Συνέντευξη του γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στην τηλεόραση του Σκάι.
Καλή χρονιά σε όλους. Γιατί δεν μπήκε και πολύ καλά. Και μιας και λέγατε για τον ηλεκτρισμό, το ξέρετε, το ακούσαμε, το λέτε και εσείς στα δελτία, στις εκπομπές. Υπάρχουν διακοπές ρεύματος εκτεταμένες σε όλες τις περιοχές ακόμα και στην Αττική με λίγα καιρικά φαινόμενα και οφείλεται βέβαια στα ζητήματα της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, στο γεγονός ότι 6 – 7 χρόνια τώρα μειώνεται η παραγωγή λιγνίτη, στα λιγνιτωρυχεία. Κλείνουνε γιατί συμφέρει τους ομίλους το φυσικό αέριο και προωθούν το φυσικό αέριο στην αγορά, με αποτέλεσμα όταν δημιουργείται ένα καιρικό φαινόμενο σαν αυτό, με ένα χιονιά να μένουν σπίτια χωρίς ρεύμα. Ακόμα κι εδώ, στη Νέα Μάκρη, το βράδυ δεν έχουν ρεύμα μέχρι τις 7 το πρωί.
Διαβάζουμε ότι θα υπάρχουν μέτρα για την αποτροπή μπλακ άουτ, λέει. Έκλεισε για περιορισμό κατανάλωσης τις βραδινές ώρες και δεν θα υπάρχει εξαγωγή ρεύματος, που ήταν μια από τις δραστηριότητες της ΔΕΗ.
Ναι, για κερδοφορία. Έγινε εξαγωγή, αλλά την πατήσανε όμως. Γιατί έκλεισε η Γαλλία τα πυρηνικά εργοστάσια, γιατί φοβάται τρομοκρατικές ενέργειες, έπαιρνε από την Ελλάδα, είχε κέρδος η ΔΕΗ, οι όμιλοι για να έχουν κερδοφορία. Ναι, αλλά δημιουργείται πρόβλημα. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ενδιαφέρεσαι να έχεις εφεδρείες και να προετοιμάζεσαι για τα δύσκολα, γιατί πρέπει να σε ενδιαφέρει πρώτα απ’ όλα ο λαός σου, ο ελληνικός λαός, η φτωχολογιά.
Το ’17 κ. Γραμματέα, μπήκε έχουμε 11 μέρες περπατήσει ήδη, κάνατε και μια συνάντηση με τον πρωθυπουργό για το Κυπριακό, βεβαίως, άλλου είδους θέμα. Στα οικονομικά πώς το βλέπετε το ’17;
Παρ’ ότι γενικά στα ζητήματα ξέρετε, ότι είμαστε κόμμα φύσει αισιόδοξο, δηλαδή θέλουμε να δίνουμε και ελπίδα, πραγματική ελπίδα και αισιοδοξία στο λαό μας, γιατί είναι και δύναμη να παλέψει, αισιοδοξία για την πάλη. Παρ’ όλα αυτά οι εξελίξεις σε όλη την ατζέντα προδιαγράφονται δυσμενείς. Και στα ζητήματα της οικονομίας, με αφορμή την αξιολόγηση, που δεν είναι η αξιολόγηση, είναι τα ουσιαστικότερα ζητήματα της κρίσης και γι’ αυτό ματώνει ο λαός μας, για τα ματωμένα πλεονάσματα και τελικά δεν απολαμβάνει τίποτα ούτε το ελάχιστο.
Φοβάστε ότι η κυβέρνηση θα πει «ναι» στη μείωση του αφορολόγητου και θα πει και ναι στην περικοπή συντάξεων που κυκλοφορεί σήμερα ότι είναι δύο βασικά θέματα;
Μα το πιο πιθανό είναι αυτό, γιατί από ότι φαίνεται και λένε και οι ίδιοι οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι, είναι κάθετοι σε αυτό οι εταίροι, το κουαρτέτο, η ΕΕ. Λένε θα πρέπει οπωσδήποτε ή να μειωθεί το αφορολόγητο ή να περικοπούν συντάξεις, ως άμεσο μέτρο, διότι ακολουθούν και άλλα, τους θέτουν κι άλλα μέτρα χειρότερης συμφωνίας.
