Ζήτημα Δικαιοσύνης η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Μικρασιατών.
«Οι εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, δεν εγκατέλειψαν τις πατρογονικές τους εστίες, συνωστιζόμενοι περιμένοντας το «πλοίο της γραμμής», αλλά κυνηγημένοι από το σπαθί και τη φωτιά, και «γυμνοί» από υπάρχοντα, έφτασαν στη νέα πατρίδα για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή από το μηδέν».
Τα παραπάνω τόνισε ο βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος ως κεντρικός ομιλητής των εκδηλώσεων για την Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος, που διοργάνωσαν στην Αθήνα η Περιφέρεια Αττικής και η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος. 
Στην ομιλία του, ο πρώην υπουργός, τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής:
«Στο όνομα καμιάς πολιτικής ορθότητας και γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων δεν μπορούμε να αλλοιώσουμε το παρελθόν, ούτε να θυσιάσουμε την αλήθεια για χάρη της λήθης, διότι οι λαοί που έχουν απωλέσει τη συλλογική τους μνήμη χάνουν τη ταυτότητά τους και εξαφανίζονται και οι ίδιοι από το ιστορικό προσκήνιο.
Οι Έλληνες Μικρασιάτες δεν ήσαν οι πρώτοι που διώχθησαν απηνώς μέχρι εξαφανίσεως από τις προγονικές τους εστίες. Το σχέδιο είχε εξυφανθεί και μπει σε εφαρμογή χρόνια πριν τη μικρασιατική εκστρατεία, επί οθωμανικής εξουσίας. Εναντίον των Αρμενίων, αλλά και των Ελλήνων του Πόντου. Και συνεχίστηκε εναντίον και των Ασσυρίων. Η Γενοκτονία των Χριστιανών της Ανατολής ολοκληρώνεται σήμερα, στη Συρία και στη Μεσοποταμία.
Γι’ αυτό θελήσαμε και στο πρόσφατο νομοσχέδιο που κολάζονται οι μισαλλόδοξες πρακτικές, να συμπεριληφθεί και ειδική διάταξη για τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου, αλλά και των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Όχι από αισθήματα μίσους, ούτε με την πρόθεση να επιβληθεί το ιστορικό γεγονός. Η αλήθεια δεν επιβάλλεται αλλά ούτε αποκρύπτεται από νόμους. Ήταν, πρωτίστως, ζήτημα ιστορικής δικαιοσύνης και σεβασμού προς τους νεκρούς. Αλλά και ηθικής δικαίωσης προς τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες.
Σε καιρούς χαλεπούς και ιδεολογικής σύγχυσης, με προκλήσεις διεθνείς και εσωτερικές, με κλυδωνισμούς επικίνδυνους, ο ελληνισμός έχει την υποχρέωση να μη λησμονεί την ιστορία του. Οφείλει για να προχωρήσει προς τα εμπρός να στρέφει και προς τα πίσω. Να θυμάται, να γνωρίζει, να αναγνωρίζει, να διδάσκεται και να αποφασίζει ορθά για τις επιλογές του αύριο».
Προηγήθηκε Επιμνημόσυνη Δέηση στον Ιερό Ναό Αγίας Ειρήνης Αιόλου στην Αθήνα, ενώ ακολούθησε δέηση στο Μνημείο του εθνο-ιερομάρτυρα Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης και κατάθεση στεφάνων στον Άγνωστο Στρατιώτη.
Ομιλία του βουλευτή Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας κ. Μάξιμου Χαρακόπουλου στις εκδηλώσεις για την «Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος»:
«Με αισθήματα βαθύτατου σεβασμού βρισκόμαστε σήμερα εδώ, για μια ακόμη χρονιά, για να αποτίσουμε τη δέουσα Τιμή στη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
Όλων εκείνων των αθώων, που πλήρωσαν με τη ζωή τους, τους εγκληματικούς σχεδιασμούς και τις δόλιες επιδιώξεις της Τουρκικής ηγεσίας, που απώτερο στόχο είχαν, συνεχίζοντας την οθωμανική πολιτική, την εξάλειψη ολόκληρου του χριστιανικού στοιχείου από κάθε πόλη και χωριό της Μικράς Ασίας.
