Είναι η Ευρώπη αυτή που οραματίστηκαν οι ιδρυτές της;”
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος έδωσε το βράδυ της Κυριακής το έναυσμα για το ξεκίνημα του εορτασμού στην πόλη της Φλώρινας. Ο Μακαριώτατος, μιλώντας στους Φλωρινιώτες, αναρωτήθηκε αν η Ευρώπη σήμερα απηχεί αυτό που οραματίστηκαν οι πρώτοι ευρωπαϊστές ή έχει καταντήσει τραπεζική τοκογλυφία. “Θα πρέπει να ζητήσουμε “τεφτέρι”, να δούμε τί ακριβώς χρωστάμε και με όρους ισοτιμίας να ξεπληρώσουμε ό,τι χρωστάμε. Αλλιώς, μια Ευρώπη χωρίς αλληλεγγύη και σεβασμό σε όλα της τα μέλη, τί είναι αλήθεια;”
Παράλληλα, ο Αρχιεπίσκοπος μίλησε για την επιτακτική ανάγκη να “ανασταλούν” οι ιδεολογίες, να πεσουν μια για πάντα οι πολιτικές ιδεοληψίες. “Μόνο αν στρατευθούμε μαζί, αν γίνουμε ένα, μόνο τότε θα ορθώσουμε ανάστημα και θα καταφέρουμε κάτι. Η μακραίωνη ιστορία μας αυτό έχει δείξει και τα πρότυπα που έχουμε είναι πολλά. Το ιστορικό παράδειγμα των Φλωρινιωτών και όλων των ηρώων Ελλήνων είναι δίπλα μας. Το ζούμε, το ψηλαφίζουμε μέσα από τα μνημεία μας, τον πολιτισμό μας. Αυτόν τον πολιτισμό δώσαμε στην Ευρώπη και γι’ αυτόν αγωνιστήκαμε ανά τους αιώνες…για όλα αυτά που εκλάπησαν και είναι στα μεγάλα Μουσεία της Ευρώπης. Ας μας φέρουν πίσω τα κλεμμένα και ας κάνουμε τότε τους λογαριασμούς μας”.
Υπό τους ήχους της μπάντας του δήμου, με τα βεγγαλικά να φωτίζουν τον ουρανό της πόλης και τον κόσμο έξω από τον ιερό Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονα, στο γραφικό ποταμό Σακουλέβα, η Φλώρινα γιόρτασε με μοναδικό τρόπο τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης.
Για πρώτη φορά οι άνθρωποι της Μητρόπολης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας σε συνεργασία με όλα τα σωματεία της πόλης έστησαν ένα μοναδικό δρώμενο, με τη συμμετοχή διακοσίων και πλέον εθελοντών. Η ιστορία της περιοχής παρουσιάστηκε από τους χρόνους της Τουρκοκρατίας έως και τις μέρες μας από τους ίδιους τους Φλωρινιώτες, με κοστούμια εποχής, αλλά και την υποστήριξη σύγχρονων οπτικοακουστικών μέσων. Όλοι οι εθνομάρτυρες της Μακεδονίας πήραν σάρκα και οστά στην εκδήλωση με τίτλο “Με δάκρυ, με αίμα και με όραμα”.
Μετά το πέρας της εκδήλωσης, ο Μακαριώτατος και οι Αρχιερείς μαζί με τον Υπουργό Μακεδονίας Θράκης κ. Θεόδωρο Καράογλου, τον Περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας κ. Γιώργο Δακή και τους τοπικούς άρχοντες της πόλης επισκέφθηκαν το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, ένα ίδρυμα με έντονη παρουσία στα πολιτιστικά μας δρώμενα. Αφού ξεναγήθηκε ο Αρχιεπίσκοπος στους χώρους του Μουσείου, του δόθηκε ως ανάμνηση της επίσκεψης ένα έργο του εικαστικού και καθηγητή στη σχολή Καλών Τεχνών Φλωρίνης, Χάρη Κοντοσφύρη.