Πάντως η κυβέρνηση λέει ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει κάτι τέτοιο.
Αυτό μένει να το δούμε. Γιατί πολλές φορές έχουμε ακούσει ότι «η κυβέρνηση έχει κόκκινες γραμμές», «η κυβέρνηση αντιστέκεται», «η κυβέρνηση διαπραγματεύεται σκληρά», ότι «δεν θα υποχωρήσει εδώ κι εκεί», μέχρι και τα μνημόνια έσκιζε, μην πάμε εκεί, το ‘χουμε μάθει, τα ξέχασαν και οι ίδιοι αυτά. Όμως, σε τελευταία ανάλυση αυτό που γίνεται είναι να βάζει την υπογραφή της σε αντιλαϊκά μέτρα, να περνά τους νόμους στη Βουλή, έστω και με διαφωνίες βουλευτών της, αλλά τους βάζει την κομματική πειθαρχία και περνά αντεργατικούς αντιλαϊκούς νόμους συνεχώς αυτά τα δύο χρόνια. Τώρα κλείνει δύο χρόνια πλέον, και έχει περάσει εκατοντάδες τέτοιους νόμους. Έχουμε ξανακούσει ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσει.
Τα οποία υπαγορεύονται ή είναι και δικές μας προτάσεις; Είμαστε σε καθεστώς επιτροπείας; Και αυτό ακούγεται.
Κοιτάξτε να δείτε: Η ελληνική κυβέρνηση, η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, εκφράζει συγκεκριμένα συμφέροντα ενός τμήματος, αν θέλετε, του συνόλου, ανάλογα τι κυβέρνηση είναι αυτή και η σημερινή, της αστικής τάξης της χώρας που έχει τέτοια συμφέροντα. Δηλαδή οι ίδιοι λένε ότι πρώτα τους προτείνει κάποιος ισχυρός μονοπωλιακός όμιλος να πάρει ένα μέτρο ενάντια στους εργαζόμενους στη χώρα και μετά από μια εβδομάδα έρχεται η τρόικα, το κουαρτέτο τώρα και η ίδια πρόταση έρχεται υποτίθεται απέξω. Και τα βάζουμε μόνο με τους έξω. Αυτά είναι νύχι – κρέας και η ελληνική αστική τάξη, οι μεγάλοι όμιλοι αυτοί που έχουν τα συμφέροντα τελοσπάντων, όπως θέλει ας το πει, ας το καταλάβει ο καθένας και η ΕΕ που είναι Ένωση τέτοιων κρατών, που εκπροσωπεί τέτοια συμφέροντα. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται.
Ναι, αλλά εδώ μιλάμε για μια αριστερή κυβέρνηση κύριε Γραμματέα. Μια αριστερή κυβέρνηση που έδωσε και ένα επίδομα κ. Γραμματέα
Εντάξει, τώρα αριστεροί στα λόγια. Μπορεί ο καθένας να λέει ότι θέλει. Και ο άλλος έλεγε ότι είναι κομμουνιστής, ξέρω γω ο υπουργός, ο κ. Κατρούγκαλος και άλλοι και επιμένει. Κι εμείς του έχουμε απαντήσει ότι κι εμείς είμαστε αστροναύτες της NASA. Είναι μια πολύ ωραία γελοιογραφία, που μου άρεσε, γι’ αυτό την επαναλαμβάνω και τη λέω όποτε το θυμάμαι αυτό.
Αυτή η αριστερή κυβέρνηση που εσείς λέτε ότι δεν είναι αριστερή έδωσε κι ένα επίδομα, όμως στους συνταξιούχους.