Χωρίς αμφιβολία ο ελληνισμός της Ιωνίας πλήρωσε και τις ανεύθυνες, ασυλλόγιστες πολιτικές αποφάσεις της δικής μας πλευράς. Που ουδείς αρνείται και ουδείς αποσιωπά.
Ουδείς, ωστόσο, δικαιούται να τις βάζει στην ίδια ζυγαριά με την εκδηλωμένη και συστηματική βαρβαρότητα εκ μέρους των κεμαλικών δυνάμεων. Και όποιος το επιχειρεί, εσκεμμένα ή μη, δικαιολογεί εντέλει το θύτη και παραχαράσσει την ιστορία.
Τα ίδια τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους.
Οι Έλληνες Μικρασιάτες δεν ήσαν οι πρώτοι που διώχθησαν απηνώς, μέχρι εξαφανίσεως, από τις προγονικές τους εστίες.
Το σχέδιο είχε εξυφανθεί και μπει σε εφαρμογή χρόνια πριν τη μικρασιατική εκστρατεία, επί οθωμανικής εξουσίας.
Εναντίον των Αρμενίων, αλλά και των Ελλήνων του Πόντου. Και συνεχίστηκε εναντίον και των Ασσυρίων. Με σφαγές, με φυλακίσεις, με στρατόπεδα συγκέντρωσης, με εξοντωτικές πορείες μέσα στην έρημο, μέσα σε μια δεκαετία οι Χριστιανοί της Ανατολής, σχεδόν εκμηδενίστηκαν.
Τα ντοκουμέντα της εποχής και οι μαρτυρίες αντικειμενικών αυτοπτών μαρτύρων, άλλωστε δεν αμφισβητούνται. Όσο κι αν κάποιοι, ακόμη και ημεδαποί το επιχειρούν.
Πώς να αμφισβητηθεί η αναφορά του Γερμανού πρέσβη στην Αθήνα Βάνγκενχαϊμ προς τον καγκελάριο Μπουλόου ότι «οι Τούρκοι έχουν αποφασίσει να διεξάγουν πόλεμο για να εξολοθρεύσουν τους χριστιανούς υπηκόους τους» από τις 24 Ιουλίου 1909.
Ή την αναφορά του Αυστριακού καγκελάριου Χόλβεγκ: «οι Τούρκοι σκοπεύουν να εξολοθρεύσουν το ελληνικό στοιχείο ως εχθρικό για το κράτος, όπως έκαναν νωρίτερα για τους Αρμένιους» από τις 31 Ιανουαρίου1917.
Και ο στόχος επετεύχθη, με τη συνενοχή και των μεγάλων δυνάμεων, και ο ελληνισμός εξαλείφθη από την Μικρά Ασία.
Εκεί που λειτούργησε ανέκαθεν ως άρρηκτος δεσμός μεταξύ της Ευρώπης και της Ασίας, ως γέφυρα ιδεών και πολιτισμού.
Εκεί, που ήταν συγκεντρωμένος ο βασικός πληθυσμιακός κορμός της υπερχιλιετούς ιστορικής και πνευματικής παρουσίας της βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Εκεί, που γεννήθηκαν και έλαμψαν οι Πατέρες της Εκκλησίας ως οικουμενικοί φάροι πνευματικότητας.
Εκεί, που η αδιάλειπτη παρουσία του μικρασιατικού ελληνισμού από την αρχαιότητα έως τα νεώτερα χρόνια, προσέφερε στην ανθρωπότητα υψηλές μορφές στα γράμματα, στις τέχνες, στο εμπόριο.
