Του Φάνη Ζουρόπουλου*. Τα τελευταία γεγονότα, εντός και εκτός Ελλάδας, έδειξαν ότι οι κύριες πολιτικές δυνάμεις της χώρας βρίσκονται σε πολιτικό αδιέξοδο και μαζί τους βέβαια και η χώρα. Συγκυβέρνηση και αντιπολίτευση εγκλωβίστηκαν στην στρατηγική της ακινησίας και δεν προωθούν κανένα εναλλακτικό σχέδιο παρά μόνο την επανάληψη του εαυτού τους. Για την κυβέρνηση ο λάθος δρόμος άρχισε αμέσως μετά τις ευρωεκλογές με την βιασύνη της να πείσει ότι η Ελλάδα βγαίνει από το μνημόνιο και άρα μπορεί με την αξία της να επιστρέψει στις αγορές, εγκαταλείποντας κάθε προσπάθεια αλλαγών. Εσκιζε κάθε μέρα τα μνημόνια, έδιωχνε το ΔΝΤ, ξαναγύρισε στην «αντιμνημονιακή» εποχή των Ζαππείων…
Από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ που στηριζόμενος στο -με αιματηρό τρόπο- επιτευχθέν πλεόνασμα υπόσχεται ακόμα μεγαλύτερες παροχές, ακόμα περισσότερα από το 2009… Και από πάνω κινδυνολογεί ασύστολα λέγοντας ότι στόχος των δανειστών μας είναι «να μετατρέψουν την χώρα σε αποικία χρέους»… Δεν είναι τυχαίο που ο μόνος σύμμαχος που απέμεινε στην αξιωματική αντιπολίτευση είναι ο Καμμένος… Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που μπήκε σε πρόγραμμα και δεν μπορεί 5 χρόνια τώρα να κάνει αυτά που οφείλει για να ανακάμψει. Ολες οι χώρες έχουν βγει, η οικονομία τους έχει πάρει μπρος, οι εξαγωγές τους αυξήθηκαν, η ανεργία μειώνεται, η Ελλάδα είναι κολλημένη στο 2010, συζητάει ακόμα τα προβλήματα του 2010.
Το μήνυμα είχε δοθεί ένα μήνα πριν όταν οι αγορές ανέβασαν τα ελληνικά spreads στο 9, όταν δήλωσαν δηλαδή ότι δεν δανείζει κανείς στον κόσμο την Ελλάδα. Εξακολουθούμε να ζούμε με το σωληνάκι της χρηματικής υποστήριξης από τα κράτη της Ευρώπης. Καταφέραμε να μειώσουμε τα ελλείμματα με την υπερφορολόγηση αλλά έχουμε την ίδια κρατική μηχανή, την ίδια οικονομία της χρεοκοπίας. Κανένας άχρηστος δημόσιος οργανισμός δεν κλείνει, κανείς δεν αξιολογείται, ενιαίο μισθολόγιο δεν εφαρμόζεται, ακόμα περισσότεροι και νεότεροι άνθρωποι βγαίνουν στη σύνταξη, οι συνταξιούχοι έχουν γίνει όσοι οι εργαζόμενοι και περιμένουν άλλοι 300.000 στη σειρά επειδή δεν υπάρχουν λεφτά για να τους δοθεί ακόμα σύνταξη… Κανένα άλλο σχέδιο δεν έχει στο πρόγραμμά του το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Να αλλάξει τα δεδομένα, ούτε μπορεί, ούτε θέλει. Γι’ αυτό 5 χρόνια κάνουμε σημειωτόν γύρω από τον εαυτό μας και μιλάμε πάλι λες και είμαστε στο 2010.
Ποιος θα μας δώσει λεφτά. Εκαναν το 2010, το 2012, μία επιλογή, απέφυγαν τον «ξαφνικό θάνατο», μόνο που αντί να εκμεταλλευτούν το χρόνο και τη βοήθεια που έδωσε η Ευρωπαϊκή Ενωση, επέλεξαν τον «παρατεταμένο θάνατο», τη στασιμότητα. Τη διατήρηση του χρεοκοπημένου καθεστώτος όσο υπάρχουν λεφτά να αφαιμάξει. Ηρωικά και ηρωικότερα. Μνημονιακά και αντιμνημονιακά. Που πάμε λοιπόν; Είναι το ερώτημα που θα απευθύνει δικαίως ο κάθε αναγνώστης. Η απάντηση, με μαθηματικά καφενείου, βγαίνει από μόνη της: Εκτός από όσα έχουμε δώσει μέχρι τώρα, χρωστάμε ήδη στο κράτος πάνω – κάτω 70 δις και καμιά 20αριά δις στα ασφαλιστικά ταμεία.
Τα 2/3 δηλαδή περίπου των συνολικών Ελληνικών καταθέσεων. Απ’ αυτές πληρώνει πλέον αλλά σε πολλές περιπτώσεις ζει ο Ελληνας. Όταν τελειώσουν και οι καταθέσεις θα τελειώσουν όλα. Πότε θα γίνει αυτό; Σε 2-3 χρόνια περίπου πάνω – κάτω, αφού δεν φαίνεται από πουθενά αλλαγή νοοτροπίας, σχεδιασμού, αποφάσεων, πρωτοβουλιών. Και τι θα γράψει τότε η ιστορία; Θα γράψει (όπως πολύ σωστά έγραψε ο Φώτης Γεωργελές στο “Athens Voice”) ότι μία από τις πιο εύπορες και πιο καλομαθημένες κοινωνίες του πλανήτη αρνήθηκε, δεν κατάφερε να κάνει ούτε τα στοιχειώδη 5 πράγματα που έκαναν όλοι (Κύπριοι, Πορτογάλοι, Ιρλανδοί, Ισπανοί, Πολωνοί, Εσθονοί και όλες οι Ανατολικές χώρες) και βγήκαν από την κρίση. Συνέχισε να ζητάει δανεικά μέχρι να χρεοκοπήσει και να γίνει «αποτυχημένο κράτος»…
* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