Το πρωί της Κυριακής οι Αρχιερείς συμπροσευχήθηκαν με τον Μητροπολίτη Φλωρίνης, που τέλεσε τη Θεία λειτουργία στον ιερό ναό του Αγίου Γερμανού, στο ομώνυμο χωριό των Πρεσπών. Παραπλεύρως του ιερού, ο Μακαριώτατος ξεναγήθηκε στον πρώτο ναό του Αγίου, που χρονολογείται από τον 11ο αιώνα και φέρει σπουδαία τοιχογραφική διακόσμηση. Η ξενάγηση συνεχίστηκε με βάρκες στα νερά των Πρεσπών, στα περίφημα ασκηταριά, όπου σώζονται μεσοβυζαντινές βραχογραφίες από μοναχούς που ασκήτεψαν στην περιοχή. Συγκινημένος ο Αρχιεπίσκοπος δήλωσε πως “στα νερά των Πρεσπών αντανακλάται όλη η ιστορία της Ελλάδας”.
Αρχιεπίσκοπος: «συμφωνώ με αυτούς που δεν συμφωνούν μαζί μου».
Σε ομιλία του στην Φλώρινα ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος ζήτησε να οχυρώσουμε την πατρίδα μας για το μέλλον μέσα στην παράδοση και την θρησκεία.
Ξεκινώντας από το κίνημα του διαφωτισμού που έβαλε ως κέντρο του κόσμου τον άνθρωπο, διαγράφοντας κάθε μεταφυσικό, είπε πως δεν μπορεί οι “σπουδαγμένοι” να έρχονται και να τα διαγράφουν όλα.
Χαρακτηριστικά ανέφερε «Σήμερα υποφέρουμε από αυτό το πράγμα. δεν είμαστε αντίθετοι στις σπουδές, πρέπει να σπουδάσουμε. Σε όλα τα κράτη να πάμε. Να πάρουμε γνώσεις, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε την παράδοσή μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε τα θεμέλια και τις ρίζες μας. Αναρωτηθήκατε γιατί προοδεύουν πολύ αυτοί οι Έλληνες που πάνε έξω και πολλοί επιστήμονες από αυτούς έχουν καταλάβει τις μεγαλύτερες θέσεις, ενώ εδώ δεν είναι αρεστοί και αν έρθουν τους διώχνουνε; Είναι ερωτηματικά αυτά. Σ΄εναν υπουργό, με τον οποίο συζητούσα μπροστά από λίγο καιρό, του είπα: η πατρίδα μας έχει ανάγκη από μορφωμένους ανθρώπους, αλλά που να έχουνε μέσα τους την πατρίδα, την παράδοση. Έναν που πάει και βγάζει το ΜΙΤ, το Χάρβαρντ κλπ τον θέλουμε, αλλά επειδή έμαθε πέντε γλώσσες, έμαθε πολλά πράγματα, δεν σημαίνει ότι θα του δώσουμε μια καρέκλα και ένα μολύβι για να υπογράφει κατά την δική του άποψη και να βγάζει και εγκύκλιο που να λέει απαγορεύεται η προσευχή στα σχολεία.
Κυρά μου τα παιδιά είναι δικά μου, τα παιδιά είναι δικά μας. Ποια είσαι εσύ που θα βγάλεις εγκύκλιο, χωρίς να ρωτήσεις αυτούς που πάλεψαν και παλεύουν σ΄ αυτό τον τόπο γι΄ αυτό το χώρο. Ποιό είναι το δικαίωμά σου, που εσύ θα αποφασίζεις ότι δεν θα εκκλησιάζονται τα παιδιά. Τους ρώτησες τους γονείς;» Και συνέχισε: «Δεν είμαστε εναντίον των ανθρώπων που σπούδασαν και φέρνουν πολιτισμό εδώ. Όχι τους χρειαζόμαστε διότι η Ελλάδα από αυτό έζησε. Αλλά για προσέξτε πιο είναι το μυστικό της Ελλάδος. Δεν διώχνει το ξένο, το παίρνει αλλά το αφομοιώνει και το κάνει δικό της. Είναι κάτι που πρέπει να το προσέξουμε αυτό ιδιαίτερα.Θα ήθελα να το πω στους αρχιερείς μας, αλλά και στα πολιτικά πρόσωπα, ότι αυτή η ηττοπάθεια αυτό το να μην πούμε την λέξη εκκλησία γιατί ξέρετε, έχει πολιτικό κόστος, να μην πούμε ότι τα εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα βρίσκονται σ αυτήν την κατάσταση, αλλά να βρούμε μια λέξη που θα λέει ότι τα νομικά πρόσωπα που ανήκουν στην υπ’ αριθμό τάδε, τάδε λες και δεν θα ψάξουν να τα βρουν αυτοί που μας λένε ότι στην ιστορία στην Μικρά Ασία συνωστίζονταν οι έλληνες σαν στο λεωφορείο για να μπούνε για να φύγουνε. Λοιπόν θα πρέπει να το καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε σε ένα μεταίχμιο, σε μια γραμμή δύσκολη και επομένως όλα αυτά τα ερωτηματικά που είπαμε στην εκκλησία και εδώ ελέχθησαν, δεν γίνονται με τέτοιες σκέψεις. Πρέπει να δούμε τι θέλουμε. Την θέλουμε την πατρίδα μας; την θέλουμε την θρησκεία μας; τις θέλουμε τις παραδόσεις μας; Να έχουμε το θάρρος και να το πούμε και να το στηρίξουμε και να προχωρήσουμε. Οι Έλληνες είναι λίγο φοβισμένοι, είναι λίγο μαζεμένοι, το λέω γιατί το ζω. Οι εκκλησιές μας γεμίζουνε και περιμένουν μια σπίθα. Ο τόπος μας υποφέρει και υπάρχει κίνδυνος αυτή η σπίθα κάποια στιγμή να ξεσπάσει».
