ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ.
Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας.
Πιτσιρικάδες, όταν «λέγαμε και ξελέγαμε», οι συμμαθητές μάς έκοβαν την … καλημέρα! Εξ ου και το «μην τάξεις σ΄ Άγιο κερί και σε παιδί λαμπάδα!». Που σημαίνει, ό,τι λέμε πρέπει να το τηρούμε!.. Αυτά σε ό,τι αφορά την πιτσιρικαρία. Δεν συμβαίνει το ίδιο, όμως, και με τους κυβερνήτες μας …
Αυτοί τη μία μέρα λένε και την άλλη ξελένε. Κάλεσαν για παράδειγμα τους πολίτες να δηλώσουν τους «ημιυπαίθριους χώρους», ναι, καλέ, αυτούς που τους έκαναν υπνοδωμάτια, σαλόνια, καμπινέδες (όχι μόνο βεράντες, αλλά και μπαλκόνια έχουν κλείσει!) και τους διαβεβαίωσαν ότι δεν θα φορολογηθούν αναδρομικά. Έρχεται, όμως, την επαύριον ένας κύριος Ντόλιος (ή δόλιος;) και τους παραπέμπει στο … τσεκούρι των δήμων!..
Γίνεται σάλος, κοντά 500.000 ευυπόληπτοι συμπολίτες μας (κάποτε τους αποκαλούσαμε παραβάτες και αυθαίρετους) νιώθουν ότι «θίγεται» η υπόληψή τους -όχι γιατί αυθαιρέτησαν, αυτό τιμή και κορώνα στο κεφάλι τους, αφού την σήμερον ημέρα αν δεν παρανομήσεις δεν θα κονομήσεις!- θίγεται η υπόληψή τους γιατί, σου λέει, δεν μπορείς τη μία μέρα να λες και την άλλη να ξελές. Να με βάζεις ανυποψίαστο να πατήσω την παγίδα και τσούπ! Να με τσακώνει την επαύριον η τσιμπίδα της εφορίας!
Από το σάλο αφυπνίστηκε ο Tαξιδευτής. Σου λέει, πάνω στον ορυμαγδό για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, μέσα στο σαματά από τα κλειστά επαγγέλματα που γίνονται ανοικτά αλλά όχι και ελεύθερα, καταμεσής στο σούσουρο από τις μίζες για υποβρύχια και τη Σίμενς, είμαστε τώρα για τέτοια; Βάζει τον Ντόλιο (δόλιο, ναι!) να κάνει «γαργάρα» τη διάταξη και να ζητήσει συγνώμη από το λαό! Σε πείσμα ετέρας δημοτικής διάταξης που … προβλέπει την αναδρομική εφαρμογή του υπολογισμού των ανταποδοτικών τελών στους Δήμους! Ψιλά γράμματα …
Θα πείτε γιατί ξαφνιάζεσαι; Σάματις ο Παπακωνσταντίνου και ο Σαχινίδης δεν είχαν αποδεχθεί (στα κρυφά) το αίτημα να μην ανοίγουν υποκαταστήματα στην επαρχία οι μεγάλες νομικές φίρμες; Ε, ο νομικός σύμβουλος του υπουργείου Οικονομικών δεν … άλλαξε τη διάταξη προκαλώντας την ανταρσία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ!
Οπότε ανακύπτει μεγαλόπρεπο και πάλι το προπατορικό ερώτημα: «Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;»
Τρικυμία στο κυβερνο-κόμμα. Θυμώνει ο Mεγάλος και διαρρέει ότι από τούδε και στο εξής το «ξέφραγο αμπέλι», υπουργοί μου, ξεχάστε το! Δεν μπορεί να εμφανίζεται και δημοσίως ως μπάχαλο η κυβέρνηση! Θα συστήσω, λέει, «Κυβερνητική Επιτροπή» για να συντονίζει.
Κάποιοι ξίνισαν τα μούτρα τους. Ωχ αδελφέ, είπαν.
Έλα, όμως, που ο δικός σου δεν κολλάει σε κάτι τέτοια. Πριν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για το επόμενο ταξίδι του στο εξωτερικό (που κατά κανόνα συμπίπτει χρονικά με την επιστροφή του από το προηγούμενο) προλαβαίνει να κάνει ένα υπουργικό στο … αεροδρόμιο. Καλά, λέει, τότε θα συστήσουμε: «ενιαίο συντονιστικό όργανο»!
Πάλι αντέδρασαν τινές. Αν δεν θέλετε «ενιαίο», ξεσπάει, τότε να κάνουμε μια «αντιπροεδρία». Να συστήσουμε «κύκλους» ε, κάτι πρέπει να κάνουμε επιτέλους! Πώς θα κυβερνηθεί αυτός ο τόπος;
Περίεργο. Πώς νόμιζα εγώ ότι είχαμε Πρωθυπουργό;