Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών για τη γαλλική προεδρία παρά το «Penepole-Gate» δηλώνει παρών. Κάνει λόγο για πολιτική δολοφονία και θεωρεί ότι είναι θύμα της δικαιοσύνης. Μάλλον άδικα, εκτιμά η Μπάρμπαρα Βέζελ από τη DW.H σημερινή συνέντευξη τύπου του υποψηφίου προέδρου από το συντηρητικό κόμμα της Γαλλίας, Φρανσουά Φιγιόν, ήταν σαν να έχει βγει από ταινία. Ήταν πολύωρη και βασίστηκε κυρίως στην επίκληση του συναισθήματος. Εκεί βρέθηκαν όλα τα κορυφαία στελέχη των Ρεπουμπλικανών, ενώ πολλοί εκτιμούσαν ότι ο Φιγιόν θα ανακοίνωνε την αποχώρησή του από την προεκλογική κούρσα. Το κοινό είχε μεγάλες προσδοκίες. Σε κάθε περίπτωση αυτή η συνέντευξη τύπου έπρεπε να προκαλέσει αίσθηση. Τελικά ο Φρανσουά Φιγιόν δεν παραιτείται, επιθυμεί να συνεχίσει τον προεκλογικό αγώνα.
Η «θυματοποίηση» του Φιγιόν
Σύμφωνα με το «σενάριο» που ακολουθήθηκε στη συνέντευξη ο Φρανσουά Φιγιόν παρουσιάστηκε ως ένας αθώος που διώκεται. Σε δύο εβδομάδες καλείται να παρουσιαστεί ενώπιον της γαλλικής δικαιοσύνης για να απολογηθεί στο πλαίσιο της υπόθεσης παράνομων προσλήψεων της συζύγου και των παιδιών του. Εισέπραξαν περίπου 900.000 ευρώ μισθούς από κρατικά ταμεία. Κάτι τέτοιο είναι νόμιμο μόνο όμως εφόσον προσέφεραν πραγματική εργασία. Το γεγονός ότι η δικαιοσύνη τον καταδιώκει με τέτοια επιμονή, ο ίδιος το χαρακτήρισε ως «πολιτική δολοφονία». Σκληρά λόγια για μια υπόθεση που πολλά στοιχεία της παραμένουν ακόμη ασαφή. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα έρευνες της δικαιοσύνης, όπως μεταδίδουν γαλλικά ΜΜΕ, δεν έχουν βρεθεί αδιάσειστα στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η Πελενόπ Φιγιόν προσέφερε πραγματική εργασία. Δεν είχε ταυτότητα εισόδου στο γαλλικό κοινοβούλιο, δεν είχε επαγγελματικό μέιλ στη βουλή ούτε επαγγελματικό τηλέφωνο κλπ. Ο υποψήφιος πρόεδρος δήλωσε ότι η σύζυγός του εργαζόταν από το σπίτι για λογαριασμό του. Έτσι θεωρεί ότι το θέμα κλείνει.
Το γεγονός ότι η γαλλική δικαιοσύνη προχωρά τις έρευνες εναντίον του, ο Φιγιόν το χαρακτηρίζει ως πολιτική δίωξη. Για τον ίδιο όμως το διακύβευμα είναι άλλο: λέει ότι μέλλον της δημοκρατίας είναι σε κίνδυνο. Πιστεύει ότι πλήττεται το δικαίωμα επιλογής των συντηρητικών ψηφοφόρων. Για το λόγο αυτό πιστεύει ότι πρέπει να υπάρξει αντίσταση. Αντίσταση κατά της γαλλικής δικαισοσύνης. Γιατί όμως; Επειδή αυτή επιτελεί το καθήκον της, σύμφωνα με τον κανόνες του κράτους δικαίου, όπως άλλωστε θα συνέβαινε οπουδήποτε στη δυτική Ευρώπη; Ο Φρανσουά Φιγιόν δεν είναι θύμα της πολιτικής, είναι θύμα της δικής του απληστίας. Εάν αποδειχθεί ότι μέλη της οικογένειάς του επί χρόνια επωφελούνταν από τα δημόσια ταμεία, θα πρέπει απλά και καθαρά να παραιτηθεί. Αυτό θα ήταν καλύτερο από το να εμφανίζεται σαν ήρωας σε δράμα, όπου τον ρόλο των κακών έχουν οι δικαστές.
Η επίθεση κατά της δικαιοσύνης είναι λάθος
Λανθασμένη πάντως είναι η τακτική απαξίωσης της δικαιοσύνης. Όπως ο Φρανσουά Φιγιόν έτσι και η Μαρίν Λεπέν θα πρέπει να βρεθεί ενώπιον της δικαιοσύνης για την υπόθεση κατάχρησης ευρωπαϊκών κονδυλίων. Γιατί λοιπόν ο Φιγιόν θεωρεί ότι η δική του υπόθεση θα πρέπει να εξαιρεθεί και οι κατηγορίες σε βάρος του να μην ελεγχθούν; Η στάση Φιγιόν αναδεικνύει την ύβρη ολόκληρης της γαλλικής πολιτικής ελίτ. Παρομοιάζει τη Γαλλία με μια Μπανανία. Και κάνει το ατόπημα να υποβαθμίζει το ρόλο της δικαιοσύνης. Το ίδιο όμως κάνει ο Ντόναλντ Τραμπ, όταν μιλά απαξιωτικά για τους δικαστές. Γίνεται πάντως εύκολα αντιληπτό ότι εδώ και καιρό οι Ρεπουμπλικάνοι θα έπρεπε να είχαν βάλει φρένο στον Φιγιόν. Τις τελευταίες εβδομάδες ο ανεξάρτητος υποψήφιος Εμανουέλ Μακρόν προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Πιθανώς στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών να έχει αντίπαλό του την Μαρίν Λεπέν. Μετά τη σημερινή συνέντευξη τύπου και την απόδοση ευθυνών, οι πιθανότητες για τον Φιγιόν να ανακάμψει μειώνονται. Κι αν όντως φοβάται για τη δημοκρατία, αυτός που τελικά τη ζημιώνει τη δεδομένη στιγμή είναι ο ίδιος.
Μπάρμπαρα Βέζελ