Εντάξει αυτό δεν είναι αριστερό, αυτό μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε. Και μάλιστα, εμείς το ψηφίσαμε αυτό, εμείς οτιδήποτε, το μικρό ανακουφίζει, έστω για μια μέρα, έστω για μια βδομάδα, έστω ένα μικρό επίδομα, το ψηφίζουμε δεν έχουμε αντίρρηση σε αυτό. Και το κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια και με τη σημερινή κυβέρνηση και με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, που πάντα μας κατηγορούσαν και γι’ αυτά τα ζητήματα. Εμείς ότι είναι θετικό για το λαό το ψηφίζουμε. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό εξανεμίζεται την άλλη ώρα, χώρια που ήδη το έχουν πάρει διπλά και τριπλά. Το δίνει και μετά θα του το πάρουν και με άλλα μέτρα, όπως αυτά που τώρα συζητούν για τις συντάξεις. Ελπίζουμε ο λαός μας να παλέψει και οι συνταξιούχοι και οι άλλοι εργαζόμενοι να μη συμβεί αυτό, γιατί έχουν υποστεί τεράστιες περικοπές τα λαϊκά στρώματα και οι συνταξιούχοι ειδικότερα, με τους νόμους που έχουν φέρει και έχουν ψηφίσει. Και βεβαίως πληρώνει διπλά και τριπλά αυτή τη μικρή ανακούφιση, ας την πούμε έτσι.
κ. Γραμματέα με αυτούς τους φόρους βγαίνει το νοικοκυριό, βγαίνει η επιχείρηση, βγαίνουν τα μικρομάγαζα με αυτά που ζητάνε να πληρώνουν;
Όχι βέβαια. Όλα αυτά τα χρόνια αυτό συμβαίνει. Εμείς έχουμε επανειλημμένα κάνει και συγκεκριμένες προτάσεις στη Βουλή και για τα αφορολόγητα των αυτοαπασχολούμενων, των επαγγελματιών, των μικρών επιχειρήσεων. Αντίστοιχα, για τους φτωχούς, τους μικρούς αγρότες στην ύπαιθρο, που επίσης πληρώνουν πάρα πολλά. Και τα αφορολόγητα όρια πρέπει να αυξηθούν, να μη μειωθούν άλλο. Εμείς ας πούμε στην πρόταση νόμου για τους επαγγελματίες είχαμε συγκεκριμένες προτάσεις ανακούφισης, δηλαδή ότι θα πρέπει από ένα σημείο και πάνω χρεών να μπορούν να ανακουφιστούν, να υπάρχουν δόσεις, να υπάρχει το αφορολόγητο σε ένα ανώτερο επίπεδο, να υπάρχει ξέρω γω ας πούμε για κάθε παιδί επίσης πρόβλεψη. Ανάλογα, αν κάποιος πάει να κλείσει την επιχείρησή του, να υπάρχει διαφορά σε αυτόν που έχει μεγάλη κερδοφορία, σε επιχειρήσεις μεσαίες που έχουν κερδοφορία και πάνε καλά, γιατί μπορεί να συμβεί κι αυτό. Και το ‘χουμε δει και μέσα στην κρίση να έχεις κάποιες επιχειρήσεις τελοσπάντων, που πάνε κάπως καλύτερα από τις άλλες ή έχουν κέρδη και αναπτύσσονται. Ενώ η πλειοψηφία βέβαια φυτοζωεί. Όμως το κύριο θέμα και εδώ, θέλω να το πω κι αυτό, είναι ότι δεν μπαίνει το μαχαίρι στο κόκκαλο σε αυτό που εμείς λέμε μεγάλο κεφάλαιο, σε αυτό που λέμε μονοπωλιακούς ομίλους, που σημαίνει αν δεν κάνεις φορολόγηση του 45%, λέμε εμείς, ας πει κάποιος άλλος κάτι άλλο αφού δεν το θεωρεί αυτό ρεαλιστικό, δεν πρόκειται ούτε να ανακάμψει η οποιαδήποτε οικονομία σε όφελος του ελληνικού λαού, των εργαζομένων. Έτσι και κάποιες μικρές επιχειρήσεις, αυτοαπασχολούμενοι θα μπορέσουν να επιβιώσουν.
