Καταστροφείς “φρόντιζαν” τον Δίολκο.
Το ελληνικό κράτος είχε τουλάχιστον δύο σημαντικούς φορείς μέσα από τους οποίους μπορούσε να προστατεύσει το Δίολκο: το Υπουργείο Πολιτισμού και τη Διώρυγα. Και οι δύο κατέληξαν συνέταιροι στη σταδιακή κατεδάφιση των αρχικών τμημάτων του.
Αντιμέτωπο με την καταστροφή, το Υπουργείο προτιμούσε να αυτοκαταργείται, προσποιούμενο ότι η προστασία του μνημείου… δεν ήταν δικό του θέμα! Αυτό που οι «αρμόδιοι» επιζητούσαν πάντα να «καλύψουν» δεν ήταν βέβαια το μνημείο αλλά το γεγονός ότι η «προστασία» τους ήταν εξαρχής εικονική – άρα βαρύτατα παραβατική!
Η Διώρυγα, αφέθηκε απλά να ρημάζει το σύμπαν. Επεσήμανε άραγε ποτέ κανείς ότι η ΑΕΔΙΚ, που δημιουργήθηκε το 1980, λειτουργεί από τότε ΠΑΡΑΝΟΜΑ, κατεδαφίζοντας συστηματικά έναν αρχαιολογικό χώρο υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού; Ότι λειτουργώντας παράνομα όλα αυτά τα χρόνια εξυπηρέτησε τόσα πελατειακά συμφέροντα; Το Υπουργείο Πολιτισμού δεν το επεσήμανε ποτέ: στους Μόμμιους της Διώρυγας είχε άλλωστε εκχωρήσει το ρόλο του… προστάτη του μνημείου.
Το διπλό βιασμό από Υπουργείο και Διώρυγα δεν «διέκριναν» ούτε οι περισσότεροι «επιφανείς» Κορίνθιοι, που από διάφορους –και θεσμικούς ακόμα– ρόλους, σχετίζονταν και με τους δυο καταστροφείς. Μερικοί δεν ήξεραν ή προσποιούντο ότι δεν έβλεπαν κατά πού πέφτει ο Δίολκος. Μα και άλλοι – που υποτίθεται ότι γνωρίζουν – έκρυβαν το σοβαρό πρόβλημα του μνημείου. Με το να προσποιούνται, εμμέσως, ότι εύκολα θα γίνουν όλα όπως πρώτα (κατά συνέπεια η ζημιά είναι μικρή), συμβάδιζαν με τον χυδαίο εκβιασμό που πρόβαλε το Υπουργείο «Πολιτισμού» προκειμένου να συνεχίσει να πουλά την ψεύτικη φροντίδα του στο σπαρασσόμενο μνημείο: όσο και να ρήμαζε το μνημείο, το Υπουργείο έπρεπε να ΦΑΙΝΕΤΑΙ νόμιμο. Κοιτώντας τις γνωμοδοτήσεις του ΚΑΣ από το 2000 και το 2007 (*) βλέπει κανείς πώς η παγκακομελέτη (1989) του Δήμου Λουτρακίου και μια παλιά μελέτη διαπλάτυνσης της Διώρυγας (1986-87), «όφειλαν» να ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ως απάντηση στο πρόβλημα ενώ το μνημείο παρέμενε στο έλεος μιας καθημερινής και βίαιης καταπόνησης! Αυτές οι δύο υποτιθέμενες λύσεις ξεζουμίστηκαν σαν σαρδέλες από τους «αρμόδιους» καταστροφείς, που τις χρησιμοποίησαν αναίσχυντα ξανά και ξανά – όχι γιατί θα διαφύλασσαν τον Δίολκο, αλλά γιατί ήταν χρονικά κοντά στην πρώτη ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ απόπειρα διαφύλαξής του (το 1984). Η δεύτερη είχε το πρόσθετο «προσόν» να βγάζει αθώους στα μάτια ενός στοργικού εισαγγελέα (που θα πίστευε επίσης τις παραποιημένες περιγραφές της διάβρωσης) τόσο το Υπουργείο όσο και τη Διώρυγα! Οι «αρμόδιοι» τη συσχέτισαν με μια Κοινή Υπουργική Απόφαση, με άλλα λόγια είχαν να θράσος να ζητήσουν από τρία Υπουργεία να προσυπογράψουν ότι οι ίδιοι και οι συνέταιροί τους ήταν… άσπιλοι! Πώς να γλυτώσει από τόση χυδαιότητα το ανυπεράσπιστο μνημείο;
