«Ναυτιλίας ἔρεισμα, κλειναὶ Οἰνοῦσσαι, δαιμόνιαι νῆσοι».
Από το Δήμο Οινουσσών πήραμε την παρακάτω ανακοίνωση:
Επί τη ευκαιρία της Εκατονταετίας από την Απελευθέρωση των Οινουσσών, της Χίου και των άλλων Νήσων του Αιγαίου, καθώς και της Ηπείρου και της Μακεδονίας, – οπότε διπλασιάσθηκε η Ελλάς -, ο Δήμος Οινουσσών εθεώρησε ότι αυτό το ιστορικό γεγονός έπρεπε να εορτασθεί με έναν ιδιαίτερο τρόπο, και συγκεκριμένα με μία νέα μουσική δημιουργία, – επετειακού και μνημειακού χαρακτήρα -, ως απότιση φόρου τιμής για τους αγώνες, τα έργα και τις θυσίες των προγόνων μας για την δική μας ελευθερία.
Κάποιοι από τους λόγους, οι οποίοι μας οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση, παρατίθενται κάτωθι:
1) Ο επετειακός αυτός εορτασμός θα ξαναγίνει μετά από εκατό χρόνια, δηλαδή το 2112, και συνεπώς έχουμε καθήκον και χρέος να τιμήσουμε, τώρα, τους αγώνες και τις θυσίες των προγόνων μας, με έργο ειρηνικό και πνευματικό, αντάξιο της εθνικής ιστορικής μας μνήμης. Επιλέγουμε ένα πνευματικής δημιουργίας έργο, ως τον ευγενέστερο τρόπο τιμής και ευχαριστίας. Άλλωστε, ας μην λησμονούμε ότι θα κριθούμε:
«Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες, ό, τι είστε, μην ξεχνάτε!
Δεν είστε από τα χέρια σας μονάχα.
Όχι! Χρωστάτε και σ᾿ όσους ήρθαν, πέρασαν,
θα ‘ρθούνε, θα περάσουν.
Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί.»
Ευχόμεθα, μάλιστα, να παραδειγματισθούμε και να εμπνευσθούμε όλοι εμείς οι επίγονοι, και κυρίως οι νέοι μας, από τα ιδανικά, το ήθος, το φρόνημα και τα κατορθώματα των ελευθερωτών μας. Ποιός μπορεί να αμαυρώσει την μνήμη των προγόνων μας δια της λησμοσύνης; Είναι δυνατόν να υπάρχουν επιλήσμονες; Είναι δυνατόν να είμαστε απόντες; Ασφαλώς, όχι.
2) Σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο που διάγει η πατρίδα μας, είναι ανάγκη να ξαναθυμηθούμε τα ευεργετικά αποτελέσματα που είχαν για το έθνος και την πατρίδα, τόσο το κοινό όραμα και η σύμπνοια των εμπνευσμένων και γεναίων ηγετών μας, όσο και η ενότητα, το υψηλό φρόνημα και η ομοψυχία του λαού, καθώς και η φιλοπατρία των ευεργετών μας (θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ»). Αυτά μας οδήγησαν τότε στην επιτυχία και την ελευθερία και μπορούν και σήμερα, να μας βοηθήσουν να προσπελάσουμε τις παρούσες και προσεχείς δυσκολίες. Ελπίζουμε αυτή η νέα μουσική δημιουργία, πέρα από ένα έργο μνήμης και απότισης φόρου τιμής, να αποτελέσει πηγή εμπνεύσεως, παραδειγματισμού, εθνικής ανατάσεως, οραματισμού, αλλά και ψυχικό στήριγμα για όλους μας, – Αιγαιοπελαγίτες και Πανέλληνες -, και κυρίως για τους νέους μας. Ευελπιστούμε η δυναμική και θετική της ενέργεια να συνδράμει, ώστε να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε την κρίση, – τόσο οικονομική, όσο και ηθική – και να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο αύριο.
3) Το νέο αυτό μουσικό, όσο και επετειακό έργο, θα είναι ένα ερέθισμα και προτροπή για την αναβάθμιση των δραστηριοτήτων του Δήμου μας, με την ελπίδα να γίνουμε παράδειγμα και σε άλλους με αυτή μας την επιλογή, η οποία τιμά με τον καλύτερο τρόπο αυτήν την τόσο σημαντική Εθνική Επέτειο. Δίδεται δε η ευκαιρία και η δυνατότητα και σε άλλους Δήμους να επωφεληθούν και να αξιοποιήσουν αυτήν την δημιουργία. Κρίνουμε δε ως απαραίτητο να εκδοθεί και σε cd το έργο αυτό, ώστε έτσι να είναι καθημερινής και ευρείας χρήσεως και να σηματοδοτήσει, όσο το δυνατόν ευρύτερα και ηχηρά, την ιστορία μας στους συμπατριώτες μας, εντός και εκτός Ελλάδος, αλλά και στους αλλοδαπούς φίλους μας.