Γι’ αυτό κατηγορείστε κ. Κουτσούμπα, ότι δε θέλετε να προχωρήσει καμία μεταρρύθμιση και το μόνο πράγμα το οποίο λέει το ΚΚΕ είναι ακριβώς αυτό, φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και να μην προχωρήσει καμία άλλη μεταρρύθμιση, που έχει να κάνει με το ασφαλιστικό, με το συνταξιοδοτικό, με τα εργασιακά.
Να μην προχωρήσει καμία καινούργια μεταρρύθμιση, γιατί ξέρετε όλες οι μεταρρυθμίσεις είναι αντιλαϊκές. Ξέρετε οι μεταρρυθμίσεις ακούγονται πολύ όμορφα στα αυτιά. «Μεταρρύθμιση» σου λέει ο άλλος, «άρα καλό πράγμα». Οι μεταρρυθμίσεις μπορεί να είναι και αντιλαϊκές, αντεργατικές, να μη βοηθούν την ανάπτυξη σε όφελος των εργαζομένων, μπορεί να είναι και φιλολαϊκές, μπορεί να είναι σε όφελος των εργαζομένων, σε μια άλλη κατεύθυνση όμως, με άλλη κυβέρνηση, άλλη εξουσία, άλλη ιδιοκτησία και μια σειρά άλλα ζητήματα, διάφορους παραμέτρους που βάζουμε εμείς. Άρα, λοιπόν, μεταρρύθμιση που συνεχώς θα φέρνει το λαό ως μόνιμο υποζύγιο και θα πληρώνει από την τσέπη του, θα μειώνονται οι μισθοί, μεροκάματα, συντάξεις, το ένα, το άλλο, θα πληρώνει συνεχώς ο ίδιος φόρους, δεν είναι μεταρρύθμιση υπέρ του λαού, είναι μεταρρύθμιση υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Σ’ αυτές τις μεταρρυθμίσεις, σε μια τέτοια κοινωνία, όπως είναι η σημερινή που ζούμε, το ΚΚΕ βεβαίως εναντιώνεται. Είμαστε κάθετα αντίθετοι, και όχι μόνο, πρέπει να παρθούν πίσω και οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν και με τα τρία μνημόνια όλα αυτά τα χρόνια, γιατί μεταρρύθμιση σημαίνει εκατοντάδες αντιλαϊκοί νόμοι.
Εκατοντάδες αντιλαϊκοί νόμοι, αλλά τα χρήματα για να γυρίσουμε σε αυτά τα χρόνια πίσω δεν υπάρχουν. Η χώρα πρέπει να χρηματοδοτείται για να καλύψει τις ανάγκες τις και τους μισθούς και τις συντάξεις και όλα.
Μα, για να βρεις χρήματα και για να μπορέσει να χρηματοδοτηθεί η οικονομία της χώρας θα πρέπει να αλλάξεις εξουσία, θα πρέπει να αλλάξεις ιδιοκτησία. Εμείς λέμε προϋπόθεση είναι μια εξουσία, όπου πραγματικά θα είναι ο λαός, με μια κυβέρνηση, στην οποία το ΚΚΕ είναι έτοιμο να δώσει το παρών σε αυτήν την περίπτωση, αλλά που θα έχει κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, θα έχει την εξουσία. Αυτή η κοινωνία θα έχει στα χέρια της όλα αυτά για να τα αναπτύξει. Γιατί αν δεν έχεις τη βαριά βιομηχανία, αν δεν έχεις την ενέργεια, αν δεν έχεις τον ορυκτό πλούτο, αν δεν έχεις μια σειρά τέτοια ζητήματα στην οικονομία, δεν μπορείς ούτε να σχεδιάσεις την οικονομία σου και θα είσαι έρμαιο των διαφόρων ομίλων, της αναρχίας της αγοράς και όλων αυτών των ζητημάτων, που σας έλεγα και πριν με το ρεύμα, που την πληρώνει πάλι το λαϊκό νοικοκυριό και δεν έχει να ανάψει φως και δεν έχει να ζεσταθεί αυτές τις μέρες.
