τοῦ Μητροπολίτου Γερμανίας καὶ Ἐξάρχου Κεντρῴας Εὐρώπης κ. Αὐγουστίνου.

«Πῶς ἐξείπω τὸ μέγα μυστήριον; …ῥᾷον σιωπή»

(Πῶς νὰ διηγηθῶ τὸ μεγάλο μυστήριο; …πιὸ εὔκολη ἡ σιωπή)

(ὕμνοι Χριστουγέννων)

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι τῆς Γερμανίας!

„Stille Nacht! Heilige Nacht!“ – «Σιωπηλὴ νύχτα! Ἅγια νύχτα!». Μ᾽ αὐτὲς τὶς λέξεις ξεκινᾶ ἴσως τὸ πιὸ γνωστὸ χριστουγεννιάτικο τραγούδι τοῦ γερμανόφωνου χώρου, ποὺ ἐν τῷ μεταξὺ τραγουδιέται μεταφρασμένο στὶς περισσότερες γλῶσσες τοῦ κόσμου. Δὲν εἶναι τυχαῖο, ὅμως, ὅτι καὶ ὕμνοι καὶ κείμενα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, αἰῶνες τώρα, προβάλλουν τὴ σιωπή, ὡς τρόπο γιὰ νὰ προσεγγίσουμε τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ποὺ σήμερα γιορτάζουμε.

Ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος καὶ τὸ ἐρώτημα εἶναι ἁπλό: μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἄλλος τρόπος, ἀπὸ τὸ δέος καὶ τὴ σιγή, γιὰ νὰ προσεγγίσουμε αὐτὸ τὸ γεγονός; Ἡ Γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ παραμένει τὸ κατ᾽ ἐξοχὴν μυστήριο, ἔκφραση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἡ γέννηση αὐτὴ γίνεται χωρὶς θορυβώδη προβολή, στὰ πλαίσια μιᾶς ἀπογραφῆς, σ᾽ ἕνα τόπο ἄσημο. Πέρασε καὶ περνάει ἀπαρατήρητη ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων, ποὺ προτιμοῦν τὸ θέαμα παρὰ τὸ θαῦμα. Ὁ ὕμνος τῶν ἀγγέλων χάνεται μέσα στὸ θόρυβο μιᾶς βιαστικῆς πολυπραγμοσύνης. Εἴμαστε διαρκῶς σὲ μιὰ ταραχώδη κίνηση γιὰ νὰ προλάβουμε χίλια-δυὸ πράγματα καὶ σχέδια, σ᾽ ἕνα περιβάλλον ποὺ ἐνδιαφέρεται κυρίως γιὰ τὴν αὔξηση τῆς κατανάλωσής μας, ἡ ὁποία, ὄχι σπάνια, ἐπιφέρει τὸ ἄδειασμα τῆς ψυχῆς μας. Ἔτσι δὲν στεκόμαστε οὔτε λεπτὸ ν᾽ ἀκούσουμε τὸ «Χριστὸς γεννᾶται σήμερον», ποὺ εἶναι ὅ,τι συγκλονιστικότερο ἀκούστηκε ποτὲ καὶ τὸ μόνο ποὺ μπορεῖ νὰ δώσει νόημα στὴν ὕπαρξή μας, νὰ ἀφαιρέσει τὴ σκληρότητά της καὶ νὰ τῆς ἀνοίξει πρωτόγνωρους ὁρίζοντες ὀμορφιᾶς.

