Οι μήνες που θα ακολουθήσουν, έχουν κληρονομήσει τα προβλήματα που
συσσώρευσε μια πολιτική διορισμών, και κρατικών παροχών προς κάθε κατεύθυνση χωρίς όριο και κοινωνική δικαιοσύνη, μια πολιτική που σχετίζεται, με τα δύο κόμματα που βρέθηκαν στην εξουσία αυτής της χώρας από τη μεταπολίτευση μέχρι και πριν δυο χρόνια, και αφορά, δυστυχώς, όλους τους τομείς της κοινωνίας, χωρίς βέβαια να εξαιρείται και η παρούσα κυβέρνηση από τις επιλογές της, οι οποίες είναι ταυτόσημες με τα παραπάνω δύο κόμματα. Μάλιστα ορισμένοι, εντελώς προκλητικά, -ή από έλλειψη γνώσης- μιλάνε και για λύσεις με τις ίδιες παλιές και άχρηστες συνταγές.
Η ανεργία, η ακρίβεια που – εκτός ελέγχου πια – εξανεμίζει το εισόδημα των εργαζομένων, η επίθεση στις εργασιακές σχέσεις, τα ασφαλιστικά δικαιώματα που χάνονται, η συρρίκνωση των μισθών και των συντάξεων, η εξαφάνιση του ιδιωτικού τομέα, όπου σε λίγο καιρό οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν… οι ίδιοι το μισθό τους, είναι θέματα στα οποία έβαλαν φαρδιά – πλατιά τις υπογραφές τους. Δυστυχώς όλοι τους…
Επιπλέον, υποκριτικά, κάνουν ήδη «φιλίες» και «συμμαχίες» για να έχουν το πάνω χέρι στην άσκηση της εξουσίας, όπως γινόταν μετά το 1974, όπου όλα είχαν την υπογραφή «κατόπιν των ενεργειών μου»… Δυστυχώς αυτή είναι ακόμα η Ελλάδα. Μια χώρα, που οι πολίτες της είναι κατά της Ευρώπης, αλλά δεν σταματούν να δανείζονται από αυτή… Μόνο πουν τώρα λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο… Που στην προκειμένη περίπτωση είναι η Γερμανία και κυρίως ο Υπουργός Οικονομίας κ. Σόιμπλε και φυσικά ο περιβόητος… κόφτης. Από την πολλή φόρα που έχουν πάρει κάποιοι, μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουν πολλά πράγματα και κακές συνήθειες…