Ήμουν κι εγώ ο Λευκαδίτης στον Πόντο …
Γράφει ο Δρ. Ζώης Βρεττός, Witten
Η σκέψη όλων των Ποντίων (αλλά και όσων είμαστε κοντά τους) βρίσκεται τον Δεκαπενταύγουστο, της Παναγίας, στον Πόντο, στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά.
Προσωπικά ούτε στα καλύτερά μου όνειρα δεν είχα ονειρευτεί πως μπορούσα να βρεθώ σε μια τέτοια μέρα και στιγμή στον ευλογημένο αυτό τόπο. Μαζί με τη σύζυγό μου Δέσποινα (Ποντιακής – Μικρασιατικής καταγωγής) είχαμε τη μεγάλη όντως ευλογία, φέτος το Δεκαπενταύγουστο, να βρεθούμε στις αλησμόνητες πατρίδες, όπου γεννήθηκαν ο παππούς και η γιαγιά της από τη μεριά της μητέρας της.
Περιηγηθήκαμε στην Τραπεζούντα, στην Κερασούντα, στο Ορντού (Κοτυωρα), στην Τρίπολη. Επισκεφτήκαμε εκκλησίες και παλιά ελληνικά αρχοντικά (μουσεία σήμερα), καμαρώσαμε παλιά εκπαιδευτήρια, ταπεινά ερειπωμένα σπίτια Ελλήνων του Πόντου, χαϊδέψαμε ταφόπλακες με ελληνικά ονόματα. Μαρτυρίες ενός μεγάλου πολιτισμού.
Το αποκορύφωμα του προσκυνήματός μας στον Πόντο, η Θεία λειτουργία στο μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, το ιερό σύμβολο των απανταχού Ποντίων, εξάρχοντος του Οικουμενικού μας Πατριάρχη.
Ανάψαμε λίγα κεριά στη μνήμη αυτών που έμειναν στον Πόντο, μα και στη μνήμη αυτών που πέθαναν στην Ελλάδα ζώντας με την ελπίδα να επιστρέψουν κάποτε… Ήταν Θεία λειτουργία, Μνημόσυνο και Δοξολογία μαζί. Είμαστε ευτυχείς, συμμέτοχοι σ’ ένα μεγάλο θρησκευτικό και ιστορικό γεγονός που θα θυμόμαστε σε όλη τη ζωή μας.
Ευχαριστούμε τον Παναγιώτατο για τις προσπάθειές του να επαναλειτουργήσει το μοναστήρι, καθώς και για τη δική του παρουσία που μας έδωσε ιδιαίτερη χαρά αυτή τη μέρα. Ευχαριστούμε και όλους όσους βοήθησαν στην προσπάθεια αυτή, επώνυμους (όπως τον ομογενή βουλευτή κ. Ιβάν Σαββίδη) και ανώνυμους. Επίσης τις Τουρκικές αρχές, τόσο για την άδεια να γίνει η Λειτουργία όσο και για τον άψογο προγραμματισμό τους.
Οι μέρες και οι στιγμές που περάσαμε στον Πόντο μοναδικές. Τα συναισθήματα πολλά και ποικίλα που δεν μπορώ να τα περιγράψω με λόγια.
Χαρήκαμε, συγκινηθήκαμε, κλάψαμε …