«Σε αδιέξοδο η Ελληνική εκπαίδευση στη Γερμανία»

Μιλά στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ ο  κ. Γιώργος Βόμπρας, αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Θεσσαλών Ευρώπης, Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων των Σχολείων του Bielefeld και αντιπρόεδρος της ομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων Ρηνανίας Βεστφαλίας

Συνέντευξη στη Γεωργία Κωστακοπούλου.

«Η επιβίωση της Ελληνικής Εκπαίδευσης είναι κομβικής σημασίας για την επιβίωση της Ελληνικής Ομογένειας ως ελληνική. Δεν είναι σχήμα λόγου αλλά γεγονός πολλαπλώς επιβεβαιωμένο. Το μέλλον που εγώ οραματίζομαι για αυτή είναι,  να γίνουν τα σχολεία μας πρότυπα λειτουργίας (και έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις και όχι μόνο ευχολόγια)  που θα εξυπηρετούν τον  διπλό στρατηγικό τους στόχο, δηλαδή τη διατήρηση της γλώσσας και της εθνικής μας συνείδησης και παράλληλα θα παρέχουν την ποιοτική μόρφωση (θετικές επιστήμες, γλώσσες) ούτως ώστε  οι απόφοιτοι αυτών όχι απλά να μπορούν να παρακολουθούν αλλά να διαπρέπουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση οποιαδήποτε χώρας». Αυτά δηλώνει σήμερα στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ ο κ. Γιώργος Βόμπρας, αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Θεσσαλών Ευρώπης, Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων των Σχολείων του Bielefeld και αντιπρόεδρος της ομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων Ρηνανίας Βεστφαλίας.

-Πού οδηγείται η ελληνική εκπαίδευση στη Γερμανία; Ποια προβλήματα παρουσιάστηκαν τη φετινή χρονιά που ολοκληρώνεται;

Η Ελληνική εκπαίδευση στη Γερμανία, εάν δεν αντιδράσει άμεσα η Ελληνική Πολιτεία, οδηγείται με μαθηματικό τρόπο σε αδιέξοδο που η τραγική του κατάληξη θα είναι ίσως το κλείσιμο των σχολείων.   Όλα ξεκίνησαν με το Νόμο 4027 της κ. Γεννηματά ο οποίος προβλέπει τη σταδιακή κατάργηση-κλείσιμο των Λυκείων. Η νομοθετική απαγόρευση (πρωτοφανές!) απασχόλησης ομογενειακού προσωπικού αφαίρεσε (τυχαίο;) πολύτιμο εκπαιδευτικό προσωπικό, που σε συνδυασμό με την αναστολή αποσπάσεων εκπαιδευτικών για τριετία δημιούργησε τρομερά κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία τα οποία οφείλουν το γρηγορότερο δυνατόν να καλυφθούν.  Αυτή τη στιγμή π.χ. σε ολόκληρη τη Ρηνανία Βεστφαλία σε κανένα Λύκειο δεν εκτελείται, λόγω έλλειψης προσωπικού,  το αναλυτικό πρόγραμμα διδασκαλίας,  ούτε καν για τις κατευθύνσεις.

-Πώς βλέπετε το μέλλον της τα επόμενα χρόνια;

