Γράφει ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Πάλλας.
Η αληθινή ιστορία της Νούρια Ντελ Σαθ. Είναι όμορφη, ευσυνείδητη επαγγελματίας και παρουσιάζει με μεγάλη επιτυχία της ειδήσεις του τηλεοπτικού καναλιού της Ανδαλουσίας. Παίζει την επικαιρότητα κυριολεκτικά στα δάκτυλα, και όμως, της λείπει κάτι βασικό. Η Νούρια Ντελ Σαθ είναι «τυφλή».
Τα μάτια της, στο χρώμα του βυθού, αιχμαλωτίζουν καθημερινά όλο και περισσότερους τηλεθεατές. Στα 25 της χρόνια η Νούρια Ντελ Σαθ είναι η νέα βεντέτα της ισπανικής τηλεόρασης. Παρουσιάζει το μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων του τοπικού σταθμού Canal 2 Andalucia (Κανάλ ντος Ανταλουθία). Η Νούρια ντελ Σαθ είναι τυφλή. Έχασε την όραση της σε ηλικία δεκατριών ετών, όταν προσβλήθηκε από μια ανίατη ασθένεια του κερατοειδούς. Η μικρή όμως δεν το έβαλε κάτω. Αποφάσισε να αγωνιστεί και να ξεπεράσει τη φοβερή της αναπηρία. Αποφάσισε να αξιοποιήσει το ταλέντο της και να γίνει δημοσιογράφος. Η πρώτη της δουλειά ήταν σε έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Στη συνέχεια, και ενώ σπούδαζε Πληροφορική, η Νούρια συμμετείχε σε μια τηλεοπτική εκπομπή του Canal 2 Andalucia. Ο διευθυντής του σταθμού την πρόσεξε και τη «στρατολόγησε» αμέσως. Η Νούρια διαβεβαιώνει ότι, αν εξαιρέσει κανείς τον υπολογιστή της που διαθέτει πληκτρολόγιο σε σύστημα Μπράιγ, εργάζεται όπως όλοι οι συνάδελφοι της.
5, 4, 3, 2,1. Πάμε: Δύο μάτια, μπλε σαν τις ψηφίδες από Φαγιάνς που συναντά κανείς στα πλακόστρωτα της Ανδαλουσίας, καρφώνονται πάνω στους θεατές. Δευτέρα 24 Απριλίου, ώρα μία το μεσημέρι. Η Νούρια ντελ Σαθ ανοίγει την εκπομπή της με πρώτη είδηση την παγκόσμια ημέρα κατάργησης πειραμάτων στα ζώα. Στο πρόσωπο της διαγράφεται μια έκφραση έντονου προβληματισμού. Για περισσότερο από ενάμιση χρόνο η νεαρή δημοσιογράφος παρουσιάζει το μεσημεριανό δελτίο του τηλεοπτικού σταθμού Canal 2 Andalucia. Εργάζεται χωρίς υποβολέα. Τα λεπτά της δάχτυλα, περιποιημένα με γαλλικό μανικιούρ, μοιάζουν να χορεύουν πάνω στις ολόλευκες σελίδες που έχει μπροστά της. Η μελλοντική Έλλη Στάη της Ισπανίας είναι τυφλή. Είναι η μόνη τυφλή παρουσιάστρια στην Ευρώπη. Πρόκειται για μια πρωτιά η οποία οφείλεται αποκλειστικά στις ικανότητες της και στη θέληση της να αντλήσει δύναμη από την αναπηρία της για να πετύχει στο επάγγελμα της. Ακοή, περιέργεια, προσοχή και σκληρή δουλειά είναι πράγματα στα οποία η Νούρια έδωσε μεγάλη έμφαση από τα δεκατρία της χρόνια, όταν στερήθηκε την όραση. Ήταν μόλις 11 χρόνων παιδούλα όταν οι γιατροί διέγνωσαν μια σοβαρή ασθένεια στους κερατοειδείς, η οποία θα την οδηγούσε προοδευτικά σε ολική τύφλωση. Για δύο χρόνια η Νούρια και η οικογένεια της προσπαθούσαν να συμφιλιωθούν με την τραγική αλήθεια. Η τρομερή δοκιμασία έκανε τη μικρή να πεισμώσει και να αποφασίσει ότι δεν ήθελε τον οίκτο κανενός και προπαντός ότι δεν της ταίριαζε η αυτολύπηση. Ήταν άριστη μαθήτρια στο καθολικό σχολείο όπου φοιτούσε και αγωνίστηκε σκληρά για να μάθει τη μέθοδο Μπράιγ και να αποκτήσει γρήγορα ανεξαρτησία κινήσεων.
Έμφυτο ταλέντο: «Εκείνη την εποχή ήμουν σίγουρη ότι θα γινόμουν δημοσιογράφος», εξομολογείται με αυτοπεποίθηση. «Είχα προετοιμαστεί από κάθε άποψη για να πραγματοποιήσω την επιθυμία μου».
