexit και μαζί με τον Υπουργό, M. Gove, θεωρούνταν ως το πιο πιθανό δίδυμο για να αναλάβουν την υλοποίηση μιας απόφασης για διαζύγιο με την Ε.Ε.. Τελικώς ο Gove ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την ηγεσία των Συντηρητικών, «αδειάζοντας» τον Τζόνσον.

“Η προσπάθεια του Τζόνσον να μαζέψει ψήφους για την ηγεσία, ήταν «χαοτικές» και ότι πολλά σημαντικά στελέχη των Συντηρητικών δεν συναινούσαν στην υποψηφιότητά του”

Σύμφωνα με την εφημερίδα “Financial Times”, ο Michael Gοve είχε πληροφορίες, ότι η προσπάθεια του Τζόνσον να μαζέψει ψήφους για την ηγεσία, ήταν «χαοτικές» και ότι πολλά σημαντικά στελέχη των Συντηρητικών δεν συναινούσαν στην υποψηφιότητά του. «Ο Gove θεωρούσε, ότι ο Τζονσον δεν είχε την απαραίτητη αφοσίωση για να γίνει Πρωθυπουργός. Εάν δεν μπορείς να δημιουργήσεις μια ομάδα, τότε αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα» ανέφερε στην εφημερίδα “Financial Times”, ένας φίλος του Gove.
Σοβαρή ζημιά στην όποια προσδοκία του Τζόνσον έκανε και η δημοσιοποίηση ενός e-mail, που προερχόταν από την γυναίκα του Gove, την Sarah Vine, αρθρογράφο της “Daily Mail”, στο οποίο εκφράζονταν αμφιβολίες για τον χαρακτήρα του Τζόνσον και την αξιοπιστία του εντός του κόμματος.

agglia

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