Σύμφωνα με το SIPRI ιδιαίτερα στην Κίνα είναι η εμφανής αυτή η διαδικασία, με τις αμυντικές δαπάνες να αυξάνονται ετησίως εδώ και 28 χρόνια, όπως δεν συμβαίνει σε καμιά άλλη χώρα του πλανήτη με την ίδια συνέπεια, δηλώνει στην τηλεόραση του γαλλικού πρακτορείο ειδήσεων AFPTV o διευθυντής του σουηδικού Iνστιτούτου Νταν Σμιθ: «Στην Κίνα καταγράψαμε σημαντική αύξηση των πυρηνικών κεφαλών κατά τη διάρκεια του 2022, από 350 κεφαλές σε 410. Σε σύγκριση με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία που διαθέτουν περίπου 5.000 η καθεμία, το οπλοστάσιο είναι σχετικά μικρό. Η αύξηση είναι ωστόσο εμφανής. Εκτιμώ ότι το Πεκίνο είναι πολύ πιθανό να διαθέτει περίπου 1.000 πυρηνικές κεφαλές κάποια στιγμή στις αρχές της δεκαετίας του 2030».
Τα πυρηνικά απόδειξη μεγάλης πολιτικής ισχύος
Οι ερευνητές επισημαίνουν στην έκθεση ότι ο αριθμός των επιχειρησιακών πυρηνικών κεφαλών αυξήθηκε το 2022 κατά 86, φθάνοντας πλέον τις 9.576. Περίπου 2.000 από αυτές βρίσκονταν πέρυσι σε υψηλή ετοιμότητα, ήταν δηλαδή ήδη τοποθετημένες σε πυραύλους ή βρίσκονταν σε βάσεις της πολεμικής αεροπορίας με πυρηνικά βομβαρδιστικά. Σχεδόν όλες αυτές οι κεφαλές ανήκουν σε Ρωσία και ΗΠΑ.
Ο διευθυντής του Ινστιτούτου SIPRI εξηγεί τέλος, στο παράδειγμα της Κίνας, τους λόγους για τους οποίους χώρες επιδιώκουν είτε την απόκτηση πυρηνικών, είτε την ενίσχυση του οπλοστασίου τους: «Το ισχυρότερο όπλο στον κόσμο θεωρείται ιδανικό για την άμυνα μιας χώρας και ταυτόχρονα απόδειξη μεγάλης πολιτικής ισχύος. Προφανώς για αυτό το λόγο Βρετανία και Γαλλία, οι οποίες διαθέτουν σχετικά μικρό αριθμό πυρηνικών κεφαλών σε σύγκριση με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τα πυρηνικά τους όπλα, εκτός αν αλλάξει κάτι δραματικά στην παγκόσμια πολιτική. Η λογική που κάνει Βρετανούς και Γάλλους να λένε 'θέλουμε να έχουμε λόγο και ρόλο στην παγκόσμια σκηνή, είμαστε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, διαθέτουμε μεγάλη επιρροή' είναι η ίδια λογική βάσει της οποίας η Κίνα επιδιώκει ενίσχυση του πυρηνικού της οπλοστασίου».
Σύμφωνα με την έκθεση του Ινστιτούτου SIPRI οι κυβερνήσεις θα πρέπει να αναζητήσουν τρόπους συνεργασίας για να αποκλιμακωθούν εντάσεις, να επιβραδυνθεί η κούρσα των εξοπλισμών και να αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, αλλά και της αυξανόμενης πείνας στο κόσμο. Ο Νταν Σμιθ υπογραμμίζει: «Διολισθαίνουμε σε μια από τις πιο επικίνδυνες περιόδους της ιστορίας».
Επιμέλεια: Στέφανος Γεωργακόπουλος
