Αγαπητοί φίλοι !
1/ Σάββατο, 14 Αυγούστου 2021, ώρα 06:00 πρωινή – Φόρτωση σε ειδικό όχημα και μεταφορά στη νήσο Σφακτηρία στον κόλπο του Ναυαρίνου όλων των δομικών υλικών που μεταφέραμε ειδικά από τη Ρωσία, όγκου 30 κυβικών μέτρων, για την επισκευή και αναστήλωση της ρωσικής εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, στη μνήμη των Ρώσων ναυτικών, που έλαβαν μέρος στη θρυλική Ναυμαχία του Ναυαρίνου τον Οκτώβριο του 1827.
Μετά από μία σχεδόν εβδομαδιαία καθυστέρηση, αντιμετωπίζοντας οργανωτικά και γραφειοκρατικά ζητήματα, κατορθώσαμε, σε στενή συνεργασία με το Δήμο Πύλου/Νέστορος, να μεταφέρουμε όλα τα υλικά στη νήσο Σφακτηρία και να ξεκινήσουμε τις αναστηλωτικές εργασίες.
Δεν υφίσταται δρόμος επιστροφής, τον Οκτώβριο οι εργασίες θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί !!!
Ευχηθείτε επιτυχία, αγαπητοί φίλοι, σε όλη την ομάδα μας, και συγκεκριμένα στους Γιούλια Αλφιόροβα, Βλαντίμιρ Νόσοβ, Φιλίππ Προχορτσούκ, Ντμίτριι Μιακούτιν, Νικολάι Φρίζιν, Μαξίμ Κουρμπάτοβ, Εβγκένιι Μακούλοβ.
Επισυνάπτεται βίντεο από την έναρξη των αναστηλωτικών εργασιών. ΖΗΤΩ-ΖΗΤΩ. ΜΠΡΟΣ ΟΛΟΤΑΧΩΣ !!!
Καθώς και βίντεο από τις εργασίες φόρτωσης των υλικών:
2/ Παρασκευή, 6 Αυγούστου 2021, Τελωνείο Καλαμάτας, εκτελωνισμός φορτίου με δομικά υλικά από τη Ρωσία, προορισμένα για την ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ της ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ του Αγίου Νικολάου στη νήσο Σφακτηρία, στον γραφικό κόλπο του Ναυαρίνου (Μεσσηνία, Πελοπόννησος), αφιερωμένη στη μνήμη των Ρώσων στρατιωτών-ναυτικών, που θυσίασαν τη ζωή τους τον Οκτώβριο του 1827 στη θρυλική Ναυμαχία του Ναυαρίνου, χύνοντας το αίμα τους για την ελευθερία του ομόδοξου ελληνικού λαού, την απελευθέρωσή του από τον οθωμανικό ζυγό.
Πρόκειται για εγχείρημα του κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π. και φίλων Ρώσων-Φιλελλήνων. Επικεφαλής του όλου εγχειρήματος ο Egor Borisovich Prokhorchuk, αρχιτέκτονας, Κοσμήτορας της Σχολής Βιοϊατρικής Ιατρικής του ρωσικού Εθνικού Ερευνητικού Ιατρικού Πανεπιστημίου “N.I. Pirogov”, Διδάκτορας Βιολογικών Επιστημών, Καθηγητή του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας Lomonosov, επικεφαλής του εργαστηρίου γονιδιωματικής και επιγενομικής των σπονδυλωτών του Ομοσπονδιακού Κέντρου Ερευνών “Θεμελιώδη θεμέλια της βιοτεχνολογίας” της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.
Η ρωσική εκκλησία, κατασκευασμένη από ξύλο, σύμφωνα με τους κανόνες της ρωσικής αρχιτεκτονικής νοοτροπίας, τοποθετήθηκε στη Σφακτηρία το 1997 από την ομογένειά μας της πόλης Πετροζαβόντσκ της Ρωσίας, επί προεδρίας της εκεί ελληνικής κοινότητας του αείμνηστου Μιχαήλ Τσάχοβ. Εξαιτίας της υγρασίας, η εκκλησία κινδυνεύει να καταρρεύσει και αυτός είναι ο λόγος, που προ 2ετίας αποφασίσαμε να την σώσουμε, να την ανακαινίσουμε, να την αναστηλώσουμε !!!
Οι προσπάθειες για τη ευόδωση και πραγμάτωση του όλου εγχειρήματος διαρκούν πάνω από δύο χρόνια και Θεού θέλοντος τον προσεχή Οκτώβριο, με την ευκαιρία των αφιερωμένων στη θρυλική Ναυμαχία επίσημων εορταστικών εκδηλώσεων, και έχουμε τη δυνατότητα να προβούμε και στα θυρανοίξια της αναστηλωμένης ρωσικής εκκλησίας.
