“Η έγκαιρη και σωστή διάγνωση του προβλήματος του αλκοολισμού βοηθά στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή του”
-“Ο αγώνας κατά των εξαρτήσεων δεν τελειώνει ποτέ, γιατί ένας άνθρωπος, που έχει εθιστεί σε κάτι, δεν μπορεί να αλλάξει την σχέση του με αυτό. Μπορεί να το κόψει, όμως το παρελθόν δεν διαγράφεται”!
Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.
“Ο εθισμός σε διάφορες ουσίες και η εξάρτηση από αυτές είναι ένας ύπουλος εχθρός, που δημιουργεί μεγάλα προβλήματα σε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες”, αναφέρει σε δηλώσεις του στον Τύπο ο ιδρυτής και πρόεδρος του Κέντρου Υποστήριξης Εξαρτημένων Ατόμων «Όασις», κ. Δαμιανός Δουίτσης.
Σύμφωνα με τον κ. Δουίτση, οι εθισμένοι στην Ελλάδα αγγίζουν το 8% του συνολικού πληθυσμού, ποσοστό, που αριθμητικά αντιστοιχεί σε 800.000 άτομα, ενώ αυτοί επηρεαζουν άμεσα και τις οικογένειές τους. Όπως σημειώνει ο ιδρυτής του Κέντρου Υποστήριξης Εξαρτημένων Ατόμων «Όασις», “όλα τα χαρακτηριστικά του εθισμένου είναι τα ίδια, παρά το ότι οι ουσίες ή οι συμπεριφορές διαφέρουν. Το αποτέλεσμα είναι, ότι ο χρήστης “δραπετεύει” σε μια άλλη πραγματικότητα, η οποία είναι διαφορετική. Η ασθένεια εξελίσσεται ραγδαία και ο κίνδυνος είναι ύπουλος, χωρίς ο εξαρτημένος να το αντιλαμβάνεται”.
“Η εξάρτηση δεν έχει να κάνει με την συχνότητα, αλλά με το πόσο το μέσο χρησιμοποιείται για να νιώσει ο εξαρτημένος καλύτερα, για να χαλαρώσει, να ξεκουραστεί ή και να διασκεδάσει”
Ο κ. Δουίτσης αναφέρει, ότι “στην αρχή περνά πολύ καλά. Σταδιακά, όμως, ο εθισμένος θέλει μεγαλύτερες ποσότητες για να νιώσει το ίδιο, που ένιωθε στην αρχή. Και θέλει κι άλλο! Παύει να είναι κοινωνικός και ευχάριστος. Αρχίζει να χάνει τον έλεγχο”.
“Στην πραγματικότητα, ο εθισμένος δεν είναι αυτός, που καταναλώνει μια ουσία σε καθημερινή βάση, είναι αυτός που την ζητάει ακόμη και μία φορά την εβδομάδα ή μία φορά το μήνα. Η εξάρτηση δεν έχει να κάνει με την συχνότητα, αλλά με το πόσο το μέσο χρησιμοποιείται για να νιώσει ο εξαρτημένος καλύτερα, για να χαλαρώσει, να ξεκουραστεί ή και να διασκεδάσει. Αυτοί είναι και οι λεγόμενοι αλκοολικοί του Σαββατοκύριακου ή του μήνα”, τονίζει ο ίδιος.
Όπως αναφέρει ο ιδρυτής και πρόεδρος του Κέντρου Υποστήριξης Εξαρτημένων Ατόμων «Όασις», “ο εξαρτημένος δεν είναι σε θέση να κατανοήσει το πρόβλημά του, γι’ αυτό στην «Όασις» αυτοί που καταφεύγουν αρχικά για βοήθεια, είναι οι συγγενείς, οι φίλοι και γενικότερα το στενό του περιβάλλον. Αυτοί οι άνθρωποι είναι συνεξαρτημένοι”.
“Ο αγώνας κατά των εξαρτήσεων δεν τελειώνει ποτέ, γιατί ένας άνθρωπος, που έχει εθιστεί σε κάτι, δεν μπορεί να αλλάξει την σχέση του με αυτό. Μπορεί να το κόψει, όμως το παρελθόν δεν διαγράφεται”!
Η 20ετή πείρα του κ. Δουίτση στον χώρο της απεξάρτησης και η προσωπική μάχη, που έδωσε ο ίδιος με εξαρτήσεις, του δίδαξε, ότι ο αγώνας κατά των εξαρτήσεων δεν τελειώνει ποτέ. “Αυτό συμβαίνει, γιατί ένας άνθρωπος, που έχει εθιστεί σε κάτι, δεν μπορεί να αλλάξει την σχέση του με αυτό. Μπορεί να το κόψει, όμως το παρελθόν δεν διαγράφεται. Κάθε ημέρα είναι και μια καινούργια ημέρα, χωρίς την ουσία ή την συμπεριφορά της εξάρτησής μας. Θα πρέπει να μάθουμε πριν πάθουμε. Θα πρέπει να ενεργοποιηθούμε και να αφυπνιστούμε”, υπογραμμίζει και δηλώνει:
“Πριν από είκοσι χρόνια έκανα σκοπό της ζωής μου να μεταφέρω το μήνυμα προς τους ανθρώπους, που έχουν προβλήματα, τα οποία αντιμετώπιζα για χρόνια εγώ και η οικογένειά μου. Αποκορύφωμα αυτής της προσπάθειας ήταν η ίδρυση, με άλλους πρώην εξαρτημένους, του Κέντρου Υποστήριξης Εξαρτημένων Ατόμων «Όασις», το 2002”.
