Πρώτο Μέρος.
Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντης, Κολωνία.
Πρώτη δημοσίευση: www.kn-megalexandros.gr.
Προλεγόμενα.
Λόγω της απρόβλεπτης κρίσης στις αραβικές χώρες και η κατεπείγουσα αντικατάσταση των δικτατοριών για περισσότερη ελεύθερη έκφραση λόγου, ελευθερία, αυτοδιάθεση, συμμετοχή, αυτο-εξέλιξη και Δημοκρατία, προτίμησα αρχικά να αναφερθώ μερικώς στις αντιμαχόμενες θέσεις και ιστορικές ανασκοπήσεις και θεωρώ βασικό να επανέλθω και πάλι για να συνεχίσω, ό, τι θα παραλείψω στο σημερινό άρθρο.
Όπως γνωρίζουμε από την ιστορία, γύρω στα τέλη του 12ου π.Χ. , ο μυκηναϊκός πολιτισμός καταστράφηκε. Οι ακροπόλεις των Μυκηνών, της Τίρυνθας, της Πύλου, του Γλα, του Άργους, του Ορχομενού πυρπολήθηκαν και λεηλατήθηκαν, τότε που εγκαινιάστηκε μια περίοδο σκοταδισμού και παρακμής: πρόκειται για τον αποκαλούμενο ελληνικό Μεσαίωνα, που ονομάστηκε έτσι κατ’ αναλογία προς τον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα, ο οποίος ακολούθησε την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Η παρακμή που ακολούθησε την κρίση και τις εσωτερικές αναταραχές ευνόησε πιθανότατα την αργή διείσδυση συγγενών φύλων που μιλούσαν την ελληνική γλώσσα και οδήγησε, ύστερα από μεγάλη κυοφορία και μακρόχρονη σιωπή, που συμπίπτουν με την εποχή του ελληνικού Μεσαίωνα, στη μεγάλη αναγέννηση του 8ου αιώνα π.Χ., στη διάρκεια του οποίου έχουμε τεκμήρια ότι εγκαινιάζονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες, τα μεγάλα ιερά λειτουργούν και πάλι, οι πόλεις ακμάζουν και αρχίζει ο αποικισμός, ένα μεγαλειώδες μεταναστευτικό φαινόμενο που διέδωσε τον ελληνικό πολιτισμό στην Ιταλία, στη Βόρεια Αφρική, στη Γαλατία και στην Ιβηρική.
Οι Έλληνες αποικιστές της Αφρικής – Έκκληση της ΟΥΝΕΣΚΟ.
Οι αρχαιολογικοί χώροι να παραμείνουν απείραχτοι από τις διαμάχες.
Ας θυμηθούμε, ότι είναι εκπληκτικό ότι ο ελληνικός πολιτισμός από τον οποίο γεννήθηκε το μεγαλύτερο αποικιστικό κίνημα της κλασικής αρχαιότητας, άνθησε στους τομείς των γραμμάτων και των τεχνών, όπου οι Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους κυρίως εξαιτίας της πείνας και της φτώχειας.
Μια τάξη αριστοκρατών και μεγαλοκτηματιών, δωροφάγους, κατείχε το μεγαλύτερο μέρος των εύφορων εδαφών, ενώ οι κατώτερες τάξεις προσπαθούν να επιβιώσουν καλλιεργώντας εδάφη άγονα ή καταφεύγοντας στο εμπόριο και διακινδυνεύοντας στις θάλασσες.
Η αξιοσημείωτη έλλειψη καλλιεργήσιμων εδαφών, εκτός από τα ασφαλώς πρωτεύοντα προβλήματα κοινωνικού χαρακτήρα, πρέπει να ώθησε πολλούς στην επιλογή της μετανάστευσης.
Η παρουσία ενός μεγάλου αριθμού απογοητευμένων και πιθανόν επιθετικών νέων πρέπει να αποτελούσε αποσταθεροποιητικό παράγοντα για τους θεσμούς ( κυρίως ολιγαρχίες αριστοκρατών) και για την ειρηνική συμβίωση, έτσι ήτανε προς όφελος ολόκληρης της κοινότητας να τους δοθεί μια δυνατότητα απεγκλωβισμού.