4) Αυτό το μνημειακό έργο θα είναι εθνικής σημασίας. Δεν θα είναι τοπικής εμβέλειας, αλλά θα αφορά στο πανελλήνιο και τον απανταχού Ελληνισμό. Το γεγονός ότι οι μικρές «το δέμας» Οινούσσες επωμίσθησαν αυτήν την ιστορική ευθύνη και ανέλαβαν αυτό το μεγάλο χρέος για μία νέα δημιουργία, δεν θα πρέπει να μας ξαφνιάζει, καθώς κατά τον Σολωμό «από τη μικρότητα του τόπου … θέλει έβγουν οι Μεγάλες Ουσίες». Άλλωστε,
«Η μεγαλοσύνη στὰ έθνη
δεν μετριέται με το στρέμμα·
με της ψυχής το πύρωμα
μετριέται και με το αίμα!».
Παρ’ όλες τις αντιξοότητες, ο Δήμος Οινουσσών δεν μένει στάσιμος, ούτε οπισθοδρομεί· προχωρεί. Έχει κατακτήσει τις δυνατότητες για να πάει μπροστά και το κατορθώνει. Δημιουργεί όχι μόνο έργα υλικά, αλλά και πνευματικά. Τελικά, αυτό που μετράει δεν είναι το ποιός το κάνει, αλλά το γεγονός ότι τιμώνται η Ελλάς, οι αγώνες και οι θυσίες των προγόνων μας, και η Ελευθερία. Και το σάλπισμα Ελευθερίας αφορά σ’ όλους τους λαούς της Γης.
Το τίμημα σε ζωές και θυσίες των προγόνων μας για την δική μας ελευθερία είναι ανεκτίμητο. Ως εκ τούτου, θα ήταν ιεροσυλία να συζητηθεί το όποιο κόστος αυτής της συνθέσεως, αυτός ο φόρος τιμής, που ούτως ή άλλως, ουδόλως επηρρεάζει τα εκτελούμενα και προγραμματισθέντα έργα του Δήμου μας. Και τούτο, διότι με την αξιοκρατική και νοικοκυρεμένη διαχείριση του Δήμου μας, – επί 14 συνεχή έτη –, κατορθώσαμε να επιτελέσουμε, – και συνεχίζουμε να κάνουμε -, και πολλά και σημαντικά έργα. Χωρίς να περιμένουμε επιβράβευση, μας τιμά το ότι ανήκουμε στους λίγους Δήμους, οι οποίοι δεν έχουν οιεσδήποτε οφειλές, χρέη, δάνεια ή άλλου είδους υποχρεώσεις.
Την σύνθεση αυτού του νέου επετειακού και μνημειακού έργου αναθέσαμε στον μεγάλο Έλληνα δημιουργό Γιάννη Μαρκόπουλο. Το έργο του το ονόμασε «Μνήμη Ελευθερίας». Η έμπνευσή του εστιάζεται, κυρίως, στην απελευθέρωση των νήσων του Αιγαίου, αλλά και με αναφορές σε όλο το φάσμα των αγώνων. Ο συνθέτης και το μεγάλο επιτελείο συνεργατών του, καθώς και ιστορικών, έχουν εργασθεί αόκνως για πολλούς μήνες, προκειμένου να γίνει έρευνα σε ιστορικά δεδομένα και να συλλεγεί το κατάλληλο υλικό.
Η πρώτη δημόσια εκτέλεση αυτού του έργου θα τελεσθεί στο καλλιμάρμαρο Αμφιθέατρο του νησιού μας την Κυριακή, 12η Αυγούστου 2012. Το σύνολο συντελεστών θα είναι 46 πρόσωπα, εκ των οποίων οι 38 επί σκηνής, ήτοι:
Διευθύνων: ο συνθέτης. Τραγουδιστές: ο Παναγιώτης Τερζάκης (βαρύτονος), ο Κώστας Μακεδόνας, η Σοφία Μιχαηλίδη (μεσόφωνος) με την συμμετοχή και του Χιώτη νέου τραγουδιστή Αλέξανδρου Μπελλέ. Αφηγητής: ο Γρηγόρης Βαλτινός. Ορχήστρα: 16 μουσικοί. Χορωδία: 16 χορωδοί.
Τέλος, η ανάθεσή μας σε έναν διακεκριμμένο και διεθνώς καταξιωμένο συνθέτη για μια καινούργια σύνθεση, αποδεικνύει ότι υποστηρίζουμε και συμμετέχουμε εμπράκτως στην δημιουργία Πολιτισμού. Πιστεύουμε ότι αξίζει να γεννιούνται νέα έργα, για να «τρέφουμε» όχι μόνο το σώμα, αλλά και το πνεύμα και την ψυχή. Ελπίζουμε η σύνθεση αυτή να μείνει ένα «κτῆμα ἐς ἀεῖ μᾶλλον ἢ ἀγώνισμα εἰς τὸ παραχρῆμα ἀκούειν» (αιώνιο κτήμα των ανθρώπων και όχι σαν έργο επίκαιρου διαγωνισμού για ένα πρόσκαιρο ακροατήριο. Θουκυδίδης).
Εκ του Δήμου, 24/07/2012