“Η έγκαιρη και σωστή διάγνωση του προβλήματος του αλκοολισμού βοηθά στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή του”
“Το Κέντρο «Όασις» αποτελεί μια καινοτόμο προσπάθεια για την χώρα μας, αφού είναι ο μοναδικός φορέας υποστήριξης στον χώρο των εξαρτήσεων, που δημιουργήθηκε από πρώην χρήστες και μέλη των οικογενειών τους. Σκοπός μας είναι να παρέχουμε υποστήριξη σε άτομα εθισμένα στα ναρκωτικά, το αλκοόλ, τον τζόγο και το διαδίκτυο. Μάλιστα, για αυτή την δεκαετή προσφορά στον χώρο της απεξάρτησης βραβευθήκαμε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το Υπουργείο Υγείας και την Νομαρχία Θεσσαλονίκης”, σημειώνει ο κ. Δουίτσης.
Σύμφωνα με τον κ. Δουίτση, η έγκαιρη και σωστή διάγνωση του προβλήματος του αλκοολισμού βοηθά στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή του.
“Ο εξαρτημένος, που εμφανίζει στερητικό σύνδρομο, αποσύρεται από επαγγελματικές και κοινωνικές δραστηριότητες, παρουσιάζει προβλήματα στις οικογενειακές του σχέσεις και έχει προσπαθήσει ανεπιτυχώς να ελέγξει την χρήση”
“Οι διαφορετικοί τύποι των εξαρτημένων και οι διαφορετικές φάσεις «αλκοολικής διαδρομής» μας οδηγούν στην δημιουργία πολλαπλών θεραπευτικών προσεγγίσεων. Η ολιστική προσέγγιση στην θεραπεία της εξάρτησης από τον αλκοολισμό έχει στόχο, πέρα από την αποχή, την νοηματοδότηση και την βελτίωση της ποιότητας της ζωής του ατόμου. Όταν το άτομο βρίσκεται στην φάση της επιβλαβούς χρήσης, αρχίζει να παρουσιάζει ελαφρά σωματικά και ψυχικά προβλήματα. Στην φάση της κατάχρησης, οι επιπτώσεις στην υγεία του είναι εντονότερες. Εμφανίζει στερητικό σύνδρομο, αποσύρεται από επαγγελματικές και κοινωνικές δραστηριότητες, παρουσιάζει προβλήματα στις οικογενειακές του σχέσεις και έχει προσπαθήσει ανεπιτυχώς να ελέγξει την χρήση. Στην φάση της αλκοολικής εξάρτησης, η δυσλειτουργία του ατόμου επιδεινώνεται περαιτέρω, τόσο σε σωματικό, όσο και σε ψυχικό επίπεδο”.
“Στις περιπτώσεις, που το εξαρτημένο άτομο αρνείται να αναζητήσει θεραπεία, η ψυχολογική υποστήριξη της οικογένειάς του είναι αναγκαία, προκειμένου η σχεση να συνεχίσει να είναι λειτουργική και να μην διαλυθεί”
Ο πρόεδρος του Κέντρου «Όασις» υποστηρίζει ακόμη, ότι “ορισμένοι, υποτιμώντας την ψυχολογική εξάρτηση του ατόμου από το αλκοόλ, πιστεύουν, ότι η σωματική αποτοξίνωση σε κάποια κλινική θα λύσει το πρόβλημα. Η διακοπή της χρήσης οινοπνεύματος είναι ένα πολύ ουσιαστικό βήμα, αλλά για να μπορέσει το άτομο να σταθεροποιήσει την αποχή απαιτείται και η ψυχική του απεξάρτηση σε ένα υποστηρικτικό πλαίσιο. Η ατομική ψυχοθεραπεία, οι ομαδικές ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις, οι οικογενειακές συνεδρίες και άλλες θεραπευτικές μέθοδοι που εφαρμόζουμε στο Κέντρο «Όασις» τον βοηθούν στο να αποκτήσει μεγαλύτερη αυτογνωσία και αυτοεκτίμηση και τον εκπαιδεύουν να διαχειρίζεται με λειτουργικό τρόπο τα προβλήματα, που παρουσιάζονται”.
Σημαντικό ρόλο στην θεραπεία του εξαρτημένου ατόμου, κατά τον κ. Δουίτση, παίζει και η οικογένειά του. “Καλό θα είναι, το άτομο να κατανοήσει το οικογενειακό του σύστημα και τους παράγοντες, που συνέβαλαν στην εξαρτητική συμπεριφορά του, και να προσπαθήσει να αναπτύξει λειτουργικές σχέσεις με την οικογένειά του. Στις περιπτώσεις, που το άτομο αρνείται να αναζητήσει θεραπεία, η ψυχολογική υποστήριξη της οικογένειάς του είναι αναγκαία, προκειμένου η σχέση να συνεχίσει να είναι λειτουργική και να μην διαλυθεί”.