Αν τυχών απεφάσιζαν να επιστρέψουν στην Πατρίδα, γι’ αυτούς δεν υπήρχε πλέον Πατρίδα: από την στιγμή που η αποστολή είχε ξεκινήσει, η μητρόπολη τη θεωρούσε ξένο σώμα και δε θα τη δεχότανε ξανά στους κόλπους της. Και όσοι επεχείρησαν να επιστρέψουν και να βγουν στη στεριά, καταδιώχθηκαν με πέτρες και αναγκάστηκαν να βγουν πάλι στη θάλασσα. Δεν είναι ασήμαντο το συμβάν: οι ίδιοι οι πατέρες και οι αδελφοί αυτών των δύσμοιρων ήταν που τους λιθοβολούσαν!
Ο πρώτος χρησμός του μαντείου περίπου το 631 π.Χ. προτρέπει τους Θηραίους (Θήρα-Σαντορίνη) να ιδρύσουν μια αποικία στη Λιβύη, δηλαδή στην Αφρική. Ο δεύτερος χρησμός τους συμβουλεύει να σεβαστούν το θέλημα του Θεού. Γι’ αυτό οι Θηραίοι – τους οποίους έπληξε ένας μεγάλος λιμός – αναζητούν στην Κρήτη, το νοτιότερο από τα νησιά του Αιγαίου, κάποιον που θα μπορούσε να τους οδηγήσει στη Λιβύη, και εδώ συμπεραίνεται ότι οι Θηραίοι είναι ουσιαστικά αγρότες, που ξεκίνησαν να αναζητήσουν καινούργια εδάφη πέρα από τη θάλασσα εξαιτίας μιας μεγάλης ξηρασίας που έπληξε το νησί τους.
Μαζί με τον Κορώβιο, τον Κρητικό οδηγό τους, οι Θηραίοι ( Σαντορίνη) εξερευνητές φτάνουν στο νησί Πλατέα, απέναντι από τα λιβυκά παράλια της Κυρηναϊκής …, αλλά …
Ο τρίτος χρησμός τους επιπλήττει ότι μπέρδεψαν ένα νησί κοντά στη Λιβύη με την ίδια τη Λιβύη. Τοτε οι Θηραίοι μετατοπίζονται στην κοντινή ακτή και εγκαθίστανται στην Αζίριδα, που την εποχή εκείνη, πρέπει να ήτανε μια περιοχή πραγματικά μαγευτική, ενώ σήμερα είναι άνυδρη, άγονη και ανεμοδαρμένη. Τον έβδομο χρόνο, μετά την άφιξή τους, οι Λίβυοι τους πείθουν να εγκατασταθούν αλλού, επειδή είναι πολύ κοντά στους δικούς τους οικισμούς. Τους οδηγούν σε ένα μέρος εξίσου εύφορο, όπου, πάνω από όλα ο ουρανός είναι διάτρητος, σε μια θαλερή από πολλές και άφθονες βροχοπτώσεις όαση.
Εδώ τελικά χτίζεται η ελληνική Κυρήνη πάνω σε έναν λόφο γεμάτο πηγές, που οχυρώνεται εύκολα και δεσπόζει πάνω από ένα εύπορο οροπέδιο, κατάλληλο για μεγάλες γεωργικές καλλιέργειες. Όρα αναλυτικότερα: Valerio M. Manfredi: Οι Έλληνες της Δύσης, Αθήνα 1997.
Μέσα σε διάστημα διακοσίων ετών, ιδρύθηκαν άλλες τέσσερις σημαντικές πόλεις στην περιοχή: η Βάρκη (Al Mari) οι Εσπερίδες (αργότερα Βερενίκη, σημερινή Βεγγάζη), η Ταύχειρα (αργότερα Αρσινόη, σημερινή Τόκρα) και η Απολλωνία (Susah), και το λιμάνι της Κυρήνης. Μαζί με την Κυρήνη, ήταν γνωστές ως πόλεις, Πεντάπολις.
Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ένωσε τις δύο επαρχίες της Λιβύης, έμποροι και τεχνίτες από όλα τα μέρη του ρωμαϊκού κόσμου εγκαταστάθηκαν στη Βόρεια Αφρική, ωστόσο οι δύο επαρχίες διατήρησαν τον χαρακτήρα τους: η Τρίπολη παρέμεινε καρχηδονιακή και η Κυρηναϊκή ελληνική. www.mpesa.gr.
