Βιβλιοπαρουσίαση από την συνεργάτιδα της “Ε.Γ.” Γκέλλυ Ανδρονίκου-Γκάσμαν*.
«Έρχομαι από τη μονή Εσφιγμένου και έχω γραφή σημαντική από τους οπλαρχηγούς. Σ’ όλο τ’ Αγιονόρος, στα Μαντεμοχώρια, στα Χασικοχώρια, έχει ανάψει η φωτιά του ξεσηκωμού, ήρθε η ώρα του γένους, αδελφέ…».
Λόγια ενθαρρυντικά, λόγια που ζέσταιναν τις υπόδουλες καρδιές των Ελλήνων της εποχής του απελευθερωτικού Αγώνα του ’21 και έδιναν το σύνθημα της Επανάστασης διαβάζουμε στο ενδιαφέρον ιστορικό μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη «Η Αηδονόπιτα» του πολύ καλού συγγραφέα Ισίδωρου Ζούργου.
Η περιήγηση ενός Αμερικανού φιλέλληνα στον κόσμο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και η μανική του προσήλωση στον αγώνα των λαών ενάντια στην απολυταρχία δίνουν την αφορμή να ξεδιπλωθούν πέντε χρόνια πολέμου και ονείρων, από τον ξεσηκωμό της Μακεδονίας ως τα βουνά του Ασπροπόταμου, της Ρούμελης κι από κει στο έγκλειστο Μεσολόγγι. Η «Αηδονόπιτα» είναι το μυθιστόρημα μιας μεγάλης περιπέτειας, που στις σελίδες του συναντάμε τον Ιωάννη Παπάφη, τον Κασομούλη, οπλαρχηγούς της Ρούμελης και του Ολύμπου, τον Μπάιρον, ακόμα και τον Ανώνυμο, τον συγγραφέα της «Ελληνικής Νομαρχίας». Είναι ένα βιβλίο στραμμένο στον αγώνα του ανθρώπου για ελευθερία και αυτοδιάθεση, μα πιο πολύ στο ζεστό κουκούλι του έρωτα, που είναι ο δρόμος και ο βατήρας της άλλης ελευθερίας, της υπαρκτικής.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που μιλά με τρόπο γλαφυρό για τους αγώνες των προγόνων μας, για να μπορούμε εμείς σήμερα και κάθε χρόνο να γιορτάζουμε πανηγυρικά την εθνική παλιγγενεσία της πατρίδας μας. Όπως γράφει στο σημείωμά του και ο ίδιος ο συγγραφέας Ισίδωρος Ζουργός: «Το πιο σημαντικό νομίζω είναι να μπορούσαμε να μιλήσουμε για εκείνη τη Ρωμιοσύνη, και μάλιστα στην ώρα του πολέμου και του αίματος, χωρίς ομφαλόψυχους εθνικισμούς και κυρίως χωρίς να δαιμονοποιούνται συλλήβδην οι αντίπαλοι της εποχής. Η «Αηδονόπιτα» γεμίζει τις σελίδες της μέσα από το χαντάκι των ιστορικών γεγονότων. …Όλοι οι ήρωες του μυθιστορήματος όμως είναι φανταστικοί, γεννιούνται απ’ τα κύτταρα της ιστορίας αλλά πλάθουν το μικρόκοσμό τους στο εργαστήρι του μύθου. Υπάρχουν βέβαια και τα ιστορικά πρόσωπα που είναι διακριτά και σκιαγραφούνται με βάση τις ιστορικές πηγές». Όπως, για παράδειγμα, η μεγάλη μορφή του Καραϊσκάκη, με τα εξής λόγια: «Δεν ξέρω τι να σου πρωτοδιηγηθώ. Τ’ αρματολίκια της Ρούμελης και τ’ αξιώματα άλλαζαν συνεχώς χέρια. Πέρασαν από δίκη στο Μεσολόγγι τον καπετάν Καραΐσκο, έναν μαυριδερό καπετάνιο που τον φωνάζουν Καραϊσκάκη και οι άντρες του τον λατρεύουν σαν Θεό». Και σε άλλο κεφάλαιο, πιο κάτω: «Η ιστορία του είχε φτάσει μέχρι τον Ασπροπόταμο τα τελευταία δύο χρόνια. Ο Καραϊσκάκης, ο φθισικός καπετάνιος, ο μπάσταρδος της καλογριάς, ένας θρύλος, σ’ όλα τα Άγραφα και τα Τζουμέρκα. Ο Καραϊσκάκης, που οι εχθροί του τον περίμεναν να πεθάνει από μήνα σε μήνα από τη φθίση κι αυτός όλο τούς ξεγελούσε. Ο Στουρνάρης τον ανέφερε συχνά. Έτσι τον γυρνούσαν τα παλικάρια του σ’ όλη τη Ρούμελη, όταν τον έπιανε η κρίση της αρρώστιας και δεν μπορούσε να βαδίσει. Λέγεται πως αυτόν φοβόταν ο Ρεσίτ πασάς πιο πολύ απ’ όλους, αλλά βλέπεις ο πασάς έμενε ήσυχος, γιατί ήξερε πως η φαγωμάρα των Γραικών θα τον ξεμπέρδευε μια ώρα αρχύτερα». Η διήγηση δηλαδή δεν παραβλέπει και τα δικά μας λάθη, των Ελλήνων πρωτεργατών, φανερών αλλά και αφανών, εκείνων που πάντα βρίσκονταν και εργάζονταν στο παρασκήνιο, όπως τα μέλη της Φιλικής Εταιρείας: « Τώρα άνοιγε την επιστολή με αργές κινήσεις, προσεχτικά, σχεδόν τελετουργικά, η συνωμοσία της επανάστασης φαινόταν να του δίνει ζωή και να του κόβει χρόνια. Όσην ώρα τη διάβαζε, ο Ασημάκης είχε σκυμμένο το κεφάλι. Μια Εταιρεία και το τρελό της όνειρο…».
