Γεράσιμος Φραγκουλάκης

Αρχιμανδρίτης.

Ήταν αμαρτωλός ο Ζακχαίος που περιγράφει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Όμως η αμαρτωλότητά του αυτή δεν απέβη καταδικαστική. Ο Ζακχαίος σώθηκε. Το βεβαιώνει ο ίδιος ο Κύριος. “σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετω”.[1] Γιατί συνέβη άραγε αυτό; Τι ήταν εκείνο που προκάλεσε την σωτηρία του Ζακχαίου. Η μεταστροφή του. Από άνθρωπος του πάθους έγινε άνθρωπος του πόθου. Αρχιτελώνης ήταν και μάλιστα πολύ πλούσιος. Είχε κυριευθεί από το πάθος του πλούτου, ένα πάθος που το θέριευε το επάγγελμά του. Οι τελώνες εθεωρούντο αμαρτωλοί, γιατί ήταν εκείνοι που εισέπρατταν τους φόρους ανεξέλεγκτα, σε σημείο μάλιστα τέτοιο που το όνομα “τελώνης” είχε ταυτισθεί με το όνομα “κλέφτης”. Φαντασθείτε λοιπόν, αν ο τελώνης εθεωρείτο κλέφτης, ο αρχιτελώνης είχε καταντήσει συνώνυμος του αρχικλέφτη.

Ήρθε όμως η στιγμή και αυτό το πάθος νικιέται. Πώς έγινε αυτό; Το πάθος του χρυσού νικιέται από τον πόθο του Χριστού. Αυτή η αλλαγή εξελίσσεται σε διάφορα στάδια.

  • Πρώτο στάδιο: Γεννιέται στην καρδιά του Ζακχαίου η λαχτάρα για να δει το Χριστό. “Εζήτει ιδείν τον Ιησούν τις εστί”.[2] Και δεν ήταν βέβαια η ανθρώπινη περιέργεια να δει ποιος είναι ο Χριστός, ποια ήταν τα χαρακτηριστικά του. Αν αυτός ήταν ο σκοπός του, ο Χριστός, ο παντογνώστης Κύριος δεν θα του έδινε τόση σημασία, σε σημείο μάλιστα να πάει στο σπίτι του. Λαχταρά λοιπόν να δει τον Ιησού ο Ζακχαίος.
  • Δεύτερο στάδιο: Η λαχτάρα γίνεται προσπάθεια, μετατρέπεται σε αγώνα. Ο κόσμος είναι πολύς. Το σημείο που βρίσκεται δεν του επιτρέπει να δει τον Χριστό. Και οι άνθρωποι που έτσι κι αλλιώς τον γνωρίζουν και σίγουρα τον αντιπαθούν λόγω του επαγγέλματός του, δεν θα έχουν καμιά διάθεση να τον διευκολύνουν σε αυτό. Γι’ αυτό και καταφεύγει στη λύση και σκαρφαλώνει πάνω σε μια συκομουριά.  “Ανέβη επί συκομορέαν”.[3]
  • Τρίτο στάδιο: Έρχεται η μεγάλη στιγμή. Γίνεται η κορυφαία συνάντηση με τον Χριστό. Η γνωριμία. Ο Χριστός τον γνωρίζει. Γνωρίζει την λαχτάρα του και τον καλεί. Έλα του λέει Ζακχαίε, σήμερα θα ρθω στο σπίτι σου. “Ζακχαίε, σπεύσας κατάβηθι”.[4]
  • Τέταρτο στάδιο: Το θαύμα συντελέσθηκε. Ο αδηφάγος πλούσιος Ζακχαίος παίρνει την μεγάλη απόφαση. Μοιράζει τα περισσότερα πλούτη του. Με την ανθρώπινη λογική γίνεται φτωχός. Όχι βέβαια! Μόλις με την απόφασή του αυτή γίνεται πραγματικά πλούσιος. Όποιος γνωρίζει και κατέχει τον Χριστό είναι ο αληθινός πλούσιος.
  • Πέμπτο στάδιο: Μετά από αυτήν την συνάντηση ακολουθεί η συμφιλίωση με τον Θεό και να ποιο είναι το αποτέλεσμα. Τι του λέει ο Χριστός: “Σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετω”.[5] Ο Ζακχαίος από ένας μισητός πλούσιος γίνεται ευτυχισμένος και αυτός και το σπίτι του. Και η ευτυχία αυτή έχει συγκεκριμένο όνομα. Λέγεται σωτηρία.[6]

Το σπίτι, η οικογένεια του Ζακχαίου σώθηκε. Το έσωσε η μετάνοια τού αρχηγού του, που το παράδειγμά του σίγουρα θα ακολούθησε όλη η οικογένειά του.

Πόσα αλήθεια αδελφοί μου, σήμερα δεν είναι τα σπίτια εκείνα που κινδυνεύουν. Σε πόσα σπίτια δεν γίνονται αμαρτίες φοβερές και μεγάλες, που όσο επιμελημένα και αν κρύβονται από τους ανθρώπους, αλίμονο ο Χριστός τις βλέπει, τις γνωρίζει.