Πώς λοιπόν, σήμερα, να αγνοήσουμε αυτά τα γεγονότα;
Στο όνομα ποιάς πολιτικής ορθότητας και ποιών γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων θα αλλοιώσουμε το παρελθόν; Θυσιάζεται η αλήθεια για χάρη της λήθης;
Η απάντηση είναι χωρίς δισταγμό όχι.
Όχι, διότι οι λαοί που έχουν απωλέσει τη συλλογική τους μνήμη χάνουν τη ταυτότητά τους και εξαφανίζονται και οι ίδιοι από το ιστορικό προσκήνιο.
Όχι, διότι σχέσεις ισότιμες και ειλικρινείς μεταξύ λαών και κρατών δεν οικοδομούνται στα σαθρά θεμέλια του ψεύδους. Και αναμένουμε από την Τουρκία να αναγνωρίσει το παρελθόν της, να παραδεχθεί τις μελανές σελίδες της ιστορίας της.
Όχι, διότι οι δήθεν μεγάθυμες παραγραφές των εγκλημάτων του παρελθόντος είναι βέβαιο ότι ανοίγουν το δρόμο στην επανάληψή τους. Και ιδού του λόγου το αληθές.
Η Γενοκτονία των Χριστιανών της Ανατολής ολοκληρώνεται σήμερα, στη Συρία και στη Μεσοποταμία. Μαζί με μέλη άλλων μειονοτήτων, εθνικών και θρησκευτικών, οι χριστιανοί σφαγιάζονται ή εκδιώκονται από τις εστίες τους.
Και ανάμεσά τους βρίσκονται και απόγονοι κάποιων που διασώθηκαν κατά τη πρώτη φάση της Γενοκτονίας, στα χρόνια που ερήμωσε από τους Χριστιανούς η Μικρά Ασία.
Η Ανατολή, το λίκνο του χριστιανισμού, στις μέρες μας μετά από δύο χιλιάδες έτη απειλείται να μείνει χωρίς Χριστιανούς.
Γι’ αυτό θελήσαμε και στο πρόσφατο νομοσχέδιο που κολάζονται οι μισαλλόδοξες πρακτικές, να συμπεριληφθεί και ειδική διάταξη για τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου, αλλά και των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Όχι από αισθήματα μίσους, ούτε με την πρόθεση να επιβληθεί το ιστορικό γεγονός. Η αλήθεια δεν επιβάλλεται αλλά ούτε αποκρύπτεται από νόμους.
Ήταν, πρωτίστως, ζήτημα ιστορικής δικαιοσύνης και σεβασμού προς τους νεκρούς. Αλλά και ηθικής δικαίωσης προς τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, που εγκατέλειψαν τις πατρογονικές τους εστίες, όχι συνωστιζόμενοι περιμένοντας το «πλοίο της γραμμής», αλλά κυνηγημένοι από το σπαθί και τη φωτιά, «γυμνοί» από υπάρχοντα, να ξεκινούν μια νέα ζωή από το μηδέν.
Οι άνθρωποι αυτοί παρά τις αντιξοότητες, παρά τον αβάστακτο πόνο που κουβαλούσαν μέσα τους, κατάφεραν και άντεξαν, στέριωσαν, πρόκοψαν, δίνοντας αναζωογονητική πνοή στη πατρίδα, στην οικονομία και στον πολιτισμό.
Μακαριώτατε,
Σε καιρούς χαλεπούς και ιδεολογικής σύγχυσης, με προκλήσεις διεθνείς και εσωτερικές, με κλυδωνισμούς επικίνδυνους, ο ελληνισμός έχει την υποχρέωση να μη λησμονεί την ιστορία του. Οφείλει για να προχωρήσει προς τα εμπρός να στρέφει και προς τα πίσω. Να θυμάται, να γνωρίζει, να αναγνωρίζει, να διδάσκεται και να αποφασίζει ορθά για τις επιλογές του αύριο.
Και γι’ αυτό ούτε τον Μικρασιατικό ελληνισμό είμαστε διατεθειμένοι να λησμονήσουμε ούτε τη Γενοκτονία που υπέστη».
