Ο μοιραίος Πρωθυπουργός για την Ελλάδα και του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ.

Γράφει  Νίκος Αναγνωστάτος.

Ως πολίτης που παρακολουθεί στενά τις πολιτικές διεργασίες και εξελίξεις, αισθάνομαι την ανάγκη, αν όχι την υποχρέωση, να ασχοληθώ με τις αντιδράσεις των κομμάτων μετά τις ευρωεκλογές και ιδιαίτερα τις διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ, το άλλοτε κραταιό κόμμα, το οποίο έστω και ως ΕΛΙΑ, έλαβε μονοψήφιο ποσοστό ψήφων. Τούτο διότι ως συγκυβερνόν, οι όποιες σκέψεις και αποφάσεις του, επηρεάζουν άμεσα την διακυβέρνηση της χώρας, κάτι που πρέπει να ενδιαφέρει όλους τους Έλληνες και ασφαλώς την Κυβέρνηση.
Το ΠΑΣΟΚ ή η ΕΛΙΑ, δεν κάνει διαφορά, είναι φυσικό να προσπαθήσει να ανασυγκροτηθεί για να κερδίσει μέρος αν όχι το σύνολο, των πρώην υποστηρικτών του. Οι μέχρι τώρα ενδείξεις του σκεπτικού τους, κατά τη γνώμη μου, είναι τελείως λανθασμένες και αν συνεχίσει σε αυτήν τη λάθος ατραπό, όχι μόνο δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα, αλλά αυτός ο λάθος τρόπος υπάρχει κίνδυνος να βλάψει την εικόνα της κυβέρνησης αλλά και την λειτουργία της. Υπάρχει επομένως αδήριτη ανάγκη, η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ τουλάχιστο, να διαγνώσει σωστά τις εξελίξεις και να λάβει τις ορθές αποφάσεις, όσο επώδυνες ενδεχομένως και αν είναι. Η δε Ν.Δ. έχει υποχρέωση να παρακολουθεί αυτές τις διεργασίες του ΠΑΣΟΚ και εν ανάγκη να παρεμβαίνει, έστω και κατ’ ιδίαν με τον Πρόεδρό του, για να αποφύγει απρόσμενες δυσμενείς συνέπειες.
Αναγκαία προϋπόθεση να επικρατήσει ειλικρίνεια και να δουν κατάματα τις αλήθειες και τότε και μόνο τότε υπάρχει ελπίδα να εκτιμηθεί η ειλικρίνεια από το κοινό. Η πρώτη μεγάλη αλήθεια, είναι να γίνει παραδεκτό ότι ο μοιραίος άνθρωπος τόσο για το ΠΑΣΟΚ όσο και για την Ελλάδα, είναι ο προηγούμενος πρόεδρός του, του οποίου ενδέχεται ο προορισμός να ήταν να φέρει τη χώρα σε αυτήν την τραγική κατάσταση. Παρόλο που πιστεύω ότι αυτή είναι μια γενική παραδοχή, τούτο τεκμηριώνεται, όχι τόσο για το «λεφτά υπάρχουν», όσο για την … προσπάθειά του να αναδείξει τη Ελλάδα ως λίαν προβληματική, έστω και αν η γενικότερη ευρωπαϊκή οικονομική κρίση είχε επηρεάσει και τη χώρα μας, αλλά δεν ήταν ούτε φρόνιμο ούτε χρήσιμο να διακηρύττει ότι «κυβερνάει διεφθαρμένους», ούτε να αυξήσει τεχνητά το δημοσιονομικό έλλειμμα. Οι δε επαφές του με τον τότε πρόεδρο του ΔΝΤ, ακόμη και πριν τις εκλογές, δεν μαρτυρούν σύνεση.
Ας μη μας διαφεύγει το γεγονός ότι, μετά τις εκλογές του 2009, παρέλαβε ανεργία 7,5%, το δάνειο στο 115% του ΑΕΠ, τα spread δανεισμού 30 μονάδες, δηλαδή σχεδόν όσο και η Γερμανία, άρα είχαμε τη δυνατότητα, χωρίς να αυτό-ευτελιζόμαστε, να πάρουμε το αναγκαίο για τη χρονιά δάνειο και στη συνέχεια με σύνεση και υπευθυνότητα να λάβουμε τα αναγκαία μέτρα, όπως αυτά που είχε εξαγγείλει προεκλογικά, τόσο ειλικρινά, ο απερχόμενος Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Όσο για την αύξηση του χρέους κατά περίπου 100 δις ευρώ, έχει πολλάκις εξηγηθεί ότι μόνο τα 7 δις αφορούσαν την κυβέρνηση Καραμανλή και τα υπόλοιπα ήταν πληρωμή ληξιπρόθεσμων χρεών του παρελθόντος. Το να ακούς λοιπόν από ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ότι η κυβέρνηση Καραμανλή έφερε τη χώρα σε αυτή την δύσκολη θέση, δεν είναι μόνο λάθος και άδικο, αλλά και επικίνδυνο για τη χώρα, διότι αποπροσανατολίζει ακόμη και τα ίδια τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αφού στηρίζουν την πολιτική τους σε τόσο λάθος υπόθεση και βλάπτει την κυβερνητική πολιτική και τις κυβερνητικές ενέργειες. Ας μην λοιπόν ξανακουστεί ούτε καν υπαινιγμός κατά της κυβέρνησης Καραμανλή και ας αναγνωρίσουν ότι μόνος φταίχτης είναι ο Γ.Α.Π. και τούτο έχει γίνει αντιληπτό από τους πολίτες οι οποίοι αντέδρασαν με τα μικρά ποσοστά που έδωσαν στο ΠΑΣΟΚ. Ενδέχεται στην ίδια αιτία να οφείλεται ο καταποντισμός της ΔΗ.ΜΑΡ. με την κοινή εμφάνιση του κ.Κουβέλη μαζί του για την υποψηφιότητα της πασοκογενούς κ.Κοππά.
