Επιστολή του Θεοδόση Εκίζογλου

Αξιότιμε κύριε διευθυντά της “ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΝΩΜΗΣ”,

θα ήθελα να δημοσιεύσετε επιστολή μου με αφορμή την ανοιχτή επιστολή που απέστειλε ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του ελληνικού σχολείου Βούππερταλ προς την υπουργό παιδείας πριν από ένα μήνα και κάτι.

Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, τολμώ να πώ ότι έχω πλήρη, σφαιρική εικόνα επί του θέματος μιας και ήμουν και εγώ για 10 χρόνια στο Βούππερταλ όπου και αποφοίτησα από το Ελληνικό Λύκειο και σπούδασα έτσι στην Ελλάδα (σε “καθηγητική” σχολή μάλιστα). Επέστρεψα κατόπιν για μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία όπου και εργάστηκα σε εταιρίες και τώρα πια εργάζομαι στην Ελλάδα.

Επειδή το πνεύμα της επιστολής μου δεν συντάσσεται με την συνέχιση της κουτσουρεμένης (διδάσκεται η μισή ύλη από ότι στην Ελλάδα) ελληνικής εκπαίδευσης στο εξωτερικό, ο σύλλογος δεν ανάρτησε την επιστολή μου στη σελίδα του (πιστεύω αυτός είναι ο λόγος και τους καταλαβαίνω από μια άποψη) θα ήθελα λοιπόν να την δημοσιεύσετε εσείς στην ηλεκτρονική και – αν γίνεται – και στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας σας της οποίας είμαι και αναγνώστης.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων

Θεοδόσης Εκίζογλου

Η επιστολή μου είναι στο παρακάτω προωθημένο κείμενο.

Αγαπητέ πρόεδρε του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Ελληνικού Σχολείου Βούππερταλ,
αγαπητοί γονείς,

Διάβασα όπως και πολλοί άλλοι διαβάσαμε την ανοιχτή επιστολή προς την υπουργό Παιδείας με αφορμή την σταδιακή κατάργηση των ελληνικών σχολείων του εξωτερικού (ουσιαστικά, πέρα από τα ευχολόγια και τους φριχτούς όρκους περί του αντιθέτου, περί αυτού πρόκειται).

Ήμουν και εγώ στο Wuppertal, κάποια χρόνια μάλιστα ως μαθητής του ελληνικού σχολείου (1988-1992) και έχω επιστρέψει πλέον στην Ελλάδα. Κάποιοι από εσάς ίσως να με γνωρίζετε, ειδικά από την δεύτερη περίοδο όπου ήμουν στη Γερμανία (1997-2003).

Έχοντας λοιπόν ιδία εμπειρία τόσο από το ελληνικό όσο και το γερμανικό σύστημα εκπαίδευσης αλλά και από την γερμανική και ελληνική αγορά εργασίας, έχω πλέον μια τεράστια απορία:

Για ποιόν ακριβώς λόγο θέλουμε τα παιδιά μας να πηγαίνουν στα ελληνικά σχολεία ενώ ζούνε στη Γερμανία;

Διότι έτσι όπως είναι και – ακόμα χειρότερα – έτσι όπως θα γίνουν τα πράματα στην Ελλάδα, το ελληνικό σχολείο λειτουργεί ως θερμοκήπιο δούλων στο σκλαβοπάζαρο της ελληνικής αγοράς εργασίας.

Θέλουμε να σπουδάσουν και να παραμείνουν τα παιδιά εδώ στην Ελλάδα;

Κάνοντας τί κατόπιν;

Να διοριστούν στο δημόσιο; Αυτό τελείωσε πια, πάει.

Να προσληφθούν σε κάποια ιδιωτική εταιρία όπου θα δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για 600Ε στην καλύτερη περίπτωση;

Με ένα κόστος ζωής που ήδη ξεπερνά κάθε λογική;

Θέλουμε να περάσουν τα παιδιά στα ελληνικά πανεπιστήμια έχοντας διδαχθεί μια εξευτελιστικά κουτσουρεμένη ύλη και να μπούνε κατόπιν σε ένα αμφιθέατρο όπου δεν θα καταλαβαίνουν τίποτα; Αφού βέβαια τα προαπαιτούμενα θα είναι άγνωστα. Βέβαια, η κουτσουρεμένη ύλη είναι μονόδρομος, διότι εκεί δεν υπάρχουν αυτά τα φροντιστήρια- «ναοί της γνώσης», όπου δυστυχώς εκεί είναι που ο μαθητής μαθαίνει αυτά που απαιτούνται στις κανονικές εισαγωγικές εξετάσεις, άρα πραγματικά θα ήταν άδικο να είχαν την ίδια ύλη.

