Θωμάς Μπούλης: «Αν ήμουν νεότερος, θα πήγαινα πάλι μετανάστης στη Γερμανία, αλλά τώρα θα αγωνιστώ εδώ!»

Συνέντευξη: Νίκος Σουτόπουλος.

Ήταν 17 ετών το 1969, όταν επιβιβάστηκε στον Πειραιά στο πλοίο «Κολοκοτρώνης» και μέσω του Πρίντεζι, αφού πέρασε για πρώτη φορά στη ζωή του τη διώρυγα της Κορίνθου, διέσχισε τα γερμανικά σύνορα και έφτασε στο Μόναχο, μεγάλο αστικό κέντρο και σημείο διανομής βιομηχανικών εργατών, για να καταλήξει ως «gasterbeiter» στο Pletteberg. Στοιβαγμένος, μαζί με άλλους στο πλοίο της φυγής από την πατρίδα, κουβαλούσε μαζί με τα λιγοστά υπάρχοντά του το όνειρο για μια καλύτερη ζωή εκεί στα ξένα, αλλά και την ελπίδα του γυρισμού κάποτε…

Ο Θωμάς Μπούλης από την Ψάκα Θεσπρωτίας, αφού δούλεψε 38 ολόκληρα χρόνια στη Γερμανία ως εργάτης αρχικά και στη συνέχεια σε ψησταριά και σε δικό του ιδιόκτητο μπακάλικο και εστιατόριο, επαναπατρίστηκε το 2008 στην ιδιαίτερη πατρίδα του και επένδυσε όλη την περιουσία του σε μια όμορφη πολυώροφη οικοδομή με εκπληκτική θέα το λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Αγναντεύοντας από εκεί τα πλοία που φεύγουν για την Κέρκυρα αλλά και το εξωτερικό, θυμάται με συγκίνηση ότι στη Γερμανία το 1972 γνώρισε τη συγχωριανή του Δάφνη, με την οποία απέκτησε εκεί δύο γιούς, τον Κώστα και τον Ηλία.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς, είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε το πρωινό μας δίπλα στο τζάκι του όμορφου σπιτιού του στην Ηγουμενίτσα που πρόσφερε με περισσή ηπειρώτικη φιλοξενία, να μου μιλήσει για τη ζωή τη δική του και της ομογένειας στη Γερμανία, αλλά και με ειλικρίνεια να μου απαντήσει στις ερωτήσεις της συνέντευξης, βλέποντας από το παράθυρο το πλοίο να φεύγει από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας για την Ιταλία…

-Πείτε μου για την οργάνωση της καθημερινής ζωής στην ελληνική κοινότητα του Pletteberg της Γερμανίας που εγκατασταθήκατε ως μετανάστης στο εξωτερικό…  

– Είχα την ευκαιρία να αναδειχθώ τρείς διετίες ως πρόεδρος στην ελληνική κοινότητα του Pletteberg που είχε πληθυσμό ως 2.000 Έλληνες. Ενίσχυσα την προσπάθεια ίδρυσης αμιγούς ελληνικού σχολείου (Δημοτικό), ενώ ο π. Πολύευκτος Γεωργακάκης οργάνωσε την Ορθόδοξη εκκλησία μας στο Lundescheid. Κρατήσαμε τα ελληνικά ήθη και έθιμα, διοργανώνοντας ελληνικές βραδιές με χοροεσπερίδες, εκδηλώσεις για όλες τις μεγάλες εθνικές και ηπειρωτικές επετείους, αλλά και τις θρησκευτικές γιορτές. Αξιοποιώντας την μεταναστευτική νομοθεσία αλλά και την πολιτική του κράτους της Δ. Γερμανίας τότε, καταφέραμε δημιουργικά να ενταχθούμε στη γερμανική κοινωνία, χωρίς να απολέσουμε την ελληνική εθνική μας ταυτότητα. Ως μέλη της ελληνικής κοινότητας είχαμε μια ισότιμη μεταχείριση μαζί με τις άλλες κοινότητες μεταναστών (Ισπανοί, Ιταλοί, Τούρκοι κ.ά.) και στα πλαίσια της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, οργανώσαμε τα δικά μας ελληνόγλωσσα σχολεία. Ωστόσο, η ελληνόγλωσση παιδεία των ομογενών μας περνά κρίση, από έλλειψη αποσπασμένων Ελλήνων εκπαιδευτικών και υποχρηματοδότηση.
Πάντα σκεφτόμουν με νοσταλγία την ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Ήπειρο και αφού δούλεψα μαζί με τη γυναίκα μου εκεί, προόδεψα και αφού επέστρεψα στη Θεσπρωτία, επένδυσα όλα σχεδόν τα χρήματά μου σε αυτή την εξαώροφη πολυκατοικία, με θέα το όμορφο Ιόνιο Πέλαγος. Η ζωή τα πρώτα χρόνια στην ξενιτιά ήταν σκληρή, αλλά στη συνέχεια μου έδωσε την ευκαιρία για σημαντική οικονομική και κοινωνική πρόοδο στην προσωπική και οικογενειακή ζωή μου.