Τί σημαίνει, ὅμως, αὐτὸ πρακτικά; Εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ ἀγάπη δὲν ὑπόκειται σὲ ἐπιστημονικὸ ἔλεγχο ἢ ἀνάλυση, δὲν ἐπιβάλλεται καὶ δὲν πουλιέται πουθενά. Δὲν ἀποδεικνύεται, ἀλλὰ ψηλαφεῖται. Τὴν ἀγάπη τὴ δεχόμαστε ἢ τὴν προσφέρουμε δωρεὰν καὶ αὐτονόητα, γιατὶ μόνο τότε ἀξίζει νὰ λεγόμαστε καὶ μόνο τότε εἴμαστε ἄνθρωποι. Μάλιστα, τὶς περισσότερες φορές, ἡ δύναμή της δὲν κρύβεται πίσω ἀπὸ πολλὰ λόγια ἢ θεαματικὲς πράξεις, ἀλλ᾽ ἀντίθετα πίσω ἀπὸ τὴν ἁπλότητα αὐθεντικῶν μικρῶν πραγμάτων, ὅπως ἕνα καρδιακὸ χαμόγελο, τὸ σφίξιμο ἑνὸς χεριοῦ, ἡ διακριτικὴ συμμετοχὴ στὴ χαρὰ ἢ τὴ λύπη τοῦ ἄλλου, ἡ μυστικὴ προσευχὴ γι᾽ αὐτὸν καὶ ἡ ἀθόρυβη βοήθεια στὴν ἀνάγκη του.

Παραμένει, ὡστόσο, ἕνα ἐρώτημα: Ποῦ θὰ βροῦμε τὴ δύναμη νὰ μοιάσουμε τοῦ Θεοῦ μας καὶ ν᾽ ἀγαπᾶμε; Ἡ ἀπάντηση βρίσκεται σὲ μία δική μας ἐπιλογή: Θὰ Τὸν ἀφήσουμε νὰ γεννηθεῖ μέσα μας ἢ θὰ τὸν ἐγκαταλείψουμε ζωγραφισμένο στὴ χάρτινη φάτνη τῶν χριστουγεννιάτικων στολιδιῶν τοῦ σπιτιοῦ μας; Ὅταν ὁ Θεὸς γεννιέται στὴν καρδιά μας, δεχόμενοι νὰ δρᾶ μέσα μας ἡ χάρη Του, ζοῦμε τὴν καλὴ ἀλλοίωση – ἀλλάζουμε. Δὲν στρεφόμαστε ἀποκλειστικὰ γύρω ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας καὶ τὰ δικαιώματά του. Νιώθουμε, τότε, πὼς ὁ δρόμος γιὰ τὴν περίφημη αὐτοπραγμάτωσή μας εἶναι χίμαιρα κι ὅτι ἡ ζωὴ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνας ἐγωιστικὸς μονόδρομος, ἀλλὰ ἕνα σταυροδρόμι, ποὺ ἑνώνει τὰ ὄνειρα καὶ τὶς ἀγωνίες μας μ᾽ αὐτὰ τῶν συνοδοιπόρων συνανθρώπων μας. Ἡ εὐτυχία μας μετριέται, τελικά, ἀπὸ τὴν ποιότητα τῶν σχέσεών μας μὲ ὅσους εἶναι δίπλα μας καὶ μὲ τὰ ὅσα εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ μοιραστοῦμε μαζί τους.

Σᾶς καλῶ ὅλους νὰ σταθοῦμε σήμερα μὲ θαυμασμὸ καὶ νηφάλια σιωπὴ μπροστὰ στὴ Γέννηση τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης. Νὰ Τοῦ δώσουμε τὴν εὐκαιρία νὰ μᾶς εἰρηνεύει, νὰ μᾶς δυναμώνει καὶ νὰ γεννάει μέσα μας ἐμπνεύσεις γιὰ περισσότερες, σιωπηλὲς ἀλλὰ γενναῖες, δράσεις ἀγάπης. Μ᾽ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ γιορτάσουμε πραγματικὰ Χριστούγεννα. Κι αὐτὸ ὄχι μόνο τὴν 25η Δεκεμβρίου, ἀλλὰ ὅλες τὶς μέρες τῆς ζωῆς μας. Τὸ εὔχομαι πατρικὰ σὲ ὅλους μας!

Βόννη, Χριστούγεννα 2012

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Γερμανίας Αὐγουστῖνος

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