Θέλουμε να πάνε τα παιδιά στο ελληνικό πανεπιστήμιο για να συμμετέχουν στις καταλήψεις που συμβαίνουν κάθε τρις και λίγο σ’ αυτά; Ή να κινδυνεύουν να χάνουν εξάμηνα λόγω απεργίας του ενός ή του άλλου διοικητικού υπαλλήλου του πανεπιστημίου; (Όπως συνέβη με την εξεταστική του Σεπτεμβρίου/2011, εκτός για τους επί πτυχίω) Άλλο αν τα αιτήματα είναι δίκαια ή όχι.

Εάν αυτά θέλετε, τότε εγώ θα συνταχθώ μαζί σας, έστω και μόνο για να είμαι ο +1 προκειμένου να υποστηρίξετε το αίτημά σας.

Πιστεύω πως, τώρα πια, το καλό των παιδιών είναι να μείνουν εκεί και να πάνε στο γερμανικό σχολείο. Να μάθουν επιτέλους γερμανικά ρε παιδί, και όχι να μην μπορούν να πούνε κουβέντα πέρα από τα τετριμμένα. Μη σας ξεγελάει ότι ίσως έχουν καλή προφορά στα γερμανικά.

Να μπαίνουν τα παιδιά σε σύγχρονα κτίρια και όχι σε ετοιμόρροπα κατασκευάσματα που οι κτιριακές τους ελλείψεις άνετα γεμίζουν μία ολόκληρη λίστα.

Επιτέλους πρέπει να απογκετοποιηθούμε. Διότι εμείς πιστεύουμε ότι ζούμε στη βυθισμένη Ατλαντίδα, σχετικά οργανωμένοι και χαρούμενοι στη γυάλα μας στο βυθό του ωκεανού, προστατευμένοι και αποκομμένοι από το εχθρικό του περιβάλλον. Δεν είναι όμως έτσι, ή τουλάχιστον δεν πρέπει να είναι έτσι.

Και ας χάσουν και μια χρονιά τα παιδιά προκειμένου να προσαρμοστούν, δεν πειράζει. Ξέρω προσωπικά περιπτώσεις που πήγαν απευθείας σε μεγάλη τάξη του γερμανικού σχολείου και πήγαν όλα μια χαρά. Πιστέψτε με είναι καλύτερο να χάσουν μια χρονιά από το να χάσουν μια ζωή. Λυπάμαι πολύ που το θέτω έτσι, αλλά έτσι είναι και ακόμα πιο «έτσι» θα γίνει.

Η Γερμανία διαθέτει κορυφαίο εκπαιδευτικό σύστημα σε όλες του τις βαθμίδες και δεν καταλαβαίνω (εκ των υστέρων, δεν κατάλαβα ούτε και εμένα) γιατί σκοτωνόμαστε να έρθουμε να σπουδάσουμε στην Ελλάδα, ενώ έχουμε δίπλα μας τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ευρώπης. Και αν πιστεύετε ότι η ελληνική οικονομία θα αναπτερωθεί από τα ενοίκια που θα πληρώνετε για την διαμονή του παιδιού σας επί μισή δεκαετία, τότε … μάλλον θα πρέπει να σας απογοητεύσω.

Επιπλέον, με γερμανικό πτυχίο είναι εξασφαλισμένη (πολύ πιο εξασφαλισμένη πάντως απ ότι στην Ελλάδα) η εισαγωγή στην αγορά εργασίας της Γερμανίας (και όχι μόνο) με εξαιρετικές μάλιστα εργασιακές και μισθολογικές συνθήκες.

Από κει και πέρα, μπορείτε να απαιτήσετε, και πάλι στα πλαίσια συλλόγου, από το Υπουργείο Παιδείας να γίνεται εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας. Ακόμα και ως 2η ξένη γλώσσα στο γερμανικό σχολείο και όχι σε κάποιο κρυφό σχολειό . Εναλλακτικά, μπορούν τα παιδιά να μαθαίνουν ελληνικά και στο σπίτι. Δεν απαγορεύεται αυτό. Και μπορούν να μάθουν και θαυμάσια ελληνικά μάλιστα.

Πιστεύω λοιπόν ότι άθελά της η κα Διαμαντοπούλου μόνο καλό θα κάνει με αυτή την πράξη, χωρίς να εξετάζω και χωρίς να με ενδιαφέρει αν υπάρχει κάτι άλλο από πίσω.

Σας ευχαριστώ πολύ

Θεοδόσης Εκίζογλου
theodosisx@yahoo.com

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