Δραττόμεθα της ευκαιρίας για να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας στον εμπνευστή και επικεφαλής του όλου εγχειρήματος Egor Borisovich Prokhorchuk για το ζήλο και την όλη προσωπική δουλειά, που κατέθεσε, καθώς και στον κύριο χρηματοδότη-μαικήνα του όλου εγχειρήματος, τον Kirill Gromov, καθώς και στο δήμαρχο Πύλου/Νέστορος Παναγιώτη Καρβέλα και την ομάδα του. Ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη στην Ελένη Καζάνα, αρμόδια επικοινωνίας του Δήμου Πύλου/Νέστορος, καθώς και στη Μεσσηνιακή Αμφικτυονία, στη Ναντέζντα Σοκολόβα για την πολύτιμη συμβουλευτική της υποστήριξη σε θέματα εκτελωνισμού, καθώς και στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Μόσχα, στο γενικό πρόξενο, πρέσβυ Νικόλα Κρίκο και την πρόξενο, σύμβουλο πρεσβείας Α΄ Ευαγγελία Καλαϊτζή για την άμεση ανταπόκρισή τους και υποστήριξη και εποικοδομητική σύμπραξη, και σε όλους, όσοι είναι μέτοχοι αυτού του υπερεθνικού και διεθνικού εγχειρήματος.
Το όλο εγχείρημα από ρωσικής πλευράς έχει ενταχθεί, από ρωσικής πλευράς, στις επίσημες εκδηλώσεις του Αφιερωματικού Έτους Ιστορίας Ελλάδας-Ρωσίας 2021.
Παρατίθεται βίντεο από τη διαδικασία εκτελωνισμού.
https://www.facebook.com/100002328849295/videos/576905550359747/
Ευχηθείτε μας επιτυχία, αγαπητοί φίλοι !!!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΕΝΙΑΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ !!!
ΜΑΖΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΙ, ΣΘΕΝΑΡΟΤΕΡΟΙ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΟΙ και ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ !!!
- Κατωτέρω παρατίθεται ιστορική επισκόπηση για τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, καθώς και
- Άρθρο για τον αείμνηστο Μιχαήλ Τσάχοβ.
Με εκτίμηση
Δρ. Δώρα Γιαννίτση,
δ/ντρια Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού
Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ του ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ (Οκτώβριος 1827)
Στις 24 Ιουνίου/6 Ιουλίου του 1827, σ’ ένα διπλωματικό παιχνίδι για τον έλεγχο του περάσματος για την Ανατολή, οι τρεις μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία, υπογράφουν στο Λονδίνο την τριμερή Ιουλιανή σύμβαση του Λονδίνου (“Τριπλή Συμμαχία”). Η σύμβαση αυτή επαναλαμβάνει βασικά τους όρους του Πρωτοκόλλου της Πετρούπολης μεταξύ Ρωσίας και Αγγλίας (23 Μαρτίου/4 Απριλίου 1826), σύμφωνα με το οποίο οι δύο Δυνάμεις συμφωνούσαν να επέμβουν μεσολαβητικά για τη δημιουργία ενιαίου Ελληνικού Κράτους, υποτελούς στο Σουλτάνο. Το πρωτόκολλο αυτό ουσιαστικά σήμαινε απομάκρυνση από τις αρχές της Ιερής Συμμαχίας και αποτελεί το πρώτο διπλωματικό κείμενο (διμερή συμφωνία) που μνημονεύει το όνομα «Ελλάδα» και αναγνωρίζει πολιτική ύπαρξη στους Έλληνες. Η Γαλλία προς στιγμή διστάζει να προσχωρήσει στο Πρωτόκολλο της Πετρούπολης γιατί διατηρεί σχέσεις συνεργασίας με τον Μωχάμετ Άλυ της Αιγύπτου, αλλά, ύστερα από την επίμονη άρνηση της Πύλης να δεχτεί ειρηνική λύση του Ελληνικού Ζητήματος, προσχωρεί και αυτή στην τριμερή Ιουλιανή σύμβαση του Λονδίνου. Η σύμβαση αυτή επαναλαμβάνει βασικά τους όρους του Πρωτοκόλλου της Πετρούπολης, περιέχει όμως και ρήτρα καταναγκασμού ή τουλάχιστον εκφοβισμού. Μοίρες ναυτικές των τριών Δυνάμεων θα αναλάμβαναν να επιβάλουν τη διακοπή των εχθροπραξιών. Παράλληλα θα προχωρούσαν στη σύναψη εμπορικών σχέσεων με τους Έλληνες και στο διορισμό προξένων. Η άρνηση της Πύλης να υποταχθεί στη θέληση της Τριπλής Συμμαχίας είχε σαν αποτέλεσμα τη ναυμαχία του Ναυαρίνου.
