ellinikignomi(c)

Αποστ. Ζώης

«Τι είναι το Βερολίνο; Είναι μια πόλη φανταστική που δανείζεται το χαρακτήρα της από τη Θεσσαλονίκη του ’80, το Σαν Φρανσίσκο του Χάντερ Τόμσον και τον πλανήτη του Μικρού Πρίγκιπα. Είναι μια πόλη που κατοικείται από τα φαντάσματα των φευγάτων, αλλά και εκείνων που καβάλησαν το Τείχος του χρόνου και κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Είναι μια πόλη που από τα έγκατά της ξεχύνεται η φωνή της Τζόπλιν, βραχνή και κατανυκτική».

ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΠΟΙΗΣΗ του Χρήστου Ξανθάκη

Το Βερολίνο από την πρώτη προσεκτική ματιά δείχνει, πριν βέβαια το lockdown  ότι πρόκειται για μια πόλη των αντιθέσεων, μια πόλη όπου το νέο συναντά το παλαιό, όπου δύο κόσμοι προσπαθούν να συνυπάρξουν, χωρίς όμως με την προσδοκώμενη επιτυχία μέχρι σήμερα. Το Βερολίνο από πόλη σύμβολο του Ψυχρού πολέμου και αιώνια πόλη των κατασκόπων, σήμερα αποτελείται από ένα μωσαϊκό εθνικοτήτων που οι κάθε λογής πολίτες, κάνουν την απογευματινή τους βόλτα στα μπαρόκ καφέ και στις διάφορες εκθέσεις. Αυτές τις μέρες μάλιστα άνοιξε τις πύλες στο κοινό η  περίφημη Εθνική Πινακοθήκη της γερμανικής πρωτεύουσας καθώς τα τελευταία έξι χρόνια στην μεγάλη αίθουσα έγινε εκτεταμένη ανακαίνιση για να συμβαδίζει με τις σύγχρονες ανάγκες καλλιτεχνών και επισκεπτών. Όπως διαβάζουμε, πρόκειται για έργο του επιδραστικού Γερμανού αρχιτέκτονα Λούντβιχ Μις φαν ντερ Ρόε και  χτίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’60 για να στεγάσει την τέχνη του 20ου αιώνα.

Πριν από πέντε χρόνια, το 2016, ο Βρετανός αρχιτέκτονας Ντέιβιντ Τσίπερφιλντ ανέλαβε την ανακαίνισή της με έναν προϋπολογισμό ύψους 140 εκατομμυρίων ευρώ.

Η Πινακοθήκη στη μόνιμη συλλογή της είναι το σπίτι διακοσίων πενήντα έργων του μοντερνισμού που χρονολογούνται από το 1900 ως το 1945.

Οι φωτογραφίες είναι σημερινές της εκδότριας Γεωργίας Κωστακοπούλου

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