Η επιβίωση της Ελληνικής Εκπαίδευσης είναι κομβικής σημασίας για την επιβίωση της Ελληνικής Ομογένειας ως ελληνική. Δεν είναι σχήμα λόγου αλλά γεγονός πολλαπλώς επιβεβαιωμένο. Το μέλλον που εγώ οραματίζομαι για αυτή είναι,  να γίνουν τα σχολεία μας πρότυπα λειτουργίας (και έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις και όχι μόνο ευχολόγια)  που θα εξυπηρετούν τον  διπλό στρατηγικό τους στόχο, δηλαδή τη διατήρηση της γλώσσας και της εθνικής μας συνείδησης και παράλληλα θα παρέχουν την ποιοτική μόρφωση (θετικές επιστήμες, γλώσσες) ούτως ώστε  οι απόφοιτοι αυτών όχι απλά να μπορούν να παρακολουθούν αλλά να διαπρέπουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση οποιαδήποτε χώρας. Τα σχολεία μας πρέπει να γίνουν πύλες τεχνογνωσίας για την Ελληνική εγχώρια εκπαίδευση. Μπορούν πιλοτικά να λειτουργήσουν προς αυτή την κατεύθυνση διότι ο μικρός αριθμός τους βοηθά στο να οργανωθούν τάχιστα.  Μελλοντικά επίσης τα σχολεία μας πρέπει να απαγκιστρωθούν από τη λογιστική διαχείριση του υπουργείου παιδείας του οποίου οι μανδαρίνοι (ευτυχώς όχι όλοι) αρνούνται να αντιληφτούν ότι τα ομογενειακά σχολεία δεν είναι απλά  ένας μικρός αριθμός σχολείων που αθροίζεται στο τεράστιο νούμερο των ελληνικών σχολείων εντός της χώρας άλλα είναι μέσο άσκησης εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Εξ αυτού θα πρέπει να υπαχθούν  κατά τη γνώμη μου στο υπουργείο εξωτερικών. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα (λίγοι δυστυχώς) άνθρωποι στην ελληνική δημόσια διοίκηση που αντιλαμβάνονται τη σύνδεση των σχολείων με την εξωτερική μας πολιτική και μας επιτρέπουν να ευελπιστούμε. .

-Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι οι ελληνικοί σύλλογοι και κοινότητες δεν έχουν τη φρεσκάδα και τη δραστηριότητα που είχαν μέχρι πρότινος; Μήπως αποτελούν θύμα της γενικότερης οικονομικής κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα; Ή απλά οι νέοι άνθρωποι δεν ασχολούνται πλέον;

Οι Έλληνες της πρώτης γενεάς έπρεπε να αυτοοργανωθούν για να επιβιώσουν. Φυσικό είναι στο πέρασμα του χρόνου αφού ο βαθμός ενσωμάτωσης της δεύτερης γενιάς είναι πολύ μεγαλύτερος τα όργανα αυτά να ατονήσουν.  Ένας επιπλέον λόγος είναι και η κατάργηση του θεσμού των Κοινοτήτων στην Ελλάδα μέσω του Καποδίστρια, αυτό απαξίωσε έναν θεσμό που λειτουργούσε ως χώρος πολιτικής έκφρασης των κομμάτων. Η  αναχρονιστική επίσης καταστατική λειτουργία των κοινοτήτων είναι νομίζω ακόμη μια τροχοπέδη.
Η κρίση στην Ελλάδα βεβαίως και έχει επιδράσει αρνητικά αφού δημιούργησε ένα καταθλιπτικό κλίμα και καλλιέργησε μια στάση παραίτησης, αυτό σε συνδυασμό με τον καθημερινό καταιγισμό αρνητικών ειδήσεων κάθε μέρα για τη χώρα μας λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας. Οι νέοι άνθρωποι που δεν ασχολούνται με τα κοινά, π.χ. Συλλόγους, Κοινότητες,  γιατί η ενσωμάτωση τους γλωσσική και επαγγελματική στη γερμανική κοινωνία ήταν μεγαλύτερη,  ξαφνικά βιώνουν ένα πολιτισμικό σοκ. Η καταγωγή τους γίνεται αντικείμενο αρνητικών σχολίων και ξαφνικά τους υπενθυμίζεται από την άλλη πλευρά σε ποια ομάδα <<ανήκουν>>.  Νομίζω ότι για την ισότιμη συμμετοχή σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία θα πρέπει να έχουμε αυτογνωσία και όχι να είναι θέση η απεμπόληση της ταυτότητας μας. Προβλέπω ότι η αυτοοργάνωση σε συνδυασμό με το κύμα της νέο-μετανάστευσης θα επανέλθει στο προσκήνιο με βελτιωμένες μορφές.