Περιγράφετε ένα μοντέλο όμως που δεν έχει στην παρούσα φάση κάπου εφαρμογή.
Δεν είναι απαραίτητο να ακολουθούμε μοντέλα. Μπορούμε να φτιάξουμε το μοντέλο της νέας κοινωνίας, διότι θεωρητικά, επιστημονικά αυτά υπάρχουν. Δηλαδή, όποιον και να ρωτήσεις σήμερα η κοινωνία αυτή υπάρχει, τη ζήσαμε, με όλα τα λάθη και τις αδυναμίες της, για παράδειγμα στη Σοβιετική Ένωση σε άλλες περιόδους. Δε λέω για τα λάθη και τα αρνητικά, αυτά θα μπορούσαν βεβαίως να μη συμβούν, το έχουμε εκτιμήσει αυτό. Αλλά το ότι πρέπει να έχεις υγεία, δωρεάν φάρμακο για όλο το λαό και να είναι κρατικό, ότι πρέπει να έχεις παιδεία, μόρφωση για τα παιδιά όλων των εργαζομένων ισότιμα, θα πρέπει να έχεις Πολιτισμό, θα πρέπει να έχεις θέρμανση το χειμώνα, διακοπές το καλοκαίρι, αυτά μπορεί να γίνουν. Και μη μου πείτε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν δυνατότητες, υπάρχουν τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες.
Κάτι τέτοιο δεν έλεγαν και στη Βενεζουέλα;
Όχι, δεν έλεγαν τέτοιο πράγμα. Στη Βενεζουέλα τηρουμένων των αναλογιών έλεγαν κάτι παρόμοιο, ως ένα βαθμό, μ’ αυτό που λέει ο κ. Τσίπρας σήμερα. Αυτό δεν έχει καμία σχέση όμως με αυτό που λέμε εμείς. Στους φίλους μας στη Βενεζουέλα –και το Κομμουνιστικό Κόμμα εκεί έχει πει τη θέση του– τους είπαμε ότι «έπρεπε να λύσετε αυτά τα ζητήματα αμέσως, μέσα σε 2-3 χρόνια», δηλαδή να κοινωνικοποιήσετε την ιδιοκτησία. Γιατί εκεί υπάρχουν μεγάλοι όμιλοι. Νομίζετε ότι μπορεί να σχεδιάσει ο Μαδούρο, η κυβέρνηση της Βενεζουέλας; Αφού η οικονομία είναι στο ιδιωτικό κεφάλαιο, σε ξένους επιχειρηματίες, το ίδιο και η αγροτική παραγωγή. Γι’ αυτό σας λέω ότι είναι διαφορετικά πράγματα. Άλλο η κοινωνικοποίηση της παραγωγής, των υπηρεσιών, της οικονομίας, η νέα κοινωνική οργάνωση. Και εδώ στην Ελλάδα σήμερα είναι απαραίτητη μια νέα οικονομία, νέα κοινωνική οργάνωση της παραγωγής κλπ. Αυτά μπορείς να τα κάνεις και να σχεδιάσεις επιστημονικά, πανεθνικά, κεντρικά αυτό το ζήτημα, αλλιώς θα κάνεις μια τρύπα στο νερό. Είναι αντίστοιχο με αυτό που έλεγαν κάποιοι «να φύγουμε από το ευρώ και να πάμε στη δραχμή και θα λυθεί ως δια μαγείας το οικονομικό πρόβλημα της χώρας». Δε λύνεται όμως με το νόμισμα, αν θα είναι δραχμή, ευρώ, δολάριο ή γιεν. Όσα νομίσματα κι αν αλλάξεις, αν η οικονομία, η δομή είναι σαν αυτή που είναι σήμερα ή περίπου σαν αυτή που είναι σήμερα, με την ιδιοκτησία στους λίγους, με την αναρχία της καπιταλιστικής αγοράς, με ανταγωνισμούς, αντιθέσεις, όπου δε μπορείς να σχεδιάσεις τίποτα στην οικονομία, ας έχεις το ωραιότερο, το ισχυρότερο νόμισμα του κόσμου, το ίδιο αποτέλεσμα θα έχεις. Άρα η αποδέσμευση από την ευρωζώνη που λένε -εμείς λέμε από την ΕΕ ως σύνολο, γιατί είναι αντιδραστική Ένωση- θα πρέπει να συνδυαστεί με άλλη εξουσία, με άλλη οικονομία με άλλη κοινωνική οργάνωση της παραγωγής.
