ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ (c) ellinikignomi

ΣΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΟ ΙΟΝΕΣΚΟ – ΚΡΙΣΤΗ ΧΑΡΑΚΗ

Οι Κορωναίοι,  ή Κορωνοϊοί είναι μία οικογένεια  ιών, που με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο διακρίνεται να έχουν περιμετρικά εξογκώματα υλικών σωματιδίων, που φαίνονται ως fractals[1] στεμμάτων (λατινικά: corona)[2].Ο ιός αυτός που προκάλεσε την πανδημία σε ολόκληρο τον πλανήτη, για να νικηθεί πρέπει, πρωτίστως, να ανιχνευθεί η πολυπλοκότητα της συμπεριφοράς του ως συστήματος, και να αντιμετωπισθεί ως μία αόρατη επιθετική αγέλη. Έχει την ικανότητα να αυτό-αναπαράγεται στο κυτταρόπλασμα με τη διαδικασία της αυτοποίησης  από τον ίδιο κλώνο. Θεωρώ ότι η συμπεριφορά του αόρατου αυτού εχθρού έχει ομοιότητα με την επιθετικότητα των ορατών στην ζούγκλα υαινών, ή νυχτερίδων, ή λύκων που,-με στρατηγική συνόλου- σκέφτονται και εναρμονίζουν την επίθεσή τους στο θήραμα.

 Η πολυπλοκότητα θα λυθεί με πολυπλοκότητα

Αρχή της πολυπλοκότητας

Όσο η καθημερινότητα μάς βρίσκει κλειστούς στα σπίτια μας, άλλο τόσο ενεργητικά αποστερούμε την αναπαραγωγική ισχύ του ιού. Έτσι, οι σύγχρονες ιατρικές και νοσοκομειακές υπηρεσίες είναι πιο ενισχυμένες απέναντι σε αυτόν τονύπουλο αόρατο εχθρό, με μειωμένες  παράπλευρες απώλειες σε μεγαλύτερες ηλικίες.

Ο αυτοπεριορισμός ως έκφραση ατομικής ευθύνης των μελών του κοινωνικού συνόλου προσφέρει ισχύ στις δυνάμεις του ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού, με τρόπο, ώστε, να πολεμά για όλους εμάς, καθώς, ο ιός δεν μπορεί να μπει μέσα στο πεντακάθαρο κάστρο μας[3]. Η απουσία μας από τους δρόμους αποστερεί από τον ιό ένα ουσιαστικό πεδίο αυτό-αναπαραγωγής ή και μετάλλαξης.

Είναι αλήθεια ότι πρόκειται για το πιο πολύπλοκο φαινόμενο ενός παγκόσμιου πολέμου. Η νίκη στο συμμαχικό στρατόπεδο της ανθρωπότητας θα είναι εφικτή στο βαθμό που η ιατρική και η έρευνα καταπολέμησης του ιού, ως γνωστική  επιστήμη, θα αποκτήσει δύναμη εφαρμογής της πολιτικής των κυβερνήσεων.Αυτό συνιστάτη μοναδική περίπτωσησε σύγχρονες δημοκρατίες, όπου συνταγματικές διατάξεις υποχωρούν με σεμνότητα στις υποδείξεις των ειδικών επιστημόνων, χωρίς διακομματικές, ή διακρατικές αντιπαραθέσεις,καθώς,η πανδημία σε μορφή “βιβλικής πληγής”,κτυπά τηνπόρτα της ανθρωπότητας σε ολόκληρο τον πλανήτη μας.Ο ιός, ως σύστημα επιθετικής αγέλης, όχι μόνο τιθασεύεται αλλά και εξοντώνεται, αρκείέγκαιρα η ελίτ των πολιτικών νακαταπολεμήσει  συστημικά την επιθετικότητα του ιού[4].Αυτό γίνεται κατορθωτό με μία μοναδική διεπιστημονικήστρατηγική.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς γιατρός ή ερευνητής ή στρατηγός ή δάσκαλοςγια να συναισθανθεί ότι αυτός ο αόρατος εχθρόςδιαθέτει “νοημοσύνηενιαίου συστήματος” –τη νοημοσύνη μίας επιθετικής αγέλης.Ως σύστημα επιθετικότητας αναζητεί το ευνοϊκό περιβάλλονπου δημιουργεί ο συγχρωτισμός  τωνανθρώπων (στενή επαφή/  συναναστροφή).