Η ναυμαχία έλαβε χώρα στις 8/20 Οκτωβρίου 1827 στον κόλπο του Ναυαρίνου (Νότιο-Δυτική ακτή της Πελοποννήσου) και σε αυτή συγκρούστηκαν ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος και ο συμμαχικός –άγγλο-γάλλο-ρωσικός– στόλος. Προηγουμένως οι συμμαχικές μοίρες είχαν σταλεί στην περιοχή για να επιβάλουν εκεχειρία, πράγμα που η τουρκική πλευρά δεν αποδέχονταν. Οι αρχηγοί των συμμαχικών μοιρών, ναύαρχος Εδουάρδος Κόδριγκτον, αρχηγός της αγγλικής μοίρας που είχε και το γενικό πρόσταγμα, αντιναύαρχος Ερρίκος Δεριγνύ, αρχηγός της γαλλικής μοίρας και αντιναύαρχος Λογγίνος Χέϋδεν, αρχηγός της ρωσικής μοίρας, αποφάσισαν όπως εισχωρήσει ο στόλος στον κόλπο του Ναυαρίνου, όπου βρισκόταν ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος υπό την αρχηγία του Ιμπραήμ πασά. Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος αποτελούνταν από 89 σκάφη με 2.240 πυροβόλα, ο δε συμμαχικός δεν διέθετε πάνω από 27 πλοία – 12 αγγλικά, 8 ρωσικά και 7 γαλλικά – με 1.324 πυροβόλα.
Ένα «τυχαίο γεγονός», όπως το χαρακτηρίζουν αρκετοί ιστορικοί της ναυμαχίας του Ναυαρίνου, διαδραμάτισε το ρόλο του «μοιραίου γεγονότος». Σε κάποια στιγμή ένα εχθρικό πυρπολικό φθάνει πολύ κοντά στο πολεμικό πλοίο «Ντάρτμουθ» και ο κυβερνήτης του Φελλόους στέλνει μια λέμβο με λίγους άνδρες και επικεφαλής τον Υποπλοίαρχο Φιτσρόϋ για να αναγκάσει το εχθρικό πυρπολικό να απομακρυνθεί. Εκείνοι, όμως, αφού προσπάθησαν να πείσουν τους Άγγλους να μην πλησιάσουν, πυροβολούν, σκοτώνουν τον υποπλοίαρχο και μερικούς ακόμη άνδρες και ανάβουν το πυρπολικό. Το «Ντάρτμουθ» ανταποδίδει το πυρ. Η γαλλική ναυαρχίδα «Σειρήν» χτυπιέται από την αιγυπτιακή φρεγάτα «Εσμίνα». Αμέσως ο Γάλλος αντιναύαρχος Δεριγνύ διατάζει σφοδρό κανονιοβολισμό κατά της εχθρικής φρεγάτας και σε ελάχιστα λεπτά το πυρ γενικεύεται. Ο Άγγλος ναύαρχος Κόδριγκτον στέλνει τον Έλληνα πλοηγό Πέτρο Μικέλη με λίγους άνδρες στον Αιγύπτιο διοικητή Μουχαρέμπεη και του διαμηνύει ότι σκοπός των συμμάχων δεν είναι να κτυπήσουν τους Τουρκοαιγυπτίους, αλλά να τους αναγκάσουν να φύγουν από το Ναυαρίνο και να επιστρέψουν στις βάσεις τους, στα Δαρδανέλια και στην Αλεξάνδρεια. Οι Αιγύπτιοι σκοτώνουν τον Έλληνα απεσταλμένο του Κόδριγκτον και σε λίγα λεπτά η γαλλική ναυαρχίδα «Ασία» βυθίζει την αιγυπτιακή ναυαρχίδα. Από αυτή τη στιγμή η μάχη γενικεύεται και ξεφεύγει από κάθε σχεδιασμό και έλεγχο. Λίγο αργότερα πλησιάζει ο ρωσικό στόλος με επικεφαλής τη ναυαρχίδα «Αζόφ», οπότε το ηθικό των συμμάχων αναπτερώνεται και ο κανονιοβολισμός γίνεται ακόμη πιο έντονος και πεισματώδης.