-Τον τελευταίο καιρό προωθούνται οι ελληνογερμανικές λέσχες στο πλαίσιο της φιλίας και συνεργασίας των δύο λαών; Πώς κρίνετε αυτές τις δράσεις;

Φυσικά και επιχαίρω αυτές τις δραστηριότητες και είναι επιθυμητές, όμως δυστυχώς πρέπει να πω ότι τα αρνητικά σχόλια του Ελληνικού Τύπου σε συνδυασμό με τη δυσανασχέτηση των Γερμανών φορολογούμενων καθιστούν δύσκολη την ανατροπή του κλίματος. Σε αυτό το σημείο θέλω να συγχαίρω τον κάθε συμπατριώτη ομογενή που γίνεται πρεσβευτής της Ελλάδας και αγωνίζεται ατομικά και συλλογικά για να αλλάξει αυτή η εικόνα. Εδώ μπορείτε να διαπιστώσετε πόσο σημαντική είναι η ύπαρξη της Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης.

-Ο Σύλλογος των Θεσσαλών Ευρώπης πώς τοποθετείται σε όλες τις παραπάνω εξελίξεις για τα επόμενα χρόνια; Θα πρέπει να αλλάξει αντικείμενο πρωτοβουλιών και δράσεων; Τι πιστεύετε;

Η Ομοσπονδία Θεσσαλών Ευρώπης ως όργανο και τα μέλη μας οι Θεσσαλοί βρίσκονται μέσα στο κέντρο των προβλημάτων που αναφέρεται και φυσικά δεν μπορούν και δεν είναι αδιάφοροι. Οι θέσεις μας ως ομοσπονδία και οι δραστηριότητες μας νομίζω τονίζουν προς κάθε κατεύθυνση τι πρεσβεύουμε. Θέλουμε το καλλίτερο δυνατό όπως και όλοι οι συμπατριώτες μας για την πατρίδα μας. Στηρίζουμε την Ελληνόγλωσση Εκπαίδευση και θέλουμε τα παιδία μας να γνωρίζουν και να διατηρήσουν τα ήθη και τα έθιμα μας. Πιστεύουμε στην ισότιμη συμμετοχή μας στην γερμανική κοινωνία με σεβασμό, αγάπη και φιλία χωρίς όμως να χάσουμε την  ταυτότητα μας.

Βιογραφικό

Ο Γεώργιος Βόμπρας γεννήθηκε το 1965 στη Βατσουνιά Καρδίτσας. Το 1989 ακολουθώντας το ανήσυχο ένστικτο  του μετανάστευσε στη Γερμανία. Σε σύντομο χρονικό διάστημα γίνεται ιδιοκτήτης ιδιωτικής επιχείρησης, επαγγελματική δραστηριότητα την όποια συνεχίζει να ασκεί  έως σήμερα.

Η βαθιά του πεποίθηση του ενεργού πολίτη τον παρακινεί να συμμετέχει πάντα ενεργά στον τόπο διαμονής του στα κοινά επιδεικνύοντας ευαισθησία και ενδιαφέρων για τα τοπικά θέματα. Εκλέγεται επί σειρά ετών:  αντιπρόεδρος,  γραμματέας, και Πρόεδρος του Θεσσαλικού Συλλόγου Güterlsoh και περιχώρων  “Μετέωρα“.  Είναι αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Θεσσαλών Ευρώπης, Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων των Σχολείων του Bielefeld και αντιπρόεδρος της ομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων Ρηνανίας Βεστφαλίας.
Ο Γεώργιος Βόμπρας είναι παντρεμένος με τη Margit Vompras (το γένος Deitert)
και έχουν δυο γιους και μια κόρη.