«Το παιχνίδι της σφαγής»

«Το κωμικό είναι η βαθύτερη γνώση του παραλόγου, γι’ αυτό νομίζω ότι προξενεί μεγαλύτερη απόγνωση από το τραγικό. Το κωμικό είναι τραγικό και η τραγωδία του ανθρώπου είναι μια κωμωδία».
Ευγένιος Ιονέσκο

Αν διαβάσει κανείς «Το παιχνίδι της σφαγής»[5] του Ευγένιου Ιονέσκο (1909-1994)[6], θα συναισθανθεί πόσο επαναλαμβανόμενο στον χρόνο  είναι παρόμοια φαινόμενα (βιβλικές πληγές, λοιμός κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, πανώλη, ελονοσία κ.ά.) με το “τώρα”. Παραθέτω πιο κάτω κάποια παραδειγματικά αποσπάσματα από το θέατρο του παραλόγου, αφού και τότεήταν ιός στο παίγνιο της «αόρατης αγέλης», που θέριζε ζωές. Ας δούμε ένα πρώτο απόσπασμα από το θεατρικό του Ιονέσκο,Το παιχνίδι της σφαγής[7].

– «[…] Μας συμβαίνει κάτι εντελώς ανεξήγητο. Δεχθήκαμε επίθεση από ένα λοιμό άγνωστων αιτιών. Οι γειτονικές πόλεις και χώρες μάς έχουν κλείσει τα σύνορά τους. Στρατός έχει κυκλώσει την πόλη μας. Κάθε είσοδος και έξοδος απαγορεύεται. Μέχρι χτες ήμασταν ελεύθεροι, όμως από σήμερα είμαστε σε καραντίνα…».

Ακολουθούν στον συλλογισμό μας συναρτήσεις με το διαδραματιζόμενο “σήμερα” στην πανανθρώπινη κοινωνία –  Ο απολογισμός Κίνας, Ιταλίας, Ισπανίας, Πορτογαλίας και όλου του πλανήτη, αφήνει την “ελπίδα” να πετάξει τελευταία. Χαρακτηριστικά τα μακάβρια λόγια του Ιονέσκο σε συγχρονία:

– «[…] Χρειάζεται να οπλιστούμε με όλο το θάρρος που διαθέτουμε. Επίσης χρειάζονται γερά χέρια ν’ ανοίγουν τάφους. Τα οικόπεδα, οι ακάλυπτοι χώροι, οι αυλές, τα γήπεδα, όλα επιτάσσονται, γιατί τα νεκροταφεία γέμισαν».

Εκεί που η φαντασία αποκτά τη μακάβρια εικόνα του σοκ, ο Ευγένιος Ιονέσκο ανακοινώνει:

– «Επίσης, ζητώ εθελοντές να επιτηρούν τα μολυσμένα σπίτια, μήπως κάποιος μπει ή βγει. Θα ορίσουμε ορκωτούς επόπτες που θα επισκέπτονται τα σπίτια για να αναφέρουν στις αρχές, προκειμένου να απομονωθούν οι πιθανοί φορείς. Όποιος μπαίνει σε μολυσμένο σπίτι θα θεωρείται ύποπτος και θ’ απομονώνεται εκεί μέσα. Φυλαχτείτε από τους υπόπτους. ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΤΕ τους, για το καλό του συνόλου».

Συνεχίζει ο λόγος του με τις τραγικές εικόνες των βιωμάτων μιας άλλης εποχής· τόσο κοντά αυτά τα συναισθήματα βρίσκονται στις ανάγκες της δικής μας εποχής.

– «Ζητάμε γιατρούς, νεκροθάφτες, σαβανωτές και κάθε χρήσιμη για την περίσταση ειδικότητα».

Ακολουθεί η προσπάθεια για το τελευταίο πέταγμα της ελπίδας, όπου ο άνθρωπος να μείνει άνθρωπος, σύμφωνα με πνεύμα του μεγάλου Ιονέσκο:

– «Κάθε πολίτης οφείλει να προσφέρει στον συνάνθρωπό του: να τον επιτηρήσει ή να του κλείσει τα μάτια. Το σύνθημά μας είναι: Θάψε τον πλησίον σου, μπορείς. Αντίδοτο για τον λοιμό δεν έχουμε βρει. Προσπαθούμε να τον περιορίσουμε, μήπως μερικοί τυχεροί επιβιώσουν, όμως αυτό είναι άγνωστο…».

Οι εικόνες που περιγράφει και πιο κάτω είναι τόσο πρόσφατες σε μας:

– «Απαγορεύονται οι συνεστιάσεις και όλα τα θεάματα. Τα καταστήματα, τα εστιατόρια και τα καφενεία θα λειτουργούν ελάχιστες ώρες, για να περιοριστεί η εξάπλωση ψευδών ειδήσεων. Ομάδες πάνω από τρία άτομα θα διαλύονται. Επίσης, απαγορεύεται να περιφέρεστε άσκοπα. Όλοι οι πολίτες επιβάλλεται να κυκλοφορείτε ανά δύο, για να επιτηρείτε ο ένας τον άλλο. Τώρα γυρίστε στα σπίτια σας και μείνετε εκεί. Θα βγείτε μόνο σε περίπτωση μεγάλης ανάγκης. Ειδικά συνεργεία θα στιγματίζουν την πόρτα κάθε μολυσμένου σπιτιού, θα κάνουν έναν μεγάλο κόκκινο σταυρό με μπογιά στην πόρτα και θα γράφουν, «Ελέησόν με, Κύριε!».