Γύρω στις 18.00 της 8/20 Οκτωβρίου 1827 τα πάντα είχαν τελειώσει. Η ναυμαχία είχε κρατήσει τέσσερις ώρες και το αποτέλεσμά της έδειξε την υπεροχή των ευρωπαϊκών στόλων. Από τα 89 πλοία του τουρκοαιγυπτιακού στόλου τα 60 είχαν εντελώς καταστραφεί και βυθισθεί, ενώ τα υπόλοιπα είχαν ριχτεί στα αβαθή του κόλπου με σημαντικές ζημιές, ενώ οι ανθρώπινες απώλειες ανήλθαν σε 6.000 νεκρούς περίπου και 4.000 τραυματίες. Οι σύμμαχοι δεν έχασαν κανένα πλοίο, ενώ σε ανθρώπινες απώλειες είχαν 174 νεκρούς και 475 τραυματίες.
Η χαρμόσυνη είδηση της καταναυμαχήσεως του τουρκοαιγυπτιακού στόλου πανηγυρίσθηκε με μεγάλο ενθουσιασμό από τους Έλληνες που έβλεπαν πλέον κοντά την ημέρα της ελευθερίας τους.
ΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΣΑΧΟΒ ΜΙΧΑΗΛ ΑΝΤΙΠΟΒΙΤΣ
Μιχαήλ Αντιπόβιτς Τσάχοφ. Το όνομα αυτό είναι γνωστό όχι μόνο στο Πετροζαβόντσκ και στην Καρελία, στις χώρες του κοντινού και του μακρινού εξωτερικού, όπως συμβαίνει τώρα, αλλά και στην ίδια την Ελλάδα. Στη μνήμη όλων όσοι τουλάχιστον έρχονταν σε επαφή μαζί του σε δημόσια υπηρεσία, ακριβώς όπως ένας γείτονας, παρέμεινε για πάντα για ένα εξαιρετικό πρόσωπο, ενεργητικό, γοητευτικό, ευγενικό, κοινωνικό, μερικό, έτοιμο να έρθει στη διάσωση, μόνο για να κάνει κάτι καλό κάτι καλό για τον συνομιλητή σας. Θα μπορούσε να βρει μια κοινή γλώσσα με οποιοδήποτε άτομο και, καθόλου να αγωνίζεται για αυτό, να αφήνει μια καλή μνήμη του εαυτού του. Συμμετείχε στα γραφεία αξιωματούχων και υπουργών, στις οικογένειες των απλών Ελλήνων, μίλησε με εκπροσώπους της κυβέρνησης και του Δημαρχείου και ταυτόχρονα παρέμεινε ο ίδιος. Περνώντας από τους παλιούς γείτονες, τους είπε: “Πώς ζείτε, όμορφα κορίτσια; Θα θέλατε τα μήλα; »- και ταυτόχρονα τους έφερε ένα κουτί με μήλα. Εκείνοι χαμογελώντας χαρούμενοι με άφθονα στόματα αισθάνθηκαν πραγματικά σαν κορίτσια και ακόμη και ομορφιές. Πώς μπορούν να ξεχάσουν αυτό το εκπληκτικό πρόσωπο; Φτάνοντας σε υπηρεσία σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Καρελίας και συναντώντας έναν Έλληνα εκεί, πάντα μίλησε σε αυτόν στην πατρίδα του, γι ‘αυτό ο παλιός Έλληνας, που δεν είχε ακούσει τη μητρική του γλώσσα εδώ και δεκαετίες, είχε δάκρυα στα μάτια του και η χαρά της συνάντησης με τον συμπατριώτη του ήταν τεράστια. Χαιρετίστηκε με χαρά από τους Έλληνες που ζούσαν στο Πετροζαβόντσκ και το “outback” της Καρελίας, ήταν ενδιαφέρον να μιλήσουμε με τους Έλληνες που έφτασαν στο Πετροζαβόντσκ για τις υποθέσεις της ελληνικής διασποράς που ζούσαν στην Καρελία και τα σχέδια για το μέλλον. Και είχε σχέδια, όπως λένε, “πολύ”.
