Στο Παρίσι, το ραντεβού είναι το απόγευμα στην πλατεία Ρεπουμπλίκ. «Οι δεσμοί είναι ισχυροί», εξηγεί ο Σαϊντ, ο οποίος ζει 20 χρόνια στο Παρίσι. «Ό,τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά της Μεσογείου μας αφορά άμεσα, η νεολαία που δυστυχώς οδηγείται στη μετανάστευση, αποτελεί ένα εξαιρετικό δυναμικό που όμως φιλοδοξεί για ελευθερία, δικαιοσύνη και νομιμότητα» τονίζει.
Με έναν μέσο όρο ηλικίας κάτω των 30, η Αλγερία είναι μια χώρα που βράζει από τα νιάτα. Με 800.000 γεννήσεις τον χρόνο, ο πληθυσμός έφθασε τα 40 εκατομμύρια σήμερα ενώ ήταν μόλις 9 εκατομμύρια κατά την ανεξαρτησία το 1962.
Αλγερία, μια πολύ πλούσια σε φυσικούς πόρους χώρα
Οι σημερινοί νέοι, δεν έχουν γνωρίσει άλλο Πρόεδρο από τον Μπουτεφλίκα, οι δε νεότεροι των νέων δεν έχουν καν ακούσει και δει ζωντανά τον Πρόεδρο μετά το εγκεφαλικό που υπέστη το 2013, αφού στις επίσημες εκδηλώσεις το περιβάλλον του χρησιμοποιεί το κάδρο με την επίσημη φωτογραφία του, αντί του ιδίου.
Το πλούσιο υπέδαφος σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο αντί να βοηθήσει στην πραγματική οικονομία προσφέροντας ένα καλύτερο μέλλον στους νέους, βοήθησε στη διατήρηση της εξουσίας ενός ανήμπορου, μιας μαριονέτας στα χέρια ενός περιβάλλοντος που δεν θέλει να χάσει τα προνόμιά του.
Για τη γαλλική προεδρία, ο φάκελος Αλγερία είναι σε «απόλυτη προτεραιότητα». Η γαλλική διπλωματία ωστόσο είναι ιδιαίτερα προσεκτική με δεδομένο το αποικιοκρατικό παρελθόν.
Ήδη η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Μπενζαμέν Γκριβώ ότι «μόνο ο αλγερινός λαός μπορεί να αποφασίσει» κινδυνεύει να ερμηνευθεί από την αλγερινή κυβέρνηση ότι το Παρίσι υποστηρίζει τους διαδηλωτές. Έτσι το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών απαντάει σε κάθε σχετικό ερώτημα με τη φράση : «ούτε παρέμβαση ούτε αδιαφορία» .
Ολυμπία Τσίπηρα, Παρίσι