Μια δεύτερη μεγάλη αλήθεια η οποία πρέπει να αναγνωριστεί είναι ότι δεν ήταν αναγκαίο το 2010 να καταφύγουμε στο πρόγραμμα στήριξης και στην άνευ όρων και χωρίς καμιά διαπραγμάτευση αποδοχή του μνημονίου. Υπήρχαν όλες οι δυνατότητες και προϋποθέσεις να αντιμετωπιστεί η κρίση με σύνεση και υπευθυνότητα και με κάποια μέτρα, πολύ ελαφρότερα από αυτά που υπεστήκαμε, χωρίς βρόγχο στο λαιμό και εξαθλίωση της κοινωνίας.
Σε συνέχεια μια τρίτη αλήθεια. Υπενθυμίζουμε την γενική άρνηση του κ.Σαμαρά ο οποίος καταψήφισε το Μνημόνιο και πρότεινε εναλλακτικές λύσεις στην κυβέρνηση η οποία κώφευε. Η κυβέρνηση, δηλαδή ο π.πρωθυπουργός, προχωρούσε συστηματικά σε μέτρα αντιλαϊκά και επώδυνα για τους Έλληνες, ακολουθώντας μόνο μια πλευρά του Μνημονίου, αυτή που όχι μόνο δεν έλυε κανένα πρόβλημα αλλά απλά χειροτέρευε την κατάσταση της κοινωνίας. Μέχρι τον Νοέμβριο του 2011, οπότε οι ευρωπαίοι εταίροι στη σύνοδο κορυφής αντιλήφθηκαν ότι δεν υπάρχει υπευθυνότητα και συνεννόηση με την ελληνική κυβέρνηση. Έτσι αποφασίστηκε η αποπομπή του πρωθυπουργού και με τη στήριξη και του κ.Σαμαρά, ανέλαβε «προσωρινός» πρωθυπουργός ο κ.Παπαδήμος κατ’ εντολή των διεθνών παραγόντων, για να εκτελέσει λέει, το PSI, λες και δεν μπορούσε ο κ.Σαμαράς να κάνει το ίδιο και ίσως πιο εκλογικευμένο, δηλαδή να μη θίξει τις οικονομίες μιας ζωής των απλών ομολογιούχων και των προβληματικών ταμείων.
Την κρίσιμη αυτή στιγμή για την Ελλάδα, στην λανθασμένη εφαρμογή του έτι λανθασμένου Μνημονίου, όντας στο κέντρο της καταιγίδας, αναλαμβάνοντας πρωθυπουργός ο κ.Σαμαράς, δεν είχε πολλά περιθώρια ελιγμών και εναλλακτικών πολιτικών πέραν και εκτός του δεσμευτικού Μνημονίου, παρά πως δεν θα βυθιστούμε και να κατορθώσουμε να βγούμε στο ξέφωτο. Είναι επομένως λάθος τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να ισχυρίζονται ότι ο κ.Σαμαράς, παρόλο που ήταν αντίθετος στην αρχή λέει, ακολούθησε την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα να ισχυρίζονται, άκουσον άκουσον, ότι συμπαραστέκονται κατ΄ ανάγκη στην πολιτική της Ν.Δ.! Το περίεργο είναι ότι η Ν.Δ, δεν αντιδρά να βάλει στη θέση τους τα στελέχη αυτά του ΠΑΣΟΚ, τα οποία προσπαθούν με τέτοιο στρεβλωτικό και τελείως αντιδεοντολογικό τρόπο να δικαιολογήσουν την λάθος πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Και για να είμαστε ακριβολόγοι, στην πολιτική του ΓΑΠ, δεν ήταν εύκολο να αντιδράσουν αποφασιστικά όλοι, όπως μερικοί που αποσκίρτησαν.
Όλες τις πιο πάνω αλήθειες πρέπει να αποδεχθούν στο ΠΑΣΟΚ, μια και υπεύθυνος είναι σχεδόν αποκλειστικά ο π.πρωθυπουργός οποίος έτσι κι αλλιώς έχει αποστασιοποιηθεί και να προχωρήσουν με ειλικρίνεια, με σύνεση, τόλμη και αποφασιστικότητα, μόνοι τους, ως ΕΛΙΑ ή όπως αλλιώς αποφασιστεί, αλλά πάντοτε με τη σκέψη ότι οι διεργασίες και οι κινήσεις τους έτσι κι αλλιώς θα επηρεάσουν το κυβερνητικό έργο και έτσι δεν έχουν δικαίωμα να ακροβατούν και να στηρίζονται σε έωλα και εν πολλοίς απαράδεκτα επιχειρήματα. Άλλωστε δεν είναι άμεσα υπεύθυνα τα στελέχη αυτά.
Νίκος Αναγνωστάτος

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