Ο Mikhail Antipovich Chakhov γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1956 στο μικρό χωριό Τριαλέτη κοντά στην Τιφλίδα. Μεγάλωσε σε μια εργαζόμενη αγροτική οικογένεια. Εκτός από αυτόν, στην οικογένεια μεγάλωσαν τρία αδέλφια και δύο αδελφές. Ο πατέρας Antip Georgievich Chakhov εργάστηκε σε ένα συλλογικό αγρόκτημα και η μητέρα του Susanna Ivanovna έτρεξε ένα νοικοκυριό και έθεσε τα έξι παιδιά του. Ήταν δύσκολο να ζεις, αλλά διασκέδαση. Το 1963, λίγο Misha πήγε στην πρώτη τάξη ενός αγροτικού σχολείου. Η μελέτη δεν ήταν εύκολη γι ‘αυτόν, αλλά προσπάθησε πολύ σκληρά, γιατί κατάλαβε ότι μόνο ένα ικανό πρόσωπο θα μπορούσε να επιτύχει κάτι στη ζωή. Από την παιδική ηλικία, συνηθίζει να εργάζεται, έπεσε στην αγάπη με τη φυσική του φύση: τα βουνά έχαναν στο θολό ορίζοντα, τον απέραντο γαλάζιο ουρανό. Η θάλασσα, ζωντανή, ασυνήθιστη, μεταβαλλόμενη σε κάθε στιγμή, ήταν πολύ κοντά και προσέλκυσε στον εαυτό της, υπνωτισμένη. Με τα κύματα του θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τα πιο οικεία, να του πούμε για τα όνειρα και τις επιθυμίες του. Ως εκ τούτου, στην Κάρελια Μ.Α. ο Τσάχοβ συχνά ονειρευόταν τη θάλασσα που του έλεγε για την μακρινή Ελλάδα. Όταν ο Μιχαήλ ήταν 13 ετών, ήλθε στην οικογένεια μεγάλη θλίψη – πέθανε ο πατέρας του, ο οικογενειάρχης, η ελπίδα και η στήριξη της οικογένειας. Η οικογένεια είχε πολύ σκληρό χρόνο. Τα κονδύλια λείπουν πάρα πολύ. Για να βοηθήσει τη μητέρα του κατά κάποιο τρόπο, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, ο Μιχαήλ εργάστηκε ως βοσκός στο συλλογικό αγρόκτημα, όπως ο θεός Απόλλων, κάνοντας τα κοπάδια του Τσάρ Αμπέμ στη Θεσσαλία. Πολύ νωρίς γνώριζε την τιμή ενός σκληρού κέρδους κομμάτι ψωμιού. Το 1976, ήρθε στην Καρέλια στον αδελφό του. Η Καρελία έκανε μια μόνιμη εντύπωση στον νεαρό. Κάποιες φορές, η φύση της Καρελίας του υπενθύμισε τους ιθαγενείς τόπους του. Ο Μιχαήλ ήταν πολύ λάτρης των ζώων. Αυτός κληρονόμησε αυτή την αγάπη από τον πατέρα του. Στην Καρελία πήγε να σπουδάσει σε γεωργική τεχνική σχολή. Από το Medvezhyegorsk, όπου εργάστηκε λίγο, ο Mikhail σχεδιάστηκε στο στρατό. Στρατιωτική υπηρεσία πραγματοποιήθηκε στην πόλη Ussuriysk, που βρίσκεται τόσο μακριά από τις πατρίδες τους.
Από την παιδική ηλικία, ο μικρός Μισά ονειρευόταν να γίνει αστυνομικός. Οι άνθρωποι με στολή, με ένα καπάκι με ένα κοκκάδι, έκαναν πάντα θαυμασμό και σεβασμό από αυτόν. Το 1976, το όνειρό του έγινε πραγματικότητα – εισήλθε στην Αστυνομική Σχολή του Λένινγκραντ. Ένας επιμελής καπετάν παρατηρήθηκε αμέσως. Και οι δύο συμμαθητές και οι δάσκαλοι τον αντιμετώπισαν καλά. Σπούδασε καλά και έγινε εργοδηγός του μαθήματος. Στο φεστιβάλ σιντριβάνι στο Peterhof το 1979, από την πρώτη ματιά και για πάντα ερωτεύτηκε ένα όμορφο κορίτσι με ένα ασυνήθιστο όνομα Laura, τη μελλοντική του γυναίκα. Ο γάμος γιορτάστηκε το 1980 στην Καρελία, όπου ο Μιχαήλ ήρθε για διανομή από έναν τοπικό αστυνομικό μετά την επιτυχή ολοκλήρωση μιας αστυνομικής σχολής. Το 1981, ένα χαρούμενο γεγονός συνέβη στη ζωή του Μιχαήλ – η αγαπημένη του γυναίκα του έδωσε το πρώτο του παιδί, κόρη Νίνα. Ήταν τυχερός με τις κόρες του! Το 1985 γεννήθηκε η δεύτερη κόρη Λουδμίλα και το 1986 η τρίτη κόρη, την οποία ονόμασε προς τιμήν της μακρινής εθνοτικής πατρίδας της Ελλάδας, του αγαπημένου της. Οι νεότεροι είναι πάντα οι πιο αγαπημένοι. Ο Μιχάλης είδε την γυναίκα και τις κόρες του. Αφήνοντας στην επιχείρηση, ο ίδιος κάλεσε σταθερά το σπίτι και ρώτησε πώς κάνουν η γυναίκα και τα παιδιά του, όλα ήταν εντάξει. Οι κόρες μεγάλωσαν πανέμορφες, έξυπνες, πραγματικές ελληνικές γυναίκες και ευχαρίστησαν τους γονείς τους. Όταν η σύζυγος του Μιχαήλ αρρώστησε, κυριολεκτικά την έφερε στην αγκαλιά του κατά μήκος των διαδρόμων και σκαλοπατιών στην αίθουσα θεραπείας, εκπλήσσοντας πολλούς γύρω του.