Παρόλα που υπήρχαν άριστες συνθήκες οι Έλληνες δεν επέμειναν στον αποικισμό της Λιβύης, προφανώς λόγω της αιφνίδιας ανόδου των Περσών, που, το 525 π.Χ., κυριεύουν την Αίγυπτο αναγκάζοντας και την ίδια την Κυρήνη να υποταγεί. Όπως και σήμερα, εκεί που συμβιώνουν διαφορετικές εθνότητες, ανακύπτουν προβλήματα, έτσι και στην Κυρήνη, καταφεύγουν όμως σε έναν εξωτερικό αναμορφωτή, τον Δαιμονάτη από την Μαντινεία.
Αυτός επεξεργάζεται ένα σύνταγμα που προβλέπει την κατάταξη του πληθυσμού σε τρεις φυλές καθώς και τη διατήρηση του θεσμού της μοναρχίας, ένα μοναδικό προνόμιο της Κυρήνης. Βλέπε, Οι Έλληνες της Δύσης και Jacques Brunschwig-Geoffrey Lloyd: Das Wissen der Griechen, Eine Enzyklopaedie, Muenchen 2000.
Ο αρχαιολογικός πλούτος της Βορείου Αφρικής κινδυνεύει;
Η ένοπλη φιλονικία στη Λιβύη απειλεί τα αριστουργήματα της αρχαιολογίας της χώρας. Στη Λιβύη υπάρχουν πέντε τόποι, που βρίσκονται κάτω από τον κατάλογο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco. Όπου κάνει έκκληση αυτοί οι αρχαιολογικοί χώροι να παραμείνουν απείραχτοι από τις διαμάχες αλλήλων. www.n-tv.de/reise/Libyens-Weltbestaetten-in-Gefahr-article2938201.html
Οι πέντε τόποι στον κατάλογο της καλύτερης πολιτιστικής κληρονομιάς αναφέρονται παράλληλα με την Leptis-Magna, της φοινικικής εμπορικής πλατείας Sabratha, αρχαία πόλη της ερήμου Ghadames και τα ελληνικά και ρωμαϊκά ερείπια της Κυρήνης.
Σε αυτά προστίθεται η ζωγραφική στους βράχους των Tadrart Acacus στην περιοχή της ερήμου, κοντά στα σύνορα της Αλγερίας. Εκεί οι αρχαιότερες φωτογραφίες είναι περίπου 14.000 χρόνια.
185 χιλιόμετρα ανατολικά της Βεγγάζης θρονιάζονται τα μνημεία και ο ναός της Κυρήνης σε μια απότομη, φαντασμαγορική πλαγιά. Τον 4ο π.Χ. αιώνα ήτανε η σημαντικότερη ελληνική πόλη, ένα πολιτιστικό κέντρο, που επισκέφτηκαν οι σύγχρονοι του Σωκράτη και εδώ έζησε ο Αρίστιππος από την Κυρήνη, ο ιδρυτής της Κυρηναϊκής φιλοσοφικής σχολής και του ηδονισμού.
Από την λιβυκή Κυρηναϊκή ως την Μαυριτανία Τινγκιτάνα βρισκότανε κάποτε Θέρμες, ναοί και Θέατρα. Στην αρχαιότητα ήτανε ο χώρος των ακτών ένα σημαντικό οικονομικό κέντρο.
Το βόρειο-αφρικανικό κράτος, όταν τα τελευταία χρόνια άρχισε να αναπτύσσεται ο τουρισμός, αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε έναν πλούτο αρχαιολογικών πολιτιστικών αγαθών, όπου συνήθως προέρχονται από την φοινικική και ελληνο-ρωμαϊκή εποχή.
Στην περιοχή της Κυρηναϊκής βρίσκονται μερικά απομεινάρια ,που από το 1910 αρχαιολογικά επιτηρούνται και από το 1980 μετρώνται στα πέντε λυβικά, Unesco – Weltkulturbestätten, παγκόσμια αποθέματα του πολιτισμού. Η αρχικά ελληνική αποικία της Κυρηναϊκής σχημάτιζε κάποτε το κύριο τοπίο της Κυρηναϊκής, όπου μαζί με την Κρήτη σχημάτιζε την ρωμαϊκή επαρχία Creta et Cyrene.
