Tης Ράνιας Γάτου
Ποιήτριας, Δοκιμιογράφου, Εικαστικού
Κάθε βήμα που κάνει ο Άνθρωπος αναδεικνύει το μεγαλείο του αιώνιου ερωτήματος: η ανθρώπινη ύπαρξη, πραγματική ή φαινομενική; Αυτή η αναζήτηση της αλήθειας είναι η ίδια η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, η προσπάθεια να ενστερνιστεί και να εξερευνήσει την πηγή της πνευματικής ύπαρξης. Και όμως, σε αυτήν την πνευματική αναζήτηση, ο Άνθρωπος βρίσκεται συχνά παγιδευμένος στον ιστό των αμφιβολιών και των αποριών, χάνοντας τον εαυτό του στον λαβύρινθο της ανασφάλειας. Σε αυτήν την αστραπιαία διασταύρωση του Ανθρώπου με τον Θεό, αναδεικνύεται η αλχημεία της φιλοσοφίας, όπου η συνάντηση της ανθρώπινης σοφίας με την πανανθρώπινη σοφία αποτελεί τον πυρήνα του διαλόγου. Σε αυτήν την αναμέτρηση, ο Άνθρωπος αποκαλύπτει την εσωτερική του αναζήτηση για αλήθεια και νόημα, ενώ ο Θεός αντανακλά την ανεξήγητη ουσία της ύπαρξης και της πνευματικής αλήθειας.Σε αυτόν τον διάλογο της Ανθρώπινης Ψυχής με την Τριαδική Θεότητα, οι δύο πλευρές διαλύονται και ενώνονται σε μια εναλλαγή πνευματικής αντανάκλασης. Μέσα από αυτήν τη σύγκρουση και εναλλαγή, ο Άνθρωπος απελευθερώνεται από τη φυλακή της άγνοιας και αναδεικνύει τον πυρήνα της αλήθειας μέσα του.Και έτσι, ανάμεσα στην Ορθότητα και την Απειρία, στη Μεγαλοφυΐα και την Ανθρωπιά, η Αλήθεια αρχίζει να αναδύεται σαν φως από την πυκνή ομίχλη της αμφισβήτησης. Και σε αυτό το φως, ο Άνθρωπος βρίσκει τον πραγματικό του θησαυρό: την αναγνώριση της Αλήθειας που κρύβεται στον πυρήνα της ίδιας του της οντότητας.
(Το φως σβήνει στη σκηνή και ακούγεται μια αιθέρια μουσική. Στη σκηνή εμφανίζεται ο Θεός στο κέντρο, με φωτεινή αύρα γύρω του. Ο Άνθρωπος περιπλανιέται αριστερά, απορημένος.)
Θεός: Καλωσήρθες, άνθρωπε, σε αυτήν την αναζήτηση του Πράσινου Θησαυρού. Πώς νιώθεις;
Άνθρωπος: (Αποπροσανατολισμένος) Είναι σαν να περπατάω σε έναν λαβύρινθο σκοτεινών σκέψεων και αμφιβολιών, αναζητώντας μια έξοδο προς το φως.
Θεός:Η αναζήτηση της αλήθειας είναι ένα ταξίδι που πολλοί έχουν ακολουθήσει, άνθρωπε. Μέσα από το σκοτάδι, μπορείς να βρεις το φως που θα σε καθοδηγήσει.
Άνθρωπος: (Στρέφει το βλέμμα του προς το Θεό) Πώς μπορώ να βυθίσω τον εαυτό μου στην ακτινοβολία της αλήθειας;
Θεός:Με την αφοσίωση σου στον διάλογο με τον εαυτό σου και την προσήλωσή σου στην αναζήτηση της σοφίας(ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξὅληςτῆς καρδίας, ἐξὅληςτῆς διανοίας σου,καὶ ἐξὅληςτῆς ἰσχύος σου…). Η αλήθεια αναδύεται μόνο όταν είσαι έτοιμος να την αποδεχτείς.
Άνθρωπος:(Αποφασιστικά) Θα ακολουθήσω το φως της αλήθειας, Κύριε. Καθοδήγησέ με σε αυτήν την πνευματική μου περιπέτεια.
Θεός:Πάντοτε θα είμαι δίπλα σου, άνθρωπε, να σε καθοδηγήσω. Με πίστη και αφοσίωση, θα ανακαλύψεις τον Πράσινο Θησαυρό που κρύβεται στην καρδιά σου.
Άνθρωπος: Κοίτα, Κύριε! Εκεί! Μέσα στην καρδιά του δάσους! Αυτή πρέπει να είναι η λαμπρή αναλλοίωτη πηγή του Πράσινου Θησαυρού που αναζητούμε!
Θεός:Ναι, άνθρωπε μου, εκεί βρίσκεται ο θησαυρός που κρύβει την αληθινή αξία της ζωής σου. Μέσα στη φύση, στην ομορφιά της δημιουργίας μου, θα βρεις τον θησαυρό της εσωτερικής σου ειρήνης και ευτυχίας.
Άνθρωπος:Ευχαριστώ, Κύριε, για τη σοφή καθοδήγησή Σου. Με την πίστη και την αγάπη προς τη φύση, θα προσεγγίσω τον Πράσινο Θησαυρό με σεβασμό και ευγνωμοσύνη.
