Ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης θα τιμηθεί με το μετάλλιο Γκαίτε 2013 – Τι επισημαίνει στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ.
Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη.
Μία ακόμα διάκριση ήρθε να προστεθεί για τον καταξιωμένο συγγραφέα και σεναριογράφο, Πέτρο Μάρκαρη, καθώς θα τιμηθεί με το μετάλλιο Γκαίτε 2013 στην τελετή απόνομής στο ανάκτορο της πόλης της Βαϊμάρης στις 28 Αυγούστου, ημέρα γενεθλίων του Γκαίτε.
Το μετάλλιο θα απονεμηθεί και στον Ιρανό μεταφραστή και συγγραφέα S. Matmoud Zad και στον Ινδό εκδότη, Naveen Kishore.
Το Μετάλλιο Γκαίτε, απονέμεται «σε προσωπικότητες που έχουν ξεχωριστή συνεισφορά στη γερμανική γλώσσα αλλά και στον παγκόσμιο διαπολιτισμικό διάλογο».
Ο Πέτρος Μάρκαρης γεννήθηκε το 1937 στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε οικονομικά στη Βιέννη (Αυστρία). Ο Πέτρος Μάρκαρης έχει γράψει θεατρικά έργα και σενάρια ελληνικών τηλεοπτικών σειρών. Έχει μεταφράσει έργα πολλών Γερμανών δραματουργών, όπως του Μπρεχτ και του Γκαίτε. Έχει συνεργαστεί με τον σκηνοθέτη Θεόδωρο Αγγελόπουλο στα σενάρια των ταινιών του τελευταίου. Έχει εκδώσει πλήθος βιβλίων,. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 14 γλώσσες. Ο Μάρκαρης χρημάτισε διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου το 2008-2009. Το 2005 του απονεμήθηκε το βραβείο Deutscher Krimipreis (3η θέση στην κατηγορία Διεθνούς Λογοτεχνίας) για το μυθιστόρημά του Live!.
Σήμερα στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ ανάμεσα σε άλλα σημειώνει:
«Η απέχθεια αρχίζει να εξαπλώνεται στην Ευρώπη. Οι Νότιοι απεχθάνονται τους Βόρειους και αντίστροφα. Δυστυχώς, η απέχθεια απέχει μόλις ένα βήμα από το μίσος. Πολύ φοβάμαι πως, ακόμα και αν επιβιώσει το ευρώ, η εξάλειψη αυτής της αμφίπλευρης καχυποψίας και απέχθειας θα χρειαστεί χρόνο και προσπάθεια. Ο Ζαν Μονέ, ένας από τους πατέρες της Ενωμένης Ευρώπης, είχε πει λίγο πριν από το θάνατο του. “Αν ξανάρχιζα την οικοδόμηση της Ευρώπης, θα ξεκινούσα από την πολιτική και τον πολιτισμό, και όχι από την κοινή αγορά.” Είχε δίκιο και αυτό το προπατορικό αμάρτημα παίρνει τώρα την εκδίκηση του.“
-Μία ακόμα διάκριση ήρθε να προστεθεί στο βιογραφικό σας καθώς θα τιμηθείτε με το μετάλλιο Γκαίτε 2013 στην τελετή απόνομής στο ανάκτορο της πόλης της Βαϊμάρης στις 28 Αυγούστου, ημέρα γενεθλίων του Γκαίτε. Τι αποτελεί για σας αυτή η τιμητική διάκριση;
Οπως για κάθε συγγραφέα, έτσι και για μένα είναι μια αφορμή χαράς και ικανοποίησης, επειδή αναγνωρίζεται η προσφορά μου. Από εκεί και πέρα, τα μυαλά του συγγραφέα δε θα πρέπει να παίρνουν αέρα με τις διακρίσεις, γιατί αυτό δεν οδηγεί μόνο σε έπαρση, αλλά έχει και αρνητικές συνέπειες στη δουλειά του.
