Η Δημοκρατική Ένωση Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας «ΟΜΟΝΟΙΑ», δεν είχε σκοπό να κάνει καμία δήλωση για τα όσα θλιβερά συνέβησαν στο Αλύκο, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης προς τιμή των τεσσάρων μαρτύρων του Αλύκου και της Γέρμας, όχι γιατί δεν έχει τι να πει αλλά γιατί η σιωπή είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους θέλουν να διασπάσουν την κοινότητα μας και να οδηγήσουν την κοινή γνώμη σε δευτερεύοντα ζητήματα, τι στιγμή που αντιμετωπίζουμε ιστορικές προκλήσεις όπως είναι το περιουσιακό, η απογραφή πληθυσμού, η παιδεία και τα τεράστια προβλήματα υποδομών.
Η μεγάλη διάσταση που πήρε το θέμα στον αλβανικό τύπο και τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, μας υποχρεώνουν να κάνουμε κάποιες διευκρινίσεις:
- Με απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της Ομόνοιας, η 12η Δεκεμβρίου – εις ανάμνηση της μεγαλειώδης εξέγερσης των Αλυκιωτών κατά της κομουνιστικής δικτατορίας – ορίστηκε ως η μέρα που θα τιμούμε τους αγώνες για ελευθερία και εθνική δικαίωση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
- Ποτέ δε σταματήσαμε να προβάλουμε αυτή τη μέρα, με στόχο την ανάδειξη της περιοχής αλλά και για να μας θυμίζει το χρέος που έχουμε. Δεν είναι τυχαίο ότι το σύνθημα της εκδήλωσης τα τελευταία χρόνια είναι το ίδιο: «Αλύκο 12 Δεκεμβρίου 1990 – προσκλητήριο για νέους αγώνες». Η χρηματοδότηση άλλωστε της ανάπλασης του μνημείου από τη Βουλή των Ελλήνων, κατόπιν παρεμβάσεων μας στον τότε πρόεδρο Δημήτρη Σιούφα, αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για το Αλύκο και όλη την περιοχή, όχι τόσο για το ποσό που δαπανήθηκε όσο για το συμβολισμό και τα μηνύματα που εκπέμπει αυτή η χειρονομία.
- Κάθε χρόνο με τη συνεργασία των τοπικών αρχών (ακόμα και όταν ο αιρετός έπαρχος δεν ήταν της Ομόνοιας) συγκεντρωνόμαστε σε αυτό το χώρο για να αποτίσουμε φόρο τιμής στους τέσσερις νέους του Αλύκου αλλά και σε όσους δολοφονήθηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν στα 50 χρόνια της δικτατορίας και να κηρύξουμε τις αρχές της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της εθνικής μας αξιοπρέπειας, χωρίς να λείπουν κάθε φορά οι παρεξηγήσεις και οι διχαστικές φωνές αφού ο πειρασμός της διχόνοιας φώλιασε σαν σαράκι στο πετσί της φυλής μας. Η πολιτικοποίηση του γεγονότος τα προηγούμενα χρόνια που σε καμία περίπτωση δεν είχε αφετηρία την Ομόνοια δεν μας τιμούσε ως διοργανωτές. Θέλοντας να το αποφύγουμε, φέτος θεωρήσαμε σωστό να μιλήσουν μόνο οι διοργανωτές, το Ελληνικό Προξενείο, ο εκπρόσωπος του Αλβανικού κράτους και ο εκπρόσωπος της Ομόνοιας στην Αλβανική Βουλή, δίνοντας παράλληλα το δικαίωμα να καταθέσει στεφάνι σε όποιον το επιθυμεί χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση. Δυστυχώς κάποιοι αμαύρωσαν την εκδήλωση μνήμης, από ταπεινά ελατήρια ορμώμενοι και επιδιώκοντας ίδια πολιτικά οφέλη, μη σεβόμενοι ούτε θεσμούς ούτε ιερά και όσια.
- Το αν ήμασταν κακοί, μέτριοι ή καλοί, οι συμπατριώτες μας ας το κρίνουν. Αν το καλό είναι η κ. Μπεζιάνη που ως Πρόεδρος της Επιτροπής Μειονοτήτων Αλβανίας δηλώνει ότι «οι μειονότητες στην Αλβανία χαίρουν όλα τα δικαιώματα» ή όσοι συμμετέχουν στα μεγάλα Αλβανικά κόμματα και που ποτέ δεν τόλμησαν να μιλήσουν για τα δικαιώματα που μας στερεί το Αλβανικό κράτος, τότε εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε κακοί.
Πιστοί στις αρχές της «Ομόνοιας» και στην παρακαταθήκη όλων αυτών που αγωνίστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους για το Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, συνεχίζομε των αγώνα μας και καλούμε όλους τους Έλληνες να σταθούν δίπλα στον αγώνα της Ομόνοιας και να αποκρούσουν τις διχαστικές φωνές απ’ όπου και αν προέρχονται!
Αιωνία η μνήμη σε αυτούς που μαρτύρησαν για τα ιδανικά της πατρίδας μας!
