Μουσικά Ακούσματα από τη Δρυμαία Φθιώτιδας.

Στέλλα Πετρίκη-Τραγγανίδα *
Πολιτιστικός Οργανισμός δήμου Αμφυκλείας.
Αθήνα 2009 Εκδοτικός Όμιλος ΙΩ.
Εκδόσεις ΕΛΛΗ.

ISBN 978-960-697-024-5

Η δημοτική ποίηση, δημιούργημα ενός απλού και άγνωστου ανθρώπου, δεν έπαψε ποτέ να συγκινεί βαθιά και να θαυμάζεται. Είναι κομμάτι από την ψυχή του κάθε Έλληνα, είναι η ίδια του η ιστορία, η περιουσία, η κληρονομιά του. Είναι τα τραγούδια που μεταδόθηκαν από στόμα σε στόμα κι από γενιά σε γενιά. Τραγούδια που ακούσαμε στα παιδικά μας χρόνια και διαφυλάξαμε στη μνήμη μας. Είναι τα τραγούδια των προγόνων μας, που τους δρόσιζαν τη ζωή, τους φτέρωναν τις καρδιές, τους έφερναν χαρά και τους παρηγορούσαν στις θλίψεις τους. Γεμάτα ευγένεια και λεπτότητα είναι μάρτυρες μιας άλλης εποχής, όπου επικρατούσε έντονα η ευαισθησία και γενικά ο βαθύς σεβασμός στις ανθρώπινες σχέσεις.

Ο λαός τραγούδησε με την ψυχή του τις ομορφότερες εποχές του χρόνου, την άνοιξη και το καλοκαίρι. Σ’αυτές τις εποχές και στην ομορφιά των βουνών μας αναφέρονται και τα παρακάτω χιλιοτραγουδισμένα από τους προγόνους μας τραγούδια. Aυτά συνήθως ακούγονται στη Ρούμελη, στην κεντρική Ελλάδα.

Τώρα ειν’ Απρίλης και χαρά, τώρα ειν’ καλοκαίρι.
Το λεν τ’αηδόνια στα κλαριά κι οι πέρδικες στα πλάγια,
το λεν οι κούκοι στα ψηλά, ψηλά στα καταράχια.
παν τα κοπάδια στα βουνά να ξεκαλοκαιριάσουν,
παν και κοντά οι τσοπάνηδες βαρώντας τη φλογέρα,
να τα τυροκομήσουνε και τη νομή να βγάλουν
και να γιορτάσουν τ’ Αη-Γιωργιού, να ρίξουν στο σημάδι,
να πιούν νερό απ’ τα βουνά, να πάρουν τον αέρα.

Καλότυχα είναι τα βουνά, καλόμοιροι είναι οι κάμποι,
που χάρο δεν εκαρτερούν, κακό δεν περιμένουν.
Μον’ καρτερούν την άνοιξη, τ’ όμορφο καλοκαίρι,
να βγουν οι βλάχοι στα βουνά, να βγουν κι οι βλαχοπούλες,
να βγουν και τα βλαχόπουλα λαλώντας τις φλογέρες.

Στου Παρνασσού τα έλατα θα πάω να ξαποστάσω
και της καρδιάς μου τον καημό για λίγο να ξεχάσω.
Κρασί απ’ την Παναγιά να πιω και να μεθύσω
και πάλι στα παιδάκια μου να ξαναγυρίσω
και της καρδιάς μου τους καημούς να απολησμονήσω.
Ν’αγνάντευα την Άμφισσα, Σουβάλα και Βελίτσα
ν’αγνάντευα και το Δαδί, που’ χει καλά κορίτσια.

 

* Η Στέλλα Πετρίκη-Τραγγανίδα γεννήθηκε στον Αμπελώνα Λάρισας. Σπούδασε αγγλική φιλολογία και νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάσθηκε ως καθηγήτρια. Είναι μητέρα 3 παιδιών και ζει στην Αθήνα. Αγαπάει πολύ τη Δρυμαία, τόπο καταγωγής του συζύγου της, και όντας ευαισθητοποιημένη σε ό,τι έχει σχέση με την Παράδοση θέλησε να προβεί στην καταγραφή των τραγουδιών του τόπου αυτού αποσκοπώντας στη διάδωσή τους.
stella_traganida@hotmail.com.

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Αφού πρώτα σας συγχαρώ για την ωραία προσπάθεια και σας ευχηθώ κάθε επιτυχία στη σπουδαία σας ενασχόληση με τη λαογραφία και τον πολιτισμό της περιοχής σας, θα ήθελα να ρωτήσω σχετικά με το τραγούδι που αναφέρετε: “Στου Παρνασσού τα έλατα…” καθόσον φαίνεται να έχει πολλές παραλλαγές μεταξύ αυτών και την Αράχωβα : “΄Κρασί απ΄την Αράχωβα…”κλπ
    Ό, τι στοιχεία έχετε για το τραγούδι αυτό, θα ήθελα , αν μπορείτε, να με ενημερώσετε!
    Σας ευχαριστώ πολύ!
    Με εκτίμηση

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