–Οι λαοί της Γερμανίας και της Ελλάδος τους χωρίζει κάτι ή αποτελούν τις περισσότερες φορές θύματα των πολιτικών επιλογών;
Ας μην τα φορτώνουμε όλα στους πολιτικούς. Τα λάθη των πολιτικών είναι η μια όψη του νομίσματος και αφορούν κυρίως λάθη της πολιτικής και της οικονομίας. Πέραν αυτού, όμως, υπάρχουν και διαφορές στη νοοτροπία, διαφορές στον τρόπο σκέψης και στον τρόπο ζωής. Το ζήτημα είναι κατά πόσο σεβόμαστε και αναγνωρίζουμε τη διαφορετικότητα των άλλων. Υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι των πολιτών στη Γερμανία που απαιτεί να σκέφτονται και να ζουν οι Ελληνες, όπως οι Γερμανοί. Υπάρχει ένα εξίσου σημαντικό τμήμα των Ελλήνων, που απαιτεί το ίδιο από τους Γερμανούς: να σκέφτονται σαν Ελληνες. Ο μόνος τρόπος για να αρθεί αυτή η λανθασμένη προσέγγιση είναι ο διάλογος και η ανταλλαγή απόψεων. Αυτό όμως είναι περισσότερο δουλειά των διανοουμένων και των ανθρώπων του πολιτισμού και λιγότερο δουλειά των πολιτικών.
-Πόσο βοηθούν τέτοια βραβεία στην δημιουργία ενός καλού κλίματος μεταξύ των δύο χωρών;
Βοηθούν, επειδή τονίζουν ότι στο χώρο της σκέψης, της τέχνης και του πολιτισμού δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές και ότι η αξία του άλλου αναγνωρίζεται χωρίς εθνικές ταυτότητες, περιορισμούς ή υστερόβουλες σκέψεις.
-Είστε ήδη αρκετά γνωστός και αγαπητός στο αναγνωστικό κοινό της Γερμανίας, ενώ έχετε φέρει, μέσα από τις μεταφράσεις του (Μπρεχτ, Γκαίτε κ.ά.) το γερμανόφωνο θέατρο σε ελληνικές σκηνές. Πώς σχολιάζετε το κλίμα που έχει δημιουργηθεί τους τελευταίους μήνες μεταξύ των δύο λαών; Ο Βορράς είναι πάντα κακός ή ο Νότος είναι τεμπέλης στο σύνολό του; Ποια η δική σας άποψη;
Αυτός ο διαχωρισμός που επισημαίνετε είναι εξαιρετικά επικίνδυνος. Η απέχθεια αρχίζει να εξαπλώνεται στην Ευρώπη. Οι Νότιοι απεχθάνονται τους Βόρειους και αντίστροφα. Δυστυχώς, η απέχθεια απέχει μόλις ένα βήμα από το μίσος. Πολύ φοβάμαι πως, ακόμα και αν επιβιώσει το ευρώ, η εξάλειψη αυτής της αμφίπλευρης καχυποψίας και απέχθειας θα χρειαστεί χρόνο και προσπάθεια. Ο Ζαν Μονέ, ένας από τους πατέρες της Ενωμένης Ευρώπης, είχε πει λίγο πριν από το θάνατο του. “Αν ξανάρχιζα την οικοδόμηση της Ευρώπης, θα ξεκινούσα από την πολιτική και τον πολιτισμό, και όχι από την κοινή αγορά.” Είχε δίκιο και αυτό το προπατορικό αμάρτημα παίρνει τώρα την εκδίκηση του.
-Υπάρχει φως στο τούνελ της ελληνικής κοινωνίας; Η κρίση είναι μόνο οικονομική ή κυρίως είναι ηθική, συμπεριφοράς και νοοτροπίας του σύγχρονου έλληνα;
Είμαι πολύ επιφυλακτικός απέναντι σ’αυτή την κατασκευασμένη αισιοδοξία. Αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι η κρίση έχει ήδη ξεπεραστεί, ενώ μόλις εμφανίζονται κάποια αχνά δείγματα ανάκαμψης, τα οποία δεν έχουν καν αποκτήσει σάρκα και οστά. Με άλλα λόγια και κατά τη λαϊκή ρήση: “Τα ψάρια στο γυαλό κι εμείς τα παζαρεύουμε”. Από την άλλη, υποστηρίζω εδώ και πολύν καιρό ότι η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά γενικότερη, και είναι πρώτιστα κρίση παιδείας και πολιτισμού. Γιατί από την παιδεία και τον πολιτισμό πηγάζει ο τρόπος σκέψης, πηγάζουν οι ηθικές και κοινωνικές αξίες. Και σ’αυτά τα πεδία το έλειμμα μας εξακολουθεί να είναι τεράστιο.
-Ποια τα μελλοντικά σας σχέδια;
Μόλις ξεκίνησα ένα καινούργιο μυθιστόρημα.