Αλίμονο λοιπόν, λέμε ξανά σ’ αυτά τα σπίτια. Τι! μας τρομάζει αυτή η ιδέα; Μπορεί να συμβαίνει αυτό με τον καθένα από εμάς; Και βέβαια. Όμως, ναι υπάρχει όμως. Όμως επαναλαμβάνουμε εμείς, με την στάση μας, με την συμπεριφορά μας δείχνουμε κάτι άλλο. Ή μάλλον δεν το δείχνουμε όπως ο Φαρισαίος του Ευαγγελίου. Φαίνεται από μόνο του γιατί ακριβώς μας χαρακτηρίζει. Ποιο είναι αυτό; Η λαχτάρα. Ναι, η λαχτάρα που εκφράζουμε με το βάπτισμά μας. Μα θα σκεφθεί κάποιος. -Αφού σχεδόν όλοι μικροί βαπτιζόμαστε, χωρίς την συναίνεσή μας, τι είδους λαχτάρα εκφράζουμε! Και όμως. Διατηρώντας το βάπτισμά μας μεγαλώνοντας, αυτήν την λαχτάρα εκφράζουμε. Αυτό συμβαίνει με την παρουσία μας στην εκκλησία, είτε είναι μια φορά το χρόνο ή δυο ή δέκα ή εκατό ή πάντα. Αυτό δείχνει, αυτό ομολογούμε. Μα, θα αναρωτηθεί κάποιος, με το να πηγαίνω δυο τρεις φορές το χρόνο στην εκκλησία, αυτό δείχνει λαχτάρα για το Θεό; Βεβαίως. Και αυτό είναι ωραίο. Και μην σκεφτείς ποτέ ότι, “προκειμένου να πηγαίνω στην εκκλησία μόνο δυο τρεις φορές το χρόνο, καλλίτερα να μην πηγαίνω καθόλου, για να μην κοροϊδεύω και τον Θεό”. Αυτό είναι το σφάλμα, η λάθος σκέψη. Αυτό θέλει και ο άλλος. Γνωρίζεται ποιος. Έστω και αυτή η παρουσία μας, όπως είπαμε, δείχνει λαχτάρα για τον Θεό. Δείχνει όμως και κάτι άλλο. Και σε αυτό πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας. Δείχνει ότι η λαχτάρα μας αυτή είναι λίγη. Είναι υποτονική. Αυτήν πρέπει να αυξήσουμε. Προς τα εκεί πρέπει να στρέψουμε την φροντίδα μας. Μπορούμε! Έχουμε όλες τις προϋποθέσεις να το κάνουμε. Η θέληση μας λείπει.

-Μα, θα αντιτάξει κάποιος, κάθε μέρα αμαρτίες κάνω. Δεν περνά στιγμή χωρίς να αντισταθώ στο θέλημα του Χριστού, στην βουλή του Θεού.

-Ε, και; Δηλαδή τι θέλεις να πεις με αυτό, ότι αν λερωθούν, ας πούμε, τα χέρια σου, τα κόβεις και τα πετάς; Ή κάθε φορά που λερώνονται τα ρούχα σου, τα βάζεις με τα σκουπίδια!

Όχι βέβαια! Τα καθαρίζεις, τα πλένεις. Κάνε το ίδιο και με την ψυχή σου. Υπάρχει λουτρό, υπάρχει πλυντήριο και μάλιστα εγγυάται το άριστο, το τέλειο αποτέλεσμα. Και το σημαντικό. Δεν χρειάζεται να ξοδέψεις μία. Ποιο είναι αυτό το λουτρό, αυτό το πλυντήριο; Η εξομολόγηση και η Θεία Κοινωνία.

Όταν λαβωθεί το σώμα σου, όταν υποφέρει η σάρκα σου πας στο γιατρό. Υπάρχει γιατρός και για την ψυχή σου. Λέγεται Χριστός. Και δεν χρειάζεται ραντεβού για να τον επισκεφθείς ή μάλλον για να σε επισκεφθεί. Μια απλή κλήση χρειάζεται, μια κλήση που ούτε αυτή στοιχίζει, είναι δωρεάν. Ποιος είναι ο αριθμός της; Το ένα, τα δύο, τα πέντε δευτερόλεπτα ή λεπτά, ο χρόνος που τέλος πάντων θα διαθέσεις για να κάνεις αυτή την κλήση που ονομάζεται προσευχή.

Αγαπητοί μου αδελφοί, ο Ζακχαίος δεν μπορούσε να δει το Χριστό εξ αιτίας του πολύ κόσμου που υπήρχε. Και σήμερα συμβαίνει το ίδιο. Ο κόσμος πολλές φορές, η κοινή γνώμη, η μόδα, η ιδεολογία, τα πολιτικά και κοινωνικά συστήματα μας εμποδίζουν να δούμε το Χριστό.

Όμως ο Χριστός δεν περίμενε να τον πλησιάσουν οι αμαρτωλοί. Εκείνος ήρθε από τον ουρανό “ζητήσαι και σώσαι το απολλωλός”. Ο κόσμος είναι μια μεγάλη έρημος. Υπάρχει όμως παντού, πάντα μια όαση, που ονομάζεται εκκλησία. Εκεί μέσα ο άνθρωπος αναγεννιέται, καθαρίζεται, αγιάζεται, σώζεται. Δικαίωμα χρήσης των ευεργετημάτων αυτής της όασης έχουμε όλοι. Ας εκμεταλλευθούμε λοιπόν την ύπαρξη της όασης-εκκλησίας προς ωφέλεια σωμάτων και σωτηρία των ψυχών μας. Αμήν!FRAGKOULA

 

[1] Λκ. 19, 9

[2] Ό. π. στ. 3

[3] Ό. π. στ. 4

[4] Ό. π. στ. 5

[5] Ό. π. στ. 9

[6] Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη, Ο Χριστός χθες και σήμερα, Αθήνα 1993, σ. 389-390

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