Υπάρχει περίπτωση ποτέ να δούμε ξανά το ΚΚΕ, όπως με τον μακαρίτη το Φλωράκη, αν τα πράγματα φτάσουν στο μη περαιτέρω, να συμμετάσχει πάλι σε μια τέτοια κυβέρνηση; Και εννοώ να υπάρχει σοβαρό πρόβλημα για τη χώρα.
Σε αστική κυβέρνηση, να το πω πιο λαϊκά, σε κυβέρνηση «εντός των τειχών», όπου το σύστημα είναι το ίδιο, ο καπιταλισμός, όπου οι αλυσίδες στις λυκοσυμμαχίες είναι ίδιες, δηλαδή ΕΕ και ΝΑΤΟ, δεν υπάρχει καμία περίπτωση. Εμείς θα δώσουμε το παρών σε μια κυβέρνηση, όταν αποφασίσει η ίδια η εργατική τάξη, ο λαός στην πλειοψηφία του, με μαζικές κινητοποιήσεις, στην πράξη να βρίσκεται στο δρόμο και να στηρίζει μια τέτοια κυβέρνηση με τέτοιο πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης, νέας κοινωνικής οργάνωσης, κοινωνικοποίησης και αποδέσμευσης από οποιαδήποτε λυκοσυμμαχία.
Εκτιμάτε ότι θα είναι εκλογικό το 2017; Θα έχουμε εκλογές;
Δεν αποκλείεται τίποτε. Δε νομίζω βέβαια ότι και η κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει, σκέφτεται και τα δύο ενδεχόμενα. Απ’ τη μια μεριά φαίνεται ότι θέλει να το τραβήξει όσο πάει, μήπως και μπορέσει να ανακάμψει η επιρροή της και γενικότερα να βρεθεί σε καλύτερες συνθήκες απ’ ότι θα είναι το 2017, άρα θέλει να το τραβήξει ως το 2018. Απ’ την άλλη μεριά όμως υπάρχουν προβλήματα και με την αξιολόγηση και με τη νέα συμφωνία και με άλλες αντιθέσεις και ανταγωνισμούς και το πώς θα προχωρήσει η κρίση.
Άρα λέτε ότι απ’ αυτό θα εξαρτηθεί αν θα οδηγηθούμε σε εκλογές, γιατί σας ακούω που λέτε ότι θα πρέπει να υπάρχει λαϊκή πάλη, ωστόσο δε βλέπουμε κάποια κοινωνική ομάδα η οποία να αντιστέκεται σθεναρά…
Κατά μεγάλη πιθανότητα θα εξαρτηθεί απ’ τις εξελίξεις. Μακάρι να ήταν ώριμο ή αποφασισμένο το εργατικό κίνημα στους δρόμους, με μαζικές απεργίες και να έβαζε άλλους στόχους, όχι απλής κυβερνητικής αλλαγής, «φύγε εσύ – έλα εσύ» και να κάνουν τα ίδια, άσχετα τι λένε προεκλογικά, αλλά κίνημα για ριζικές αλλαγές, ριζικές ανατροπές στην κατεύθυνση που λέμε εμείς.
