Leonberg: Γράφει ο Αχιλλέας Ζάκκας.
Έχουν περάσει 73 χρόνια που  ο αδάμαστος ελληνικός λαός ξεχύθηκε στους δρόμους διαδηλώνοντας το μίσος του για τους φασίστες και την απόφασή του για αγώνα μέχρις εσχάτων. Αψηφώντας τους Ιταλικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς πλημμύρισε τους δρόμους τραγουδώντας και δίνοντας την δική του απάντηση στην πρόκληση, το δικό του μυριόστομο ΟΧΙ.  Η συμφιλίωση ήρθε ακαριαία, ο διχασμός που είχε προκαλέσει η δικτατορία της  4ης  Αυγούστου σαρώθηκε, οι νέοι και όχι μόνο παρουσιάστηκαν στις μονάδες κατάταξης, ντύνοντας στο χακί και αναχωρούσαν τραγουδώντας για το μέτωπο. Οι δυσκολίες για όσους δεν τις έζησαν ήταν απίστευτες. Οι γυναίκες της Πίνδου πιστές στο χρέος γράφανε την δική τους χρυσή σελίδα δόξας. Ο ηρωισμός της μικρής Ελλάδας ματαίωσε τον περίπατο που πίστευαν ότι θα κάνουν οι φασίστες.
Σε αυτήν την δύσκολη ώρα ο Χίτλερ επενέβη για να σώσει την κατάσταση. Εισέβαλε  στα Βαλκάνια  στις  5 Απρίλη του 41. Οι Γερμανοί παράκαμψαν την ελληνική αντίσταση στο Ρούπελ, την λεγόμενη γραμμή Μεταξά. Ο στρατός μας κράτησε ηρωικά την Γερμανική επίθεση, αλλά η ήτα ήταν αναπόφευκτη. Οι Γερμανοί μπήκαν στην ZAKASΘεσσαλονίκη. Η κυβερνήσει συνθηκολόγησε και έφυγε για την Μέση Ανατολή. Το μέτωπο της Αλβανίας κατέρρευσε και άρχισε η τραγική οπισθοχώρηση. Η τελευταία μάχη δόθηκε στην Κρήτη όπου οι Κρήτες άοπλοι και ακέφαλοι έδωσαν τον υπέρ πάντων αγώνα. Έτσι η χώρα μας βρέθηκε κάτω από την κατοχή. Οι στιγμές ήταν τραγικές όπως μας τις εξιστορούσαν οι μεγαλύτεροι μας. Δυστυχία, πείνα χιλιάδες νεκροί, χιλιάδες πατριώτες στα αποσπάσματα. Το φρόνημα του λαού μας δεν κάμφθηκε. Ο αγώνας συνεχίστηκε, ο πιο μεγάλος αγώνας για την εθνική αναγέννηση και απελευθέρωση αναλήφθηκε στην ίδια μας την χώρα. Οργανώθηκε η ενιαία και αδιαίρετη Εθνική μας Αντίσταση που κινητοποίησε το λαό τον οργάνωσε, του ξανάδωσε την πίστη στη νίκη και αγωνίστηκε ηρωικά κατά των κατακτητών. Η μορφή πάλης της Εθνικής Αντίστασης ήταν , μαχητικές  διαδηλώσεις στις πόλεις, οργανώσεις για την αντιμετώπιση της πείνας, την φυγάδευση καταδιωκόμενων αγωνιστών και τέλος σκληρός αντάρτικος αγώνας στα βουνά.  Χιλιάδες έπεσαν σε αυτόν τον αγώνα, όμως οι κατακτητές δεν πήραν ούτε μια στιγμή ανάσα.  Με  την πάλη της Εθνικής Αντίστασης,  μια λεύτερη Ελλάδα δημιουργήθηκε και οργανώθηκε. Γι αυτό θα ήτα παράληψη και ασέβεια στην Ιστορική μνήμη για μας τους Έλληνες αν παράλληλα και μαζί με τους αγώνες του εθνικοαμηντικού μας του 40-41 δεν τιμούσαμε και τους αγωνιστές του εθνικοαπελευθερω-τικού μας αγώνα της περιόδου 40-44.

Τούτο γιατί η εθνική μας αντίσταση δεν είναι παρά η συνέχιση με άλλες μορφές υπέρτατου ηρωισμού και αυταπάρνησης του τιτάνιου αγώνα κατά του φασιστικού άξονα. Ο πόλεμος του 40 τον γνωρίζουμε καλά δεν κράτησε μόνο 6 μήνες αλλά 4 ολόκληρα χρόνια και τα θύματα κατά την διάρκεια της αντίστασης ήταν πολύ περισσότερα από τα θύματα του τακτικού πολέμου. Η διάκριση δεν γίνεται για αποτίμηση της προσφοράς κάθε περιόδου.  Γίνεται για να τονιστεί το μέγεθος και η διάρκεια αγνωμοσύνης απέναντι στα θύματα και τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης με την σκόπιμη σιωπή, την διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας και της προσπάθειας να ενταφιαστεί μια από τις σημαντικότερες σελίδες της νεότερης Ιστορίας μας.      Και ακόμα για να φανεί η τραγική ασυνέπεια της μεταπολεμικής πολιτική μας ζωής. Το ιστορικό έθνος της Ευρώπης ήταν και το μόνο που δεν είχε αναγνωρίσει ως πριν από λίγα χρόνια ένα ακριβό κομμάτι της σύγχρονης Ιστορίας του. Γι αυτό η αναγνώριση της ενιαίας και αδιαίρετης Εθνική μας αντίστασης δεν αποτελεί μόνο δικαίωμα και αποκατάσταση των ανωνύμων αγωνιστών, αλλά και πράξη εθνικής περηφάνιας και συμφιλίωσης για τον πολύπαθο λαό μας.
Το ΈΠΟΣ του 1940 έγινε με το όραμα της δημοκρατίας ενός κράτους με ελληνικό χαρακτήρα και για μια δικαιότερη κοινωνία. Η επέτειος της 28ου Οκτωβρίου περιείχε το όραμα για μια ελεύθερη, δημοκρατική Ελλάδα σε έναν ελεύθερο και δημοκρατικό κόσμο.
Αλλά δυστυχώς όπως και τώρα έτσι και τότε και όχι μόνο, οι Μεγάλες Δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία να διεισδύσουν και πολιτικά και οικονομικά στη χώρα μας με αποτέλεσμα η εξουσία να περάσει στα χέρια των φεουδαρχών, των κοτζαμπάσηδων και των διεθνών Τουκογλύφων. Σήμερα τι μπορεί να σημαίνει το ΈΠΟΣ του 40, τι άλλαξε στην χώρα και στο έθνος μας, από εκείνη τη δύσκολη εποχή; Η προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων; Η διαφθορά στην κάθε μορφή εξουσίας; Με ξένα δάνεια συγκροτήθηκε το νεοελληνικό κράτος του 1830, με δανεισμούς από την Ευρώπη συντηρείτε το νεοελληνικό κράτος από τότε τις μέρες μας και πάει λέγοντας. Αυτή η νέα σκλαβιά που τώρα είναι πλέων οικονομική, καλούμαστε να την αποτινάξουμε από πάνω μας με σκληρούς αγώνες, για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας μακριά από αυτόν τον βραχνά του ποιού βάρβαρου πολιτικοοικονομικού συστήματος, που είναι ο καπιταλισμός και που στο βωμό του κέρδους, εκμεταλλεύεται ακόμα και την φτώχια.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