Μεταξύ 13 και 18 ετών η Νούρια έκανε μια εκπομπή στο ραδιόφωνο, την οποία άκουγαν όλοι οι έφηβοι της Σεβίλης. Στα 14 της γνωρίζει τον Ράφα, έναν φανατικό ακροατή της. Γίνονται φίλοι και πέντε χρόνια αργότερα αρραβωνιάζονται. Η Νούρια αρχίζει σπουδές στο τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου της Σεβίλης. Περνάει κάποια διαστήματα στην Αγγλία και τις ΗΠΑ για να τελειοποιήσει τα αγγλικά της. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1998 η όμορφη Ανδαλουσιανή συμμετέχει σε μια τηλεοπτική εκπομπή και τραβά την προσοχή του διευθυντή του σταθμού Canal 2 Andalucia. To Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου αυτός ο άνθρωπος την καλεί για να πάρει μέρος σε ένα κάστινγκ. «Έμεινα κατάπληκτη από το γεγονός ότι με αντιμετώπισαν επί ίσοις όροις με τις δημοσιογράφους που είχαν την όραση τους και ότι μου ανέθεσαν να παρουσιάζω το μεσημεριανό δελτίο του καναλιού. Ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν στη ζωή μου και άφηνε να περνά απαρατήρητη η αναπηρία μου».
Οι υπεύθυνοι του καναλιού την προσέλαβαν παρά τις επιφυλάξεις κάποιων μελών της σύνταξης, οι οποίοι πίστευαν ότι η έλλειψη όρασης θα αποτελούσε αξεπέραστο εμπόδιο για τη δουλειά της. «Στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα. Οι συνάδελφοι έπρεπε να αφιερώνουν πολύ χρόνο για να με βοηθούν. Πολλοί φοβόντουσαν ότι έχαναν άδικα τον καιρό τους και ότι ποτέ δεν θα κατάφερνα να ακολουθήσω το ρυθμό τους»· Με τον καιρό η Νούρια επέβαλε την παρουσία της ως ικανότατης δημοσιογράφου με συνέπεια και επαγγελματισμό. Σημαντική ήταν η συμβολή του Once, του ισπανικού οργανισμού για τους τυφλούς, ο οποίος της πρόσφερε τον απαραίτητο εξοπλισμό, όπως κάνει για κάθε τυφλό εργαζόμενο.
Ώρα 10 το πρωί: Αλθαφαράχε (προάστιο της Σεβίλης). Συνοδευόμενη είτε από τον πατέρα της είτε από τη μητέρα της, η Νούρια φτάνει με αυτοκίνητο στο κανάλι. Πρώτη δουλειά της ημέρας, το μακιγιάζ και το χτένισμα. Το λευκό της μπαστούνι βρίσκεται προσεκτικά διπλωμένο πάνω στα γόνατα της. Η Νούρια αρχίζει να αυτοσυγκεντρώνεται την ώρα που της στεγνώνουν τα μαλλιά και φαίνεται να αγνοεί το μονότονο θόρυβο που κάνει το πιστολάκι. Είναι δύσκολο όταν είσαι καταδικασμένος στο σκοτάδι να μην ενοχλείσαι από τους έντονους θορύβους. Η Νούρια προτιμά την απόλυτη ησυχία ή το νανουριστικό κελάρυσμα του νερού που τρέχει στις κρήνες της Σεβίλης. Τις νύχτες, όταν προσπαθεί να κοιμηθεί, τα κορναρίσματα και τα στριγκλίσματα των φρένων των αυτοκινήτων είναι για εκείνη ανυπόφορα.
Ώρα 11 το Πρωί: Η καθημερινή ρουτίνα του μακιγιάζ και του χτενίσματος έχει ολοκληρωθεί. Η Νούρια σηκώνεται από την καρέκλα και κατευθύνεται στο γραφείο της στον πρώτο όροφο. Κανείς πλέον δεν δίνει σημασία στην τυφλή κοπέλα που κινείται με τη βοήθεια του μπαστουνιού της στους διαδρόμους του καναλιού. Η Νούρια γνωρίζει το δρόμο απ’ έξω κι ανακατωτά. Δεν υπάρχει περίπτωση να της συμβεί κάποιο ατύχημα. Εκτός από την προηγούμενη μέρα, όταν, εξαιτίας των καινούριων παπουτσιών της, στραβοπάτησε και χτύπησε με δύναμη πάνω σε μια πόρτα. Χρειάστηκε μάλιστα να της κάνουν και τέσσερα ράμματα στο αριστερό της χέρι. Πάνω στο γραφείο της υπάρχει ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής, εξοπλισμένος με συμπληρωματικό πληκτρολόγιο σε σύστημα Μπράιγ, ένας εκτυπωτής που τυπώνει τα κείμενα της σε Μπράιγ και μια ηχητική ατζέντα. Γράφει η ίδια τα κείμενα της και στη συνέχεια τα διαβάζει και ο διευθυντής σύνταξης. Η νεαρή δημοσιογράφος δακτυλογραφεί τα κείμενα της λαμβάνοντας πάντα υπόψη πώς θα τα εκφωνήσει στην τηλεόραση. Φροντίζει μάλιστα να τονίζει τις λέξεις στις οποίες θέλει να δώσει έμφαση προφορικά. Μετά εκτυπώνει τα θέματα της.