Στα μάτια τού επισκέπτη πέφτει ο μεγάλος ναός που σχεδόν είναι όλοι οι σπουδαίοι Θεοί του Ρωμαϊκού Πάνθεου. Και όμως το σπουδαιότερο και κύριο ιερό σχηματίζει ο ναός τού Απόλλωνα, όπου δημιουργήθηκε χωρίς διακοπτόμενες περιόδους από τον 6ο π.Χ. αιώνα και ως τον 3ο μετά Χριστό αιώνα. Στην βόρεια-ανατολική πλευρά τής πόλης δημιούργησαν ήδη οι Έλληνες κάτοικοι ένα Ιερό τόπο για τον Θεό Δία – με σημαντικές διαστάσεις: Που ήδη τον 6ο ή 5ο π.Χ. αιώνα, που δημιουργήθηκε το συγκρότημα ξεπέρασε τις προσδοκίες για το μέγεθος τον ναό του Διός στην αρχαία Ολυμπία και τον Παρθενώνα των Αθηνών. Η Κυρήνη ήτανε επίσης ο τόπος γεννήσεως του Έλληνα φιλοσόφου Ερατοσθένη, που απέκτησε φήμη εκτός των άλλων για τον πρώτο καθορισμό έκτασης της γης. www.wissenschaft-online.de/artikel/1065782
Ιστορική ανασκόπηση της Λιβύης.
Προλεγόμενα.
Σήμερα, το έτος 2011, έφτασαν τα τουρκικά στρατεύματα, εκεί που η αραβική κίνηση της αντίστασης βρισκότανε το 1914, εναντίον των Ιταλών, που μυστικά υποστηριζότανε από την οθωμανική Αυτοκρατορία – από τον αργότερα ιδρυτή της μοντέρνας Τουρκίας Κεμάλ Ατατούρκ, που ανήκε σε εκείνους τους αξιωματικούς, που ήτανε απασχολημένος ως στρατιωτικός σύμβουλος της Κυρηναϊκής- τότε που οι Άραβες απώθησαν τα ιταλικά στρατεύματα πίσω στο λιμάνι. Sueddeutsche Zeitung (SDZ), 26/27.03.2011, S. V2/6.
Η Τουρκία επιθυμεί να παίξει εποικοδομητικό ρόλο στη φιλονικία και δεν θέλει να καταστρέψει τις αναπτυσσόμενες σχέσεις με τις αραβικές χώρες. Προ ολίγων μηνών ο Ερντογάν έλαβε από τα χέρια του Δεσπότη της Λιβύης, ένα λιβυκό δώρο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και έφερε στη χώρα του ένα μεγάλο χλευασμό σε βάρος του.
Τώρα θέλει να συμμετάσχει σε τρίπτυχο στην αποστολή του ΝΑΤΟ: να αναλάβει τα τρόφιμα βοήθειας στο αεροδρόμιο της Βεγγάζης, να συμμετάσχει στη διαφύλαξη της αεροπορικής ζώνης, και να ελέγχει το τουρκικό ναυτικό την θαλάσσια ζώνη μεταξύ Κρήτης και Βεγγάζης. www.dradio.de.
Μην ξεχνάμε, ότι στην ίδρυση της Λιβύης σημαντικό ρόλο έπαιξαν και πιθανότατα να παίξουν και τώρα στη λύση, ορισμένες μεγάλες οικογένειες με επιρροή, Παράλληλα με εκείνες τις οικογένειες από όπου προέρχεται ο αρχηγός της επανάστασης Καντάφι και άλλα επαναστατικά μέλη, είναι οι οικογένειες, όπως και των Kologhii, απόγονοι των Τούρκων και Λιβύων γυναικών, παραδοσιακές αραβικές οικογένειες, όπως των Muntassir , οι παραδοσιακές Βερβερικές οικογένειες Ben Shaaban. Η οικογένεια Senussi, έχει χάσει τα δικαιώματα μετά από τη πτώση του βασιλιά. www.muz-online.de/afrika/libyen.html.
Τι πρέπει να προσέξουμε για την Ελλάδα ;
Υπενθυμίζουμε, ότι επί Μουμπάρακ η Αίγυπτος διαπραγματευόταν με την Τουρκία την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, παρ’ ότι η ύπάρξη του Καστελόριζου αποκόπτει την τουρκική από την αιγυπτιακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).
