ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ.
Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας.
- Κοίτα χώρα,
Δες τε χάλι!
Μες τη μπόρα
στην κραιπάλη…
- μες το χρέος
βουτηγμένη
έως οστέως
διεφθαρμένη!
- Νταβατζήδες
και ρουφιάνοι,
καταφερτζήδες
Δραγουμάνοι,
- Κι οι πολίτες
Τρελαμένοι
Σαν Λολίτες
ξαναμμένοι
- Κρύβουν ένα
αρπάζουν άλλο
το καθένα
με ρεγάλο!
- Νεοδούλοι
παλιομοδίτες
γιναμ’ ούλοι
λωποδύτες! - Τα σκουπίδια
μες τους δρόμους
με βρισίδια
κι αστυνόμους
- Και το κράτος,
Τι ωραία,
μαύρος γάτος
στην αλέα
- νιαουρίζει
και ορμάει
γουργουρίζει
και χιμάει
- τους φαγάδες
να μαδήσει
τους παράδες
να ξαφρίσει!
- Ήρθε μέρα,
Ήρθε σκοτάδι
Με φοβέρα
Και με χάδι
- στους εργάτες
στους μαστόρους
με τις πλάτες
βάζουν όρους,
- κόβουνε
Μισθούς και δώρα
βάζουνε
σαν πρώτα τώρα
- της πατρίδας
την ανάγκη
της ελπίδας
το φαράγγι!
- Μα τηράνε
το εδικό τους
να κρατάνε
για καλό τους!
- Και χρωστάνε
Και φωνάζουν
Και βαράνε
Και γκρινιάζουν
- Μα τον πλούτο
τον αφήνουν
έτσι ούτω
να βαρύνουν
- με χρυσάφι
τους ολίγους
με πιλάφι
τους Κολίγους!
- Κάθε νέος
τώρα μοιάζει
με πουλάκι
που κοιτάζει
- για τα ξένα
να πετάξει
μετ΄ εσένα
να σου τάξει
- πίσω μάτι
μη γυρίσει
δει κομμάτι
και δακρύσει.
- Τέτοια χάλια
τέτοια μοίρα
τόσα σάλια
και αρμύρα.
- Αφεντάδες
γυρολόγοι
ψευταράδες
πλιατσικολόγοι!
- Πατριώτες
και κοράσια
στρατιώτες
και καρντάσια,
- στο κολαστήρι
η Ελλάδα
ψωνιστήρι
στη λιακάδα!