Θεός:Πάντα θα είμαι δίπλα σου, άνθρωπε, σε κάθε βήμα που θα κάνεις προς την ανακάλυψη της αλήθειας και της ομορφιάς. Με την καρδιά σου ανοικτή στο φως της αλήθειας, θα βρεις τον θησαυρό που αναζητείς.
Θεός: Από τον πυρήνα της φύσης, ο Πράσινος Θησαυρός προσφέρει την αληθινή αρμονία και ενότητα. Ας τον ανακαλύψουμε μαζί, άνθρωπέ μου, και ας στηριχτούμε στη δύναμη της φύσης για να αναδείξουμε την ομορφιά και την ευλάβεια του Παντοκράτορος.
Άνθρωπος: Ναι, Κύριε. Καθώς προχωρούμε στο φως της φύσης, ας αφεθούμε στην αγκαλιά του Πράσινου Θησαυρού και ας βρούμε εκεί την εσωτερική μας ειρήνη και ενότητα.
(Το φως ανάβει στη σκηνή καθώς οι δύο πρωταγωνιστές προχωρούν μαζί, με απόφαση και ελπίδα στα μάτια τους. Η σκηνή σβήνει, αφήνοντας μια αίσθηση αναγέννησης και σύνδεσης με τη φύση)
Ο άνθρωπος, ως ον φιλοσοφικής σκέψης, διανύει έναν πολύπλοκο δρόμο αυτογνωσίας και αναζήτησης. Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι μια διαρκής προσπάθεια να κατανοήσει τον εαυτό της, τον κόσμο και τη θέση της μέσα σε αυτόν. Οι αρχαίοι φιλόσοφοι, όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, ασχολήθηκαν εκτενώς με αυτά τα ερωτήματα, εστιάζοντας στη φύση της ανθρώπινης ψυχής και της αρετής.Η συνάντηση του ανθρώπου με το μεταφυσικό αποτελεί μια στιγμή ουσιαστικής σημασίας. Μέσα από αυτήν τη συνάντηση, ο άνθρωπος ανοίγει την πόρτα σε μια διαφορετική πραγματικότητα, ξεπερνώντας τα όρια του φαινομενικού κόσμου και εισέρχεται σε ένα πεδίο πνευματικής εξέλιξης και αναζήτησης.Η φιλοσοφική προσέγγιση αυτών των θεμάτων μπορεί να επισημαίνει την ανάγκη για αυτό-συνειδητοποίηση και πνευματική εξέλιξη. Ο άνθρωπος, μέσω της φιλοσοφίας και της συνειδητής πρακτικής, μπορεί να ανακαλύψει τον πυρήνα της αλήθειας μέσα του και να επιτύχει μια πιο βαθιά και πλήρη κατανόηση του εαυτού του και του κόσμου που τον περιβάλλει. Ο διάλογος αυτός αναδεικνύει τη σημασία της διαρκούς αναζήτησης και του βαθύ διαλόγου με τον εαυτό και το μεταφυσικό. Μέσα από αυτήν τη συνεχή προσπάθεια, ο άνθρωπος μπορεί να φωτιστεί και να επιτύχει μια πιο ολοκληρωμένη και βαθιά κατανόηση του ύπαρξής του και της θέσης του στο σύμπαν.
Καθώς ο Διάλογος μεταξύ του Ανθρώπου και του Θεού φθάνει στο τέλος του, οι φωνές τους εξακολουθούν να αντηχούν στη σιωπή της αιωνιότητας. Σε αυτήν τη στιγμή της πνευματικής σύνδεσης, ο Άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι η αναζήτηση της Αλήθειας δεν είναι απλώς ένας διάλογος, αλλά μια διαρκής πνευματική πορεία.Με το φως της Αλήθειας που λάμπει μέσα του, ο Άνθρωπος γίνεται φορέας αυτής της φωτεινής αλήθειας, ενσωματώνοντας τη σοφία που αποκόμισε από τον Διάλογο με τον Θεό στην καθημερινή του ζωή. Καθώς προχωρά προς έναν πιο βιώσιμο και συνειδητό τρόπο ζωής, ο Άνθρωπος δεσμεύεται να διατηρήσει και να προστατεύσει τον πλανήτη με αγάπη και συνείδηση.Με κάθε πράξη της περιβαλλοντικής ευαισθησίας και δράσης, ο Άνθρωπος συνεισφέρει στη δημιουργία ενός καλύτερου αύριο για τις μελλοντικές γενιές. Και μέσα από τη σύνδεσή του με τη φύση και την πνευματική του εξέλιξη, ανακαλύπτει την αλληλεγγύη και την ενότητα που ενισχύουν την ανθρώπινη κοινότητα.Έτσι, με τον πλούτο της φιλοσοφικής σύνεσης και της πνευματικής αναγέννησης, ο Άνθρωπος συνεχίζει το ταξίδι του προς τον “πράσινο θησαυρό” της περιβαλλοντικής ευαισθησίας και δράσης, διατηρώντας πάντα τη φλόγα της αλήθειας και της ελπίδας αναμμένη μέσα του.«Τέτοιαν εύστοχη δείξε αδεξιότητα και να: ο Θεός!»(Οδυσσέας Ελύτης)