Συνέντευξη στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ με τη συγγραφέα παιδικών βιβλίων Ιωάννα Μπαμπέτα
Επιμέλεια:
Βασιλική Β. Παππά
Η Ιωάννα Μπαμπέτα σπούδασε Κοινωνική Πολιτική και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ασχολήθηκε με την έρευνα για τη ζωή των ηλικιωμένων στην ελληνική περιφέρεια. Είναι υπεύθυνη του προγράμματος Φιλαναγνωσίας σε μεγάλο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο. Οργανώνει και συντονίζει τις παρουσιάσεις συγγραφέων για το νηπιαγωγείο και για όλες τις τάξεις του δημοτικού. Επίσης διατηρεί τη δική της στήλη «Βιβλία από όλο τον κόσμο» στο ένθετο «Ο Μαγικός Κόσμος του Παιδικού Βιβλίου» της ηλεκτρονικής εφημερίδας Η Φωνή της Κω-KosVoice.
Β.Π.: Κυρία Μπαμπέτα, πού γεννηθήκατε και ποια είναι η εικόνα που σας έρχεται στο μυαλό από εκείνα τα χρόνια;
Ι.Μ.: Γεννήθηκα στη Γλυφάδα απέναντι από το Γκολφ. Το πράσινο των δέντρων και το γαλάζιο της θάλασσας χρωμάτισαν την παιδική μου ηλικία και όχι μόνο. Είναι τα χρώματα που αποζητώ και τώρα. Για κάποιο λόγο, πάντα, μου έρχεται στο μυαλό, το ποδήλατό μου. Θυμάμαι μάλιστα πολύ καλά τη μέρα που έμαθα να κάνω χωρίς βοηθητικές ρόδες. Είχα νιώσει απίστευτη περηφάνια αλλά και απίστευτη ελευθερία. Να κάνω ποδήλατο ανάμεσα σε τόσο πράσινο για να καταλήγω πάντα στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Ξενοιασιά και ελευθερία!
Β.Π.: Κυρία Μπαμπέτα, θα θέλατε να μας μιλήσετε για το νέο σας βιβλίο;
Ι.Μ.: Το πιο καινούριο μου βιβλίο από τις εκδόσεις Ψυχογιός είναι το Όταν μεγαλώσω θα γίνω… εικόνες Ρένια Μεταλληνού. Τα παιδιά, χωρίς τις αγκυλώσεις των μεγάλων, ονειρεύονται να γίνουν διάφορα πράγματα όταν μεγαλώσουν. Εγώ για παράδειγμα, ονειρευόμουν να γίνω ντετέκτιβ. Είναι πολύ ωραίο να επιτρέψουμε στα παιδιά να κάνουν αυτά τα όνειρα. Το πώς βέβαια θα τα φέρει η ζωή, είναι άλλο θέμα, όμως τα παιδιά, όπως και όλοι μας τελικά, έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Έχουν το δικαίωμα να οραματιστούν εκείνα τον εαυτό τους όπως λαχταρούν!
Β.Π. Τι σάς έσπρωξε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή και ιδιαίτερα παιδικών βιβλίων;
Ι.Μ.: Ήμουν από παιδί βιβλιοφάγος σε βαθμό εμμονής. Καταβρόχθιζα ό,τι έπεφτε στα χέρια μου. Όταν ξεκινούσα να διαβάζω δεν ησύχαζα μέχρι να φτάσω στην τελευταία σελίδα. Υπήρχαν βιβλία που δεν δίσταζα, με το που έφτανα στο τέλος, να τα ξεκινώ και πάλι από την αρχή. Η αγάπη μου για τις αφηγήσεις αλλά και για το βιβλίο ως αντικείμενο με ώθησαν να αρχίσω να ονειρεύομαι να γράψω κι εγώ τις δικές μου ιστορίες. Τα παιδιά είναι η μεγάλη μου αγάπη, οπότε ήθελα να γράψω γι’ αυτά γιατί είναι ένας τρόπος να επιστρέφω στην πατρίδα της παιδικής μου ηλικίας. Ακόμα, πάντως, δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτό το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα!
Β.Π. Η συγγραφή απαιτεί θυσίες;
Ι.Μ.: Όταν κάποιος θέλει να πετύχει σε κάτι, χρειάζεται να δώσει τον καλύτερό του εαυτό, πρέπει να προσπαθήσει με πάθος, με υπομονή και επιμονή. Μοιάζει πως κάνει θυσίες, όμως αν το αγαπά πολύ αυτό που ονειρεύεται, τότε ο ίδιος δεν το νιώθει ως θυσία, όταν στερείται κάτι. Μπορεί λοιπόν κάποιοι, τις στιγμές μοναχικότητάς μου να τις θεωρούν θυσία, για μένα όμως είναι ανάγκη και τρόπος ζωής.
Β.Π. Πόσο έχει αλλάξει η καθημερινή σας ζωή μετά τις εκδόσεις των βιβλίων σας;
Ι.Μ.: Άλλαξε με την έννοια πως κάνω αυτό που αγαπώ. Βρίσκομαι όλη μέρα ανάμεσα σε παιδιά και βιβλία, αντί να κάνω μια άλλη δουλειά που ίσως να μου ήταν αδιάφορη. Έγινε η καθημερινότητά μου πιο παραμυθένια.
Β.Π. Πώς καταναλώνετε τον προσωπικό σας ελεύθερο χρόνο;
Ι.Μ.: Βλέπω τους ανθρώπους που αγαπώ. Επίσης, κάνω γυμναστική και φυσικά πηγαίνω στην αγαπημένη μου θάλασσα.
Β.Π. Πείτε μας κάποιο βιβλίο που διαβάσατε πρόσφατα και σάς άρεσε και θα θέλατε να το προτείνατε στους αναγνώστες μας.
Ι.Μ.: Διαβάζω τώρα κι έχω μαγευτεί το «Γυναίκες που τρέχουν με τους λύκους» Μύθοι και ιστορίες για το αρχέτυπο της άγριας γυναίκας, της Clarissa Pinkola Estés, εκδόσεις Κέλευθος. Η Άγρια Γυναίκα είναι η πηγή του θηλυκού στοιχείου, είναι η ουσία των ενστίκτων, είναι το θεμέλιο και η ουσία της ζωής.
Το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Β.Π.: Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας;
Ι.Μ.: Είμαι καλοπροαίρετη και αισιόδοξη. Νομίζω πως αυτά είναι από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά μου.
Β.Π. Θα ήθελα να μας πείτε, τί σάς λείπει, και αν μπορούσατε θα κάνατε τα πάντα για να το φέρετε πίσω;
Ι.Μ.: Μου λείπουν κάποιοι άνθρωποι που δεν μπορώ πλέον να έχω δίπλα μου με τον τρόπο που είχα συνηθίσει. Μακάρι να μπορούσα, όπως στα παραμύθια, να ταξιδέψω σε μακρινά βασίλεια και να φέρω το Νερό της Ζωής για να μπορέσω να τους ξανακοιτάξω στα μάτια.
Β.Π.: Κλείνοντας κυρία Μπαμπέτα, πώς φαντάζεστε τη ζωή σας σε πέντε χρόνια από τώρα;
Με περισσότερες ρυτίδες, με περισσότερη εμπειρία κι εύχομαι… με περισσότερη ευτυχία!
Β.Π.: Ευχαριστώ πολύ!
Ι.Μ.: Σας ευχαριστώ κι εγώ!