Και κατέληξε, «Ναι μας χρειάζονται οι ξένοι και οι Ευρωπαίοι μας χρειάζονται και όλοι μας χρειάζονται. Αλλά είμαστε η Ελλάδα, είμαστε ο Παρθενώνας, είμαστε η Φλώρινα, δεν είμαστε η αποικία. Αυτό πρέπει να το πιστέψουμε μέσα μας και δεν είναι δύσκολο να το πιστέψουμε. Εμείς πρέπει να το καλλιεργήσουμε η φλόγα που πρέπει να δώσουμε οι Δεσποτάδες, οι Περιφερειάρχες οι Βουλευτές. Και να μην φοβούνται αυτούς τους λίγους για τους οποίους λέει το γραφικό «ουκ ευρέθη ο τόπος αυτών» Δεν θα βρεθεί ο τόπος τους, θα φύγουν και θα χαθούν και δεν θα υπάρχουν. Θα υπάρξει ο Γερμανός Καραβαγγέλης, θα υπάρξουν όλοι αυτοί που υπάρχουν εδώ πέρα. Αν εμείς δεν το βάλουμε αυτό μέσα μας στην καρδιά μας, αλλά σκεφτόμαστε σαν κακομοίρηδες δεν θα πάμε μπροστά. Αν όμως πούμε αυτό είμαστε και θα μείνουμε και θα αγωνιστούμε, θα μας σεβαστούν ακόμα περισσότερο αλλιώς η Μεσόγειος θα γίνει Περσικός κόλπος. Θα πρέπει να τα δούνε οι μεγαλύτεροι, να σκεφτούν, να συμβουλέψουν. Ναι, αυτά που πήραμε να τα δώσουμε, είμαστε έντιμοι, αλλά δεν θα μας πνίξετε.
Όταν με επισκέφθηκε ο Γερμανός Υπουργός στο γραφείο μου τα είπαμε αυτά. Αυτοί που θεμελίωσαν την Ε.Ε. ντρέπονται σήμερα για εκεί που φτάσαμε. Η Ελλάδα είναι η ευκαιρία να δώσει το παράδειγμα και το έναυσμα. Να ξεκινήσει από εκεί. Εμείς έχουμε πατρίδα, έχουμε παράδοση, έχουμε θρησκεία και εκείνοι οι οποίοι δεν τα θέλουν και θέλουν να κάνουν εγκυκλίους, ας πάνε όπου θέλουνε. Είναι ελεύθεροι, δεν τους μισούμε, δεν τους διώχνουμε, αλλά δεν μπορούν οι λίγοι να χαλάσουν το σύμπαν.
Εδώ είναι οι φίλοι μας, κύριε περιφερειάρχα και κύριε αντιπεριφερειάρχα, κύριε βουλευτά, που θα έχετε και δυσκολίες αν τα πείτε αυτά στην Βουλή γιατί θα πούνε είσαι καθυστερημένος, αλλά χρειάζεται να το πούμε εδώ όπως λέτε και εσείς οι Βουλευτές, από εκεί το παίρνουμε, κόκκινες γραμμές, εμείς βάζουμε κόκκινη γραμμή εκεί, πίσω από αυτή δεν πηγαίνουμε… είναι και άλλοι που δεν συμφωνούν. Εγώ συμφωνώ με αυτούς που δεν συμφωνούν μαζί μου, γιατί ο αγώνας μας γι’ αυτό γίνεται ν’ ακoύμε και αυτούς που δεν συμφωνούν μαζί μας.”».