Η τουρκική διπλωματία έχει επηρεάσει και τη στάση του καθεστώτος Καντάφι στις ελληνολιβυκές συνομιλίες για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Ενώ καταχρηστικά έκλεινε τον γιγαντιαίο κόλπο της Σύρτης με γραμμή βάσης και άρχιζε τη μέτρηση των θαλασσίων ζωνών από εκεί και πέρα, δεν αναγνώριζε ότι η Γαύδος πρέπει να συνυπολογιστεί στην οριοθέτηση.
Ασφαλώς οι αλλαγές που έχει επιφέρει σε αραβικά καθεστώτα του Μαγκρέμπ το κύμα εξέγερσης, εκτός των άλλων, χαλάνε το κλίμα περικύκλωσης της Ελλάδας, που η τουρκική διπλωματία είχε δημιουργήσει για το ζήτημα των θαλασσίων ζωνών. Και αναφέρει ο συγγραφέας, Σταύρος Λυγερός, με τίτλο: το εξεγερσιακό τσουνάμι «πνίγει» τα τουρκικά σχέδια, στην πιο κάτω αναφερόμενη ιστοσελίδα, ότι αυτός είναι από μόνος του λόγος για τον οποίο η Αθήνα δεν έπρεπε να απουσιάζει από τις τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται στην πλησιέστερη γειτονιά μας.
Ένας πρόσθετος λόγος είναι ότι οι Τούρκοι επιχειρούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις και να εγγράψουν υποθήκες σε βάρος ελληνικών συμφερόντων. Όπως είναι γνωστό, αρχικά τήρησαν αρνητική στάση, παρεμποδίζοντας και τη διαδικασία λήψης αποφάσεων στο Νατο, όταν διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν να αποτρέψουν τη δυτική επέμβαση, αποφάσισαν να συμμετάσχουν, ζητώντας να αναλάβουν τον έλεγχο της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ Κρήτης και Βεγγάζης.
Η κίνηση των Τούρκων συνδέεται με τις σοβαρές ενδείξεις ότι η θαλάσσια αυτή περιοχή κρύβει στον βυθό της μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου. Η Άγκυρα δεν έχει κανένα έρεισμα να διεκδικήσει μια περιοχή που θα χωριστεί μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης, αλλά είναι σαφές ότι με την έντονη ναυτική παρουσία τους επιδιώκουν ένα ρόλο. http://papaleonidasdimitris.wordpress.com/2011/03/28
Είναι ένας δίκαιος πόλεμος; Δίκαιος και επικίνδυνος ;
Η Süddeutsche Zeitung, 30.03.11, αν οι Δυτικοί αξιόπιστα κάνουν, ότι δεν υπάρχουν και δεν ακολουθούν νεο- αποικιακούς στόχους, τότε έχει βρει επίσης το κλειδί για τις μελλοντικές σχέσεις με τον αραβικό κόσμο. Έτσι βρίσκεται και παίζεται σε αυτήν την επέμβαση στην Λιβύη και λίγο η τύχη του ΝΑΤΟ.
Η συμμαχία έχει αρκετά προβλήματα ως το λαιμό, απ’ ότι να επιτρέπει και να υποδαυλίζει στη γειτονιά μας περαιτέρω δυσπιστία. Αυτή όφειλε αντίθετα να δημιουργήσει φίλους κάτω από τους Άραβες.
Die Zeit, 24.03.2011, σ.9, αναφέρει, η εφαρμογή του πολέμου εναντίον του Καντάφι είναι σωστή και δίκαια. Αλλά αν η εκστρατεία καταλήξει σε αποτυχία, χάνει επίσης τη δική της νομιμότητα .
H Süddeutsche Zeitung, (SDZ), 30.03.2011, αναφέρει, η συμμαχία βρίσκεται πάνω σε υψηλό σκοινί. Το Νάτο πρέπει αυστηρά να κρατήσει την εντολή των Ηνωμένων Εθνών στη Λιβύη, αλλιώς διακινδυνεύει τη δική του αξιοπιστία.
Μια ημέρα προ της συνδιάσκεψης για τη Λιβύη του Λονδίνου, ο γάλλος πρόεδρος Sarkozy και ο βρετανός πρωθυπουργός Cameron, σε μια ανακοίνωση κάλεσαν όλους τους οπαδούς του Καντάφι, «να τον εγκαταλείψουν, προτού είναι αργά», και μέχρι τώρα μόνο το Κατάρ αναγνώρισε ως πρώτη αραβική χώρα την άλλη κυβέρνηση του εθνικού συμβουλίου.