Είδατε – εκτός από κάποιες εξαιρέσεις – πολλές (επίσημες) καταγγελίες για τη συστηματική κατεδάφιση του μνημείου να γίνονται από τους «θεσμικούς» και τους «πολιτικούς» Κορίνθιους; Είδατε να καταγγέλλονται πολλές φορές τα ατελείωτα μαγειρέματα των «αρμόδιων» της συφοράς για το σπαρασσόμενο μνημείο; Είδατε έστω κάποιο βιντεάκι που να αποτυπώνει την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ κατάσταση του μνημείου και να ΕΚΘΕΤΕΙ Υπουργείο και Διώρυγα; (δε λέω φυσικά για ταινίες αμφισβητήσιμης τεκμηρίωσης που όσο κι αν τις δει κανείς, δε θα αναρωτηθεί πού πήγαν τα αρχικά τμήματα του Δίολκου)! Αντίθετα, οι συσκέψεις και τα Δελτία Τύπου γέμιζαν με ψεύτικες φιλοφρονήσεις, και οι δημόσιοι Κορίνθιοι είχαν κάτι να γράφουν και να λένε… στην πελατεία τους!
Στα τέλη του περασμένου Αυγούστου, όταν καταγγελίες για τον Δίολκο έφθασαν – και όχι για πρώτη φορά – σε μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου, τα γελοιώδη καρτούν του Υπουργείου επέπεσαν στον Δίολκο και άρχισαν να κατασκευάζουν ψεύτικα τεκμήρια ενδιαφέροντος σχεδιάζοντας ένα σωρό φροντίδες … για τα υγιή τμήματα του μνημείου. Δεν είναι κάτι το καινούριο: αυτό είχαν σκαρώσει και πριν εικοσιδύο χρόνια, μετά την πρώτη υποκριτική «απόφαση» του ΚΑΣ. Τότε, το Υπουργείο είχε μετατρέψει τα υποτιθέμενα «μέτρα προστασίας» σε τέσσερα παγκάκια, που – ω του θαύματος – έγιναν «έργα προστασίας», στα χαρτιά, έντεκα χρόνια αργότερα!
Σήμερα, οι αρμόδιοι της συφοράς έχουν την επιλογή να καμουφλάρουν πάλι τη συνεχιζόμενη καταστροφή του Δίολκου με κινήσεις εντυπωσιασμού, ή να δράσουν επ’ ωφελεία του μνημείου. Ας μη φοβούνται, κανείς δε θα τους παρεξηγήσει ότι δεν έκαναν… τα αδύνατα δυνατά για να εξαφανίσουν τα αρχικά τμήματα του πολύπαθου μνημείου! Και στις δύο περιπτώσεις, άλλωστε, η «φροντίδα» και το «ενδιαφέρον» τους θα εξακολουθήσουν να εισπράττουν εύσημα από πολλούς «επιφανείς» «θεσμικούς» και την παρέα τους.
Σοφία Λοβέρδου
22 Νοεμβρίου 2010
Στην εικόνα, τοιχάκι που ο Βερδελής χρονολόγησε στην εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου. Ανήκει σε ένα ορθογώνιο δάπεδο που προστέθηκε στην κυρίως πορεία τού Δίολκου. Η σημερινή άκρη του (από τρεις σειρές δομών που έχουν ήδη μισογκρεμιστεί, πίσω από αυτήν που φαίνεται) κοντεύει να διαλυθεί.