Δίνουν ένα credit οι πολίτες στην αριστερή κυβέρνηση, δε βλέπουμε τέτοιες κοινωνικές ομάδες να είναι σ’ αυτή την κατεύθυνση, όπως λέει το ΚΚΕ.
Σύμφωνοι, υπάρχει όμως δυσαρέσκεια, υπάρχει οργή, υπάρχει και πολιτική διαφοροποίηση. Μπορεί να μην έχει εκφραστεί αυτό τη δεδομένη στιγμή, δηλαδή ότι «ξέρεις θα πάρω την απόφαση ακόμη και με προσωπικό, κόστος, να βγω στους δρόμους, να παλέψω, ακόμη κι αν χρειαστεί να χάσω τη δουλειά μου…», αυτό είναι άλλο ζήτημα. Στο κίνημα υπάρχουν προβλήματα και γι’ αυτό αν θέλετε χρησιμοποιήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και έπαιξε το ρόλο τέτοιας κυβέρνησης, για να μπορέσει να κάμψει λίγο τις λαϊκές αντιδράσεις, να περάσει ένα διάστημα, αυτό των δύο χρόνων ή όσο τα καταφέρει ακόμη, να κάθεται ο λαός στην άκρη περιμένοντας απογοητευμένος. Γιατί ξέρετε είναι μεγάλη η απογοήτευση όταν τρέφεις προσδοκίες – εμείς δεν τρέφαμε προσδοκίες και τα λέγαμε στο λαό, αλλά δε μας πίστεψε. Τώρα σιγά – σιγά πείθεται και λέει ότι «το ΚΚΕ είχε δίκιο όταν μας προειδοποιούσε και μας τα έλεγε αυτά», αλλά η διάψευση ελπίδων όταν ο άλλος είχε βάλει πολύ ψηλά τον πήχη, μέχρι που θα έσκιζε τα μνημόνια και θα γινόταν ο λαός εξουσία, θα γινόταν μια νέα κοινωνία κλπ. Αυτό δημιουργεί το πρώτο διάστημα απογοήτευση, κάθισμα του κινήματος, δημιουργεί απελπισία. Εμείς λέμε στο λαό ότι πρέπει να φύγει απ’ αυτά, πρέπει να το πάρει απόφαση ότι αυτοί οι τυχοδιώκτες, οι οπορτουνιστές – όπως είναι η επιστημονική τους ονομασία – έχουν αυτή τη γραμμή, κινούνται στην ίδια γραμμή πλεύσης και με τους προηγούμενους και με όλους αυτούς που έφεραν τα μνημόνια και ακολούθησαν αντιλαϊκές πολιτικές. Άρα πρέπει να αλλάξει συνολικά ρότα στις επιλογές του, να έρθει και να καταλήξει στο ΚΚΕ. Και υπάρχουν τέτοια δείγματα ανάκαμψης, μόνο που πρέπει να γίνουν πολύ περισσότερα και πιο μαζικά, να φύγουν απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ και να έρθουν στο ΚΚΕ. Και να μην πάνε να δώσουν 1,5% σ’ ένα αριστερό πρώην ΣΥΡΙΖΑ, θα δώσω 2% σε έναν άλλον….