Κάθε άνθρωπος στη γη έχει ένα βήμα ευθύνης απέναντι στο περιβάλλον και στην ιστορία για την επιβίωση της ανθρωπότηταςκαι του πλανήτη inextenso. Η συγκυριακή προτροπή: ΜΕΝΩ ΣΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΜΟΥ, μότο του Κύπριου Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι διαδραστικό στοιχείο ευθύνης του ανθρώπου που συναρτάται με την αμυντική πολυπλοκότητα της κοινωνίας μας. 

Ας ενώσουμε δυνάμεις κλείνοντας τις πόρτες στον αόρατο εχθρό, για να μην φτάσουμε τα όρια του παραλόγου με χαραγμένο «κόκκινο σταυρό» στις δικές μας πόρτες…

ΚΡ. Χ.

(25η Μαρτίου 2020)

[1]Fractal ή fractals: (ελληνικά “φράκταλ” – η έννοια αποδίδεται μόνο στον πληθυντικό) είναι απεριόριστα περίπλοκα μοτίβα που είναι παρόμοια σε διαφορετικές κλίμακες (αυτοομοιότητα). Δημιουργούνται με την επανάληψη μίας απλής διαδικασίας, ξανά και ξανά σε ένα συνεχή βρόχο ανατροφοδότησης.

[2]Το γονιδίωμα των κορονοϊών έχει μέγεθος περίπου 26 με 32 χιλιάδες βάσεις, τομεγαλύτερο μεταξύ των RNA ιών.Οι χαρακτηριστικές ακτίνες του “στέμματος” αποτελούνται από πρωτεϊνικά πεπλομερή, που καθορίζουν τον τροπισμό του ιού. Κατά τους ειδικούς αντέχει στις συνθήκες του γαστρεντερικού συστήματος, όμως εξουδετερώνεται με το σαπούνι.

[3]Με τη “σχολαστική” καθαριότητα και ιδιαίτερα το τακτικό πλύσιμο των χεριών με σαπούνι, σκοτώνεται το γονιδίωμα της αόρατης αγέλης ιών που βρίσκεται στα χέρια μας,  καθώς, έτσι, καταστρέφεται το προστατευτικό περίβλημα με θετική(+) πολικότητα, μονόκλωνο RNA που διαθέτει γονιδίωμα.

[4]Είναι αξιοσημείωτο να λεχθεί ότι, στο στάδιο αυτό, τόσο η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος ακολούθησαν έγκαιρα την ιερή αυτή φιλοσοφία, δίνοντας ένα προμηθεϊκό παράδειγμα  ευκαιρίας στην ελπίδα να αποκτήσει δυνατές φτερούγες. Προβλέπουμε ότι, η ιστορία θα αναφέρεται κάποτε στις πολιτικές αποφάσεις των «περιορισμών» που πήρε η πολιτική ηγεσία, ως μια θεωρία τρόπου, την τροπικότητα των κυβερνήσεων που έσωσαν ζωές του λαού.

[5]Ευγένιος Ιονέσκο, Το παιχνίδι της σφαγής, ΚΕΡΔΟΣ, Αθήνα 1971.

[6]Ο Ευγένιος Ιονέσκο ήταν Ρουμάνος θεατρικός συγγραφέας και από τους επιφανέστερους εκπροσώπους του Θεάτρου του Παραλόγου. Αν και έγγραφε στη γαλλική γλώσσα, θεωρείται ένας από τους λαμπρότερους ανθρώπους της διανόησης της Ρουμανίας. Στα έργα του διακωμωδεί τις πιο κοινότοπες καταστάσεις και απεικονίζει τη μοναξιά του ανθρώπου και την ασημαντότητα της ύπαρξής του., Βλ., επίσης, Βικιπαίδεια,

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%99%CE%BF%CE%BD%CE%AD%CF%83%CE%BA%CE%BF.

[7]Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τη λογοτέχνιδα, φίλη Έλλη Παιονίδου, που με ένα email της (Mar 22, 2020, 8:07 AM), μού έστειλε ένα πολύ σύντομο και επιμελημένο απόσπασμα από το έργο του “Ευγένιου Ιονέσκο, «Το παιχνίδι της σφαγής” (1970), που πρωτοπαίχτηκε στην Ελλάδα το 1971 από το «Θέατρο Τέχνης» σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Εκεί που στη σημερινή μας κοινωνία βιώνουμε πρωτοφανείς εμπειρίες αντιμέτωποι με το παράλογο, η φίλη Έλλη υπογραμμίζει με το δικό της μότο: Προφητική δύναμη της τέχνης.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