Μέχρι τώρα ορισμένα έμπιστα μέλη του Καντάφι διέφυγαν στους επαναστάτες της Βεγγάζης, ενώ ο υπουργός των εξωτερικών κατέφυγε στην Αγγλία. Σύμφωνα με τα επίκαιρα νέα οι επαναστάτες προτείνουν ανακωχή και απόσυρση των στρατευμάτων του Καντάφι από τις πόλεις και ο ίδιος ο Καντάφι να εγκαταλείψει την χώρα. Frankfurter Allgemeine Zeitung, 29.03.2011, S. 1,8.10.
Εκπληκτικά γρήγορα έχει ενωθεί ο κόσμος, ότι το καθεστώς του επαναστατικού αρχηγού θα τεθεί κάτω από στρατιωτική πίεση. Η Τρίπολης δεν έχει πλέον κανέναν σύμμαχο, και όμως ένεκα τούτου δεν έχει ηττηθεί ακόμα ο δικτάτορας. Der Spiegel, 12/2011.
Η Μόσχα, χρόνια πουλάει στο Λιβυκό καθεστώς όπλα και αεροπλάνα, απέχει από την ψηφοφορία στα Ηνωμένα έθνη. Επίσης το Πεκίνο απέχει από την ψηφοφορία και δεν μπλοκάρισε το ψήφισμα, όπως θα περίμενε κάποιος με ένα βέτο. Δεν θέλει να έρθει σε φιλονικία με την αραβική Λίγκα. Η ισχυρά αναπτυσσόμενη Κίνα εξαρτάται από τα αποθέματα των πετρελαίων και υγραερίων του κόλπου. Υπήρχε μεγάλος κίνδυνος, να καταστρέψει τους σπουδαίους επαγγελματικούς συνεργάτες, όπως τη Σαουδική Αραβία.
Αλλιώς απ’ ότι οι Ρώσοι βρίσκονται οι κινέζοι απέναντι στον Καντάφι σκεπτικοί. Αν και η Κίνα έχει ανταλλαγές με τη Λιβύη, προωθεί τα πετρέλαια και κατασκευάζει δρόμους και οικοδομικά συγκροτήματα, και όμως οι σχέσεις τους με την Τρίπολη είναι τεταμένες, διότι ο Καντάφι συνεργάστηκε με την Ταϊβάν και με αυτή την πράξη παραβίασε την πολιτική μιας και μόνο υπάρχουσας Κίνας.
Περαιτέρω κατηγόρησε η Λιβύη την Κίνα, που συμπεριφέρεται στην Αφρική, όπως οι Ιμπεριαλιστές.
Με τη φιλονικία που ξέσπασε μέσα στους κόλπους του ΝΑΤΟ για τις δυνατότητες προμήθειας όπλων στους Λίβυους επαναστάτες, έφτασαν από τις ΗΠΑ και την Μεγάλη Βρετανία η είδηση, ότι μυστικοί πράκτορες της CIA όπως της βρετανικής M16 βρίσκονται στη Λιβύη για να ερευνήσουν στόχους για αεροπορικές επιδρομές και συγχρόνως να έλθουν σε εξειδικευμένες επικοινωνίες με τους επαναστάτες και για να συλλέξουν πληροφορίες, γιατί κάτω από τους επαναστάτες, υποθέτουν να βρίσκονται εξτρεμιστές και ισλαμιστές.
Αν και οι λιβυκές προ-δημοκρατικές δυνάμεις, απαιτούσαν με πανό: No foregn intervention Libyan people can Manage it, καμία ξένη επέμβαση, ο λιβυκός λαός θα το κατορθώσει μόνος, φοβούμενοι, το χάσιμο της ανεξαρτησίας τους, αν εισέλθουν ξένα στρατεύματα, αν ζητήσουν ξένη βοήθεια και αν συμμετάσχουν ξένοι σε ανθρωπιστικές δράσεις.
Οι προ-δημοκρατικές δυνάμεις γνωρίζουν, αν επιτραπούν Αμερικανοί μέσα στη χώρα, δεν μπορύμε ποτέ να απαλλαγούμε από αυτούς, και ως παράδειγμα αναφέρουν την Ιαπωνία, την Νότια Κορέα, τη Γερμανία και πολλές άλλες χώρες.http://geographenblick.wordpress.com/2011/03/02/libyer-fordern
Οι λιβυκές επαναστατικές ομάδες βρίσκονται σε δύσκολη μειονεκτική θέση, λόγω μειωμένης εκπαίδευσης και έλλειψη αποτελεσματικού οπλισμού.
