Η ρωσική πλευρά πάντως έπιασε το μπαλάκι και απάντησε ότι είναι έτοιμη για έναν τέτοιο διάλογο, με την προϋπόθεση ότι οι Ευρωπαίοι θα δείξουν τον δέοντα σεβασμό στα ρωσικά συμφέροντα. Το Παρίσι κατέγραψε με ικανοποίηση αυτή την απάντηση, χωρίς να ανακοινώσει λεπτομέρειες και από εκείνη τη στιγμή όλοι αναρωτιούνται αν έχουν ξεκινήσει κάποιες βολιδοσκοπήσεις για μια τέτοια εξέλιξη.
Έτσι και αλλιώς υπάρχουν πολλές ασάφειες ως προς τη σύνθεση μιας τέτοιας «ευρωπαϊκής ομάδας διαλόγου» και ως προς το περιεχόμενο του. Ο Μακρόν έριξε την ιδέα, αλλά πιθανώς δεν θα ρισκάρει να πάει μόνος στη Μόσχα. Όχι μόνο γιατί θέλει να φανεί ως «πρώτος μεταξύ ίσων» μιας συλλογικής πρωτοβουλίας. Αλλά και γιατί δεν πρέπει να έχουν διαγραφεί από το μυαλό του οι αλλόκοτες εικόνες με τον ίδιο στη μια πλευρά ενός… ατελείωτου, λευκού τραπεζιού απέναντι στον Πούτιν, που στιγμάτισαν τις μάταιες και ομολογουμένως ειλικρινείς προσπάθειές του να αποτρέψει τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία.
«Πρέπει να σε φοβούνται»
Η αρχική αμήχανη εντύπωση τότε μετατράπηκε σε βεβαιότητα για την πρόθεση του Ρώσου προέδρου να απαξιώσει ουσιαστικά τους Ευρωπαίους και μάλιστα τη μοναδική πυρηνική δύναμη της Ευρώπης, τη χώρα που δια στόματος Μακρόν μιλά συχνά για «στρατηγική αυτονομία από τις ΗΠΑ» και έχει διεκδικήσει τον ρόλο της προστάτιδας της Ευρώπης, μπροστά στο ενδεχόμενο «αποχώρησης» των ΗΠΑ του Τραμπ.
Σε μια δύσκολη για τον ίδιο περίοδο εσωπολιτικά ο Μακρόν επανέρχεται τώρα με μεγαλόσχημα σχέδια ενίσχυσης του στρατεύματος, επιμένοντας πως για να αντιμετωπίσεις τις απειλές της εποχής «πρέπει να είσαι αρκετά δυνατός για να σε φοβούνται».
Δεν είναι τυχαίο ότι ανακοίνωσε περίπου ταυτόχρονα το σχέδιο για τη ναυπήγηση ενός νέου, υπερσύγχρονου πυρηνικού αεροπλανοφόρου, σχεδόν δύο φορές μεγαλύτερου από το καμάρι του γαλλικού στόλου «Σαρλ ντε Γκωλ». Κόστος 10 δισ. σε μια χώρα που δεν μπορεί να συγκρατήσει τα ελλείμματά της και θα κάνει Πρωτοχρονιά και φέτος δίχως προϋπολογισμό.
Μήνυμα με πολλούς αποδέκτες
Το Παρίσι στέλνει ένα μήνυμα, λοιπόν, ότι αφενός θέλει να διατηρήσει την στρατιωτική πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη, αλλά κυρίως ότι δεν είναι διατεθειμένο να αφήσει την υπόθεση τερματισμού του πολέμου της Ουκρανίας αποκλειστικά στις διαθέσεις ΗΠΑ και Ρωσίας. Είναι ένα μήνυμα προς τον Τραμπ, τον Πούτιν, τον Ζελένσκι, αλλά και προς τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Ακόμα και προς κάποιους στο Λονδίνο που φαντάζονται ένα διαφορετικό ΝΑΤΟ υπό «βρετανική ηγεσία». Μήνυμα που καταγράφηκε και στη Γερμανία, όπου ήδη κάποιοι δείχνουν να βρίσκουν ριψοκίνδυνη, αλλά συναρπαστική την ιδέα επανέναρξης του διαλόγου με τη Μόσχα.
Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των Βαυαρών Χριστιανοκοινωνιστών Αλεξάντερ Χόφμαν ότι «η εικόνα της Ευρώπης για τον εαυτό της πρέπει να είναι αυτή ενός παίκτη σε αυτό το πεδίο δράσης». Το γεγονός ότι μέχρι προχθές με βδελυγμία απέρριπταν κάθε επαφή με το Κρεμλίνο δεν μπορεί να αποτελεί εμπόδιο. Άλλωστε δεν έχει περάσει καιρός από τότε, που και ο ίδιος ο Μακρόν αποκαλούσε τον Πούτιν «αρπακτικό», προκαλώντας θυμό στη Μόσχα.