Ενώ υπηρετούσε στην αστυνομία, ο Mikhail Antipovich είχε την ευκαιρία να δουλέψει στο νησί Kizhi, ένα από τα πιο όμορφα μέρη στην Καρελία, γνωστό σε όλο τον κόσμο χάρη στο υπαίθριο μουσείο ξύλινης αρχιτεκτονικής. Οι τουρίστες έρχονται εδώ από τα πιο απομακρυσμένα μέρη του κόσμου: από την Ουρουγουάη στην Αυστραλία για να απορροφήσουν την ομορφιά της αυστηρής καρελιανής φύσης, την γαλάζια αψίδα της λίμνης και του ουρανού. Η λίμνη Ονέγκα είναι πλούσια σε νησιά. Δεν απέχει πολύ από το νησί Kizhi το νησί Lelikovo, στο οποίο στις αρχές του περασμένου αιώνα χτίστηκε μια μικρή εκκλησία του χωριού, η οποία τότε ήταν σε κατασπαρμένη κατάσταση. Ο Μιχαήλ Αντιπόβιτς είχε ένα όνειρο να αποκαταστήσει αυτήν την εκκλησία, να αναβιώσει ένα εγκαταλελειμμένο νησί, αλλά αυτό, δυστυχώς, δεν προοριζόταν να γίνει πραγματικότητα.
Ανά τύπο δραστηριότητας, έπρεπε συχνά να βρίσκεται σε διάφορες περιοχές της Καρελίας, και με έκπληξη και χαρά ανακάλυψε ότι δεν ήταν ο μόνος Ελληνας εδώ, στο βόρειο άκρο. Αποδεικνύεται ότι οι συμπατριώτες του ζουν στην Καρελία, με τη θέληση της μοίρας, που ήταν τόσο μακριά από την αγαπημένη πατρίδα τους. Ήταν τότε που ο Μιχαήλ Αντιπόβιτς Τσάχοβ είχε την ιδέα να ενώσει τους Έλληνες σε μια ενιαία οικογένεια, να δημιουργήσει την Εταιρεία Ελληνικού Πολιτισμού και να του δώσει το ηχηρό όνομα “Hellas” προς τιμήν της νεότερης αγαπημένης του κόρης. Αισθάνθηκε στον εαυτό του μια εξαιρετική έκρηξη δύναμης και μια ετοιμότητα να κάνει για τους συναδέλφους του Έλληνες ό, τι ήταν στην εξουσία του. Πρώτα συναντήθηκε με τους Έλληνες που ζούσαν στην Καρελία. Πραγματοποιήθηκε μια γενική συνάντηση των ιδρυτών, προετοιμάστηκε και συμφωνήθηκε ο Χάρτης του νεοσύστατου δημόσιου οργανισμού και στις 4 Φεβρουαρίου 1997 ο επίσημος δημοτικός σύλλογος «Ελληνικός Πολιτιστικός Σύλλογος Ελλάδας» της Καρελικής Δημοκρατίας. Η ζωή άρχισε να βράζει σε μια νέα κοινωνική οργάνωση. Κατάφερα να νοικιάσω ένα δωμάτιο για το γραφείο της Ελλάδας στο κέντρο της πόλης. Το γραφείο ήταν αφιερωμένο από τον πατέρα Βλαντιμίρ, ιερέα της Εκκλησίας της Αικατερίνης του Πετροζαβόντσκ. Συνεδριάσεις και συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν εδώ με την πρόσκληση εκπροσώπων φιλικών διασπορών που ζούσαν στην Καρελία, πραγματοποιήθηκαν αργίες, στις οποίες οι Έλληνες ήρθαν ως οικογένεια. Έλασε όμορφη ελληνική μουσική και χυθεί ηχητική ελληνική ομιλία. Η ατμόσφαιρα δημιουργήθηκε στο σπίτι, στην οικογένεια, η διάθεση ήταν υπέροχη. Καθώς συναντήθηκε τυχαία με τον καθηγητή ελληνικής γλώσσας από την Αθήνα, ο Διονύσιος Καρβέλας, τον κάλεσε στο Πετροζαβόντσκ να διοργανώσει ελληνικές μαθήματα στα σχολεία της πόλης και για μια ενήλικη ομάδα μαθητών που μελετούσαν τα ελληνικά στο γραφείο. Αφού ολοκλήρωσε μια μονοετή πορεία της ελληνικής γλώσσας, δημιουργήθηκε μια ομάδα που πήγε στην Ελλάδα για μια πρακτική άσκηση της γλώσσας και να εξοικειωθεί άμεσα με την Ελλάδα, την ιστορία και τον πολιτισμό της. Η μελέτη της νεοελληνικής γλώσσας με τον Διονύσιο Carvelas κράτησε σχεδόν 10 χρόνια. Σήμερα, οι νέοι δάσκαλοι που φοίτησαν τη νεοελληνική γλώσσα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών διδάσκουν στο Τμήμα Κλασικής Φιλολογίας, Τμήμα Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Petrozavodsk. Η σύγχρονη ελληνική γλώσσα διδάσκεται επίσης στο Κυριακό σχολείο της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτισμού “Hellas”.
Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του Μιχαήλ Αντπόβιτς Τσάχοβ ήταν η κατασκευή ενός παρεκκλησίου με ξύλινα δοκάρια στην Ελλάδα κοντά στην πόλη της Πύλου. Αυτή η εκπληκτική ιστορία ξεκίνησε στην αρχαιότητα. Μετά τη νίκη του 1827 στον κόλπο του Ναυαρίνου των συνδυασμένων δυνάμεων της ναυτικής μοίρας, που περιλάμβαναν ναύτες από την Ελλάδα, τη Ρωσία, την Αγγλία και τη Γαλλία, πάνω στον μισητό τουρκικό στόλο, οι ευγνώμονες Έλληνες έχτισαν ένα πέτρινο παρεκκλήσι στη μνήμη των νεκρών Ρώσων ναυτικών σε ένα μέρος κοντά στη θάλασσα τη μάχη. Με την πάροδο του χρόνου, το παρεκκλήσι έσπασε και η Ελλάδα πρότεινε έναν διαγωνισμό για τον καλύτερο σχεδιασμό ενός σύγχρονου μνημείου στους Ρώσους ναυτικούς που πέθαναν για την ελευθερία της Ελλάδας. Με την εκμάθηση του εξαγγελθέντος διαγωνισμού, ο Mikhail Antipovich στράφηκε στους αρχιτέκτονες της Καρελίας με πρόταση να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό. Το έργο της Καρελίας αναγνωρίστηκε ως το καλύτερο και στην απομακρυσμένη Ελλάδα ανεγέρθηκε ένα παρεκκλήσι από ξύλινα δοκάρια, αρμονικά αναμειγμένο με το ελληνικό τοπίο. Πόσο ευγνώμονες είναι οι συμπατριώτες μας που επισκέφτηκαν την Ελλάδα στους “Καρελούς” Έλληνες που διαιωνίζουν τη μνήμη των πεσόντων ρωσικών ηρώων! Πόσο πνευματική δύναμη, καρδιά, νεύρα και ίδια κεφάλαια διοχέτευσε ο Μιχαήλ Αντίποβιτς για την κατασκευή αυτού του παρεκκλησίου! Επισκέφτηκε την Ελλάδα κατά την εκδήλωση των θυρανοίξεων του παρεκκλησίου, συναντήθηκε εκεί με Ρώσους ναύτες, που κατά παράδοση έφτασαν στην Ελλάδα σε διακοπές κατά μέρος της νίκης των συνδυασμένων δυνάμεων κατά του οθωμανικού στόλου στη Μάχη του Ναυαρίνου. Στην πραγματικότητα, το παρεκκλήσι έγινε μνημείο για τον εαυτό του, δεδομένου ότι σύντομα, μετά την ανέγερσή του, ο ίδιος ο Μιχαήλ Αντίποβιτ απεβίωσε. Πέθανε γεμάτος ενέργεια και σχέδια για το μέλλον.