(Μην ξεχνάμε, ότι οι φίλοι και σύμμαχοί μας δεν επενέβηκαν για τη σωτηρία του άμαχου πληθυσμού στη σφαγή της Σμύρνης, δεν επενέβηκαν στα έκτροπα και βανδαλισμούς της Κωνσταντινούπολης 1955-56, δεν επενέβηκαν για την προφύλαξη του άμαχου πληθυσμού και του ξεριζωμού του από την Πατρίδα του, από την επιδρομή και βίαιη κατοχή του Αττίλα στην Κύπρο και δεν επενέβηκαν στο Κόσοβο μετέπειτα οι ειρηνιστικές δυνάμεις στις βιαιοπραγίες εναντίον των Σέρβων).
Ο κίνδυνος παραμένει, ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θέλουν με μια επέμβαση στην Λιβύη να αναμιχθούν στα εσωτερικά της χώρας.
Ενώ ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Anders Fogh Rasmussen, αρνήθηκε εκ νέου την προμήθεια όπλων στους επαναστάτες, διότι η συμμαχία είναι εδώ, για να προφυλάξει τον λιβυκό λαό και όχι να προμηθεύσει τους πολίτες με όπλα. Αντίθετα ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα, έχει επιτρέψει ήδη την CIA, να βοηθήσει την λιβυκή αντιπολίτευση με καλυμμένη επιχείρηση. Κατά την άποψη του Ομπάμα, δεν αντιτίθενται προμήθειες όπλων στους επαναστάτες στην απόφαση των Ηνωμένων Εθνών, που αποφασίστηκε ένα εμπάργκο εξοπλισμού εναντίον του λιβυκού καθεστώτος και αεροπορικές επιδρομές για την προφύλαξη του αμάχου πληθυσμού. Kölner Stadt-Anzeiger, 01.04.2011.
Ετούτες οι αντιμαχόμενες θέσεις, είναι σε θέση να περιπλέξουν περαιτέρω την υπόθεση, αν δεν φύγει ο Καντάφι, θα είναι αρνητικό φαινόμενο για τις άλλες αραβικές χώρες, που απαιτούν ελευθερία, αυτοδιάθεση και Δημοκρατία, όμως και για τις Δυτικές χώρες, μελλοντικά, θα είναι ακόμα χειρότερο που θα είναι αναγκασμένες περαιτέρω να συνεργάζονται με αντιδραστικά, δικτατορικά και φεουδαρχικά καθεστώτα.
Ποια όμως τραγικά και απάνθρωπα γεγονότα συνέβηκαν, ώστε να ξεσηκώσουν μετά από σαράντα χρόνια τον λαό για τη Δημοκρατία; Πιθανότα να αναφερθούμε σε μια ιστορική ανασκόπηση λιαν προσεχώς.
Ποιος όμως μετά την κατάληξη και την κατάπαυση των πυρών, θα είναι ο μεσάζοντας παράγοντας που θα φέρει τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές του λαού σε συμφιλίωση, αλληλοσεβασμό και αλληλεγγύη;
Δεν θα πρέπει να μην βρεθούμε ξανά στην περίπτωση του Κοσόβου μεταξύ της περαιτέρω διαμάχης των φυλών;
Τι πρέπει όμως να λάβουμε προληπτικά υπόψη μας;
Επίλογος
Η συγγραφή αυτού του άρθρου, γίνεται εντελώς αυθόρμητα, καθότι τρεις μέρες προ της εξέγερσης στην Τυνησία ήθελα να κλείσω για δύο βδομάδες ένα πολιτιστικό ταξίδι στην Τυνησία για τα τέλη του Μάι. Λόγω το ότι οι αντιμαχόμενες πολεμικές αντιπαραθέσεις μεταβάλλονται σε γρήγορο ρυθμό, θα επανέλθω και πάλι για μια αναλυτικότερη ιστορική ανασκόπηση.
Ευπρόσδεκτος σε κάθε αντίλογο
Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης
k-nalbantis@hotmail.de, www.kn-megalexandros.gr
