του Γιάννη Μαρίνου
Γαλουχημένος με τις παραδόσεις της δημοσιογραφίας, που θέτει στις κάθε είδους εξουσίες ενοχλητικά ερωτήματα, διαπιστώνω τάσεις γενικευμένης αποσιώπησης από τους σημερινούς συναδέλφους για να μη φέρουν σε δύσκολη θέση τους ερωτώμενους.
Μερικά επίκαιρα παραδείγματα:
–Καθημερινά σχεδόν εντεταλμένοι δημοσιογράφοι μάς πληροφορούν ότι μετά από εγκληματική δραστηριότητα έγιναν τόσες προσαγωγές και τόσες συλλήψεις. Και για τους μεν προσαγόμενους επακόλουθο είναι να κρατηθούν στα αστυνομικά τμήματα τα στοιχεία τους και να αφεθούν αμέσως ελεύθεροι, καθώς δεν προέκυψαν επαρκή στοιχεία ενοχής σύμφωνα με τη στερεότυπη διατύπωση. Για τις συλλήψεις όμως ακολουθεί μονίμως άκρα του τάφου σιωπή. Τι απέγιναν οι συλληφθέντες; Παραπέμφθηκαν στο Αυτόφωρο για να δικασθούν; Δικάστηκαν, αθωώθηκαν ή καταδικάστηκαν σε φυλάκιση και πόση; Φυλακίστηκαν ή αφέθηκαν αμέσως ελεύθεροι με αναστολή, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντοτε; Τίποτα από όλα αυτά δεν πληροφορούμεθα καθώς οι αρμόδιοι δημοσιογράφοι λησμονούν ή αποφεύγουν να ρωτήσουν για να αφεθεί ισχυρή η εντύπωση που προκαλεί η σύλληψη ώστε να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα. Ομως έτσι ουδέποτε πληροφορούνται οι νομοταγείς πολίτες ότι όλοι σχεδόν οι συλληφθέντες, ακόμα κι αν καταδικάστηκαν, αφήνονται αμέσως ελεύθεροι για να συνεχίσουν ανενόχλητοι την παραβατική τους δραστηριότητα. Εχετε ακούσει ποτέ δημοσιογράφο να ερωτά τι απέγιναν οι παραπεμπόμενοι στο Αυτόφωρο και οι τυχόν καταδικασθέντες σε φυλακίσεις, που ουδέποτε οδηγούνται πίσω από της φυλακής τα σίδερα;
–Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και όχι μόνο, ακολούθησε πολιτική αθρόων αποφυλακίσεων ακόμα και για βαρέα αδικήματα με τη δικαιολογία ότι οι φυλακές είναι υπερκορεσμένες σε έγκλειστους καταδίκους. Ακούσατε ποτέ οποιονδήποτε τηλεοπτικό αστέρα να ερωτά τους αρμόδιους υπουργούς γιατί δεν χτίζονται και νέες φυλακές ή δεν επεκτείνονται οι υπάρχουσες, ώστε να δημιουργηθεί χώρος για τους νέους καταδίκους, αντί να αφήνονται ελεύθεροι λόγω αδιαχωρήτου;
–Και δύο επίκαιρες απορίες: Γιατί δεν ερωτούν αν και πόσοι υπάλληλοι της Πολεοδομίας και ποιοι τοπικοί και περιφερειακοί άρχοντες ελέγχθηκαν και καταδικάστηκαν επειδή επέτρεψαν να ανεγείρονται αυθαίρετα μέσα στις κοίτες των ποταμών και ρεμάτων με αποτέλεσμα τις τραγωδίες της Μάνδρας και της Εύβοιας; Αλλά και η επιδημία του κορωνοϊού μού δημιούργησε ερωτήματα: Γιατί οι αρμόδιοι ανακοινώνουν καθημερινά τα νέα κρούσματα της επιδημίας κατά νομαρχιακή περιοχή; Τι θα πει π.χ. τόσα κρούσματα στην Αττική; Γιατί δεν προσδιορίστηκαν αμέσως τα πολλαπλά κρούσματα στον Πόρο παρά καταγράφηκαν αφηρημένα στην Αττική; Και γιατί δεν ζητείται διευκρίνιση όταν ανακοινώνονται τόσα κρούσματα στις Κυκλάδες και τόσα στα Δωδεκάνησα; Λέγοντας Κυκλάδες ή Δωδεκάνησα ενοχοποιείς όλα τα νησιά ενώ αν αναφερόταν το συγκεκριμένο νησί όπου εντοπίστηκαν τα κρούσματα το πρόβλημα θα ίσχυε μόνο για αυτό. Τώρα στο άκουσμα αυτού του είδους ανακοινώσεων αποτρέπονται οι τουρίστες να αναζητήσουν τη θερινή τους ανάπαυση σε όλα τα νησιά και όχι μόνο στο προσβληθέν από τον κορωνοϊό που δεν γνωστοποιείται.
–Για να μην υπενθυμίσω και τη συστηματική απόκρυψη των ονομάτων κάθε είδους εγκληματία που μας τον συνιστούν με το καθιερωμένο πλέον παρεπίθετο ο τριανταπεντάχρονος ή η εικοσάχρονη, συγκαλύπτοντας έτσι τη συγκεκριμένη ταυτότητά τους, μία μεθόδευση ελληνικής αποκλειστικότητας.
*πρώτη δημοσίευση: www.tovima.gr