Φροντίζει να είναι πάντα μέσα στα πράγματα. Χάρη στο ειδικό πληκτρολόγιο σε σύστημα Μπράιγ ενημερώνεται για τα τελευταία τηλεγραφήματα επικαιρότητας που στέλνουν τα πρακτορεία και οι ρεπόρτερ. «Η έλλειψη όρασης μου επιτρέπει να απομνημονεύω καλύτερα τα κείμενα. Μία και μοναδική ανάγνωση μου είναι αρκετή. Είναι σαν να έχω μια έκτη αίσθηση», λέει με καμάρι. Το γεγονός ότι μέχρι τα 13 της είχε την όραση της τη διευκολύνει να «βλέπει» και η ίδια τα ρεπορτάζ της την ώρα που παρουσιάζονται μέσα από την εκπομπή της. Μια πληθώρα εικόνων την κατακλύζει κάθε φορά. Όταν βρίσκεται στον αέρα, δεν νιώθει ποτέ τρακ. Τη στιγμή που θα μπει στο στούντιο συνήθως την πιάνει ένας νευρικός ξερόβηχας, που της φεύγει όμως αμέσως. Όταν προκύψει κάποια επείγουσα είδηση κατά τη διάρκεια του δελτίου, η αρχισυντάκτρια την καλεί στο τηλέφωνο, της δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες και η Νούρια παρουσιάζει το θέμα αυτοσχεδιάζοντας, χωρίς ποτέ να αιφνιδιαστεί ή να χάσει τα λόγια της. Η Νούρια αποτελεί φωτεινό παράδειγμα δύναμης, αντοχής και υπομονής για όλους τους συναδέλφους της. Η μεγάλη επιτυχία της φαίνεται και από τα εκατοντάδες γράμματα τηλεθεατών-θαυμαστών της που της δίνουν κουράγιο και συγχαρητήρια. Ο διευθυντής του σταθμού είναι ιδιαίτερα υπερήφανος για το πολύτιμο «εύρημα» του. Έχει, άλλωστε, κερδίσει προ πολλού το στοίχημα που είχε βάλει με τους ιθύνοντες του καναλιού, όταν επέμενε να προσλάβουν την τυφλή παρουσιάστρια.
Ώρα 13:30: Η εκπομπή έχει τελειώσει. Η Νούρια συναρμολογεί το μπαστούνι της και ετοιμάζεται να αποχωρήσει. Τον επόμενο μήνα θα τη συνοδεύει ένα ειδικά εκπαιδευμένο λαμπραντόρ. «Αυτά τα σκυλιά κάνουν εκπληκτικά πράγματα για τους τυφλούς. Περιμένω με ανυπομονησία να αποκτήσω έναν τέτοιο φίλο», λέει με ενθουσιασμό. Τις περισσότερες φορές ο Ράφα έρχεται και την πηγαίνει με το αυτοκίνητο στο λιτό διαμέρισμα της στο κέντρο της πόλης, στο οποίο μοιράζεται ακόμα το παιδικό της δωμάτιο με την 22χρονη αδελφή της. Ψάχνει όμως για άλλο διαμέρισμα για να εγκατασταθεί εκεί το συντομότερο μαζί με τον Ράφα και να παντρευτούν. Η υπόλοιπη μέρα της περνάει ήρεμα. Ο μνηστήρας της δεν είναι υποχρεωμένος να της διαβάζει τις εφημερίδες γιατί η Νούρια προτιμά να παρακολουθεί τηλεόραση και να ενημερώνεται για την τρέχουσα επικαιρότητα. Τα βράδια ακούει στο ραδιόφωνο τις τελευταίες ειδήσεις. Μετά πέφτει για ύπνο και ονειρεύεται. Έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένη από τον εαυτό της. Η επιτυχία της είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή αν αναλογιστεί κανείς ότι οι θέσεις στην ισπανική τηλεόραση είναι δυσεύρετες και ότι η πλειονότητα των δημοσιογράφων ειδήσεων είναι γυναίκες. Η περίπτωση της Νούρια αποδεικνύει περίτρανα ότι τους έχοντες όραση μπορεί κάλλιστα να τους οδηγεί και ένας τυφλός!