Στο Λαφαζάνη δηλαδή;
Ναι, στο Λαφαζάνη, στην Κωνσταντοπούλου, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή σε οποιοδήποτε εμφανίζεται αντικαπιταλιστής, αριστερός, αντιμνημονιακός γενικά και αφηρημένα. Αυτοί όλοι οι λαϊκοί άνθρωποι νομίζουμε ότι πρέπει να συγκεντρωθούν, να συσπειρωθούν και μάλιστα το κάλεσμα που απευθύνουμε είναι ότι άσχετα από επί μέρους διαφωνίες, απόψεις, γιατί και σε όλα δε μπορεί να συμφωνείς, άλλωστε σε ένα κόμμα είσαι και έχεις και διαφορετικές απόψεις…
Δηλαδή το Λαφαζάνη θα τον παίρνατε πίσω;
Όχι βέβαια. Αλλά τον κόσμο που ακολουθεί το Λαφαζάνη, τον κόσμο που είναι εγκλωβισμένος στο ΣΥΡΙΖΑ ή ταλαντεύεται και δεν ξέρει που να πάει, του λέμε «έλα με το ΚΚΕ, έχει αποδείξει όχι μόνο με τις προβλέψεις του, έχει δείξει μια πορεία σταθερή, αγωνιστική, συνεπή». Αυτό είναι εγγύηση. Για κάθε πολιτικό κόμμα, για πρόσωπα ή για ομάδες που κινούνται μέσα στην κοινωνία, είναι κριτήριο αυτό. Το ΚΚΕ δεν θα σε κοροϊδέψει, θα σου πει την αλήθεια και θα παλέψεις μαζί, συλλογικά με άλλους εργαζόμενους σ’ ένα κοινό στόχο.
Σαφής, είστε πολύ καθαρός στο άνοιγμά σας. Θέλω να κλείσουμε κύριε Γραμματέα με το εξής: Το ΚΚΕ έχει καυτηριάσει πολλές φορές τα όσα συμβαίνουν στο προσφυγικό – μεταναστευτικό και τώρα πάει αρματαγωγό του Πολεμικού Ναυτικού στη Λέσβο. Είδαμε εικόνες χθες από το Ελληνικό πραγματικά απαράδεκτες.
Υπάρχουν μεγάλες ευθύνες στην ελληνική κυβέρνηση. Ξεκίνησε η ιστορία με το ότι υπέγραψε συμφωνίες, υπέγραψε οδηγίες, οι οποίες οδηγούν σε εγκλωβισμό αυτούς τους δυστυχισμένους, τους πρόσφυγες σε νησιά, σε χώρους και βεβαίως αυτό δημιουργεί προβλήματα με τα hot spots, τους χώρους κράτησης κλπ. Δεύτερο ζήτημα, υπήρχαν μικρές δυνατότητες, δε λέω πολύ μεγάλες. Άκουγα και το χθεσινό σας δελτίο για διάφορα κονδύλια που έχουν δοθεί για τους πρόσφυγες. Μάλιστα χθες κάναμε επίκαιρη ερώτηση στη βουλή για την προστασία των προσφύγων από τη βαρυχειμωνιά. Τα κοινοτικά κονδύλια που ήρθαν για να ξεχειμωνιάσουν ανθρώπινα οι πρόσφυγες, τα λυμαίνονται στην ουσία κάποιοι αετονύχηδες, κάποιες ΜΚΟ που έχουν παρουσιαστεί απ’ το πουθενά, που δεν τους ξέρει κανένας και διαχειρίζονται τους χώρους φιλοξενίας – κράτησης των προσφύγων.
Ο κ. Μουζάλας πρέπει να παραιτηθεί;
Το ζήτημα δε λύνεται έτσι, είναι ζήτημα κυβερνητικής πολιτικής. Εμείς δε βάζουμε το θέμα μόνο στον έναν ή τον άλλο υπουργό, όσο κι αν το κάθε άτομο έχει τις δικές του ατομικές ευθύνες σε όλη αυτή την ιστορία. Είναι συλλογική η ευθύνη. Δεν πιστεύουμε δηλαδή ότι ο κ. Μουζάλας ή οποιοσδήποτε άλλος υπουργός στη θέση του, διαχειρίστηκε από μόνος του όλα αυτά τα ζητήματα. Είναι επίσημη κυβερνητική πολιτική. Η ευθύνη βρίσκεται στον πρωθυπουργό, σ’ αυτόν που ο καθένας καταθέτει την παραίτησή του, αν ζητήσει από κάποιον υπουργό να παραιτηθεί και στην κυβέρνηση, στο υπουργικό συμβούλιο ως σύνολο.
ΑΘΗΝΑ 11/1/2017 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