Κι όμως, πάντα χρειάζεται ένα τρελό όνειρο, μια ίσως παρανοϊκή ιδέα καρφωμένη στο μυαλό για να μας δώσει το έναυσμα μιας εσωτερικής δικής μας ή μιας πιο συνολικής ή εθνικής επανάστασης. Δίχως τρελά όνειρα ο κόσμος δεν θα είχε προχωρήσει, η Ελλάδα δεν θα είχε απελευθερωθεί κι εμείς οι ίδιοι ίσως να μην λεγόμασταν σήμερα Έλληνες. Το περιεχόμενο του ιστορικού αυτού μυθιστορήματος της εποχής του ’21 θα μπορούσε να αποτελέσει ρόλο εμπνευστή και στις δύσκολες μέρες της κρίσης που βιώνουμε, για να ξανακερδίσουν οι πολίτες της χώρας μας, του πολύπαθου έθνους μας, την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό που δικαιούνται.
*Η Γκέλλυ Ανδρονίκου-Γκάσμαν γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Φοίτησε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, από το οποίο και είναι απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής, Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας, με Λίαν Καλώς. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές διετούς φοίτησης στη Θεολογική Σχολή Αθηνών με κατεύθυνση στον Τομέα Φιλοσοφίας, Θρησκειολογίας και Κοινωνιολογίας. Με ειδίκευση στη συγκρητική θρησκειολογία (ζωροαστρισμός), πραγματοποίησε ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στο Ιράν για την εξάσκηση της περσικής γλώσσας και τη μελέτη της αρχαίας περσικής θρησκείας. Ως ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών στην Αθήνα, παρακολούθησε πολλά θρησκειολογικά σεμινάρια για τις σχέσεις μεταξύ Ορθόδοξης Εκκλησίας και Ισλάμ (ειδικότερα, του σιιτικού Ισλάμ στο Ιράν).
Επαγγελματικά στράφηκε στον εκδοτικό χώρο, συνταιριάζοντας τη θεολογική της κατάρτιση με τη δημοσιογραφία. Έτσι, ανέλαβε τη θεματολογία, αρχισυνταξία, επιστημονική και γλωσσική επιμέλεια του μηνιαίου περιοδικού «Θεός και Θρησκεία», από τις εκδόσεις Τερζόπουλου. Εργάστηκε επί δωδεκαετία ως επιμελήτρια κειμένων βιβλίων και περιοδικών (εξωτερική συνεργάτιδα) σε μεγάλους εκδοτικούς οίκους των Αθηνών, όπως οι εκδόσεις Λιβάνη, Λυμπέρη, Γαβριηλίδη, Futura, Καθημερινή Junior και Κυνηγός και Φύση. Παράλληλα, κατείχε επί επταετία μόνιμη θέση επιμέλειας-διόρθωσης στο επιστημονικό εκλαικευμένο περιοδικό «Focus» των εκδόσεων Λυμπέρη, την οποία εγκατέλειψε οικειοθελώς όταν αποφάσισε να εκπατριστεί.
Τα τελευταία χρόνια, από το καλοκαίρι του 2006, διαμένει πλέον μόνιμα στη Γερμανία, είναι παντρεμένη με Γερμανό και μαζί έχουν αποκτήσει ένα γιο.
Από το 2012 δραστηριοποιείται και πάλι στον εκδοτικό χώρο αρθρογραφώντας σχεδόν μόνιμα στη μηνιαία ομογενειακή εφημερίδα «Ελληνική Γνώμη», όπου προβάλλει πολιτιστικά, κοινωνικά και εκκλησιαστικά θέματα από τη ζωή και την κίνηση των Ελλήνων της Φρανκφούρτης.
Είναι εμπνεύστρια και μέλος της συντακτικής ομάδας της ενοριακής εφημερίδας «Προφήτης Ηλίας» του Ιερού Ναού Προφήτου Ηλιού Φρανκφούρτης, καθώς και συγγραφέας ενός Εκκλησιαστικού Οδηγού για Παιδιά, σειρά παιδικών διηγημάτων που βοηθά τα παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας να καταλάβουν και να εμπεδώσουν τις θεμελιώδεις ηθικές αρχές και δόγματα της Εκκλησίας μας.
Λόγω της αγάπης της τόσο για την ελληνική γλώσσα όσο και για την Ορθοδοξία, παραδίδει μαθήματα ελληνικών σε παιδιά και ενηλίκους, όπως και μαθήματα κατηχητικού παιδιών κάθε Κυριακή στην Ενορία Προφήτου Ηλιού Φρανκφούρτης.
Μιλά αγγλικά και γερμανικά.