– Τι εικόνα έχετε για την Ελλάδα μετά την επιστροφή σας εδώ;

– Η Ελλάδα έχει μεγάλα πλεονεκτήματα ως γεωγραφικός χώρος και αυτό συνίσταται κυρίως στο φυσικό της περιβάλλον, το θαυμάσιο εύκρατο κλίμα της και τον τουρισμό, που είναι κύρια πηγή ενασχόλησης και πλουτισμού για τον πληθυσμό της. Η Ελλάδα είναι το καλύτερο «γωνιακό οικόπεδο» στα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Ωστόσο, με απογοητεύει η οργάνωση της γραφειοκρατικής δημόσιας διοίκησης, η ανεπαρκής ασφάλιση στη δημόσια υγεία και η χαμηλού επιπέδου δημόσια παιδεία. Αγανακτώ όταν καλούμαι να πληρώσω τόσο υψηλούς φόρους, χωρίς να έχω αντίστοιχες παροχές από το κράτος.

-Τι φταίει για τη σημερινή κρίση στην Ελλάδα;

– Είναι μεγάλη η ευθύνη των προηγούμενων πολιτικών ηγεσιών της χώρας μας για την ευθύνη που βιώνουμε σήμερα. Δεν αξιοποιήθηκαν με αναπτυξιακά μέτρα τα στρατηγικά πλεονεκτήματα και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές του τόπου, ενώ προχωρήσαμε σε υπέρ-μετρο δανεισμό, χωρίς να αποκαλύπτουμε την πολιτική διαφθορά και την πραγματική εικόνα της οικονομίας στον ελληνικό λαό. Έγιναν λάθος επιλογές, επικράτησε η εκτεταμένη φοροδιαφυγή και δεν στηρίχθηκαν επαρκώς οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες (πολύτεκνοι, συνταξιούχοι, ανάπηροι κ.λπ.)

Οδηγηθήκαμε σκόπιμα ύστερα από κακή διαχείριση στην χρεωκοπία ουσιαστικά και βέβαια ήταν αναπόφευκτος ο δανεισμός και τα «Μνημόνια»  από την Τρόικα (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΤ), χωρίς όμως τη σκληρή διαπραγμάτευση που έπρεπε να γίνει. Ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός, δεν λειτουργεί σωστά, δεν αποδίδει και εκτιμώ ότι θα αποτύχει και αυτό το «μνημόνιο», δυστυχώς…!

-Πώς βλέπουν οι Γερμανοί την Ελλάδα αλλά και το ρόλο τους στην Ε.Ε.;

Η Γερμανία είναι πειθαρχημένη κοινωνικά και ηγέτιδα δύναμη στην Ε.Ε., ωστόσο δεν έχει εκφράσει ουσιαστικά αλληλεγγύη στα άλλα αδύναμα κράτη-μέλη, υπερασπίζοντας τα συμφέροντά της και απομακρυνόμενη από τις αρχές, αξίες και στόχους της ιδρυτικής διακήρυξης της Ε.Ε. Την Ελλάδα τη βλέπουν ως φτωχό συγγενή, αν και αναγνωρίζουν τον αξιόλογο ελληνικό πολιτισμό της.

Ωστόσο, υπάρχουν και σημαντικά περιθώρια βελτίωσης στη διακυβέρνηση της Ε.Ε., ιδιαίτερα στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής και συνοχής, αρκεί να γίνει η κατάλληλη αυτοκριτική.

-Πώς μπορεί η Ελλάδα να ξεπεράσει αυτή την πολυδιάστατη κρίση;

– Δεν είναι εύκολη υπόθεση να ξεπεράσουμε την κρίση και σίγουρα χρειαζόμαστε την αλληλεγγύη της Ε.Ε. και την οικονομική υποστήριξη της «Τρόικα», αλλά πρέπει να κάνουμε κι εμείς μια σειρά από διαρθρωτικές αλλαγές νομίζω όπως: δημοσιονομική πειθαρχία και αναδιοργάνωση του δημόσιου τομέα με λιγότερη γραφειοκρατία και συγκεκριμένα φοροεισπρακτικά αποτελέσματα. Χρειάζεται ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα με καταδίκη των υπαίτιων φοροδιαφυγής αλλά και πολιτικής διαφθοράς με παράνομο πλουτισμό από δημόσιες θέσεις στο κράτος.

– Η κρίση δεν είναι μόνο ελληνική, ούτε μονοδιάστατα οικονομική. Είναι παγκόσμια και είναι κρίση αξιών, πνευματική και στη συνέχεια πολιτική, κοινωνική και εθνική. Η στήριξη της ελληνικής παιδείας και του πολιτισμού στο εξωτερικό στην ομογένεια (γλώσσα, θρησκεία, ήθη και έθιμα) αλλά και στο εσωτερικό στην Πατρίδα μας είναι ένα καλό αντισταθμιστικό μέτρο. Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει και αντίθετα το εκπαιδευτικό μας σύστημα, ο καλύτερος φορέας της ελληνικής παιδείας και των αξιών του ελληνορθόδοξου πολιτισμού μας που αποτελεί και τον πυλώνα αξιών της Ευρώπης, αποτελεί το πρώτο θύμα αυτής της κρίσης.
Όλοι οι Έλληνες, όπου γης ενωμένοι, με ελληνικό όραμα και ελπίδα στο αύριο, θα ξεπεράσουμε και αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Εάν ήμουν νεότερος, θα πήγαινα και πάλι μετανάστης στη Γερμανία, αλλά τώρα θα μείνω για να αγωνιστώ και να ζήσω στον τόπο μου…!
Καλή χρονιά με υγεία και χαρά σε όλους τους Έλληνες και Φιλέλληνες, στην όμορφη ομογενειακή εφημερίδα σας και τους αναγνώστες της σε όλο τον κόσμο! Σας ευχαριστώ.