Ο Μιχαήλ Αντιπόβιτς Τσάχοβ υπήρξε εξέχουσα προσωπικότητα όχι μόνο στην Καρελία, αλλά και στις χώρες του εξωτερικού και του εξωτερικού. Ήταν πολύ γνωστός στους τόπους διαμονής των Ελλήνων – Μιντούν, Εσένττουκι, Μαριούπολη κ.α. Στο επόμενο συνέδριο των Ηνωμένων Ελληνικών Κοινοτήτων της Ρωσίας (OGOR), το οποίο διεξήχθη τον Μάιο του 1997 στο Novorossiysk, εξελέγη στην Επιτροπή Αναθεώρησης αυτής της έγκυρης οργάνωσης. Διαμόρφωσε ισχυρές επαφές με όλους τους προξένους της Ελλάδας στη Ρωσία, με τους ηγέτες αρκετών περιοχών της Ελλάδας. Το 1998, σχεδιάστηκε η δημιουργία διπλών πόλεων Petrozavodsk και άλλων πόλεων της Καρελίας με τις πόλεις της Ελλάδας. Δυστυχώς, ο πρόωρος θάνατος του Μιχαήλ Αντπόβιτς Τσάχοφ όχι μόνο επιβράδυνε αυτή τη διαδικασία αλλά επίσης έπληξε σοβαρά ολόκληρη την οργάνωση των Ελλήνων στην Καρελία. Αυτή είναι μια απώλεια για ολόκληρο το εθνικό κίνημα της Καρελίας. Με το παράδειγμά του, ο Τσάχοφ έδειξε τα υπόλοιπα που μπορεί και πρέπει να κάνει ο ηγέτης μιας δημόσιας ένωσης για να λύσει τα προβλήματα της εθνοτικής του κοινότητας, να αναπτύξει τη μητρική του γλώσσα, την εκπαίδευση, τον εθνικό πολιτισμό και να διατηρήσει την εθνική του ταυτότητα.
9 Μαΐου 1998 Ο Μιχαήλ Αντιπόβιτς Τσάχοβ απεβίωσε στην κορυφή του, γεμάτος σχέδια και μεγαλοπρεπή σχέδια. Πολλοί άνθρωποι ήρθαν στην κηδεία του. Όλοι ήθελαν να αποτίσουν φόρο σε αυτόν τον ασυνήθιστο, λαμπρό άνθρωπο που πέθανε τόσο νωρίς: φίλοι και συγγενείς, εκπρόσωποι της κυβέρνησης της Δημοκρατίας του Καζακστάν, διοίκησης του Πετροζαβόντσκ, Έλληνες που ήρθαν από μακριά, μέλη της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτισμού “Hellas”, εκπρόσωποι της ελληνικής διασποράς, κάτοικοι Πετροζαβόντσκ και Καρελίας γνωριμίες. Θα έθαψαν τον Μιχαήλ Αντιπόβιτς Τσάχοφ στην μακρινή Ελλάδα, τόσο αγαπητό από αυτόν.
Μετά το θάνατο του αγαπημένου της συζύγου, η Λόρα δεν μπορούσε να εγκαταλείψει το σπίτι για μεγάλο χρονικό διάστημα: κάθε γωνιά της πόλης της υπενθύμισε απότομα τις ημέρες της προηγούμενης ευτυχίας. Δεν υπήρχε πουθενά να πάει από αυτή τη θλίψη. Αλλά η ζωή συνεχίζεται. Η φροντίδα των παιδιών, όπως λένε, για το καθημερινό τους ψωμί, έπνιξε αργά τον πόνο μιας τόσο πρόωρης και απροσδόκητης απώλειας. Σε κοντινή απόσταση βρίσκονταν οι πιστοί φίλοι του Μιχαήλ, οι οποίοι δεν την αφήνουν μόνοι με μια βαριά θλίψη. Και πριν από δύο χρόνια, η νεώτερη κόρη της Ελλάδας έδωσε τη μητέρα του μικρού Μιχαήλ Αντιπόβιτς Τσάχοφ, πολύ παρόμοια με τον παππού του. Τώρα υπάρχει κάποιος που θα συνεχίσει το λαμπρό έργο που ξεκίνησε ο διάσημος παππούς!
Ο Mikhail Antipovich Chakhov ήταν ένα απίστευτα κοινωνικό, κοινωνικό πρόσωπο. Με την ενέργεια του, τη σκληρή δουλειά, τη χαρούμενη αισιοδοξία, το είδος, το λαμπερό, μαλακό χαμόγελο, προσέλκυσε διαφορετικούς ανθρώπους στον εαυτό του, τους μολύνθηκε με τις ιδέες του. Συνδύασε ολόκληρη τη ζωή του με τις δραστηριότητες του πνευματικού του παιδιού – την Εταιρεία Ελληνικού Πολιτισμού “Hellas”. Οι οπαδοί της δικής του υπόθεσης κρατούν στην καρδιά τους την ευγνώμονη μνήμη του πρώτου προέδρου της «Ελληνικής Εταιρείας Πολιτισμού» KROO Hellas “Μιχαήλ Αντιπόβιτς Τσάχοφ. Μείνετε στην ειρήνη μαζί σας στην αγαπημένη σας Ελλάδα, και η θάλασσα θα σας πει αθόρυβα για το μακρινό, αλλά για να γίνεις εγγενής Καρέλια, πλησιάζοντας την Ελλάδα, χάρη στην ευφυή σας δραστηριότητα.
Τατιάνα Κορνιένκο, Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ελληνικού Πολιτισμού “Hellas”
1 Οκτωβρίου 2008