-Μεταξύ άλλων προβλέπει σημαντικές αλλαγές στον τρόπο διακυβέρνησης της Ε.Ε., την σύσταση Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, στα πρότυπα του ΔΝΤ, και την διεύρυνση της Ευρωζώνης και της Ζώνης Σένγκεν, που θα περιλαμβάνουν όλες τις χώρες της Ε.Ε.!
Το φιλόδοξο όραμά του για την Ευρωπαϊκή Ένωση του προσεχούς μέλλοντος, παρουσίασε σε ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλωντ Γιούνκερ. Βάσει αυτού, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μετεξελιχθεί ουσιαστικά σε ένα μεγάλο, ισχυρό πολυεθνικό κράτος στην Ευρώπη, που θα αφομοιώσει τα εθνικά κράτη, καθώς η Ευρωζώνη θα διευρυνθεί τόσο, ώστε να περιλαμβάνει όλες τις χώρες της Ε.Ε., που το επιθυμούν, το ίδιο και η ζώνη Σένγκεν, ενώ τα αξιώματα του Προέδρου της Κομισιόν και του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα συγχωνευθούν και ο νέος Ευρωπαίος Πρόεδρος θα είναι ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου, που θα κερδίζει τις ευρωεκλογές με πανευρωπαϊκές λίστες. Η προεδρία του Εurogroup θα καταργηθεί και η ευθύνη για την Ευρωζώνη και την ευρωπαϊκή οικονομία θα ανατεθεί στον αρμόδιο Αντιπρόεδρο της Κομισιόν. Ο νέος Υπερυπουργός Οικονομικών της Ε.Ε. θα φροντίζει για την εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και για την διαχείριση του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, που θα αντικαταστήσει τον μηχανισμό στήριξης ESM. Η τραπεζική ένωση θα ολοκληρωθεί «επειγόντως» και η
Ε.Ε. θα συνάψει πέντε νέες εμπορικές συμφωνίες έως το 2019. Η κοινή εξωτερική πολιτική θα ενισχυθεί με την κατάργηση του δικαιώματος βέτο στους τομείς, στους οποίους τα κράτη-μέλη θα ορίσουν ομόφωνα, ενώ θα γίνουν άλματα προς την κατεύθυνση της κοινής άμυνας, όπως ζητάει το ΝΑΤΟ.
Από όλες τις προτάσεις του κ. Γιούνκερ, αυτή που αναμένεται να τεθεί άμεσα σε συζήτηση, αφορά την δημιουργία Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, προκειμένου η Ευρωζώνη να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει με δικά της κεφάλαια την επόμενη κρίση!
Έγκυροι πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν, ότι ο κ. Γιούνκερ ουσιαστικά επεδίωξε να απαντήσει σε κάποιες από τις αιτίες δυσαρέσκειας με την Ε.Ε., ζητώντας να καθιερωθεί ο ευρωπαϊκός πυλώνας κοινωνικών δικαιωμάτων και να υπάρξει εποπτική Αρχή εργασίας, που θα φροντίζει ώστε οι αποσπασμένοι εργαζόμενοι να μην εργάζονται υπό χειρότερες συνθήκες από τους εργαζομένους της χώρας, που τους φιλοξενεί. Επίσης, είπε, ότι η Ε.Ε. «δεν υποστηρίζει τυφλά το ελεύθερο εμπόριο» και θα εξετάζει πολύ προσεκτικά τις περιπτώσεις, κατά τις οποίες ξένοι επενδυτές θέλουν να αγοράσουν «ένα ευρωπαϊκό λιμάνι, ή ένα τμήμα της ενεργειακής υποδομής, ή μια αμυντική βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας».
Σύμφωνα με τους αναλυτές, από όλες τις προτάσεις του κ. Γιούνκερ, αυτή που αναμένεται να τεθεί άμεσα σε συζήτηση, αφορά την δημιουργία Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, προκειμένου η Ευρωζώνη να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει με δικά της κεφάλαια την επόμενη κρίση, χωρίς να απαιτείται η ανάμειξη του ελεγχόμενου από την Ουάσιγκτον Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ακριβείς περιγραφές για την μορφή του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου δεν υπάρχουν, αλλά αν ακολουθήσει τα πρότυπα του ΔΝΤ, τον πρώτο λόγο θα έχει ο μεγαλύτερος μέτοχος, δηλαδή η Γερμανία.
“Το φάσμα της βρετανικής εξόδου χωρίς συμφωνία, δηλαδή της μετατροπής της Βρετανίας σε τρίτη χώρα για την Ε.Ε., δρα συσπειρωτικά στο εσωτερικό της Ε.Ε., καταπνίγοντας τις φυγόκεντρες τάσεις”!
Μάλιστα, το Βερολίνο ενδιαφέρεται ζωηρά για την μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης στον βαθμό, που αυτή την καθιστά πιο σταθερή, διασφαλίζοντας παράλληλα τον γερμανικό έλεγχο.
Όπως επισημαίνουν, επίσης, οι ίδιοι πολιτικοί αναλυτές, η ομιλία του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ έδωσε τροφή στην προεκλογική ρητορική των ευρωσκεπτικιστών στην Γερμανία, δέκα ημέρες πριν από τις γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές, ενώ έκανε πιο ξεκάθαρο και το τοπίο στην Βρετανία, καθώς έχει ενώσει την συντριπτική πλειονότητα των Βρετανών, που τάσσονται υπέρ της εξόδου της χώρας τους από την Ε.Ε..
Η ημερομηνία εξόδου της Βρετανίας, η 29η Μαρτίου 2019, είναι το κίνητρο για την αναμόρφωση της Ε.Ε., με τον Γιούνκερ να προγραμματίζει, ότι ώς τότε θα έχουν δρομολογηθεί οι θεσμικές αλλαγές και η δύσκολη τροποποίηση των ευρωπαϊκών συνθηκών. Ο Γιούνκερ θεωρεί, ότι το φάσμα της βρετανικής εξόδου χωρίς συμφωνία, δηλαδή της μετατροπής της Βρετανίας σε τρίτη χώρα για την Ε.Ε., όπως είναι π.χ. η Αυστραλία, δρα συσπειρωτικά στο εσωτερικό της Ε.Ε., καταπνίγοντας τις φυγόκεντρες τάσεις.